๏ริมตลิ่งสูงตะวันซ่อน
ลมเฉื่อยเอื่อยย้อนตะกอนถม
กลางแควใหญ่น้อยค่อยค่อยจม
ตะกอนดินชินตมสู่สมดิน
๏สู่สมพอสมเป็นสสาร
ร้อนหนาวยาวนานชั้นดานหิน
รองรับซับชื้นจนชาชิน
ถมตะกอนนอนถิ่นในรายทาง
๏ลายเลือนเคลื่อนคล้อยแควน้อยใหญ่
ขุ่นในใสนอกออกสองข้าง
ใสน้ำตามสายกลายจางจาง
ตะกอนจมถมล่างกลางลำแคว
๏และเมื่อหนาวลมหนาวถึงคราวเยือน
น้ำหลากก็หลากเลื่อนเคลื่อนกระแส
น้ำปริ่มตลิ่งเปลี่ยนปรับและแปร
อวดตะกอนแท้แท้ตกตะกอน
๏กลางตะกอนบอกกล่าวประสบการณ์
รอยเท้าบันทึกผ่านเพียงบางท่อน
ตัวตนผ่านตาผ่านบทตอน
จวบตะวันซ่อนย้อนกลืนกัน
๏ริมตลิ่งสูงตะวันซ่อน
ระหว่างแควเลือนตะกอนย้อนรอยฝัน
ตะกอนดินถมดานเปลี่ยนวารวัน
เห็นไม่เห็นเช่นนั้นเช่นนั้นเอง
เฉกตะกอนถมใจของใครของมัน
เห็นไม่เห็นเช่นนั้นก็เช่นนั้นเองฯ
นายทิวา
ไร่ประคองกูล-ลำตะเพิน-ลาดหญ้า-กาญจนบุรี
ฤดูหนาว ๒๓-๒๔ ธันวาคม ๒๕๔๙
แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 49 20:18:59
แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 49 20:06:48
จากคุณ :
นายทิวา
- [
24 ธ.ค. 49 20:06:26
]