ขออนุญาตคุยก่อน : เรื่องสั้นเรื่องนี้เขียนด้วยความรักและคิดถึงเพื่อน ๆ กลุ่มหนึ่งที่เราผูกพันกันอยู่ทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์นี่เอง
บางท่านที่ผ่านเข้ามาเจอ อาจจะสงสัย เรื่องราวบางตอนอาจจะกระโดดไปบ้าง ก็ต้องขออภัยไว้ก่อนนะจ้ะ
ตอนนี้จบสนิทแล้วค่ะ แต่อย่าเพิ่งส่ายหน้านะ นึกเสียว่าสงสารนักอยากเขียนเถอะค่ะ
ยิ้มสักนิด เพื่อเป็นกำลังใจกันสักหน่อยนะคะ
^_________^
..
[ตอนที่ ๑] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4976792/W4976792.html#16
[ตอนที่ ๒] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4981039/W4981039.html
[ตอนที่ ๓] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4986481/W4986481.html
ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ...ก็ใครมันจะไปเข้าใจ.. โทรศัพท์มือถือที่ตั้งไว้เป็นเสียงเพลงของพิพัฒน์ดังขึ้นอีกรอบ
คร้าบ..พี่พิม
พี่ลืม ว่าจะส่งเพลงไปให้เพื่อน แต่มันยังไม่มีทำนองอ่ะนะ
อะไร ไม่เข้าใจ
คือพี่เขียนกลอนไว้ แต่อยากให้เป็นเพลง ว่าจะให้เพื่อนเอาไปใส่ทำนองให้น่ะ
อ๋อ ที่ให้ผมเอากีต้าร์ไปเนี่ย เพราะจะให้เขาร้องเพลงพี่เนี่ยเหรอ
อือ ฮึ
มันไม่ได้ทำกันง่าย ๆ ยังงั้นนะพี่ แหม ๆๆๆ
อ้าว..ไม่รู้อ่ะ คิดว่าเพื่อนเก่ง
เอาเหอะ เพลงพี่ผมว่าเก็บไว้ก่อนดีกว่ามั๊ง พสิกาเขินจนหน้าแดงก่ำ จนอดไม่ได้ที่จะเราะกับความโก๊ะของตัวเอง นะ..ช่างฝัน อยากซึ้งเสียจนไม่นึกถึงความเป็นจริงเล้ย
กริ๊ง..กริ๊ง.. เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานพิพัฒน์ดังขึ้นมาขึ้นจังหวะ
เดี๋ยวนะฮะ ผมรับอีกสายพี่พิมอย่าพึ่งวางก่อนนะ
จ้ะ
สวัสดีครับ .. พิพัฒน์รับสายครับ
อ๋อ..ครับ
ครับ
ครับ
ได้ครับ เดี๋ยวถ้าคุณอเนกสะดวกก็ค่อยแจ้งมาก็แล้วกัน ขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ พิมยิ้ม ประโยคสุดท้ายดูจะจับใจความได้เพราะเขาพูดยาวที่สุด
ลูกค้ายกเลิกนัดแล้วหรือ
ครับพี่
แล้วมีที่อื่นต่ออีกหรือเปล่า
ไม่ครับ วันนี้ผมนัดไว้แห่งเดียว ว่าจะเลยไปซื้อของขวัญให้ป๊ากับม๊าด้วย
อือ..ถ้างั้นก็อยู่ร่วมงานมิทติ้งนั่นสิพัฒน์ ที่พี่ให้เอากีต้าร์ไปให้น่ะ เพื่อน ๆ พี่ที่เล่นเน็ตด้วยกันน่ะ
มีสาว ๆ สวย ๆ หรือเปล่าพี่
อ่ะนะ เป็นหนุ่มแท้ ๆ เลยเชียว ต้องถามหาสาวก่อน
ครับ เขาตอบมาเสียงกลั้วหัวเราะ พิพัฒน์ยังไม่ได้แต่งงาน แต่ก็ไม่ถึงกับร้างคนควง เพราะเขาเป็นคนสมาร์ท หน้าตาดีคมเข้ม คิ้วดกดำ และยังแต่งตัวเรียบร้อย บุคลิกเขาน่าจะเป็นเจ้าของธุรกิจมากกว่าเซลส์แมนธรรมดา
ก็พอมี ลองดูนะ ถ้ายังไงก็ไปร่วมในงานถือว่าเป็นตัวแทนพี่ก็แล้วกัน
ดูเชิงก่อนนะครับพี่..ผมไม่รับปาก
งั้นก็ออกไปได้แล้ว อย่าลืมเอากีต้าร์ไปด้วยก็แล้วกัน
ครับ จริง ๆ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ก๊งกันหลังเลิกงานเหมือนเมื่อก่อนแล้วพี่ เจ้านายงึม ๆ งำ ๆ พวกผมก็เลยออกไปข้างนอก นี่ก็คงจะเลยถือกลับบ้านไปเลย ว่าจะ ๆ หลายหนแล้ว เขาพูดถึงนายจ้างและเล่าสถานการณ์ของบริษัทในปัจจุบันให้อดีตเพื่อนร่วมงานฟังน้ำเสียงราบเรียบ สบาย ๆ
อ้าวเหรอ.. อือ..ก็สมควรที่แล้วล่ะ สมัยพี่อยู่ก็เล่นตั้งโต๊ะกันทุกวันนี่นา เพลา ๆ เสียบ้างแหละดี
เป็นงั้นไป
เอ้า..ไป.. ไปได้แล้ว
ครับผม
.....
สิบห้านาทีต่อมาพิพัฒน์เดินถือกระเป๋าใส่กีต้าร์เดินเข้าไปในร้านอาหาร สองหนุ่มกับสี่สาวหันมามอง สาว ๆ ต่างแอบเหล่หน่อย ๆ เพราะหนุ่มหน้าตาดีเดินคนเดียวมันน่าสนใจน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ เฮียลุกขึ้น..
เพื่อนเฮียมา เดี๋ยวนะ เขาตีขลุมหน้าตาเฉย รีบเดินเข้าไปดักก่อนที่พิพัฒน์จะเดินมาถึงโต๊ะ สองหนุ่มยืนสนทนาเบา ๆ แล้วก็เดินตรงมาที่โต๊ะอาหาร ขณะนี้ลูกค้าที่มีอยู่ทยอยออกไปหมดแล้ว เหลือแต่กลุ่มของเฮียชัยครองเมืองอยู่ พิพัฒน์ตัดสินใจร่วมด้วย
คนนี้หมอคริษฐ์ น้องพร น้องวีวี่ น้องขวัญ และตัวเล็กครับ เฮียเป็นเจ้าบ้านที่ดีอยู่แล้ว ทุกคนยกมือไหว้ทักทายกันตามธรรมเนียม
พิพัฒน์ครับ เขาไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ เพราะยังเป็นคนใหม่ของกลุ่ม
เฮียครับ ผมเอากีต้าร์มาให้ เห็นว่าเฮียจะเล่นโชว์เพลงเด็ด ๆ สาว ๆ ตาโต หันมามอง
อริญชัยถูมือไปมา ท่าทางเขิน ๆ เหงื่อเม็ดโป้ง ๆ ผุดพรายเต็มหน้าผาก
แบบว๊า กระผมไม่มีฝีมือทางนี้ครับ
แป่ว !
โธ่ นึกว่าจะทำซึ้ง เซอร์ไพรส์น้อง ๆ ฮี่โธ่
ง้านหนูวีวี่เล่นให้เฮียฟัง บ้างได้ไหมล่ะ แฮ่..พอถูกสวนกลับ ม๊านก็ทำทางครือกัน
วีวี่ก็ไม่เป็น กรรม.. พสิกายิ้มขำอยู่คนเดียว ดีนะได้พิพัฒน์ไปกู้สถานการณ์ เธอก็เลยรอดตัวกับการออกหัวคิดเรื่องให้เอากีต้าร์ไปเล่นในการนัดพบครั้งนี้
หมอล่ะคะ คริษฐ์สั่นศีรษะ ตัวเล็กสั่นศีรษะ ลามติดต่อมาถึงชีวาพร
ขวัญเป็นแต่เอากีต้าร์ฟาดศีรษะคนน่ะค่ะ ขวัญสารภาพอ่อย ๆ
พอดีกิ๊กเก่าเป็นนักดนตรี เฮียทำท่าสยอง พองขนได้สมจริงมาก ๆ
ผมพอจะมีฝีมือบ้างครับ ว่าแต่จะชอบแนวไหนกันล่ะ พิพัฒน์อาสาเพราะรู้ตัวมาก่อนล่วงหน้าแล้วจากพสิกา ทุกคนยิ้มแต้ โล่งอกกึ่ง ๆ ดีใจ ที่งานเลี้ยงนี้ยังคงยืดเยื้อต่อไป เฮียชัยถือโอกาสยึดร้านเพื่อน โดยการแอบเดินไปกลับป้ายจาก Open เป็น Close ตอนที่ลุกมาเข้าห้องน้ำ
พสิกายิ้มพยักหน้าหงึก ๆ เห็นด้วยกับเฮีย เพราะหนังเรื่องนี้จะได้กลายเป็นหนังม้วนยาวให้เธอดูเสียฉ่ำใจ ในวันเหงา ๆ ก่อนถึงเทศกาลคริสต์มาส นึกขอบคุณเพื่อนคนไกลที่อนุเคราะห์ ก็เห็นทีจะต้องเลิกซุ่มอยู่อย่างนี้เสียทีแล้วมั๊ง เธอกดเบอร์โทรออก ซึ่งเป็นของตัวเล็ก
ค่ะ พี่พิม
มือถือของตัวเล็กกดสปีคเกอร์โฟนได้ไหมคะ
ค่ะ..
งั้นเดี๋ยวพี่ขอคุยกับทุกคนนะคะ
ค่ะ.. เอ้าเฮีย มานั่งประจำที่เร็ว พี่พิมโทรมา ตัวเล็กเร่งให้เฮียเดินเข้าไปนั่งที่เดิม ทุกคนประจำตัวแหน่ง จากหัวโต๊ะฝั่งข้างนอก ชีวาพร หมอและพิพัฒน์ผู้มาใหม่ ส่วนข้างในแถบที่ติดข้างฝา.. มีขวัญ วีวี่ ตัวเล็ก แล้วก็เฮียชัย
เปิดเสียงนะคะ.. พี่พิม
สวัสดีค่ะทุกคน ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เหมือนเอาเปรียบเลย มีโอกาสได้เห็นทุกคนแต่ทุกคนไม่ได้เห็น
เห็น ?.. ยังไงคะพี่พิม เจ้าขวัญไม่เก็บอาการสงสัยไว้นาน
มองไปที่กล้องวงจรปิดซี.. เจ้าตัวเล็กนั่นล่ะ สมัยนี้เขาสามารถติดตั้งระบบให้มันต่อเข้ากับอินเตอร์เน็ตได้ด้วย
นั่น..เอาเข้าไป ใครไฮเทคขนาดนั้นคะ ตาหนูวีวี่มั่ง
แหะ แหะ พี่ดูจากหนังฝรั่งไง
อ่ะนะ แล้ว... หลายคนหันไปทางคนเตรียมสถานที่ ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
น่า...อย่าไปโทษเฮียเลย พี่เป็นขอเองแหละ .. สนุกกันไหมคะวันนี้
สนุกค่ะ และอีกหลายคนพยักหน้า
ขอบคุณทุก ๆ คนมากนะคะ ขอบคุณคนที่คิดจัดมิทติ้ง หนูวีวี่ทำให้พี่คิดถึงนางเอกละครสุดเฮี้ยวเลยจ้ะ และก็อีกหลาย ๆ คน อยากบอกทุกคนว่าขอบคุณมาก ๆ ที่ผ่านมาให้รู้จัก มิตรภาพเป็นของขวัญปีใหม่ชิ้นที่ดีที่สุด ที่ทุก ๆ คนจะมีให้แก่กันค่ะ พิพัฒน์เป็นน้องชายพี่เอง เคยทำงานด้วยกันเมื่อหลายปีก่อน ฝากด้วยนะคะ
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 49 18:49:02
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 49 00:01:27
จากคุณ :
สีน้ำฟ้า
- [
26 ธ.ค. 49 21:26:51
]