สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้งยามสาย
แสนเสียดายเศร้าสร้อยละห้อยหา
ถึงกลิ่นหอมเสียดฟุ้งสุดตรึงตรา
ละห้อยหาหวนไห้ให้เสียดาย

สายบ่หยุดเสน่ห์หายห่างเศร้า
จะกี่เท่ากี่หมู่ไม่รู้หาย
ยังจำจรดเจียนเจ็บไม่รู้วาย
เสน่ห์สายยังอวลอบไม่ลบเลือน

กี่คืนกี่วันวายวางเทวษราแม่
เป็นแน่แท้ผ่านไปให้เสมือน
ทุกค่ำเช้าผ่านไปไม่ลบเลือน
ยังตรึงเตือนตราติดในจิตจำ

ถวิลทุกขวบค่ำเช้าหยุดได้ฉันใด
จะค่ำไหนยังคงคิดเจ้างามขำ
หัวใจเจ็บยังจรดยังหวนจำ
ถวิลหาทุกเช้าค่ำทำฉันใด

******
นำมาดัดแปลงด้วยความเคารพครับ โคลงบทนี้เป็นบทที่ชอบที่สุดครับ

สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง        ยามสาย
สาย บ่ หยุดเสน่ห์หาย         ห่างเศร้า
กี่คืนกี่วันวาย                     วางเทวษ ราแม่
ถวิลทุกขวบค่ำเช้า               หยุดได้ฉันใด

โดยเฉพาะบาทสุดท้าย

" ถวิลทุกขวบค่ำเช้า หยุดได้ ฉันใด "

แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 50 19:48:58

แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 50 19:46:18

แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 50 19:45:05