http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5004181/W5004181.html

ฮ่าฮ่าฮ่า
เสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงดังลั่น หลังจากบรรจุอาหารรสเลิศลงท้องกันหมดทุกคนแล้ว ต่างคนต่างสอบถามถึงแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมตัดสินใจเลี้ยงมื้อค่ำที่แสนจะหรูหราราคาแพงในครั้งนี้

“ไอ้เชน ถามจริงเหอะหว่ะ มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่าวะ”ไอ้ยศเพื่อนผมคนหนึ่งถาม

“กูว่านะ ไอ้เชนมันต้องถูกหวยแน่ๆเลยเนี่ย ลำพังแค่เลื่อนตำแหน่งเลื่อนเงินเดือน ก็ไม่น่าจะเลี้ยงอะไรใหญ่โตซะขนาดนี้เลย” ไอ้รงค์เพื่อนอีกคนนึงเอ่ยขึ้นบ้าง

ผมได้แต่อมยิ้ม มาถึงตอนนี้คุณคงสงสัยผมใช่ไหม ว่าทำไมถึงไม่บอกเรื่องอาการป่วยของผมให้ทุกคนรู้
ผมไม่อยากให้ทุกคนต้องมาเศร้าโศกเสียใจในระหว่างที่ผมยังมีชีวิตอยู่

เพราะหากทุกคนรับรู้ถึงโรคร้ายที่ผมกำลังเผชิญอยู่นี้ แน่นอน

ทุกคนจะต้องปฏิบัติกับผมเฉกเช่นผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่ต้องได้รับการดูแลและเอาใจใส่ ประคบประหงมตลอด24ชั่วโมง ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างปกติ

อ้อ ไม่สิ อย่างมีความสุขสนุกสนาน ฟุ่มเฟือยเงินทอง ชดเชยกับเวลาที่เสียไป ผมตระหนักดีว่า สุดท้ายเมื่อตายไปแล้ว เงินทองของสะสมที่มีก็ไม่สามารถนำติดตัวไปได้แม้แต่สตางค์แดงเดียว

ผมปล่อยให้ทุกคนสังสัยถึงความมีน้ำใจที่บังเอิญเกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนเช่นนี้ต่อไป

เพื่อนผมบางคนคิดว่าผมถูกหวยแจ็คพ็อตแตกถึงขนาดไปขุดคุ้ยหาหนังสือพิมพ์ฉบับวันที่ประกาศรายชื่อผู้ที่ถูกรางวัลเพื่อดูว่ามีชื่อตรงกับผมหรือไม่ สุดท้ายความสงสัยนั้นก็ยังคั่งค้างอยู่ในใจของทุกคนต่อไป

081-544-xxxx  ~~ ผมกดโทรศัพท์มือถือไปยังหมายเลยปลายทาง ชั่วอึดใจก็มีเสียงตามสายตอบกลับมาอย่างตื่นเต้น


“เชนเหรอ มีอะไรด่วนหรือเปล่า”
ผมรู้สึกขำในน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้นของคนรัก อ้อ หญิงหรือชญาดาคือคนรักของผม ผมคบเธอมาก็เกือบสามปีแล้ว

“ทำไมหญิงถามอย่างนั้นหล่ะ ถ้าไม่ด่วนนี่ โทรมาไม่ได้หรือไง” ผมแซวเล่น

“ก็ ปกติ เชนจะยิงมาแล้วให้หญิงโทรกลับนี่นา” หญิงพ้อ
จริงสิ ผมนี่แย่จริงๆ คุณคงคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่แย่มากใช่ไหม แต่ผมก็มีเหตุผมของผม คือผมใช้ระบบพรีเพรด ซึ่งถ้าคิดเป็นนาทีก็นาทีละ5บาท เพราะผมจะใช้ด้วยเรื่องจำเป็นเท่านั้น

ส่วนของหญิงคนรักผม เธอเป็นผู้หญิงจึงมีเรื่องจุกจิกให้คุยสารพัดสารเพ ด้วยเหตุนี้หญิงจึงใช้ระบบโพสเพดจ่ายรายเดือน โดยเหมาจ่าย โทรได้ไม่อั้น ผมจึงคิดว่าไหนๆก็อุตส่าห์สมัครใช้โปรโมชั่นที่แพงแสนแพงแล้วก็น่าจะใช้ให้คุ้มค่าหน่อย มันฟังดูแล้วอาจจะเป็นข้ออ้างสำหรับใครบางคนก็ได้

“เย็นนี้หญิงว่างไหมหล่ะ”
“ว่าง ทำไมเหรอ”
“คือ เชนอยากชวนหญิงไปกินข้าวและก็ช็อปปิ้งหน่ะ จำได้ว่าเชนไม่ได้ซื้อของให้หญิงนานแล้วนะ”

“จะไปแถวไหนหล่ะ โบ๊เบ๊ หรือสำเพ็ง” หญิงเอ่ยถึงสถานที่ที่เราสองคนใช้เวลาว่างในวันหยุดด้วยกันบ่อยๆ
“ไม่ใช่ทั้งสองที่แหละ เย็นนี้เชนตั้งใจชวนหญิงไปช็อปปิ้งที่พารากอน”


“พารากอน” เสียงตามสายดูตกใจน่าดู
“อย่าบอกนะว่าไปซื้อไม้จิ้มฟันหรือทิชชู่ที่พารากอนให้หญิง ถ้าจะซื้อของแบบนั้นให้หญิงหล่ะก็ บิ๊กซี โลตัสแถวบ้านก็มีถมเถไป ไม่ต้องถ่อไปไกลถึงพารากอนหรอก” หญิงพูดประชด

“เหอะน่า มาเจอกันที่หน้าพารากอนตรงทางเชื่อมรถไฟฟ้าฝั่งจุฬานะ 6โมงเย็น อย่าเลทหล่ะ” ผมพูดแค่นี้ก็วางสายลง


6โมงเย็น ผมลงจากรถไฟฟ้า ตรงไปยังสถานที่นัดพบ พบหญิงคนรักยืนรออยู่ สีหน้าของหญิงเต็มไปด้วยความสงสัย
“เชนนึกไงเนี่ย ถึงมาหญิงมาห้างหรูหราแบบนี้” หญิงพูดขึ้นทันทีที่ได้เจอหน้าผม


“เก๊าะ เปลี่ยนบรรยากาศหน่ะ” ผมอ้างไปเรื่อยเปื่อย
“เราจะไปดูอะไรหน่ะ ซุปเปอร์มาร์เก็ตชั้นใต้ดินหรือไง”
ผมไม่ตอบคำถามของคนรัก ผมจูงมือเธอไปยังชั้นสอง ชั้นที่มีแต่สินค้าแบรนด์เนม หญิงเดินตามแรงจูงของผม มองไปรอบๆอย่างหวาดๆ

ผมรู้สึกขำในทีท่าอันเด๋อด๋าของหญิง หญิงหรือญาดาเป็นคนบ้านนอกเหมือนกับผม ชีวิตเธอคล้ายๆกับผม มาเรียนที่กรุงเทพฯ จบแล้วหางานทำ เก็บเงิน เพราะมีอะไรที่คล้ายกันจึงทำให้ผมตัดสินใจคบกับเธอ หญิงเป็นคนที่หน้าตาดูธรรมดามากๆผิวคล้ำ

แต่ถ้าแต่งหน้าใส่ชุดดีๆก็อาจจะทำให้ดูสวยขึ้นได้ไม่มากก็น้อย ผมไม่คบผู้หญิงที่สวย เปรี้ยว เซี้ยว เอ็กซ์อย่างยุคสมัยนี้ที่เขานิยมกันหรอก เรื่องของความรักหน่ะเหรอ บอกตรงๆก็ได้ ผมไม่ได้นึกรักใคร่พิศวาสดูดดื่มเหมือนอย่างคู่รักทั่วไป ความรู้สึกที่ผมมีให้หญิงหน่ะเหรอ มีแต่ความสงสาร

และรู้สึกเห็นใจที่มีพื้นเพชีวิตใกล้เคียงกัน หญิงเป็นคนที่ไม่ฟุ้งเฟ้อ เป็นคนง่ายๆ เป็นคนเจียมตัวและกตัญญูต่อบุพการี เห็นได้ว่าหญิงจะมัธยัสถ์มาก พยายามตัดรายจ่ายที่ไม่จำเป็นออกไป เพื่อส่งให้ทางบ้าน ผมรู้สึกศรัทธาในตรงนี้ของหญิง

ส่วนผมหน่ะเหรอ พ่อแม่ตายหมดแล้ว พี่น้องก็ไม่มี ทุกวันนี้จึงเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
ผมจูงมือหญิงเข้าไปในร้านกระเป๋าชื่อดัง ปราด้า หญิงทำยึกๆยักๆไม่อยากเข้าไป แต่ก็ฝืนแรงฉุดผมไม่อยู่ หญิงเดินตัวลีบอยู่ข้างๆผม

ในขณะที่ผมเดินเข้าไปอย่างเกรงกลัวอะไร พนักงานขายสาวคนหนึ่งรีบผันกายมาหยุดยืนเยื้องๆข้างหน้าผม มองผมกับคู่รักแวบนึงแล้ว ยิ้มรับตามมารยาท

“สวัสดีค่ะ สนใจใบไหนบอกได้นะคะ”
ผมสอดส่ายสายตาไปตามสินค้าที่วางโชว์จนทั่ว ครั้นแล้วจึงชี้ให้หญิงดูกระเป๋าสีเงินใบกะทัดรัดที่วางโชว์อยู่ที่ชั้นบนสุด หญิงมองตาม

“ใบนั้นสวยมั๊ย  หญิงชอบกระเป๋าสีเงินไม่ใช่เหรอ” หญิงพยักหน้าหงึกหงัก พร้อมทั้งถึงชายเสื้อ กระซิบบอกผมเสียงเบาๆแต่สั่นๆ

“ออกเหอะ หญิงไม่อยากอยู่ร้านแบบเนี้ย อึดอัดจะแย่”
ผมหันไปทางพนักงานสาว โดยมิสนใจคำประวิงของคนรักแม้แต่นิดเดียว

“คุณครับ ผมขอใบนั้นแล้วก็รองเท้าเข้าชุดกันด้วยนะครับ”
พนักงานสาวผู้ช่วยเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าใบงามมาจัดการห่ออย่างบรรจง พร้อมทั้งรองเท้าสีเงินเข้าชุดคู่งาม

“ทั้งหมด สามแสนห้าหมื่นค่ะ” พนักงานอาวุโสบอกราคามา ผมยื่นบัตรเครดิตทองซึ่งผมไปทำมาล่าสุด อ้อ หลังจากที่ผมถอนเงินมาหมดในครั้งนั้นแล้ว ผมก็แบ่งจำนวนนึงไปใส่ไว้ในธนาคารใหม่

เพราะดูๆแล้วการจ่ายด้วยเงินสดก้อนโตมันไม่เท่ห์เท่าไหร่นัก พนักงานน้อมตัวรับบัตรทองไปจัดการรูด สักพักกลับมาพร้อมสลิปเงินสดที่จ่ายไป ผมเซ็นต์สองแก๊ก เสร็จแล้วก็รับของที่พนักงานผู้ช่วยยื่นให้อย่างนอบน้อม

“ขอบคุณมากนะคะ ไว้โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ” พนักงานทั้งร้านประสานเสียงหวานโดยพร้อมเพรียงกัน
โอกาสหน้าหน่ะเหรอ ชาติหน้าดีกว่ามั้ง ผมคิดในใจในขณะที่เดินออกจากร้าน


หญิงทำตาโตเมื่อผมยื่นของสมนาคุณอันล้ำค่าให้เป็นของขวัญกับหญิง หญิงสงสัยเป็นอย่างมากว่าผมเอาเงินมาจากไหน ตอนแรกผมไม่ตอบ แต่ทนความซักไซ้ของหญิงไม่ไหวก็เลยโกหกไปว่า
ผมขายที่ดินที่ซื้อเก็บไว้ได้กำไรหลายล้านหญิงจึงยุติข้อสงสัยที่มี  หลังจากนั้นเราแวะเข้าร้านโน้นออกร้านนี้กันให้วุ่นวาย ผมซื้อของขวัญให้ตัวเองเป็นสูทรตัดเย็บอย่างประณีตจากร้านขึ้นชื่อในอิตาลี วาเลนติโน่ ราว สามแสนกว่า

หลังจากนั้นซื้อรองเท้าหนังแท้จากอิตาลีอีกราว2แสนกว่า ซื้อเสื้อผ้าสตรีชั้นนำที่นิยมกันให้กับหญิงราว3แสนกว่า ซื้อเครื่องประดับให้หญิงและนาฬิกาข้อมือโรเล็กซ์  รวมเบ็ดเสร็จผลจากการช็อปปิ้งในครั้งนี้ผลาญเงินเก็บที่ผม

สะสมมาเกือบสิบปีไปราวๆ 2ล้านกว่า เงินที่ผมสะสมมาเกือบปี แปรธาตุได้ในสองชั่วโมง คุณว่ามันสุดยอดไหมหล่ะ หลังจากนั้นผมพาหญิงไปดินเนอร์สุดหรูในร้านอาหารฝรั่งเศสชั้นยอด

ในระหว่างดินเนอร์ด้วยกันนั้น ผมควักซองสีขาวออกมาวางบนโต๊ะ หญิงมองหน้าผมด้วยความสงสัย ถามผมว่ามันคืออะไร ผมบอกว่าให้เปิดดูสิ เมื่อหญิงเปิดออกดูแล้วก็ตาโตด้วยความปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อพบว่าของที่ซ่อนอยู่ในซองขาวนั้นคือตั๋วเครื่องบินไปกลับประเทศยุโรปสิบประเทศ ใช่ ผมโทรศัพท์ไปยังบริษัททัวร์ชั้นนำของเมืองไทย ให้เขาช่วยจัดทัวร์พิเศษสำหรับสองคน ไปเที่ยวยังประเทศแทบแสกนดิเนเวีย ดินแดงแห่งความฝันที่ใครต่อใครปรารถนาจะได้สัมผัส

ผมบอกพนักงานจัดทัวร์ว่าจัดพิเศษให้ผมทั้งที่พัก อาหารการกิน สถานที่ท่องเที่ยว อ้อ ที่นั่งในเครื่องบินขอชั้นหนึ่ง ผมไม่อยากทนนั่งหลังขดหลังแข็งในชั้นเอ็กโคโนมี่คลาสตลอด10กว่าชั่วโมงนักหรอกนะ

สรุปทัวร์ยุโรปในครั้งในผลาญเงินในบัญชีผมไปอีกราวเกือบ1ล้านห้าแสนกว่า ผมจำได้ดีในวันที่ผมกับคนรักเจอกันที่สนามบินเพื่อรอขึ้นเครื่อง เราแต่งชุดแบรนด์เนมเกือบทั้งตัว หญิงใส่ชุดแบบคุณนาย ถือกระเป๋า ทำหน้าเชิดเลียนแบบไฮโซได้อย่างดาราออสการ์ยังอาย ใครๆก็มองคู่ผมด้วยสายตาทึ่ง

บางคนก็มีหมั่นไส้เล็กๆ ผมควงหญิงเดินไปยังห้องรับรองวีไอพีสำหรับลูกค้าชั้นหนึ่งในสายการบิน ทุกคนมองแกมอิจฉา ผมกับหญิงได้รับการปฏิบัติราวกับราชาราชินี เราสองคนไปเที่ยวยังดินแดนอารยธรรมตะวันตก ไปชมยังสถานที่แปลกๆ ได้ลิ้มรสอาหารชั้นเลิศ ได้พักในโรงแรมหรูหราไฮโซ

ผมกลับเมืองไทยอย่างอิ่มเอมใจ ในที่สุดผมก็ลิ้มรสของคนมีเงินที่เขาทำกันแล้ว สำหรับตอนนี้เงินในบัญชีผมใกล้หมดลงพร้อมกับชีวิตที่เหลืออยู่อีกไม่กี่วัน แต่มีสิ่งๆหนึ่งที่ผมอยากลองทำมานาน สิ่งนี้ผมคิดเล่นๆในใจแต่ไม่เคยคิดสักที และคิดว่าไม่กล้าทำ

แต่เมื่อผมมีชีวิตเหลืออยู่อีกไม่กี่วัน ใยผมต้องกลัวทำไมกันหล่ะ ลงมือทำเลยสิ โอกาสมาถึงแล้ว แคร์ทำไมกัน เมื่อคิดได้เช่นนี้ผมจึงลงมือเตรียมการทันที ถึงตอนนี้ทุกคนคงสงสัยแล้วสิ ว่าสิ่งๆนี้ที่ผมพูดคืออะไร บอกให้ก็ได้ มันคือ ปล้นธนาคาร