ยามค่ำโพล้เพล้แบบนี้ที่ท่าน้ำ มองเห็นว่ามีเงาร่างหญิงสาว สวมผ้าแถบชายยาวยืนหลังตรง ก้มหน้าอยู่ใต้ต้นลั่นทม มือทั้งสองข้างทิ้งลงอยู่แนบตัว มองไม่ชัดว่าจะเป็นใครมาทำอะไรในเวลานี้
กลิ่นลั่นทมดอกสีขาวไส้เหลืองหอมอวลเย็นๆ มันยืนต้นเห็นคนมารุ่นแล้วรุ่นเล่า ลำน้ำเป็นพยานของหลายสิ่งนับวันน้ำยิ่งลดน้อยลง จนท่าน้ำเก่าดูเหมือนจะยกตัวสูงห่างจากผิวน้ำไป หญิงสาวเจ้าของเงาขยับเท้าไปใกล้ดอกลั่นทมดอกนั้น แล้วกลั้นใจอึดหนึ่ง เขี่ยดอกลั่นทมด้วยปลายเท้ากระเด็นออกไป ดอกไม้ดอกหนึ่งนั้นร่วงจากท่าน้ำที่ยื่นอยู่เหนือลำน้ำกลีบหมุนผลอยลิ่วลงแตะกับผิวน้ำและลอยดอก กระเพื่อมระรอกน้ำแผ่วงออกรอบๆดอกไม้กลีบขาว หญิงสาวในท่ามกลางความมืดตาโตจ้องมองดอกลั่นทมดอกนั้นอย่างใจหายและคิดถึงเหตุการณ์ครั้งหลังที่เกิดที่ท่าน้ำนี้
........
พิศเป็นอย่างสาวรุ่นคราวเดียวกันที่ไม่ได้เรียนหนังสือมากมายอย่างพวกหนุ่มๆ เด็กสาววัยสิบสี่สิบห้าก็เริ่มถูกเกี้ยวเป็นแล้ว จะเอาอะไรนักหนากับการเรียน ไม่นานหลังจากแตกสาวพวกหล่อนก็จะถูกจับจองและออกเรือนไปพ้นอกพ่อแม่ พิศตื่นแต่เช้าช่วยแม่ยกของไปขายที่ตลาดเช้า หมดงานถึงจะเก็บของเข้าบ้านแล้วไปเตร่ได้ หลังกินข้าวเที่ยงล้างถ้วยล้างชามเสร็จพิศจะต้องไปบ้านครูตุ่มทุกวัน เด็กสาวหลายคนไปเฝ้าฝึกงานเรือนที่คุ้มนั้นกัน ทำให้พิศมีเพื่อน หนุ่มๆหลังจากไปเรียนที่วัด-ไปฝึกดาบ ก็รู้ว่าจะต้องไปเหล่สาวกันแถวนั้น คล้อยเย็นถึงจะลงเรือพายเข้าบ้านไปช่วยแม่เตรียมหุงหาข้าวปลากันบ้านใครบ้านมัน
พิศไม่ใช่คนสะสวยสะดุดตา ออกจะกระโดกกระเดก แขนขายังเก้งก้าง แม่ฝากฝังกับครูตุ่มให้สอนกิริยาให้มากๆ แม่ชอบค่อนว่าจะไม่มีใครมาขอถ้ายังเป็นม้าดีดกระโหลก แม่จะตายตาไม่หลับ กลายเป็นงานที่พิศต้องรับผิดชอบตัวเองให้ดูนิ่มนวลอย่างคนอื่นเขาให้จงได้ มันดูน่ากลัวใช่น้อยหากต้องเป็นสาวทึนทึกแก่ลงไปทุกวัน ไม่มีหนุ่มคนไหนมาขอเอาไปทำเมีย ชาวบ้านก็จะหัวเราะใส่หน้าได้ แต่พิศก็มีดีตรงที่ทำงานฝีมือได้เร็วและดีกว่าเพื่อนรุ่นตัวเดียวโข ถึงจะยังมีตำหนิอยู่บ้างแต่ก็ยังมีเวลาพัฒนาฝึกฝนได้อีก
เพื่อนๆชอบวานพิศให้แอบทำงานแทนให้ลับหลังครูตุ่มที่เป็นครูสอนของพวกหล่อน เพื่อจะเอามาส่งครูตุ่มแล้วจะได้มีเวลาเหลือไปลอยชายให้หนุ่มๆแถวนั้นเข้ามาเกี้ยว บ้างก็เอางานร้อยมาลัยมาวางให้ข้างๆแล้วทำท่าร้อยไปอีกพวง แต่เอาพวงที่พิศร้อยให้ไปส่งให้ครูตุ่มตรวจ เพราะขืนร้อยเองกว่าจะเสร็จมาซ่อมทำใหม่อีกรอบ หนุ่มๆที่หมายตาไว้ อาจจะไม่ทนรอพบหลังเลิกเรียนเป็นแน่ พิศจึงได้รางวัลจากเพื่อนๆอยู่เนืองๆ บ้างก็เป็นขนมที่ห่อมาจากบ้าน บ้างก็แบ่งผ้าแถบ กำไลหรือชวนไปเที่ยวเล่นที่เรือนตัว
จันอับเป็นสาวหน้ากลม อวบ ผิวพรรณดีกิริยานุ่มนวลเป็นกุลสตรี หล่อนรู้ว่าตัวเองเป็นที่หมายปองของหนุ่มหลายคน นั่นยิ่งทำให้จันอับเดินเชิดหน้า ดูสง่า มันน่าเลื่อมใสชื่นชมสำหรับพิศ หล่อนมาเรียนที่คุ้มครูตุ่มและแน่นอนจันอับใช้บริการของพิศบ่อยๆเพื่อจะรีบเอาเวลาไปส่งสายตาชะม้ายให้หนุ่มๆ
พิศรู้ว่าจันอับคงมีโอกาสได้เลือกชายที่ต้องการได้โดยไม่ต้องฝึกงานเรือนหนักหนาอย่างหล่อน สิ่งที่จันอับเสนอให้เป็นรางวัลของพิศคือการได้รู้จักและมีนัดกับหนุ่มๆบางคนที่จันอับเลือกมาให้ ก็พวกเพื่อนๆของหนุ่มกลุ่มนั้นนั่นล่ะ อาจจะเป็นพวกที่จันอับเขี่ยทิ้งมาแล้วก็ได้ใครจะสนใจล่ะ สำหรับพิศถ้าแม่รู้ว่ามีชายคนไหนมาสนใจพูดคุยด้วยแบบนี้แม่ก็ดีใจแล้ว ไม่เป็นปัญหาเลยถ้าพิศจะมีกับเขาบ้าง จะใครก็ช่างเถอะ พิศรู้สึกว่าตัวเองเท้าแทบจะลอยจากพื้นเมื่อมีหนุ่มเอ่ยปากชวนคุยเสียทุกที แต่ใช่ว่าพิศจะไม่มีคนที่ชอบเป็นพิเศษ อิฐเป็นคนๆนั้นของหล่อน บ้านของเขาอยู่ไม่ไกลจากเรือนครูตุ่มนัก พิศมักจะเห็นเขามาป้วนเปี้ยนแถวนี้ให้ชื่นใจ
จากคุณ :
podduang-pk 
- [
7 ม.ค. 50 22:00:47
]
กรรม2 : พิศ-ริษยา
