ความคิดเห็นที่ 1 คุณ : Suki Moo  -         ความคิดถึงยากรั้ง......หัวใจ คิดยิ่งคิดมากไป.................เจ็บช้ำ รักหนอแอบรักใคร.............รักกว่า..ตนแล ที่สุดรักเลิศล้ำ...................สุดแท้รักตัว..เองนา แวะมาตอบแล้วไปแล้วค่ะ บายค่ะ ขอบคุณที่แวะเยี่ยมกระทู้นะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ม.ค. 50 00:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพราะจังกลอนของคุงทิกิ ขอบคุงที่แวะมานะคะ จากคุณ : Suki Moo (Suki Moo) - [ 12 ม.ค. 50 21:47:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อาจเรียกได้ว่าเป็นกลอนเปล่า - - - ตอบเป็นกลอนเปล่าไม่เป็น   มีแต่ของคนอื่นมาให้อ่านจ๊ะ ^^ - - - ใช้ถ้อยคำได้งดงามมาก (ต้องคารวะคนแปลด้วย คุณภาสุรี ลือสกุล) - - - กวีนิพนธ์แห่งรักยี่สิบบท และบทเพลงความสิ้นหวังหนึ่งบท ปาโบล  เนรูด้า (20) ฉันรจนาบทกวีสุดโศกเศร้าได้ในคืนนี้ รจนาเช่นว่า"ราตรีประดับดาว สีฟ้าระยับพราว  หมู่ดารา  ณ  ที่แสนไกล" สายลมแห่งค่ำคืนพัดเวียนวนในเวิ้งฟ้าและกล่อมขวัญ ฉันรจนาบทกวีสุดโศกเศร้าได้ในคืนนี้ ฉันเคยรักเธอผู้นั้น  และบางครา  เธอเองก็เคยรักฉันเช่นกัน ยามค่ำอื่นเช่นคืนนี้  ฉันมีเธอในอ้อมแขน ฉันจุมพิตเธอหลายคราใต้ผืนฟ้ามิสิ้นสุด เธอเคยรักฉัน  บางครั้งฉันเองก็เคยรักเธอดุจกัน ไฉนจะไม่รักตาดวงโตแน่วแน่ของเธอเล่า ฉันรจนาบทกวีสุดโศกเศร้าได้ในคืนนี้ คิดไปว่าไม่มีเธอ  รู้สึกว่าสูญเสียเธอไป สดับเสียงราตรีอันเวิ้งว้าง  ช่างกว้างใหญ่แต่ไร้เธอ บทกวีร่วงหล่นสู่วิญญาณ  ปานหยาดน้ำค้างสู่ทุ่งหญ้า ความรักของฉันมีอาจรั้งเธอไว้  แล้วสำคัญไฉน ราตรีประดับดาว  ทว่า  เธอมิได้อยู่เคียงฉัน นั่นคือเรื่องราวทั้งหมด ณ  ที่แสนห่างไกล ใครบางคนขับกล่อมจากแดนไกลแสนไกล วิ ญ ญ า ณ ฉั น สิ้ น สุ ข ส ม ด้ ว ย สู ญ เ สี ย เ ธ อ - - - เพิ่มเติมให้นิดหน่อย เผื่อคนที่ไม่ทราบว่า ปาโบล เนรูด้า คือใคร กวีนิพนธ์แห่งรักยี่สิบบท และบทเพลงความสิ้นหวังหนึ่งบท ผลงานดังกล่าวกวีเริ่มเขียนเมื่ออายุเพียง  20  ปี   นั่นคือจุดเริ่มของการเขียนกวีนพนธ์อีกเป็นอันมาก ทำให้เนรูด้าได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ในปี ค.ศ.1971 ปาโบล  เนรูด้า  เป็นชาวเสปน ค่ะ - - - ปล. หาบทกวีมาให้อ่านแล้ว      อยากให้เจ้าของกระทู้  คุณ Suki Moo ใช้คำว่า      "คุณ"  แทน "คุง "  ค่ะ      ^^" จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 14 ม.ค. 50 08:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคะที่หามาให้อ่าน อิอิ จากคุณ : moo (Suki Moo) - [ 15 ม.ค. 50 10:08:24 ]