ลมหนาวในคราวนั้น ฉันยังจดจำมันได้ดี
"เป็นแฟนกันนะ"
"..................." ฉันอึ้งไป โดยที่ไม่รู้ว่าตกใจ หรือดีใจกันแน่
"...อื่ม..."
"ผมรักคุณนะ"
เรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนั้น มันช่างรวดเร็วเสียจนตั้งตัวไม่ทัน....แม้ฉันจะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่คนเพิ่งรู้จักกันจะรักกันได้ แต่คำลวงนั้นมันก็ทำให้ฉันร้านผ่าวที่ใบหน้า และเคลิบเคลิ้มทุกครั้งที่หวนนึกถึง
ฤดูหนาว เป็นฤดูกาลแห่งความว้าเหว่ และหมองเศร้าของใครต่อใคร รวมถึงตัวฉัน เป็นฤดูกาลที่โหดร้ายแต่ซ่อนความอบอุ่นอ่อนหวานได้อย่างร้ายกาจ ฉันหลงรักฤดูนี้ เพราะมันมักจะนำพาความทรงจำดีดีมาให้เสมอ แต่ก็อดที่จะซึมเศร้าไม่ได้ ยามที่ลมหนาวพัดเอาหลายสิ่งหลายอย่างไปจากฉัน....บางอย่าง....จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน
ยามลมหนาวมาเยือน ฉันแทบจะใช้เวลาทั้งหมดไปกับการท่องเที่ยวในที่ต่างๆ สำหรับฉันแล้วบรรยากาศรอบๆ ตัวขณะนั้น มันให้ความรู้สึกอบอุ่นและหอมหวานอย่างบอกไม่ถูก ผิดกับฤดูร้อน และฤดูฝนอย่างสิ้นเชิง
และเมื่อลมร้อนพัดมา ฉันก็ได้สัมผัสความรู้สึก ถูกรัก อีกครั้ง
"เป็นแฟนกันไหม"
"ก็ได้" ฉันตอบออกไปอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง
"ไม่เอาก็ได้" เสียงนั้นแสดงอาการขุ่นข้องใจ
งั้นจะให้พูดว่าอะไรล่ะ ฉันยียวน เพราะอยากรู้ว่าเขาอยากให้ฉันพูดอะไร
ก็บอกว่า เป็น สิ
.....เป็นค่ะ..... ฉันยิ้มอยู่อย่างนั้นนานเท่าไรไม่รู้
แล้วฤดูกาลแห่งหาดทรายขาว.....สีฟ้าครามของท้องทะเลที่ตัดกับขอบฟ้า......และกลิ่นไอเค็มที่ลอยมาปะทะปลายจมูก ก็ทำให้ความรักในครั้งนั้นของฉันจบลง
จะว่าเป็นเพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวจนทำให้ความอดทนในเรื่องต่างๆ ของฉันมันมีน้อยกว่าปกติก็คงไม่ใช่ แต่เพราะความไม่เข้าใจกันมากกว่า ที่มันทำให้ฉันอึดอัดเหมือนหายใจไม่ออก เหมือนมีอะไรมากดทับร่างทั้งร่างเอาไว้ จึงทำให้เราไม่อาจเดินร่วมทางกันต่อไปได้ และถึงแม้ภายหลังฉันจะรู้ว่า ฉันเองต่างหากที่คิดไปเองทั้งหมด ทำให้รักระหว่างเราต้องจบลง แต่สายฝนที่โปรยปรายก็ไม่อาจให้โอกาสฉันได้กลับมายืนอยู่ยังจุดเดิมนั้นได้
น้ำตาฟ้ายามกระทบผิวกาย มันช่างเย็นยะเยือกราวกับว่ามันสามารถแทรกซึมผ่านผิวหนังกำพร้าได้อย่างง่ายดาย สร้างความสั่นสะท้านจนต้องกระชับมือให้กอดตัวเองแน่นขึ้น และมันก็เป็นเช่นนี้เรื่อยมา ฤดูฝนที่แสนจะน่าเบื่อ ทำให้ฉันหมดกำลังใจที่จะเปิดรับใครสักคนให้มานั่งกระชับกายข้างกัน
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี.....ฉันใช้ชีวิตในแต่ละวันผ่านไปอย่างเคยชิน ไม่มีเพื่อนใหม่ ไม่เจอใครใหม่ ทุกอย่างเหมือนเดิม
ยามนี้...ลมหนาวผ่านไปแล้ว เวลาแห่งการเริ่มใหม่กำลังจะเกิดขึ้น สิ่งดีดีกำลังจะผ่านมา เสียงคลื่นกระทบฝั่งกำลังรอฉันอยู่ เหมือนกับที่ร่มคันใหญ่กำลังคิดถึงฉัน และก็คงเหมือนกับไอหมอกที่อยากโอบกอดฉันอีกครั้ง..แล้วอย่างนี้ ฉันยังจะต้องการอะไรอีก นอกจากเงินและเวลาที่จะพาฉันให้ได้ไปสัมผัสในสิ่งที่ว่านั้น........รอคอย........
จากคุณ :
รวยระรินกลิ่นชา 
- [
12 ม.ค. 50 19:02:50
]
....+ + + ฤดูรัก ฤดูชีวิต + + +.....
หนูผึ้ง ชอบประโยคนี้เลย 