Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    พรายพยากรณ์ ตอนที่3

    พรายพยากรณ์ ตอนที่3

    “ปิ่นมณีเป็นตุ๊กแกที่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เพิ่งสร้างเสร็จ มีคนเล่ากันว่าที่นี่สร้างคร่อมจอมปลวกใหญ่ ทำให้เกิดอาถรรพ์ เจ้าของโครงการกลัวว่าจะเกิดเรื่องก็เลยจัดพิธีบวงสรวง กลางพิธีบวงสรวงเจ้าปิ่นมณีก็โผล่มากินไข่ต้มกับข้าวสุกที่เขาตั้งไว้ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไปพราหมณ์ในพิธีก็เลยบอกว่าเป็นตุ๊กแกเจ้าที่ให้เลี้ยงอย่างดี”

    “นี่คุณ อย่ามาเล่านิทานหลอกเด็กให้ผมฟังเลย จะบ้าหรอตุ๊กแกเจ้าที่ จอมปลวกใหญ่เพ้อเจ้อใครจะไปเชื่อ”

    พิณชนิดาส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ
    “จะฟังดีๆหรือจะฟังทั้งน้ำตา คนไม่เชื่อก็มีแต่สุดท้ายก็มีอันเป็นไป อยากมีอันเป็นไปนักหรอ” วงหน้านวลแอร่มลอยหน้าลอยตาขู่ ผิวสีน้ำผึ้งอ่อนเนียนละเอียดคล้ายผิวเด็กทำให้ชายหนุ่มนึกชื่นชมในใจแต่เมื่อหวนมานึกถึงพฤติกรรมและวาจาอันน่าระย่อความชื่นชมนั้นก็หดหาย

    “จะฟังต่อไหมถ้าไม่ฟังฉันจะเลิกเล่าละ เชอะ”
    “คร้าบบบ ฟังคร้าบบบ” ความแปลกของคนเล่าและเรื่องราวที่เล่าทำให้ภูมินทร์เกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที

    “ทีนี้ใครล่ะจะเป็นคนเลี้ยง ตุ๊กแกนะคุณไม่ใช่หมาแมว เจ้าของโครงการก็เริ่มกุมขมับ แต่แล้วก็เหมือนฟ้าที่มืดมัวกลับใสสว่างเมื่อน้องสาวฉันมาทำรายงานบ้านเพื่อนแถวนี้เห็นคนมุงดูกันเยอะก็เลยเข้าไปดูบ้างตามประสาไทยมุงที่ดี”
    “พูดซะ..”

    “นี่จะฟังไหม”
    “ฟังครับฟัง อย่าดุนักสิเดี๋ยวผมไม่แต่งงานด้วยนะ” ชายหนุ่มพูดล้อหญิงสาวแล้วพานใจหายวาบเมื่อเห็นใบหน้ายิ้มกริ่มสมใจของคนตรงหน้า

    “เชอะยังไงคุณก็หนีฉันไม่รอดหรอก เล่าต่อล่ะนะ  พอน้องสาวของฉันสบตากับปิ่นมณีปุ๊บเหมือนโลกจะเปลี่ยนไป ทั้งสองต่างรู้สึกเหมือนว่าเกิดมาเพื่อกันและกัน ปิ่นมณีวิ่งปรู๊ดมาหาน้องสาวฉัน แล้วยัยภิของฉันก็ไม่ได้ตกใจกลับเอามือไปลูบยัยปิ่นมณีซะอย่างนั้น สร้างความปลาบปลื้มใจให้กับทุกคนที่พบเห็นโดยเฉพาะเจ้าของโครงการ ห้องนี้ฉันได้มาในราคาลด50เปอร์เซ็นต์พร้อมเฟอร์นิเจอร์ ฟรีค่าส่วนกลางอีกต่างหาก โดยมีข้อแม้ว่าต้องเลี้ยงยัยปิ่นมณีไว้อย่างดีจนกว่าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดจะตายจากกัน”


    “สรุปน้องคุณกับปิ่นมณีแต่งงานกันใช่ไหม”  พิณชนิดาหันมองหน้าเยินๆของภูมินทร์อย่างถูกอารมณ์
    “แหม..คุณนี่มีอารมณ์ขันเหมือนกันนะ” ว่าแล้วก็ตีเพี๊ยะไปที่หัวไหล่ของชายหนุ่มก่อนจะทำหน้าขึงขัง
    “จะบ้าหรอคุณ คนกับตุ๊กแกจะแต่งงานกันได้ยังไง แล้วยัยปิ่นมณีชื่อก็บอกแล้วว่าเป็นผู้หญิงเป็นตัวเมีย น้องฉันไม่ได้เบี่ยงเบนนะยะ” หญิงสาวค้อนตาแทบกลับ

    “มือหรือตีนน่ะที่ตีลงมา  ก็คุณเล่นบรรยายซะโรแมนติกขนาดนั้น ฟังยังไงก็ไม่ใช่ความสัมพันธ์ธรรมดา ” ภูมินทร์อดไม่ได้ที่จะว่าประชดแต่หญิงสาวเริ่มตีถี่ซ้ำย้ำลงที่เดิม
    “เป็นแฟนฉันต้องอดทน..เข้าใจไว้ด้วย” คำพูดที่ตีขลุมเป็นดังพลาสเตอร์ปิดปากให้ชายหนุ่มเงียบเสียงได้แต่เถียงคอเป็นเอ็นอยู่ในใจ ‘แฟนบ้าแฟนบออะไร ใครเป็นแฟนเธอกันล่ะ ยัยเพี้ยน’

    “ต่อนะ  หลังจากนั้นทั้งโครงการก็ขายหมดไปในพริบตาโดยทุกคนรับรู้ทั่วกันว่ามีปิ่นมณีเป็นเจ้าที่อยู่ในคอนโดแห่งนี้ แรกๆคอนโดนี้ก็เป็นเหมือนคอนโดปกติทั่วไปเพราะไม่มีใครรู้ฤทธิ์ของปิ่นมณี จนมาวันหนึ่งมีพวกย่องเบาร่วมมือกับยามเฝ้าคอนโดมาขโมยของ พวกนั้นเริ่มจากชั้น18 ลงมือค้นของในห้องที่คนออกไปทำงานแล้ว”

    “อันตรายนะนั่น ถ้าเกิดเข้าไปในห้องที่คนยังอยู่ก็อาจจะมีการต่อสู้ ถึงเลือดถึงเนื้อกันก็ได้” ชายหนุ่มเริ่มมีอารมณ์ร่วม
    “อย่างเพิ่งขัดได้ไหมเจ้าคะ ประเดี๋ยวก็ไม่เล่าซะเลย” ปากขู่แต่ก็ยังเล่าต่อด้วยความเมามันส์

    “ของที่พวกมันเอาไปส่วนใหญ่เป็นพวกเพชร ทอง ของเล็กๆแต่คุณก็เห็นว่าคอนโดนี้ระดับไฮคลาสแค่ไหนพวกนั้นก็เลยได้ของไปอื้อเลย จนมาถึงชั้น16 คือชั้นนี้ ซึ่งบังเอิญว่าตอนนั้นน้องสาวกับฉันออกไปช้อปปิ้งทิ้งให้ปิ่นมณีเฝ้าห้องอยู่ตัวเดียว ก็เลยเข้าทางพวกมัน แต่แค่ก้าวเข้าไปในห้องเท่านั้นล่ะ ยัยปิ่ณมณีก็ร้อง ต๊กๆๆ7ครั้งพอลงท้ายด้วย..แก..จบ จิ้งจกตุ๊กแกเป็นล้านมาจากไหนไม่รู้มืดฟ้ามัวดินล้อมพวกมันไว้แล้วก็ส่งเสียงร้องตุ๊กแกๆพร้อมๆกัน ลูกน้องของยัยปิ่นบางตัวกระโดดงับพวกโจรจนแทบจะมองไม่เห็นเนื้อกลายเป็นกองตุ๊กแกเดินได้วิ่งกะเร่อกะร่าออกมาจากห้องฉัน จนทุกคนต้องขึ้นมาดูแล้วพวกมันก็โดนจับ โดนตำรวจจับไม่พอนะคู๊ณ ยังจับไข้หัวโกร๋นเสียจริตไปเลย ฮ่าๆๆสะใจ”

    ถึงจะพอรู้ว่าพิณชนิดาพูดจาโอเว่อร์แต่ภูมินทร์ก็อดที่จะขนลุกเกรียวไม่ได้ เมื่อนึกเห็นภาพสัตว์เลื้อยคลานตัวลายๆตะปุ่มตะป่ำอย่างปิ่นมณีซึ่งถึงจะไม่เป็นล้านแค่เป็นร้อยก็เพียงพอกับการสยดสยองได้แล้ว
    “ตั้งแต่นั้นมาถ้ายัยปิ่นร้องต๊กครบ7ครั้งเมื่อไหร่ให้รู้ไว้เลยว่าจะมีลูกน้องตุ๊กแกมาช่วย อย่าว่าแต่พวกโจรเลยคุณ พวกที่เห็นภาพวันนั้นก็พากันหลอนกันเป็นแถบๆ  ส่วนใหญ่ยัยปิ่นจะไม่ร้องหรอกยกเว้นอย่างวันนี้ฉันไปช่วยคุณเลยลืมให้ข้าวให้น้ำเขา  ทีนี้พอมีเสียงเล่าลือไป คอนโดนี้ก็เลยปลอดภัย แค่จะทะเลาะกันก็ยังไม่กล้าเพราะใครด่ากระทบกันเมื่อไหร่ยัยปิ่นจะ ต๊กๆเตือนสองสามครั้ง ยัยนี่หูดีจะตายไป”

    “ตามความคิดของผม ผมว่าคุณพูดเว่อร์ไปหรือเปล่า มีที่ไหนคนกลัวตุ๊กแกจนไม่กล้าทะเลาะกัน ตุ๊กแกจับโจร พิลึกไปหน่อยล่ะมั๊ง” ภูมินทร์ยังคงไม่เชื่อ
    “เหอะ..ไว้คุณคอยดูละกัน ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงคนทั้งคอนโดจะเกรงใจยัยปิ่นถึงขนาดนั้นหรอ คุณก็เห็นคนในลิฟท์” เมื่อนึกถึงท่าทางกลุ่มคนที่เขาเห็นในลิฟท์จะไม่ให้เชื่อเสียทีเดียวก็กระไรอยู่

    “แล้วทำไมคุณไม่แนะนำผมให้รู้จักกับปิ่นมณีก่อน นี่ถ้าปิ่นมณีคิดว่าผมเป็นคนร้ายผมไม่แย่หรอยิ่งแก้ผ้าอยู่ด้วย เกิดราชินีตุ๊กแกเรียกทหารองครักษ์มางับผมเข้าจะทำยังไง ผมว่าผมคงไม่ตายเพราะพวกคนร้ายตามล่าหรอกคงตายเพราะทหารราชินีตุ๊กแกของคุณมากกว่า”

    “เอาน่า ก็ฉันลืมนึกไปนี่ แต่ท่าทางปิ่นมณีเขาชอบคุณนะ ฉันมองตาก็รู้แล้วว่าเขาพอใจสรุปคือคุณผ่าน งั้นเรามาแต่งงานกันเถอะ ว่าแต่จะแต่งกันเมื่อไหร่ดีคะ” ภูมินทร์ผงะหนีหน้าที่ยื่นเข้ามาถามอย่างกะทันหัน

    “จะบ้าหรอคุณ เราเพิ่งเจอกันไม่ถึงครึ่งวัน อีกอย่างผมมีคู่หมั้นแล้วด้วย อ่อแล้วเขาก็ทั้งรวยทั้งสวยไม่พิลึกอย่างคุณด้วย” ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธคำขอแต่งงานของหญิงสาวพลางนึกสะใจที่ได้พูดประโยคที่อยากจะพูดมาตั้งนานแต่ไม่มีโอกาส ทว่าแทนที่จะเห็นความซีดเซียวเสียหน้ากลับได้ยินเสียงหัวเราะเยาะมาจากพิณชนิดา

    “ฮ่ะฮ่า ฝันไปเหอะคุณ คุณน่ะเป็นเนื้อคู่ฉัน ถึงคุณจะมีคู่หมั้นอยู่แล้วก็เหอะ แต่ฉันกับคุณยังไงก็หนีไม่พ้นกันหรอก เคยได้ยินม๊ะเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกันไปได้น่ะ เอาเถอะ อันที่จริงมันก็เร็วไปอย่างที่คุณพูด เราจะพักเรื่องนี้กันก่อน ฉันจะไปแต่งตัวแล้วมาทำกับข้าวให้กิน คุณคงหิวแล้ว” พูดจบร่างบางก็กระโดดผลุงออกจากโซฟาเดินเข้าห้องไปอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนทิ้งให้ชายหนุ่มคอตกสะทกสะท้อนกับชะตากรรมของตัวเอง

    ภูมินทร์มองซ้ายมองขวาทำท่าเดินย่องไปที่ประตูทางออก ทว่าจู่ๆปิ่นมณีก็ร้อง ต๊ก..แก ดังลั่นทำเอาชายหนุ่มสะดุ้งโหยงไปทั้งตัวก่อนจะถดถอยลงไปนั่งบนโซฟาดังเดิม เสียงใสๆที่ตะโกนออกมาจากห้องทำให้เขาหน้าร้อนผ่าว
    “อย่าคิดจะหนีไปจากฉันเลยคุณ ไม่มีทางซะหรอก เสียงนั่นอ่ะแค่เตือนอย่าให้ต๊กซ้ำนะคุณ เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่เตือนอีก”

    นี่เขาจะไม่รอดมือยัยสาวแปลกคนนี้จริงๆหรือนี่?..ฝันไปหรือเปล่าว่ะ..ภูมินทร์ลองหยิกตัวเองก็รู้ว่าไม่ได้ฝันเลยต้องนั่งจ๋องทำหน้าจืดรอ ‘เนื้อคู่’ ที่เข้ามาควบคุมชีวิตของเขาอย่างระทดระท้อใจ

    เพียงครู่ใหญ่พิณชนิดาก็เดินออกมาหน้านวลไปด้วยแป้งเด็ก เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์เข้ารูปทำให้ดูสบายตา ผมที่เริ่มแห้งหมาดก็ถูกสางจนเรียบเผยให้เห็นวงหน้าเรียวที่ทำให้ชายหนุ่มมองเพลิน

    “มองอะไรคุณ ฉันสวยล่ะสิ..” ถ้าผู้หญิงตรงหน้าจะพูดจาเหมือนผู้หญิงทั่วไปบ้างก็คงจะดีไม่น้อยความเอียงอายแทบไม่มีให้เห็น..แต่นั่นล่ะจะหวังอะไรมากกับหมอดูเพี้ยนๆแบบนี้...ชายหนุ่มเริ่มปลงตก

    “อยากกินอะไรบอกฉันมาจะทำให้กิน ประเดี๋ยวน้องสาวฉันก็จะกลับมาจากสอบแล้ว ทานข้าวเสร็จจะได้ไปช้อปปิ้งเสื้อผ้าให้คุณไง”
    “คุณอยากให้ผมกินอะไรก็ทำมาเถอะ แต่ผมถามจริงๆ ใจคอคุณจะขังผมไว้กับคุณเลยหรอไม่กลัวผมแจ้งความข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวเลยหรอ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย

    “โอ้ย..คุณจะได้อยู่กับสาวสวยสองคนในคอนโดห้องเดียวกันนี่ก็โชคดีนักหนาแล้ว อีกอย่างฉันไม่ได้ล่ามโซ่คุณไว้นี่  ลำพังตัวฉันเองก็ช่วยเหลือคุณเต็มที่แล้ว ถ้าอยากตายก็ไปเลยปะ เป็นผู้ชายนะคุณทำใจให้แมนๆหน่อย ฉันยังไม่สะดีดสะดิ้งเลยว่าต้องมาอยู่กับคุณแล้วคุณจะสะดีดสะดิ้งไปทำไม พิลึกคน” ว่าแล้วสาวเจ้าก็เดินเข้าครัวค้นนู่นนี่กุกกัก ปล่อยให้ชายหนุ่มผู้สะดีดสะดิ้งนั่งงงว่าใครกันแน่ที่พิลึกคน

    จากคุณ : รอมแพง - [ 14 ม.ค. 50 13:27:57 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom