ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ เมื่อเช้าตื่นมา เห็นภาพที่ทำให้อารมณ์ดียิ่ง พระจันทร์ยิ้มให้ค่ะ ^^(ถึงแม้จะเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ตาม) - - - ยิ้มแย้มยั่วเย้าเจ้าจันทร์ผ่อง เรืองรองละมุนละไมดั่งใจฝัน นับกาลที่แปรผ่านทุกคืนวัน รอคอยเมื่อจันทร์เจ้าเต็มดวง - - - ชอบดูพระจันทร์มากค่ะ คืนที่พระจันทร์เต็มดวงจะเป็นคืนที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ^________________________^ จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 15 ม.ค. 50 12:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดาวนับหมื่นคอยคืนร่วง ลาจากสรวงร่วงไปไหน ขอหนึ่งดวงร่วงสู่ใจ ดวงอื่นใด..ใช่ของเรา จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 15 ม.ค. 50 13:55:46 A:unknown X:202.129.0.74, 202.129.0.74 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับเจ้าของกระทู้ ฟากฟ้ามีคืนเพ็ญ...และมีคืนแรม เมื่อด้านบนเป็นคืนเพ็ญ ด้านล่างขอเป็นคืนแรมละกัน ๐ จันทร์เสี้ยว..กลาง...เปลี่ยวค่ำ ๐ ๐ เหมือนไม้แกว่งแรงลมที่ห่มห้อม จำต้องยอมลู่ใบจนไหวสั่น คือใจหนึ่งต้อง"งาม"จนหวามครัน ให้หวั่นหวั่นจะแกว่งหนักจนหักคา ๐ กิ่งใบว่ายร่ายลมที่บ่มโบก ดั่งใจโยกด้วยพักตร์จนหนักหนา ลมหยุด..ไม้หยัดเช่น..อย่างเป็นมา เสน่หาฤๅจะหยุดเพียงนุชเบือน ๐ เป็นคืนมืดไร้จันทร์จะหันแสง หากรุมแรงคะนึงนาฏไม่อาจเกลื่อน จะกลบให้ลับเร้นดั่งเช่นเดือน ก็ดูเหมือนสิ้นกำลังความตั้งใจ ๐ ค่ำคืนนั้น...จันทร์เพ็ญลอยเด่นสรวง แนบกับทรวง..เกินศัพท์จะขับไข คือแววเนตรเหม่อละมุนกับอุ่นไอ ทอเป็นใยผูกขวัญพันธนา ๐ ค่ำคืนนี้...จันทร์ทรามไม่วามแสง ดังหน่ายแหนงฟ้าค่ำที่คร่ำหา เหมือนอกใครต้องคำบอกอำลา ฤๅจักต่างฟากฟ้าโศกาแรม ๐ จึงเมื่อไม้ไร้ลมเข้าห่มห้อม ต่างฤๅตรอมอกว้างเมื่อห่างแก้ม ย่อมเกลือกด้วยมืดดำเข้ากล้ำแกม ฤๅจักแจ่มแสงรื่นดั่งคืนเพ็ญ. จากคุณ : สดายุ... - [ 16 ม.ค. 50 06:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับคุณราตริมณิมนตรา คห.๓ ที่หายไปของผมเองนะครับ อันนั้นมีลิงค์บอกที่มา ดาวนายพราน, ดาวลูกไก่, ดาวกา, ดาวจระเข้ ที่ผมเอามา เขียนยานี รุงรังชะมัด เอาออกไปก็ดีเหมือนกัน :) อ้าว! ลืมไป รัชนีอย่างเดียวแปลว่า เวลามืด, กลางคืนคะรับ แต่หากรัชนีกรจึงจะหมายถึงพระจันทร์ :) ๏ ฟ้าทุ่งของกรุงไทย คืนเดือนไม่และดาวมา มืดตรึงเข้าขึงตา แต่รอยแต้มโพยมเต็ม ๏ นายพราน,ตระเวนไพร ตำนานไขความใจเค็ม เทพ-คนมิพ้นเข็ม กิเลสทิ่มระดมแทง ๏ ลูกไก่,โดดไฟก่อ- เกิดดาวสอขึ้นทอแสง ยายตา-พระ-ฟักแตง กระทั่งแกงแม่ไก่กิน ๏ อีกา,ท่านว่าใกล้ เห็นสุกใสบรรลัยสิ้น เกาะโลงเป็นเลือดริน โบราณเล่าอันตราย ๏ จระเข้,ตระหนี่ครอบ สมบัติกอบโมหากราย ได้เมียหมดเมามาย ซื้อพริบพรายราคาแพง ๏ แต่ดาวจะดวงใด ขาดดาวใจก็ไร้แจ้ง แสนดวงอันช่วงแดง มิดั่งด้วยแค่ดาวเดียว ๏ ฟ้าทุ่งของกรุงไทย มองปรุไปเปื้อนดาวเปรียว คับข้องเหมือนต้องเคียว ด้วยทุกคราวร้างดาวเคียง ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 00:48:31 แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 10:46:38 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 16 ม.ค. 50 10:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ ราตริมณิ       จันทร์เจ้าเอย จันทร์เจ้า เฝ้ามองเหม่อ จันทร์เจ้าเอย ใยเผลอ ละเมอฝัน จันทร์เจ้าเอย ช่วยบอกไป ถึงคนนั้น บอกว่าฉัน ยังคอยเหม่อ ละเมอมอง        ดาวเจ้าเอย ดาวเจ้า เฝ้าสาดแสง ดาวเจ้าเอย อย่าแกล้งคอย แต่ลอยล่อง ดาวเจ้าเอย โปรดสงสาร คนเหม่อมอง คนคอยจ้อง ส่งใจฝาก จากคนคอย จากคุณ : ก้อนดินเดียวดาย - [ 16 ม.ค. 50 11:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณคุณรามลิขิตมากๆค่ะ เลยแก้เป็นศศิแทน พอให้ได้ไหมคะ  ตอนนี้ตีห้าแล้ว ยังข่มตานอนไม่หลับเสียที เลยได้กลอนมาอีกบท คืนนี้ดวงเดือนเด่น       จันทราเห็นเป็นสง่า สว่างกระจ่างตา            กลางเวหายามราตรี ยามดึกน้ำค้างพรม        ชวนชื่นชมเจ้ามณี ลมพริ้วผ่านกายี            ช่างสุขีราตรีกาล สบายกายและจิต         โอ้ชีวิตสุขสนาน ยามค่ำช่างสำราญ         สิ่งรำคาญมิมาเยือน ดีใจจังค่ะ ที่มีคนมาร่วมชมกลางคืนด้วยกันหลายท่าน คุณสดายุคะ จันทร์ไม่เคยหน่ายฟ้า แต่จันทร์มีภาระต้องทำค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 50 12:01:39 จากคุณ : ราตริมณิ - [ 16 ม.ค. 50 11:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ค่อยได้เขียนยานี๑๑ สักเท่าไร ไปขุดค้น...มาได้อีกบท เนื้อหาออกจะเชยอยู่บ้างสักเล็กน้อย... คงไม่ว่ากัน กาพย์ห่อโคลง ๐ เผลอใจจึงไหวหวั่น ซ่อนหมายมั่นปิดกันเผย เก็บหน่วงหวังล่วงเลย ไม่พร้อมเอ่ยเกรงเผยความ ๐ เผลอใจจึงแอบไว้ รอยใจ ไหวหวั่นด้วยหนึ่งใคร ..รุ่มร้อน ปิดความซ่อนรอยนัย ..แน่นอยู่ ตาส่อเกรงสื่อย้อน ...หยั่งรู้ดูเห็น ฯ ๐ คุ้นเคยต้องเลยปิด ไม่มีสิทธิ์จะคิดตาม บังควรหรือชวนหวาม ...คอยหักห้ามให้ขามใจ ๐ คุ้นเคยเลยขัดข้อง ปิดความ สิทธิ์จะคอยคิดหวาม ..ไม่พ้อง ควรหรือจะรวนตาม .. ความคิด คอยปลดคอยปัดป้อง .ป่นให้เลือนหาย ฯ ๐ เหงาเพิ่มมาเสริมแรง..อกเคยแกร่งก็แกว่งไกว สิทธิ์ปองจะครองใคร ..ก็รู้ได้ว่าไม่ควร ๐ เหงาเมื่อรุมจิตเร้า . กำลัง ใจที่เคยแกร่งยัง .. อ่อนล้า สิทธิ์จะครอบครองหวัง หาไม่ ใจต่อใจทายท้า ย่อมท้าความเหงา ฯ ๐ ห้ามใจคอยให้หัก ห้ามจิตรักจะมักหวน ห้ามเพ้อละเมอครวญ. ห้ามใจชวนอย่าทวนคำ ๐ ห้ามรักยากหักห้าม ใจคน สวาดิห้ามยากทน ..ยิ่งแล้ว ใจเผลอละเมอมนต์ สะกด จนสุดจึงคลาดแคล้ว. ลอดได้ทวนคำ ๐ แค่คิดก็ผิดควร ใจเรรวนจะชวนช้ำ หมดสิทธิ์ต้องปิดคำ ต้องคอยซ้ำคอยย้ำตน ๐ คิดคิดก็ผิดแล้ว บังควร ใจเร่จะเรรวน ฟกช้ำ เก็บเถิดแค่อกหวน .โหยหัก ดาลลั่นประตูย้ำ ปิดไว้ตอกตรึง. จากคุณ : สดายุ... - [ 16 ม.ค. 50 12:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ๑๔. ๐ หมู่ดาริการะกะผกาย ดุจะร่ายรุจีรอ หมายแขจะแผ่บทะลออ ชุติทอชวาลถึง ๐ คืนค่ำทิฆัมพระขจ่าง จะขนางก็คำนึง รูปใดไฉนอุระระรึง ขณะหนึ่งก็หนักหนา ๐ ทอดทอลออบทะพธู นิระรู้จะรอนรา ล้อมหลั่งประดังมธุระผา- ณิตะฝ่าประลองขวัญ ๐ ล้านดาวจะพราวนภะไฉน รพิใกล้ก็สิ้นกัน เกินกลจะร่นระยะกระชั้น กระแสะสั่นผสานแสง ๐ คู่ดาวอะคร้าวนยะวะวับ ตละพรับก็เพียบแพง เกินพลจะป่นจะผละจะแผลง ดุจะแล้งกำลังเหลือ ๐ จำยอมประนอมรหัสะนัยน์ ประจุใจประจงเจือ หวังนัยนะใครผิวะจะเชื้อ ทะนุเนื้อถนอมนวล. จากคุณ : สดายุ... - [ 16 ม.ค. 50 21:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หวัดดีครับคุณราตริมณิ ขอเข้ามาทักคุณสดายุกับความเห็นที่ ๙ สักสองคำว่า.. ฮี่ ๆ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 17 ม.ค. 50 00:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 23 ม.ค. 50 00:31:04 ]