ความคิดเห็นที่ 1 อุษารวีปิดหนังสือภาพชื่อ Kiss from a rose นั้นลง   ใบหน้าบึ้งตึงเมื่อแรกค่อยคลายลง  หล่อนอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหยิบกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กๆ ที่แนบมากับหนังสือขึ้นมาอ่าน   ใจความในกระดาษนั้นดูซาบซึ้งกินใจเกินกว่าจะเป็นชายที่เคยรู้จักเขียนมา   มีใครบางคนเคยบอกว่าผู้ชายกับเด็กนั้นไม่ต่างกัน    ไม่ว่าพวกเขาจะโตขึ้นจนอายุมากสักเท่าใดก็ตาม    ความเป็นเด็กทำให้เขาดื้อรั้นและเขินอายเกินกว่าจะยอมรับว่าตนเองเป็นฝ่ายผิด   หรือปากแข็งเกินไปที่จะเอ่ยคำขอโทษ   ภูผาเองก็เช่นกัน... เขาคบกับอุษารวีมาหลายปี   ภูผาเป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยแสดงความรู้สึก   เขาไม่เคยบอกรักเธอ  ไม่เคยตื่นเต้นเมื่อถึงวันเดต   ทุกวันเวลาของเขาเหมือนเดิมทั้งที่มีเธออยู่เคียงข้าง   หลายครั้งที่หญิงสาวรู้สึกเหมือนโยนหินลงในบ่อน้ำ    แต่ไม่เคยมีคำตอบกลับมาสักครั้ง   ราวกับว่าความรักจมหายไปในบ่อไร้ก้นนั้น    จนเธอหวั่นไหวนี่เขารักเธอหรือไม่  หรือเป็นเธอเองที่รักข้างเดียว   ยามเมื่อเธอหาวิธีมาให้เขาบอกรักเธอบ้าง  ภูผากลับทำหน้าราวกับเบื่อหน่าย   จนอุษารวีน้อยใจ   นานวันเข้าตะกอนของความไม่เข้าใจก็ขุ่นมัวจนมองไม่เห็นหัวใจของอีกฝ่าย   หญิงสาวตัดสินใจบอกเลิกกับเขาเมื่อหลายวันที่แล้ว   แต่ภูผาก็ไม่ได้โทรมาง้อเขาเงียบหายไปเฉยๆ  บางทีเขาอาจจะดีใจที่ภาระใจหายไปเสียทีก็เป็นได้     แต่เมื่อตอนสายของวันนี้ไปรษณีย์ของบริษัทนำหนังสือเล่มหนึ่งมาวางไว้บนโต๊ะเธอ    อุษารวีเปิดมันออกดูอย่างช้าๆ ทีละหน้า  ข้างในมีความรู้สึกของผู้ชายเย็นชาคนนั้นแนบแฝงมากับเรื่องราวในนิยาย    หญิงสาวถอนหายใจเธอรู้สึกแปลกไม่แน่ใจกับสิ่งที่เพิ่งซึมซาบไป   ยิ่งโดยเฉพาะกับจดหมายฉบับน้อยที่ภูผาเขียนถึงเธอ To.ษา... ผมไม่ชอบอ่านหนังสือนิยายเพราะมันเป็นแค่สมมุติ ผมฟังเพลงแต่ไม่เคยซาบซึ้ง   เพราะทุกเพลงล้วนแต่รำพันถึงรักอกหักซ้ำไปซ้ำมา ผมไม่ชอบส่งแมสเซสเพราะไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นกระปุกออมสินของความรู้สึกไปได้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบดอกไม้ทั้งที่อีกเดี๋ยวมันก็เหี่ยวแห้ง แต่ที่ผมไม่เข้าใจที่สุดคือ...ทำไมผมรักคุณขึ้นทุกวัน..จนไม่อาจขาดคุณได้ ปล.ข้อความข้างบนนี้ผมไม่ได้เขียนเอง....เพราะผมไม่ละเอียดอ่อนพอจะเอาความในใจออกมาได้ ผมลอกมันมาจากหนังสือเล่มหนึ่ง   เพราะผมอยากบอกษาแบบนั้น จากคุณ : รัญช์ - [ 16 ม.ค. 50 22:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อุษารวีอ่านจดหมายซ้ำอีกครั้งในใจแช่มชื่นขึ้นอย่างประหลาด  หญิงสาวดีใจระคนเขินอาย   หินผาที่ว่าแกร่งรู้จักง้อเธอแล้ว "คนบ้า!! ลอกมายังมีหน้ามาบอกอีก" หล่อนพึมพำมออกมาเบาๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเจ้าของหนังสือนั่น "ภู...นี่ษาเองนะ" เสียงหวานกรอกกระซิบลงข้างหัวใจจนปลายสายหวั่นไหว "ษ....ษาเหรอ? " ดูเขาจะลนลานไม่เหมือนภูผาแสนเย็นชาคนเก่า "ค่ะ...ษาเอง  ขอบคุณสำหรับหนังสือ" "ษาฟังผมนะ... เราเลิกกันหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา   ษาทำให้ผมงงว่าความรักมันคืออะไรกันแน่?  ทำไมษาถึงโกรธผม? ทำไมษาดูไม่มีเหตุผลในหลายๆ ครั้ง  ทำไมชอบถามซ้ำซากว่ารักษาหรือเปล่า?   จนบางทีผมก็รำคาญไม่เข้าใจว่าคบกันมากี่ปีทำไมยังถามอยู่นั่นแหละ  ที่ผ่านมาไม่เข้าใจเลยหรือ    ตอนแรกที่ษาบอกเลิกผมโมโหผมสับสนผมไม่เข้าใจษา   ผมเลยหาหนังสือทุกเล่มเกี่ยวกับความรักมาอ่านเท่าที่จะหาได้ในร้านหนังสือ   เวลานี้ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ษาต้องการนัก    ผมไม่ใช่คนโรแมนติกอย่างที่ษาหวังแถมยังสื่อสารไม่เก่ง   ผมรู้แต่ว่า   ความรู้สึกของผมเหมือนผู้ชายบนหอคอยในหนังสือนั่น   แล้วก็ได้แต่หวังว่า...ษาจะ...ผม...เอ่อ..ผม" คำพูดยาวเหยียดนั้นรัวออกมาราวอัดอั้นตันใจ    คล้ายเกรงว่าจะไม่มีโอกาสได้พูดอีก  หญิงสาวได้แต่รับฟังเงียบๆ โดยไม่มีโอกาสพูดแทรก   อุษารวีคิดว่าเขาดูสับสนจริงๆ จนไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างเคย   แต่คำพูดพวกนั้นหล่อนซึมซาบมันเข้าไปในใจเรียบร้อยแล้ว   แค่นี้ก็เพียงพอหญิงสาวดีใจเสียยิ่งกว่าเขาพูดคำหวานหรือพร่ำขอโทษ   คนทื่อๆ ซื่อๆ ตรงๆ แบบนี้สินะถึงจะเป็น...ภูผา  คนรักของเธอ "ภูคะ...เย็นนี้เรากินข้าวด้วยกันไหม? แล้วเราค่อยคุยกันตอนนั้นดีไหม ? " "ษา?...ษาไม่โกรธเหรอ?..คือว่าผม....เอ่อ..."  ฟังหญิงคนรักพูดเพียงแค่ประโยคเดียว   ก็ทำลายสิ้นคำพูดทั้งมวลที่ภูผาเตรียมมาอธิบายลงจนหมดสิ้น   ในสมองเขาว่างเปล่า    มีเพียงใบหน้าของอุษารวีปรากฏขึ้น “...ครับ   แล้วเย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะ” แล้วภูผาสีเทาของหล่อนก็คลี่ยิ้มออกมา    เรื่องเล่าของความรักในนิยายบทใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น   เป็นเรื่องของหินผาสูงชันกับดวงตะวันแสงอ่อนในยามเช้าที่ขึ้น ณ ริมผานั่นเอง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ไอเดียร์ของเรื่องสั้นเรื่องนี้  มาตอนที่ถูกขอให้แปลเพลง Kiss from a rose ให้น้องคนหนึ่ง   ฟังเพลงไปแปลเนื้อเพลงไป  ก็ได้อารมณ์ประมาณนี้ออกมาครับ จากคุณ : รัญช์ - [ 16 ม.ค. 50 22:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โชคดีนะที่ไม่สายเกินไป :) จากคุณ : scottie - [ 17 ม.ค. 50 12:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขัดใจกะส้มลูกนั้นมาก  อุตส่าห์ซาบซึ้ง  (เน่าได้ที่) ขำเลยอ่ะ จากคุณ : MOMIJI_99 - [ 17 ม.ค. 50 13:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดถึงเพลงนี้เลยค่ะ Kiss from a Rose จากคุณ : ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 17 ม.ค. 50 16:47:47 ]