ตีสองไอ้เจี้ยบเข้ารังไปก่อนแล้ว ผมเร่งงานเต็มพลังสมองหลังจากที่ได้จุดระเบิดกับความสร้างสรรค์เล็กๆน้อยๆแล้ว มันหยุดไม่ได้จริงๆ จิตนาการที่ถูกจุดระเบิดมันอัดฉีดเป็นภาพในหัวเต็มไปหมด สีหลากหลายเบียดตัวอวดให้ผมเห็นความสำคัญของพวกมันมาเรื่อยๆ อะดีนารีนของผมไหลหลั่งพรั่งพรูจนกระทั่งตีสี่ ผมปิดฝาปากกาเสียบหลังตุ้กตาหมูใส่มงกุฏนางฟ้าที่หลับตาพริ้มบนโต๊ะ น่ารักดี มันคงมีความหมายมากขึ้นถ้าสาวๆซื้อให้ ผมปิดไฟเหนือโต๊ะแล้วเดินไปนอนในรังเอาแรง ไหว้พระสวดมนตร์เสร็จก็อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรอย่างเคยทำแล้วก็เอนนอนยิ้มๆอย่างพอใจในผลงานคืนนี้

ผมลืมตาช้าๆสู้แสง เสียงจ้อกแจ้กข้างนอกดังเข้ามาปลุก ออฟฟิศเริ่มงานกันแล้วสินะ ไอ้เจี้ยบลุกไปแล้วเห็นแต่ที่นอนยับๆกางอยู่ มันคงกำลังตามงานให้ผมอยู่หลังจากมอบลิสต์งานกันเอาไว้แล้ว เรื่องวิ่งงานไม่ต้องสอน มันกระตือรือร้นในเส้นเลือดอย่างว่ามีตัวสาระแนทำโอทีอยู่ในร่างกาย ผมไปอาบน้ำล้างหน้าที่ห้องด้านใน แหงล่ะที่นี่มีห้องอาบน้ำสุขภัณฑ์สวยหรูอำนวยความสะดวกหลอกล่อให้พวกมาตายรังทั้งหลาย นี่ถ้าผมมีเมียคงถูกบ่นว่าทำตัวอย่างกับหมอ ตำรวจ ทหาร ที่ถูกเรียกตัวไปทำงานด่วนเมื่อไหร่เป็นต้องทิ้งเมีย ฮ่าๆ ถึงโสดจะเหงาแต่ก็ไม่ลำบากใจถ้าจะต้องเห็นหน้าเมียหงิกงอเป็นมือแมวกวักตวักๆๆไปมา ตลกดี ถึงไหนแล้วนี่? ผมแต่งชุดพร้อมออกไปทำงานโผล่หัวออกจากประตูรังไปพบผู้คน

เขาก้มเขี่ยรองเท้าแตะให้หลบเข้าไปหลังประตูห้อง ทันทีที่หันกลับออกจากประตู ทุกสายตามองมาที่ผม แม้แต่คนที่ยืนถ่ายเอกสารไกลถึงมุมห้องยังชะเง้อคอมองมา ทำไมวะ? ผมก็มานอนนี่ออกบ่อย ตกใจอะไรกัน ผมเดินไปห้องแพนทรีชงกาแฟสาดคอ เด็กๆสามคนที่นั่งกินอยู่ก่อนแล้วก็มองแปลกๆ สักพักนังจี้ดก็ถลามาเข้ามาแจม
“พี่เจิ้งขา   ตื่นแล้วหรอค๊า”
มันมาเกาะแขนผมทั้งที่รู้ว่าผมหวงตัวกับมันแค่ไหน เพราะเคยขู่จะเตะกันเอาไว้แล้ว
“เฮ้ยๆอย่ามาบังอาจ คิดจะทำอะไร กรูตื่นแล้วอย่ามาฉวยโอกาสคิดว่ายังงัวเงียไม่รู้สติหรือไง”
“เมื่อคืนไม่โทรเรียกหนูเลยนะ แหม สนุกอยู่คนเดียว”
ผมหัวเราะ นึกถึงบรรยากาศเมื่อคืน ถ้านังจี้ดรู้มันมาผสมโรงแน่ เออ ทำไมผมลืมไปนะ ดันจัดการอยู่คนเดียว
“ข่าวมาไวกว่าซีโอนเอนอีกนะแก”  ไอ้สามคนนั้นมองหน้ากัน ชวนกันวางแก้วกาแฟให้แม่บ้านมีงานทำแล้วหลบออกไป ผมหยิบของกินในตู้มาใส่ท้อง ที่นี่ถ้าไม่มีเลเบลติดชื่อเอาไว้ผมหยิบกินได้หมด ไม่มีอะไรต้องห้ามสำหรับออฟฟิศนี้ แต่นังจี้ดยังอยู่ ! ผมใช้หางตามองมันเมื่อยกแก้วกระดก เมิงจาอยู่ใกล้ๆนี่ต้องการอะไรอีก
“พี่เจิ้งเล่าหน่อยดิ ชอบแบบนั้นก็ไม่บอก แหม,รอให้ถึงปีหมูระเบิดก่อนค่อยเปิดตัวรึไงคะ”
“เปิดตัวแป้ะอะไร ฉันก็ครีเอทของฉันมานานแล้ว...แกลองกล้าๆมานอนรังค้างที่นี่เหมือนผู้ชายคนอื่นๆบ้างซี๊ จะได้รู้ด้วยตัวเอง เผลอๆอาจจะเปลี่ยนใจไม่อยากทำงานเก็บเงินไปผ่าเฉาะก็ได้นะโว้ย...เป็นผู้ชายก็ดีอยู่แล้วไอ้เวง..”
กลายเป็นการเทศน์ไปแต่นังจี้ดตาโตนั่งทึ่งอึ้งตรงหน้าผมไปเลย
“งั้น คืนนี้พี่จะมาอีกป่ะ?”
“เออ! กรูยังไม่หมดกรรมหมดเวง”
“แล้วคุณวิทย์อ่ะ มาป่ะ?” มันเลียบๆถาม
“อ่อ ..ไม่ทราบด้วยเกล้า ต้องไปจุดธูปถามท่านเอง ก็เมือ่คืนมันยังกำกวมๆว่ามาทำอะไรก็ไม่รู้ เลยโดนรับน้องไปหนึ่งดอก”
“ต๊าย จริงหรออออ?”  เสียงมันจี้ดขึ้นสมองอย่างกับอมน้ำแข็งมือไว้ในปาก
“งี้  ก็จริงนะสิ ถ้าไม่ได้ยินจากปากพี่หนูคอนเฟิร์มไม่ลงนะเนี่ย”
“เรื่องเล็ก..แหม มันอยากมาวางสนุ้กกะตรู โดนเอาคืนบ้าง สงสารแต่พิเสกหรอกนะ หุหุ”   ผมหัวเราะชื่นชมตัวเองที่มีจิตใจห่วงใยและเป็นคนเอื้อเฟื้อ สุดยอดๆๆ
“แต่เรื่องพี่ทำคุณวิทย์ดังกว่านะคะ”
แล้วจี้ดก็ถลันออกไปจากห้อง   ดังหรอ?...ดี จะได้รู้กันไปว่าอย่ารังแกพนักงานหามรุ่งหามค่ำ ยังไม่เคยทำงานร่วมกันบังอาจมาใช้แรงงานนอกเวลาของคนอย่างเรา ต้องรีบกำหราบก่อนจะลามปามไปใช้แรงงานน้องๆในออฟฟิศตามใจตัวเอง

                ผมจัดการท้องให้มันอิ่มแล้วก็ออกไปลุยงานต่อ ทำหน้าตาเฉยๆ ลืมๆวางๆเรื่องสนุกเมื่อคืนซะ ทว่าสายตาคนในออฟฟิศและเสียงซุบๆซิบๆมันกระโจนชนตาผมทั้งวัน ท่าจะฝีมือนังจี้ด ขนาดไอ้เจี้ยบก็ยังไม่เอ่ยปากอะไรทั้งที่มันก็ร่วมเหตุการณ์ด้วยส่วนหนึ่ง มันก็ยังง่วนเป็นลูกมือทำงานกับผมไปปกติ  ไม่ได้ข่าวพอเสก เขาทำงานธุรการไม่ลงมาเกลือกกลั้วพวกเราให้หัวยุ่งหรอก ผมนึกห่วงคออ่อนอย่างมันขึ้นมา ก็เลยกระซิบข้ามกองเอกสารถามเจี้ยบ
“เฮ้ย พิเสกมันออก..มันว่าไงบ้างเมื่อเช้า แกเห็นมันตอนกี่โมง”  ไอ้เจี้ยบทำเงียบก่อนจะตอบผมโดยไม่เงยหน้าจากงาน
“ยังไม่ได้ต่อสายไปธุรการเลยพี่ตั้งแต่เช้า ไม่ได้สนใจ”
“แกโทรไปดิ สืบหน่อย” ผมนึกอยากรู้ผลของงานตะหงิดๆ พักสมองเสียหน่อย เจี้ยบยกหูโทรศัพท์ขอสายพิเสกที่ปลายทาง   “ครับๆ” มันวางสาย
“อะไรวะ?”
“มันลาป่วยพี่”  สีหน้าเราสองคนชักไม่ค่อยดี มองหน้ากันเลิกลั่ก
“กินหนักขนาดนั้นเห็นว่าเป็นของฟรีสิท่า มันก็โตแล้วน่าจะดูตัวเองบ้างอ่ะนะ” ไอ้เจี้ยบบ่น ส่วนผมคิดไปต่างๆนานา ลาป่วยนี่เป็นไปได้หลายอย่าง ไอ้เจี้ยบจะรู้อะไร แถมในห้องนั้นก็ไม่มีเสียงอะไรลอดออกมาให้เดาเรื่องได้เสียด้วยตอนนั้น
“เออแล้วไอ้กล้ามล่ะ?”
“ไม่รู้หรอ เจ้านายจะมาไม่มาก็เรื่องของเขา มันก็ปกติอยู่แล้ว ไม่ได้เป็นเลขาเขานิ”
“เจี้ยบ! แล้วเมิงจะยอกย้อนอะไรกะกู”
แล้วเราก็ก้มหน้าทำงานไป ต่างคนต่างคิด ความสำนึกบางอย่างมันสะกิดผมเบาๆ พิเสกคงไม่ใจแข็งพอจะรับมือความครีเอทของเพื่อร่วมงาน โธ่ถังพ่อคุณ หยอกเล่นจี๊ดนึงเอง รึว่ามันเอาตัวรอดจากไอ้กล้ามไม่ได้วะ? แค่เมาหน้าเป็นแมวลายต่อหน้าบอส โดนไอ้กล้ามเล่นรึเปล่าวะเนี่ย?

ผมยังไม่หายอยากรู้ต้องตามผลงานให้จบภายในวันนี้ให้จงได้ ผมเดินไปหาหน่วยข่าวกรองในแพนทรีรูม
“นั่นแน่ ป้าดาว ทำไร?”
“คุณ  แหมป้าก็ทำโน่นนี่เช็ดล้างให้คุณๆล่ะค่ะ..คุณเจิ้งจะรับอะไรคะ”
“รับข่าว” ป้าดาวอึ้งไปอึดใจเหมือนชั่วใจ ผมรู้ แกว่าโกหกเป็นบาป ถ้าใครอยากรู้อะไรมาถามแกได้แต่ต้องปิดแหล่งข่าวช่วยแกด้วย
“ป้าเล่ามาเลย เช้ามาเจออะไรที่มันเกี่ยวกับที่พวกผมมาค้างเมื่อคืน”
“ก็ป้ามาเปิดหน้าต่าง กวาดถูดูแอร์อะไรไป เห็นแอร์เย็นออกมาจากห้องบอส ป้าเลยไปดูที่ห้องรังหนู (แกหมายถึงรังของผมเอง) เห็นมีรองเท้าคุณหน้าห้อง ก็เลยคิดว่ามาทำงานกันอีกแล้ว ก็ไม่กวน สักพัก..ราวแปดโมงครึ่งก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันในห้องบอส  ....ฟังไม่ได้สรรพหรอกคุณ ป้ากวาดอยู่โน่น” แกชี้มือไปอีกฟากมุมของออฟฟิศ “ป้ากลัวท่านจะอาย มองหน้ากันไม่ติด ป้าเลยเข้ามาหลบในนี้ ท่านก็ออกไป ป้าได้ยินเสียงคุณเข้าห้องไป ป้าถึงออกมาทำสะอาดต่อจ้ะ ป้าไม่ได้อยากรู้เรื่องเจ้านายหรอกนะคุณ ท่านจะอะไรกับใครก็อย่าให้มาเกี่ยวกับป้าเลยจ้ะ” ป้าดาวมองหน้าผมเย็นชาขึ้นมาแว่บหนึ่งแล้วสายตาก็นุ่มนวลลงอย่างคนแก่ที่เอ็นดูคนหนุ่มผมอย่างที่เคยเป็นอีกครั้ง
“ไม่มีอะไรแล้วป้าล้างแก้วนะคะ”
“ครับ”

ผมทบทวนเรื่อง เห็นภาพเป็นฉากๆตามที่ป้าดาวเล่า
“เฮ้ย!! แล้ว ..ป้า เห็นไอ้เจี้ยบไหม เมื่อเช้ามันเข้ามากี่โมง?”  ผมลองเสียงดู
“ก็เก้าโมงเห็นจะได้ เห็นเดินมากับพวกคุณพีน่ะค่ะ ก็เวลาประจำของเขานี่คะ ปกติ” ป้าดาวยังคงล้างแก้วในมือ จับคว่ำปากเรียงไว้บนชั้นเรียบร้อยพร้อมหยิบใช้ แต่มันขวางตาผมเป็นอย่างยิ่ง เมื่อในใจผมตะโกนร่ำๆอยู่ว่า

                                                      “บรรลัยแล้วกู”

                                                 ....................................
พุธ 17 มกราคม 2550

แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 22:12:22

แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 50 22:09:10