ความคิดเห็นที่ 1 ยามดึกเงียบสงัด              เสียงลมพัดใบไม้ไหว แว่วเสียงสำเนียงไพร       หริงเรไรดังแว่วมา ผู้คนล้วนหลับนอน           ความเหนื่อยอ่อนหมดแรงล้า ฉันนั่งมองดารา              ที่พราวพรายอยู่ไกลโพ้น ปล่อยใจลอยละล่อง         ตาเหม่อมองอย่างอ่อนโยน ฟ้ามืดดำทะโมน             แต้มขาวโพลนด้วยดวงดาว ฉันรักราตรีกาล              เหมือนวิมานที่แพรวพราว รำลึกถึงเรื่องราว            ที่เคยผ่านมานานเนาว์ ราตรีที่อ่อนหวาน           จะซึมผ่านความเงียบเหงา ชีวิตเป็นของเรา             เฝ้าคำนึงถึงทุกครา เรื่องราวที่พ้นผ่าน        เป็นตำนานที่ตรึงตรา ร้ายดีไม่นำพา              เมื่อผ่านมาก็ผ่านไป นั่งมองราตรีกาล         ดูอ่อนหวานและสดใส ตัวตนและหัวใจ         คือของฉันทุกวันคืน สวัสดี คุณเพลงสน ไม่ได้ทักทายกันนานพอสมควร สบายดีนะครับ จากคุณ : สนิทใจ - [ 19 ม.ค. 50 00:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ..ปฐมคำย้ำภักดิ์รักอักษร..........ต้นบทกลอนเกริ่นกล่าวขอเล่าถึง ดวงใจหมายสายศิลป์ผินรำพึง..เฝ้าคนึงถึงมิตรลิขิตเยือน คืนฟ้าแจ่มแซมดาวสกาวส่อง.....แต่ยังมองเมียงเหม่อเสมอเหมือน คอยจันทราปรากฎลดลางเลือน....คอยการเคลื่อนเดือนดาวให้พราวตา จันทร์ดูเด่นเห็นงามยามดาวล้อม....ดาวจะพร้อมผ่านแสงแสวงหา ขับเดือนงามอร่ามแสงแยงนภา....ให้ฟากฟ้าเฟือนแฝงแต่แสงนวล โอ้พันทิปถิ่นนภาท้องฟ้ากว้าง......จันทราสร้างแสงส่องผุดผ่องล้วน คนสบแสงแรงหวั่นจิตรัญจวน.....ให้คร่ำครวญหวนหาแต่ฟ้างาม ขอเป็นดาวดวงน้อยคอยประดับ....ส่องสลับขับจันทราท้าโลกสาม จักเกาะท่านผู้จันทราราศีงาม........คอยติดตามแต้มแต่งส่องแสงแซม.. สวัสดีครับ ทุกท่าน นำแหน่ท่านจั๊กหน่อยหนึ่ง ขอบคุณครับ จากคุณ : อภิภู (Kaven) - [ 19 ม.ค. 50 11:06:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันหลงรักราตรีอันมืดมิด... นิ่งสนิทราวผืนผ้าหนาคลี่ห่ม ดาวดวงน้อยวูบไหว  ต้องสายลม และดวงจันทร์ก็ชื่นชมต่อฟากฟ้า จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 19 ม.ค. 50 19:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไพเราะงดงามนักค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 23 ม.ค. 50 00:26:19 ]