ความคิดเห็นที่ 1 อิอิ เสน่ห์เมืองเหนือแต้ๆ ล่ะก๊า.... จากคุณ : น้ำขิง - [ 18 ม.ค. 50 12:03:13 A:58.136.71.42 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ข้อความข้างล่างนี้มาจากกระทู้ที่ไม่ได้ลงเรื่อง ซึ่งถูกลบไปแล้ว ผมเกรงว่าเจ้าของกระทู้อาจจะยังไม่เห็น เลยคัดเอามาให้ครับ) ความคิดเห็นที่ 1   ลงต่อกันในช่องความเห็นได้เลยนะคะ ไม่ต้องแยก ช่องละกระทู้ แต่ดูเหมือนคุณ เจ้าของกระทู้จะยังลงไม่ครบเลยมาบอกก่อนจะได้ไม่ต้องแก้อีกทีหลัง คือ ถนนนักเขียนมีนโยบายรณรงค์ประหยัดกระทู้ค่ะ ตั้งเรื่องเดียวกันติดๆกันหลายกระทู้จะทำให้กระทู้หน้าแรกตกไว และเปลืองพื้นที่เก็บกระทู้ค่ะ กระทู้งานประพันธ์ของถนนฯเก็บลงคลังอัตโนมัติค่ะไม่มีการลบทิ้ง ดังนั้น กระทู้นี้ขอลบนะคะ เพราะไม่ใช่งานประพันธ์ ส่วนกระทู้อื่นๆอาจจะรวมให้....ถ้าจำเป็นค่ะ ด้วยไมตรีจิตค่ะ จากคุณ : จริง   - [ 18 ม.ค. 50 11:51:46 ] จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 ม.ค. 50 12:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ประเด็นที่ว่า พูดภาษาถิ่นแล้วคนอื่นไม่รู้ตัวว่าโดนนินทานี่ สำคัญเนอะ เป็นหนมจีน หนมจีนก็ไม่ยอม อิอิ จากคุณ : หนมจีน - [ 18 ม.ค. 50 15:20:05 A:203.144.204.161 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอาเป็นว่ารวมกระทู้ให้นะคะ เรียงตามเลข 3-1, 3-2 _______________________________________________ เรื่องขำๆ ของเด็กกิด_กำมหา'ลัย แกงค์ชาวเหนือ...ผู้ทรงอิทธิพล ตอน 3-2 ค่ะ สมาชิกของแก๊งคนต่อมาก็คือ พี่เอก หนุ่มเหนือสุดเขตแดนแคว้นขวานทองของไทย บ้านพี่เอกอยู่อำเภอเวียงป่าเป้า แกบอกว่าบ้านของแกเป็นคุ้มแบบเจ้าเมืองเหนือ ตั้งอยู่บนดอยสูง แวดล้อมไปด้วยสาวๆ ชาวกะเหรี่ยง พี่เอกลงจาก ดอยเดินทางมาสู่ดินแดนแห่งสายลมและเกลียวคลื่น แล้วก็เกิดติดลมจริงๆ หลงเสน่ห์มนต์บางแสนเข้าไม่ยอมกลับ บ้านกลับช่อง จนพ่อแม่ต้องยื่นคำขาดว่าถ้าไม่กลับจะยก ‘คุ้มของแก’ ให้คนอื่นไป พี่เอกจำใจต้องเดินทางกลับภูมิลำเนา ไปอยู่เป็นเด็กดอยใจดีเหมือนเดิม พี่เอกเป็นพี่ชายที่เก่งกาจอีก 1 คน หลังจากเข้ามาองค์การนิสิตได้เพียงปีเดียว ก็ได้รับความไว้วางใจจากพี่น้องเพื่อนฝูง ให้รับไม้ต่อจากพี่เปิ้ล ดำรงตำแหน่งเป็นนายกองค์การนิสิตคนต่อมา หลังจากเข้ารับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ พี่เอกก็พาพวกเราตะลุยทำกิจกรรมกันอย่างบ้าเลือด โดยเฉพาะกิจกรรมออกค่ายอาสาพัฒนาชนบทในวันแม่แห่งชาติ พี่เอกพาพวกเราไปช่วยกันซ่อมและสร้างอาคารเรียน โรงอาหาร สนามฟุตบอล เรียกว่าลงมือทำกันเหมือนวิศวกรก่อ สร้างมาเอง พวกเราถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ “วิศวะกะ” เพราะกะเอาว่าจะต้องตอกตรงนี้ ตัดตรงนั้น แต่โรงเรียนที่เรา สร้างก็ออกมาสวยงามดี มีอยู่ครั้งหนึ่งพวกเราไปออกค่ายต่างจังหวัด สถานที่พักแรมของเราก็คือโรงเรียนเล็กๆ ที่สร้างด้วยไม้ ตัวอาคารก็ดู เก่าแก่พอสมควร ขณะที่พวกเราชาวค่ายล้อมวงทำกิจกรรมกันอยู่ใต้อาคารเรียนไม้หลังเก่านั้น จู่ๆ ตุ๊กแกเจ้าถิ่นตัว ใหญ่เป้งก็โผล่ออกมาแสดงตัวให้เห็น ให้พวกเรารับรู้ว่ามันเป็นเจ้าของพื้นที่ แต่การโชว์ตัวอย่างเดียวก็ดูจะไม่เป็นการ ประกาศแสนยานุภาพพอ มันก็เลยต้องโก่งคอร้องออกมาเสียงดังว่า “ตุ๊กแก...ตุ๊กแก” พวกเราโดยเฉพาะสาวๆ ชาว เมืองส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดด้วยความตกใจ กลัวว่ามันจะกระโดดมาเกาะ มิหวังต้องกินฉี่สามโอ่ง อึสามไหอย่างที่โบราณ เขาบอกหรอกหรือ จึงได้แต่ถอยห่างออกมาจากแหล่งกำเนิดเสียงเจ้าตุ๊กแกตัวใหญ่ตัวนั้น แต่ที่ตกใจเว่อร์เกินจริง แถมดูขัดกับหน้าตาอีกต่างหากก็คือ พี่เอก พี่แกร้องเสียงหลงออกมาว่า “เฮ้ย ต๊กโต๋” พวกเรางงอยู่สัก 2 วินาที จากนั้นก็พากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาที่พี่เอกแกตกใจตุ๊กแกจนร้องออกมาเป็นภาษาท้องถิ่นเหนือของแกว่า ต๊กโต๋ หลังจากันนั้นฉันก็ได้รู้จักคำศัพท์ภาษาเหนืออีกคำหนึ่งคือ ต๊กโต๋ ที่หมายถึง ตุ๊กแก ใช่ไหมคะคุณครูเอก สมาชิกแก๊งคนต่อมาคือ พี่วิว สาวร่างเล็กสุดเปรี้ยวคนนี้ พี่วิวเป็นเพื่อนร่วมคณะกับพี่เปิ้ล และเรียนเอกคณิตศาสตร์ เหมือนกัน สองสาวเหนือก็เลยสนิทสนมกันเป็นพิเศษ แต่ทั้งสองคนก็แตกต่างกันทั้งนิสัยและรูปลักษณ์ พี่วิวตัวสูงพอประมาณ แต่ผอมเพรียวแล้วก็เปรี้ยวจี๊ด ตอนแรกที่ฉันรู้จักกับพี่วิวฉันยังไม่รู้ว่าพี่วิวมีแฟนแล้ว และแฟนพี่วิวก็คือพี่ดิ๊บ ครั้งแรกที่ฉันรู้ว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันฉันออกอาการงง เพราะพี่วิวทั้งสวย หุ่นดี น่ารัก แต่พี่ดิ๊บกลับตรงกันข้าม ตัวโต ผิวคล้ำ เป็นนักมวยที่ดูโหดปนซาดิสต์ ที่สำคัญหน้าตาเหมือนเขาทรายมากๆ เจอพี่ดิ๊บครั้งแรกฉันยังกลัวไม่กล้าคุยด้วย แต่พอรู้จักไปนานๆ ก็ค้นพบว่าทำไมสาวสวยอย่างพี่วิวถึงตกลงใจคบหา กับเจ้าชายอสูรอย่างพี่ดิ๊บได้ พี่ดิ๊บเป็นผู้ชายที่นิสัยสวนทางกับหน้าตาอย่างแรง พี่ดิ๊บนิสัยดี มีน้ำใจ ช่างยิ้ม ทำให้หน้าโหดๆ ของแกดู soft ลง แล้วพี่ดิ๊บก็ขยันเล่นมุขฝืดๆ กับพวกเรา ถึงแม้ว่าปกติแล้วพี่ดิ๊บจะพูดไม่ค่อยเก่ง แต่เมื่อได้มีโอกาสพูด โอกาสสอน น้องๆ แล้วล่ะก็ พวกเราก็จะหยุดฟังคำพูดซื่อๆ แต่คมกริบของพี่ดิ๊บ เรียกว่าเป็นพี่ชายที่น่ารักมากๆ คนหนึ่งของพวก เราชาวองค์การทุกคน แต่เสียดายที่พี่วิวกับพี่ดิ๊บมีอันต้องเลิกรากันไป ต่างมีชีวิต (รัก) ใหม่ของตัวเอง โดยเฉพาะพี่ดิ๊บ เรียกว่าถ้าเป็นผู้หญิง ก็หัวบันไดบ้านไม่แห้ง เพราะมีสาวๆ ชาวต่างชาติที่มาเรียนภาษาไทยในมหาวิทยาลัยตอมกันหึ่ง มองเห็นมาดแมน แอนด์แฮนด์ซั่มของพี่ดิ๊บ จนตอนนี้พี่ดิ๊บโกอินเตอร์ไปอยู่ออสเตรเลียกับแฟนสาว นัยว่าจะไปเปิดค่ายมวยเผยแพร่ ความงดงามของศิลปะมวยไทยให้ชาวต่างชาติได้รู้จัก สุดท้ายคงต้องของบอกว่า ถึงแม้พี่ดิ๊บจะหน้าตาดิบๆ เถื่อนๆ อย่างที่คนอื่นพูดก็เถอะ แต่ขอบอกว่าแฟนของพี่แกสวยทุกคน แม้แต่สาวออสซี่คนปัจจุบันก็ไม่เว้น สมาชิกคนต่อมาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นสุดเลิฟของพวกฉันและเพื่อนๆ ทุกคน เจ๊เจี๊ยบ สาวลำพูนที่ได้เล่าเรื่องราวเริ่ดๆ เปิ่นๆ ฮาๆ ของเธอไปบ้างแล้ว เจี๊ยบเป็นผู้หญิงที่เรียกว่าผู้หญิ้งผู้หญิงทุกกระเบียดนิ้ว เรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก เป็นแม่บ้านแม่เรือน ถึงแม้จะขี้บ่นไปบ้างในบางครั้งที่พวกเราทำองค์การเลอะเทอะ แต่เราก็รักเจี๊ยบกันทุกคน โดยเฉพาะหนุ่มๆ เจี๊ยบก็เป็นที่ต้องตาต้องใจชายหนุ่มตาถึงไม่น้อย หลายต่อหลายคนแวะเวียนมาขายขนมจีบถึงองค์การนิสิต แต่ชายผู้ได้ตัวและหัวใจของเจี๊ยบไปครองก็คือ พี่ต้น หนุ่มวิศวะ ทั้งสองรู้จักกันเพราะการทำกิจกรรมขององค์การนิสิตนี่แหละ เรียกว่าเพราะกิจกรรมนำทางรักก็ว่าได้ ทำเอาเพื่อนๆ อิจฉาที่เจ๊เจี๊ยบเป็นฝั่งเป็นฝาไปก่อนกันยกใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เจี๊ยบมีลูกชายน่ารักๆ อีกหนึ่งคนด้วย คงต้องบอกว่า เจี๊ยบเกิดมาเพื่อเป็นยอดหญิงและยอดคุณแม่จริงๆ มาถึงสมาชิกแก๊งคนสุดท้าย น้องหน่อย นังหน่อย หรือ E หน่อย แล้วแต่ว่าคนเรียกจะเอ็นดูเธอมากน้อยแค่ไหน หน่อยเป็นสาวเหนือที่ตัวดำที่สุดในประเทศไทยเลยก็ว่าได้ ถ้าไม่บอกหรือบางทีบอกแล้วก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเธอมีเชื้อมีสายของสาวเมืองเหนือ บางคนบอกว่า ท่าทางบ้านของหน่อยคงจะอยู่ติดกับแพะเมืองผีมากไปหน่อย พอโดนแดดร้อนๆ ผสมดินแดงๆ สีผิวของเธอจึงออกเข้มอย่างที่เป็นอยู่ และด้วยความที่หน่อยเป็นน้องที่น่ารักมากๆ พี่ๆ จึงมักจะแอบเม้าท์ด้วยความคิดถึงอยู่เป็นประจำว่า “นังหน่อยมันเลิกกับไอ้บอลแล้ว สมน้ำหน้า ทำสวีทกันดีนัก” “E หน่อยมันหน้าด้านหน้าทนจริงๆ ขนาดทั้งกัดทั้งจิกด่ามันขนาดนี้มันยังอยู่อีก” “ได้ข่าวเปล่าว่าหน่อยมันไปแชตจนผู้ชายหลงกลมาติดกับมันคนหนึ่ง เห็นว่าเป็นนักบินด้วยนะ ไม่รู้ว่าบินอยู่เครื่องลำไหนในดรีมเวิร์ลว่ะ” นี่แค่เป็นคำพูดแสดงความเอ็นดูเล็กๆ น้อยๆ ของพี่ๆ ที่มีต่อน้องหน่อยของเราเท่านั้น เพราะความจริงแล้วมากกว่านี้แหลายเท่า เรียกว่าตอนที่น้องหน่อยกำลังฮอตฮิต พี่ๆ จะพูดถึงทุกครั้งที่มีโอกาสเลยล่ะ หน่อยเข้ามาองค์การครั้งแรกพร้อมกับเพื่อนๆ ชาวเหนือที่เรียนคณะพยาบาลเหมือนกัน ทั้งกลุ่มมีอยู่ด้วยกัน 5 คน หน่อยเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในกลุ่ม เพราะทุกคนขาวสวยกันหมด มีหน่อยคนเดียวที่ดำเกรียม ความเข้มก็เลยเด่นเด้งดึ๋งออกมา แต่คงจะเด้งออกมามากไปหน่อย จนในที่สุดหน่อยก็หลุดออกจากวงโคจรของกลุ่มจนได้ แต่เห็นหน่อยอย่างนี้เถอะ หน่อยก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเหมือนกันนะ แฟนของหน่อยเป็นหนุ่มรุ่นเดียวกัน แต่ต่างคณะ ก็พบรักกันที่องค์การนิสิตนี่แหละ ทั้งสองคบกันอย่างสวีทวี๊ดวิ่ว ท่ามกลางการพูดถึงของพี่ๆ ที่ไม่ชอบขี้หน้าของหน่อยและแฟนอย่างแรง แช่งให้ทั้งคู่เลิกกันเร็วๆ จะได้คอยสมน้ำหน้า และไม่รู้ว่าพวกเราทำบุญมาเยอะ หรือหน่อยไม่ค่อยทำบุญกันแน่ คำอธิษฐานของเราก็เลยกลายเป็นจริงขึ้นมา วันหนึ่งหน่อยกับบอลมีอันต้องเลิกรากันไป วันนั้นเรากลับไม่สมน้ำหน้าหน่อย แต่กลับสงสารมากกว่า และปลอบหน่อยไปว่า “ช่างผู้ชายพันธุ์นั่นเถอะ แฟนใหม่มันก็ไม่ได้สวยกว่าแกหรอก ดำกว่าแกอีก อย่าเสียใจไปเลย” ปลอบหน่อยไปก็อดสงสัยบอลแฟนเก่าหน่อยไม่ได้ว่า สงสัยจะชอบผู้หญิงผิวสี เพราะผู้หญิงคนใหม่ก็มีสีผิวเข้มไม่ต่างจากหน่อย เผลอๆ อาจจะเข้มกว่าด้วยซ้ำ จะว่าไปการที่หน่อยถูกพี่ๆ เกลียดขี้หน้าอาจเป็นเพราะหน่อยมี “บุคลิกให้โทษ” ก็ได้ ก็หน้าตาดำๆ หยิ่งๆ ท่าทางแข็งๆ นั่นแหละ ครั้งแรกที่ฉันเจอหน่อย ฉันก็ไม่ชอบหน้าทันทีเหมือนกัน ยังคิดอยู่ในใจว่า “อีเด็กคนนี้มันใครฟะ ไม่สวยแล้วยังหยิ่งอีก ไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้อง ไม่ทักไม่ทายเลย” จากวันแรกที่เจอจนเวลาเกือบปีที่หน่อยกลายเป็นรุ่นน้ององค์การนิสิตที่ถูกพวกฉันเกลียดขี้หน้ามากที่สุด ไม่ยอมพูดคุย ไม่สนทนาวิสาสะด้วย อีกทั้งยังพูดจิกกัดเสียดสีเหน็บแนมอยู่ทุกครั้งที่มีโอกาส แต่หน่อยก็ยังทนทาน จนในที่สุดฟ้าก็เปิด ความใกล้ชิดได้ทำกิจกรรมร่วมกัน ได้เห็นอกเห็นใจกันและกัน พวกฉันซึ่งเป็นรุ่นพี่และหน่อยในฐานะรุ่นน้องก็กลายมาเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกัน และเมื่อได้มาสนิทสนมกันมากๆ เข้า จึงได้เล่าให้หน่อยฟังว่า ตอนนั้นพวกฉันเกลียดมันแค่ไหน แต่หน่อยก็ยังยิ้มหน้าชื่นตาบาน ไม่ได้รู้สึกสลดเลยว่าโดนพี่ๆ เกลียดขี้หน้าขนาดนี้ เรื่องราวของแก๊งชาวเหนือยังคงเป็นตำนานขององค์การนิสิตที่พวกเราทุกคนจดจำได้เสมอ และจะนึกถึงความเก่งกาจของพี่เปิ้ล ความซื่อแต่คารมคมคายของพี่เอก ความน่ารักของพี่วิว อาหารอร่อยๆ ของเจ๊เจี๊ยบ และหน้าดำๆ ของหน่อยตลอดไป จากคุณ : ณ จันทร์ - [ 18 ม.ค. 50 11:19:25 A:203.151.206.235 X:58.8.104.44 ] ด้วยไมตรีจิตค่ะ จากคุณ : รวมกระทู้ให้นะคะ (จริง) - [ 18 ม.ค. 50 20:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ความเห็นของอีกกระทู้ค่ะ(ของตอน 3-2) ความคิดเห็นที่ 1   ไม่ทราบว่ามีเบอร์โทรพี่เอกไหมค่ะ ? จากคุณ : น้ำขิง - [ 18 ม.ค. 50 12:00:34 A:58.136.71.42 X: ]     ความคิดเห็นที่ 2   ชอบเรื่องรักระหว่างเจ้าชายอสูรกับโฉมงาม มีอีกมั้ยคะ จะรอ.... จากคุณ : เจ้าเอี้ยง (ป้าชาโดว์)  - [ 18 ม.ค. 50 12:08:55 ]     ......ขออนุญาตไม่ก๊อบของคุณพีทมานะคะ ในนี้มีแล้ว เหมือนจะยังเหลืออีกตอนนึง ถ้าลงคนละวันตั้งกระทู้ใหม่ได้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : รวมกระทู้ให้นะคะ (จริง) - [ 18 ม.ค. 50 20:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วนึกถึงวัยเรียนจัง สดใสซาบซ่าส์ //me รู้สึกแก่ T_T จากคุณ : บันทึกเรื่องราว - [ 18 ม.ค. 50 23:57:59 ]