PANTIP.COM : W5059907 เ อ า บุ ญ ม า ฝ า ก จ า ก ก า ร ไ ป ไ ห ว้ ...... [กระทู้นอกเรื่อง]

ความคิดเห็นที่ 20

มาแว้ว...มาเล่าต่อจากหนูอ้อมค่ะ แบบว่าเพิ่งจะออนเอ็มเข้ามาหนูอ้อมเห็นเข้าเลยโดนลากมาต่อกระทู้ให้กู้ระเบิดซะอย่างงั้น

ขอต่อประเด็นในช่วงของการนัดหมายเดินทางของกลุ่มย่อยก่อนที่จะไปขึ้นรถที่อู่บางเขนเป็นอันดับแรกแระกันนะคะ

เริ่มจากที่ส้มกับเกด (มะกอกช่อ) นัดกันตอน 6 โมงเช้าที่หน้าป้ายรถเมล์ตรงเดอะมอล์ลบางแค น้องเกดบอกว่ามีรถตู้ไปหมอชิตซึ่งแต่เกิมเรานัดกันกับน้องวิที่ท่าเรือเป๊ปซี่ตรงสะพานตากสินเพื่อจะนั่งเรือข้ามฟากไปต่อรถไฟฟ้า บีทีเอส

จำได้ว่าวันนั้นส้มตื่นก่อนตี 5 เล็กน้อยก็รีบโทรศัพท์ปลุกพี่แหม่ม (โดนัตตี้) พี่แหม่มไม่รับสายไม่รู้ว่าตกลงตื่นรึยัง แต่ส้มต้องรีบไปอาบน้ำแระเดี๋ยวไม่ทันเวลาที่นัดกับเกดไว้ อาบน้ำแต่งตัวเกือบเสร็จเหลือบดูนาฬิกาอีกทีตีห้ายี่สิบเห็นจะได้
ส้มรีบโทรหาพี่แหม่มอีกครั้ง พอรู้ว่าพี่แหม่มแต่งตัวเสร็จแล้วก็โล่งอกโล่งใจ แต่นึกไงไม่รู้โทรเช็คเกดหน่อยดีกว่ากลัวน้องเผลอไผลนอนเพลินเพราะมัวแต่จะชะล่าใจว่าบ้านอยู่ใกล้สถานที่นัดหมาย ตกใจมากมายเมื่อเสียงปลายสายของน้องเหมือนคนงัวเงียเพิ่งตื่นนอน ก่อนที่น้องจะขอตัววางสายรีบรนไปอาบน้ำ

ถึงป้ายรถเมล์หน้าเดอะมอล์ลบางแค่ประมาณ 6 โมงเศษยังไม่เห็นน้องเกดเลยยกหูโทรหา ยังไม่ทันที่คนปลายสายจะกดรับส้มก็หันไปเห็นน้องสาวผิวขาวผมยาวหน้าแป้นสวมแว่นเดินลงมาจากรถปรับอากาศสาย 84 ทำหน้ายิ้มแป้นมอง
มาที่ส้มทันที

เราสองคนเดินหาคิวรถตู้อยู่สองรอบแต่ยังไร้วี่แววรถตู้เดอะมอล์ล-หมอชิต ท่าจะไม่ได้ความเลยเปลี่ยนแผนกลับไปใช้แผนเดิมคือนั่งรถไปลงที่ท่าเรือเป๊ปซี่แล้วไปต่อบีทีเอสไปหมอชิต ระหว่างทางน้องเกดหยิบโทรศัพท์โทรเช็คน้องวิว่าอยู่ถึงไหนแล้วพอรู้ว่าอยู่บีทีเอส ชีเลยบอกว่า "วิคอยมั้ย" ประมาณนั้น แต่มันสายไปซะแล้วในเมื่อน้องวิเดินเข้าไปนั่งในขบวนรถซะแล้วไหนเลยที่เธอจะยอมออกมานั่งรอเราสองคนที่หน้าสถานีอีกเป็นอันว่าน้องวิล่วงหน้าไปแล้วกับรถไฟฟ้าขบวนนั้น

ส่วนน้องเกดสิคะชวนส้มออกกำลังกายแต่เช้าเป็นการตัดกำลังด้วยการลงรถเมล์ผิดป้ายค่ะ แบบว่าลงก่อนถึงป้ายตั้ง 2 ป้ายรถเมล์แต่ชีก็ยังทำหน้าระรื่นหัวเราะชอบใจค่ะ "แหมพี่ก็ถือว่าเดินออกกำลังกายไงไม่เห็นเป็นไรเลย" ออกกำลังกายทั้งที่วันนี้น่าจะได้เดินออกกำลังกายอยู่แล้วเกือบทั้งวันเนี่ยนะ มันถือว่าโหดร้ายมานะสำหรับส้มเพราะน้องเกดได้เปรียบเรื่องตัวเลขของอายุอะ

ระหว่างนั้นพี่แหม่มจะโทรหาส้มประมาณ 3 รอบได้แล้วตั้งแต่ที่มารอน้องเกดอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ระหว่างนั่งรถมาท่าเรือ ระหว่างที่เดินจากป้ายรถเมล์ไปที่ท่าเรือเพื่อสอบถามอยู่ตลอดเวลาว่าถึงไหนแล้ว เจอกันรึยัง ตกลงทริปนี้เราไปกันกี่คนนะ
เพราะพี่แหม่มไปถึงอู่บางเขนแล้วจะจองที่นั่งเมื่อได้คำตอบจากส้มว่าสมาชิกของทริปมี 13 คนพี่แหม่มก็วางสายไปอีกรอบ ระหว่างนั้นน้องเกดก็ได้รับโทรศัพท์จากสมาชิกคนอื่นว่าอยู่ตรงไหน เจอกันตรงไหนทำนองนั้งในขณะที่ส้มเองก็โทรหาสมาชิกคนอื่น ๆ ในทริปด้วยเช่นกัน เพราะดูเวลาที่หน้จอโทรศัพท์แล้วปาเข้าไป 6 โมงครึ่งนิดหน่อย เรียกว่าตอนนี้ช่วยกันเช็คสมาชิกที่ยังกระจัดกระจายกันอยู่ว่างั้นเหอะ

บีทีเอสออกจากสถานีตากสินส้มก็โทรหาหนูอ้อมเจ้าของกระทู้ทันที ปรากฏว่าชียังยืนรอบีทีเอสอยู่ที่สถานีสุรศักดิ์ด้วยกันกับหนูโรส ดังนั้นเมื่อประตูรถเปิดที่สถานีสุรศักดิ์จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าส้มกับน้องเกดจะมีสมาชิกของทริป
ร่วมโดยสารมากับรถไฟฟ้ามาด้วยกันอีกสองชีวิต รวมเป็นสี่ชีวิต

เมื่อถึงหมอชิตจุดหมายปลายทางแรกของพวกเรา น้องเกดเดินนำไปยังจุดนัดพบทันที ที่นั่นเป็นที่ที่จัดไว้สำหรับเป็นที่พักของผู้โดยสาร เราเดินตรงเข้าไปด้านในสุด ๆ ที่นั่งกลุ่มสุดท้ายมีน้องวิ น้องเกียร์ พี่อุ้ย (รอมแพง) มานั่งรออยู่ก่อนแล้ว เหลือเพียงชายหนุ่มเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ยังมาไม่ถึง เวลาขณะนั้นประมาณ 7 โมงเศษ ๆ สองสาวอ้อม โรส ที่เก็บกดความหิวมานานตั้งแต่ช่วงเช้าเริ่มออกเดินหาซื้อเสบียงแถวนั้นในขณะที่พี่แหม่มโทรมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้สำหรับเช้าวันนี้เพื่อคอยถามว่าส้มอยู่ไหน เจอกันครบแล้วรึยัง ออกจากหมอชิตรึยัง เนื่องจากว่าเจ้าพนักงานของ ขสมก. คอยแต่จะเดินวนเวียนเข้ามากดดันพี่แหม่มทุก ๆ 10 นาที เพราะไปจองที่แล้วรับตั๋วมาแล้วแต่เงินยังไม่จ่าย ความจริงแล้วมันไม่ใช่
ความผิดของพี่แหม่มเลย เพราะเงินส่วนใหญ่พี่แหม่มให้ส้มเป็นคนจัดการ เพียงแต่ผิดพลาดในเรื่องของข่าวสารที่ตอนแรกทางขสมก.ที่ท่าหมอชิตแจ้งว่าจะต้องโอนเงินก่อน แล้วเกิดขัดข้องบางประการทำให้เราต้องเปลี่ยนสถานที่ขึ้นรถไปที่
อู่บางเขน ซึ่งเจ้าพนักงานแจ้งว่าให้จ่ายเงินที่ท่าได้เลยไม่ต้องโอนน้องเกดเธอไหวพริบดีช่วยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าโดยโทรหาน้องนุ่นที่บ้านอยู่ใกล้อู่บางเขนให้ช่วยสำรองจ่ายไปก่อนตั้งแต่อยู่บนบีทีเอสแล้วแต่บังเอิญน้องเรายังไปไม่ถึง พี่แหม่มจึงถูกกดดันอย่างหนัก คิด ๆ แล้วก็น่าสงสารพี่แหม่มมั่ก ๆ

7 โมงครึ่งแล้ว ชายหนุ่มมาดอบอุ่นเพียงหนึ่งเดียวของเรายังมาไม่ถึง ส้มตัดสินใจยกหูโทรหาอีกครั้ง หนุ่มน้อยร่างใหญ่ยอดชายนายหมิง หรือ น๋อนหนังสือของถนนฯ บอกว่า"อีก 10 นาทีครับพี่" ส้มอึ้งเล็กน้อยก่อนจะขอเปลี่ยนแปลงสถานที่นัดให้น้องชายคนจ่ำม่ำไปเจอกันที่อู่บางเขนเลยท่าจะดีกว่า จากนั้นสาวน้อยบ้างไม่น้อยบ้าง 7 ชีวิตจึงเดินลงมาจากสถานนีบีทีเอส หมอชิต ต่อแท็กซี่ไปอู่บางเขน รถวิ่งมาไม่ทันจะพ้น 5 แยกลาดพร้าวพี่แหม่มผู้น่าสงสารก็โทรมาเพราะถูกเจ้าพนักงานกดดันอีกแล้วครับท่าน พอบอกว่าอยู่ตรง 5 แยกแล้วเจ้าพนักงานเธอยังอุตส่าห์ฝากให้พี่แหม่มถามอีกนะว่า "รถติดหรือคะ" โอ้แม่เจ้า พี่แหม่มโดนกดดันถึงเพียงนี้

รถวิ่งผ่าน ม. เกษตร ชายหนุ่มหนึ่งเดียวก็ยกหูมาถามว่า "พี่ครับใช่เขตการเดินรถที่ 1 รึเปล่าครับ" เมื่อได้รับคำตอบว่าใช่เจ้าตัวก็วางสาย นัยว่าผมมาถึงแล้วครับพี่

7 ชีวิตที่เดินทางมาถึงเขตการเดินรถที่ 1 ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางอันเป็นจุดเริ่มต้นการเดินทางของทริปนี้ ยังเดินเก้ ๆ กัง ๆ มองซ้ายมองขวาเพราะไม่เห็นพี่แหม่ม ไม่เห็นน้องหมิง ไม่รู้ว่าตกลงต้องขึ้นรถตรงไหน ใครคนหนึ่งในกลุ่มโทรหาพี่แหม่ม ส้มโทรหาน้องหมิง พร้อมกับเดินตามทิศทางที่น้องหมิงบอก
หันไปหันมาอยู่พักน้องหมิงก็โบกมือหยอย ๆ แล้วเดินรี่เข้ามาหาเราจึงกลับไปรวมกลุ่มกันอีกครั้ง เมื่อเจอพี่แหม่มก็แทบจะไม่ต้องพูดพล่ามทำเพลงอะไรกันมากนักเพราะไม่รู้ว่าใครถามหาห้องน้ำก่อนเลย คราวนี้ก็ไม่ต้องสงสัยแล้วว่าจะคุยอะไรกันนอกจากจะเดินชักแถวกันเข้าห้องน้ำหญิง ออกมาอีกทีก็ชักแถวเดินขึ้นรถ แต่ะเอ๊ะ! สมาชิกยังไม่ครบ ขาดเจ้าหนูแอลกับพี่นก ก็ไหนตอนโทรไปหาเมื่อ 6 โมงเช้าเจ้าหนูแอลบอกว่านัดเจอพี่นก พี่แหม่ม น้องนุ่นไว้ 7 โมงครึ่งไง ไหงป่านนี้ยังไม่โผล่ศีรษะมาอีกหว่า อีกไม่ถึง 10 นาทีก็จะแปดโมงได้เวลาล้อหมุนแล้วนะเฟ้ย แต่จนแล้วจนรอดสมาชิกทุกคนก็มาถึงครบถ้วนกระบวนความทันเวลาที่ล้อรถจะหมุนออกจากท่า

และแล้วการเดินทางจากอู่บางเขนถึงจังหวัดพระนครศรีอยุธยาก็เริ่มต้นขึ้นด้วยความครื้นเครง (เฉพาะกลุ่มนะคะ นอกนั้นชาวบ้านชาวช่องที่เหลือซึ่งเดินทางไปกับคณะทัวร์ของ ขสมก.ชุดนี้เค้าจะนั่งเงียบกริบ นั่งหลับกันเป็นส่วนใหญ่) เรียกได้ว่าตลอดทริปเลยค่ะตั้งแต่ออกจากท่าจนถึงอยุธยาไม่ว่าจะขึ้นรถลงรถไปแล้วกี่วัด กี่วัดก็ตาม กรุ๊ปของเราไม่มีที่จะไร้สิ้นเรี่ยวแรง ยังคงสนุกสนานครื้นเครงกันไปได้ตลอดทริปเลยว่างั้นเถอะ แต่ที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ แทบจะไม่มีหยุดปากกันเลยทั้งกินทั้งคุยกันได้ตลอดเวลาเลยสิเอ้า จนคนที่นั่งอยู่ด้านหลังเบาะยาวเค้านั่งแอบมอง แอบยิ้ม แอบหัวเราะกับพฤติกรรมของพวกเรา ส้มเห็นว่ากรุ๊ปเราจะมาสงบเสงี่ยมลงบ้างก็ตอนขากลับที่รถเริ่มจะบ่ายหน้าออกจากจังหวัดพระนครศรีอยุธยานั่นแหละเพราะหลายคนเริ่มจะเงียบผลอยหลับไป จะด้วยเพราะเหนื่อยเพลียจากการเดินทาง หรือจะด้วยเพราะต้องหยุดปากให้เว้นว่างจากการพูดคุยของจากขนมหวานหลากหลายที่นั่งกินมากันตลอดทางชนิดที่แวะที่ไหนก็ต้องมีของกินติดไม้ติดมือมานั่งป้อนนั่งส่งเวียนกันกินบนรถ หรือไม่รู้ว่าจะเป็นเพราะหนังท้องมันตึงหนังตามันเลยหย่อนตามลงมาก็ไม่รู้ นั่นแหละความเงียบสงบในรถจึงได้เกิดขึ้น ส้มว่านะเจ้าพนักงานของ ขสมก. ทริปนี้คงโล่งอกโล่งใจขึ้นเยอะว่าในที่สุดมันก็เงียบกันได้ซะที เผลอ ๆ อาจมีแอบสะใจเล็ก ๆ ด้วยซ้ำไปว่า มันไม่แน่จริงนี่หว่าจะเฮกันทั้งทีไม่ให้ได้ตั้งแต่เช้ายันมืดเลยล่ะว้า ชิ...

แต่จะว่าไปแล้วถึงช่วงเช้าเราจะรู้สึกว่าเจ้าพนักงานนี่ค่อนข้างจะกดดันคณะของเราเหลือเกิน แต่ตลอดระยะเวลาในการเดินทางแล้วต้องชมว่าเจ้าพนักงานเอาใจใส่ดีทัวร์ดี บริการดี ที่สำคัญมีอาหารจัดไว้ให้เราตั้ง 2 มื้อด้วย แถมเติมได้ไม่อั่น
อันนี้เป็นข้อดีมากมายสำหรับหนุ่มหมิงเลยทีเดียว ที่สำคัญค่าใช้จ่ายของการเดินทางท่องเที่ยวกับทัวร์ ขสมก.ในทริปนี้ไม่แพงเลยด้วยสนนราคาเพียง 259.- เท่านั้น

เล่าคร่าว ๆ ไปเท่านี้ก่อนแระกันนะคะ

สำหรับทริปต่อไปที่สุมหัวคุยเกริ่นกันไว้เล็ก ๆ น่าจะเป็นชลบุรี ค่ะ คาดว่าทริปนี้จะจัดช่วงเดือนมีนา ค่ะ ใครสนใจก็คอยสอดส่ายสายตาตามหากระทู้ข่าวได้ประมาณช่วงกลางเดือนกุมภานะคะ
แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 50 13:04:43

จากคุณ : มณีนาคา - [ 19 ม.ค. 50 12:51:48 ]