ผมมีเพื่อนเยอะ รู้จักคนมากมาย แต่มีอยู่คนหนึ่ง
เป็นคนที่เขาจะคอยโทรหา และผมโทรหากันตลอด
เป็นคนที่เขาถามผมว่า เป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่า
เขาเป็นคนที่ดีมาก ๆ
ด้วยแนวคิดที่คล้ายกัน รสนิยม ทำให้เราสนิทกันมาก
แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนดี
เขาเองผมก็รู้สึกว่าเขารู้สึกดีกว่าผม แต่เราไม่ได้เป็นแฟนกันเท่านั้นเอง
เรากินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน คุยเรื่องส่วนตัว และทั่ว ๆ ไป
เวลาผมเดือดร้อน หมุนเงินไม่ทัน เค้าก็เสนอช่วยผมโดยที่ผม ไม่ต้องเอ่ย
และเค้าก็ไม่เคยทวงเงินที่ผมยืมไป
เค้าช่วยผมและทำตามที่เค้าพูดทุกอย่าง


สิ่งที่ดีที่สุดที่ได้รับมาจาก "คนนั้น" คือความเป็นเพื่อนพิเศษ
บางครั้งดีกว่าคนในครอบครัวเสียอีก รู้สึกดีใจที่มาเจอคนๆ นี้ครับ

แต่ผมสิ บางครั้งก็ทำให้เค้า ผิดหวัง เสียใจ ร้องไห้
บางครั้งก็ว่าเค้าไป ประชดให้รู้ว่าไม่พอใจ
บางครั้งก็เห็นว่าน่ารำคาญ
บางครั้งก็ให้เค้าโทรมาหาใหม่ ถ้าไม่ว่างคุย เพราะรู้ว่ายังไงเค้าก็ต้องโทรมา
ถ้าไม่อยากคุย ก็ทำเสียงเงียบ เดี๋ยวเค้าก็วางตัวไม่ถูก แล้วก็วางหูไปเอง
เคยบอกว่าจะทำ หลายอย่าง แต่ก็ไม่ได้ทำ


แต่วันนี้ ผมกำลังจะ เสียเค้าไป ด้วยความคิดที่ว่า ยังไงเค้าก็ต้องกลับมาคุยกับผมอยู่ดี
เค้าคงน้อยใจผม


ตอนนี้ ผมแค่อยากทำสิ่งดี ๆ ให้เขาเท่าที่ผมจะทำได้
แต่ไม่รู้ จะสายเกินไปหรือเปล่า