"…ฉันได้ยินเสียงกระซิบ...
              จากส่วนลึกของ...ใจในค่ำคืนหนึ่ง
           ฉันนั่งถอนหายใจ...ให้กับต้นไม้...ที่ไหวปลิว
                    ...และท้องฟ้าที่มืดมิด...
           ฉัน...ได้ยินเสียงสายลม...ที่พัดผ่านตัวฉัน
                   สายธารน้ำตา...ยังคงไหลริน
                   โดยที่ยัง...ไม่ยอมแห้งเหือด
                      ฉันยังฝัน...ว่าวันนี้หรือ...
                สักวันฉัน...จะมีหัวใจ..ที่มีความสุข
                ....ฉันฝันว่าจะนั่งมองแสงจันทร์....
     ...และเฝ้าเดินมองดู...แสงดาวกับ...ใครสักคนหนึ่ง....
           จะมีใครบอกฉันได้ไหม...ว่าอีกนานสักเท่าใด
                  หัวใจ...ที่ยังคงอ้างว้างของฉัน...
               จะสิ้นสุดการ...รอคอยที่ไร้จุดหมาย
                      รอคอย...หัวใจที่ทรมาน  
               รอคอย...ความรักที่มันเคยเลือนหาย
                    รอคอย...อ้อมกอดของใคร
             อันอบอุ่น...ที่สูญสลายให้หวน...กลับมา
        ...ถ้าหาก...สักวันจะมีใครคนนั้นที่ฉันรอคอย...
               ความใฝ่ฝัน...ที่แสนยาวนานของฉัน
                 จะเป็นจริงได้ไหม...ในค่ำคืนนี้
              ....ถ้าหาก…สักวันจะมีใครสักคน…
            ...แต่ว่า...น้ำตาก็ยังคงร่วงหล่นจาก...
                   ดวงตา...ของฉันดั่งสายฝน
               ...ลำธารและสายน้ำ...ก็ยังคงไหลริน
                .......อย่างไม่หวนกลับ........
                 แสงจันทร์...และ...แสงดาว
                  ก็ยังคงมืดมิด...ในหัวใจฉัน
               ชีวิต...และ...หัวใจยังคงปวดร้าว...
                ดั่งมีเงาเมฆ...เคลื่อนมาบดบัง
                ยังกักขังฉันไว้...ในห้องน้ำตา
           ฉันยังมองหาที่พักใจ...ในวันที่ฉันอ่อนล้า
                 …ฉันยังคงนั่งมองหาเวลา...
                 ...แห่งความสุขของหัวใจ...
             ฉันยังคง...เฝ้ามองหานาฬิกาหัวใจ
                    ของใคร...สักคนหนึ่ง
            ...และคงจะมีสักวัน...ที่ฉันจะเจอ...
      ...กับเวลาแห่งความสุขเหมือนอย่างวันวาร...
                 ........คงจะมีสักวันหนึ่ง.......
     ....ที่ฉันจะเจอกับใครคนนั้นที่ฉันเฝ้ารอคอย….."

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 50 14:33:19