ความคิดเห็นที่ 1 เข้าเรื่องดีกว่า  บ่อยครั้งที่พอขึ้นโทลล์เวย์แล้วรถก็ติดเลย  (น่าจะมีป้ายบอกว่ารถติดอยู่นะจ๊ะ  อย่าเสียตังค์ ขึ้นมาเลย)  ก็ให้คาดเดาได้ว่า  ข้อที่หนึ่ง ปริมาณรถจำนวนมาก  ค้างจากทางลงดินแดง  เลยยาวมาถึงด่านแจ้งวัฒนะ (เฮ้ย...นั่นมันสิบกิโลฯ ได้นะเฟ้ย)   ข้อที่สอง  อุบัติเหตุ (เป็นไปได้)  ข้อที่สาม  มีคนมา  รถต้องหยุด  ข้อที่สี่ที่เป็น บ่อยที่สุดคือ รถเสีย  ซึ่งทั้งหมดเราจะไม่มีทางรู้ได้เลย  จนกระทั่งรถเราค่อยๆเขยื้อนผ่าน  และแทบจะทุกคัน (อย่าปฏิเสธ) ต้องหันไปมองสาเหตุ  ถ้าหนักหนาก็ชะลอหรือหยุดดู  จนคันหลังบีบแตรไล่  (ไล่ให้ไปเร็วๆ  ฉันจะได้ดูมั้ง)   ฉันเจอเหตุการณ์รถเสียบ่อยๆ  ส่วนอุบัติเหตุนั้นก็ไม่อยากพูดมาก  เพราะตนเคยเป็นผู้ก่อเหตุมาแล้ว  รถติด ยาวเหยียด  เป็นเรื่องเศร้า (รถพัง)   กลับ..กลับ  ถ้าเป็นรถประจำทางหรือรถทัวร์เสียเราก็จะเห็นแต่ไกล  สิ่งนึงที่ผุดขึ้น ในใจทุกครั้งคือ  แล้วเขา (ผู้โดยสาร) จะไปต่อยังไง  แต่ฉันดันเป็นประเภทขับอยู่เลนขวาเกือบตลอด  เพราะใช้ความ เร็วสูง (ตามสภาพการจราจร)   ใจที่คิดจะแอบเข้าซ้ายไปที่รถจอดเสียอยู่  ในขณะที่รถทุกคันทางซ้ายมือพยายาม เบนขวา  เบี่ยงออกจากเลนที่รถเสียนั้นมันไม่ง่ายอย่างที่คิด  ทุกครั้งก็ปล่อยให้ความรู้สึกนั้นค้างคาติดมาถึงที่ทำงาน บ้าง  ที่บ้านบ้าง  เจ็บใจที่ตัวเองไม่กล้าพอจะเบียดเข้าซ้าย ไปจอดถามว่ามีใครจะไปทางเดียวกับตัวเอง   เมื่อเอาไปบ่นกับเพื่อน  บางคนก็เห็นว่าไม่ใช่เรื่องของเรา  บางคนบอกคราวหน้าก็ลองสิ  ฉันคิดนะ  การที่เรา จะทำอะไรสักอย่าง (อย่าเรียกว่าความดีอะไรเลย  เป็นเรื่องของน้ำใจมากกว่า) ให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนี่  โดยเฉพาะ กับคนที่เราไม่ได้รู้จักมักจี่กันมาก่อน  มันต้องใช้ความกล้าเหมือนกันนะ จากคุณ : ลั่นทมขาว - [ 24 ม.ค. 50 11:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เคยไปตามที่สาธารณะแล้วเห็นคนลืมรูดซิบไหม  ถ้าเป็นต่างเพศฉันก็มักจะเฉยเสีย (ไม่รู้จงใจรึเปล่า)  แต่ถ้า เป็นเพศเดียวกัน (เออ...ก็สตรีเพศหน่ะค่ะ  อย่าคิดไปให้สับสน)  ก็จะเดินเข้าไปบอกอย่างละมุนละม่อม (จะไปจับผู้ร้าย เหรอไงตู)  เขาอาจจะเขินบ้าง  แต่ฉันคิดว่ามันดีกว่าให้เขาต้องเป็นอย่างนั้นจนถึงที่หมาย  ก็ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรี สโมสรอะไรหรอก  แค่คิดว่า  ถ้าเป็นเรา  เราคงจะอาย (ที่ลืม)  คนที่เข้ามาบอก  เราก็จะเขินๆเท่านั้น  แต่ถ้าไปไกล กว่านี้  มันยิ่งอายมากกว่านะ   ถ้าฉันไปจอดรถ  แล้วเข้าไปถามผู้โดยสารที่ยืนอยู่ข้างๆรถที่ไปไหนไม่ได้ (ก็รถเสียไง  เขียนให้งงเล่น) ว่ามี ใครจะไปลงในทางที่ฉันผ่านเนี่ย  เขาก็คงจะมองฉันแปลกๆเนอะ  (ตามสไตล์คนไทย  ไม่ใว้ใจใครง่ายๆยามทุกข์  แต่ยามสุขไว้ใจไปโม้ด)  บางคนอาจจะกลัว (เป็นไปได้สูงมาก  แล้วไม่คิดว่าฉันก็แอบกลัวเหมือนกันเหรอ)  แต่ถ้าฉัน มัวกลัวอยู่อย่างนี้  ไม่กล้าทำอย่างที่ใจคิดอยาก  ฉันจะรู้สึกไม่ดีกับตัวเองไปอีกกี่ครั้งที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่คิดว่าถูกต้อง ปีที่แล้วเป็นคืนวันเกิดที่เดียวดาย (เน่ามาก)  เลยขับรถเลยบ้านซะงั้น  ก็ไปเจอผู้หญิงรถเสียอยู่กลางถนน  ฉันขับผ่านแล้วตัดสินใจแอบซ้าย  เดินย้อนไปถามให้ช่วยอะไรไหม  ก็ยืนโบกรถเหยงๆ  (ซึ่งช่วยได้มาก  เพราะรถ ทุกคันจะรีบเบนหลบเมื่อไฟสาดมาที่ฉัน)   จากตรงนั้นขับรถกลับบ้านเลย  นั่งยิ้มไปตลอดทาง  มีความสุขจัง   บางทีหลายต่อหลายครั้ง  เราตัดสินใจทำอะไรให้กับตัวเองโดยที่ต้องอาศัยความกล้ามากมาย  เรายังทำได้  แล้วถ้าเราจะเพิ่มความกล้า (ของใจ) กับเรื่องที่น่าจะทำให้กับคนรอบข้างบ้างมันจะไม่ได้เชียวเหรอ  สำหรับฉัน  เรื่องนี้คงต้องวัดกันในครั้งต่อไป    คราวหน้ามีรถเสียบนทางด่วน  ถ้าคุณเห็นรถขอเบนซ้าย ในเวลาที่คุณๆอยาก ออกขวา  ก็ขอทางนิดล่ะกัน  ฉันอุตส่าห์รวบรวมความกล้าได้แล้ว  และถ้าคุณเจอผู้หญิงตัวโตมาถาม  ก็ไม่ต้องกลัวนะ  เดี๋ยวเสียเซลฟ์หมด ***************************** ชาราบูน จากคุณ : ลั่นทมขาว - [ 24 ม.ค. 50 11:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กล้าที่จะทำความดี น่าสรรเสริญครับ แม้เพียงแต่คิดก็ยังดีครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 24 ม.ค. 50 19:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความคิดสองร้อย คืออะไรคะ? ใช่ลุงเจียวฯ แต่บางเรื่องคิดอย่างเดียวไม่ทำ มันอาจทำให้โลกมีอีกวิถีหนึ่งโดยสิ้นเชิง ถ้าคุณลงมือทำโลกก็อาจเปลี่ยนไปตลอดกาล..ในบางอย่างนั้น จากคุณ : podduang-pk - [ 30 ม.ค. 50 13:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โทษทีมาตอบช้า ความคิดสองร้อย  ไม่ใช่ไอคิวค่ะ  เป็นความคิดมากหน่ะค่ะ   ทุกคนสรุปเลยว่าเป็นคนอย่างนี้ จากคุณ : ลั่นทมขาว - [ 5 ก.พ. 50 16:54:24 ]