ลิงค์เจ้าค่ะ
พรายพยากรณ์ ตอนที่1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5027610/W5027610.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5035970/W5035970.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5046456/W5046456.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5064019/W5064019.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่5
เวลาที่ผ่านไปกับการกบดานอยู่กับสองสาว คล้ายมีโลกใบใหม่มาแสดงอยู่ตรงหน้า พฤติกรรมแต่ละอย่างล้วนแล้วแต่สร้างความสนิทสนมเพิ่มมากขึ้น ความสบายใจเมื่อได้อยู่ใกล้สองสาวผสมกับการฝึกพริ้วตัวหลบมุขอันแพรวพราวของพิณชนิดา พานให้รู้สึกไม่อยากกลับไปสู่ความเป็นจริงในโลกธุรกิจ หน้าตาที่บวมปูดช้ำเขียวก็จางหายไปเกือบหมดซึ่งก็เป็นเหตุให้พิณชนิดามาเพ่งมองภูมินทร์อย่างปลื้มอกปลื้มใจอยู่ในขณะนี้
จุ๊ๆๆๆ คุณนี่หล่อไม่เบาเหมือนกันนะ สมแล้วที่เป็นเนื้อคู่ฉัน แม้จะยืดกับคำชมนั้นแต่ก็ยังอดตะขิดตะขวงใจไม่ได้เมื่อประสานกับสายตาชื่นชมอย่างเปิดเผยนั้น
ขอบคุณ แต่ไม่ต้องมองผมอย่างกับจะกลืนกินอย่างนั้นก็ได้ ผมผวา คำพูดของชายหนุ่มไม่ได้สร้างความกระอักกระอ่วนกับพิณชนิดาแต่อย่างใด
อ้าว คนหล่อก็ต้องชมสิคะ เอาน่ายังไงฉันก็เข้าใจว่าคุณยังทำใจไม่ได้ แต่เชื่อฉันสิไม่นานคุณก็จะชอบ
คุณพูดทะลึ่งอะไรของคุณอีก อยู่แบบคนกันเองอย่างนี้พูดได้แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นผมห้ามเด็ดขาดเลยนะ คนเขาได้ยินแล้วจะคิดกันยังไง นานๆไปชายหนุ่มเริ่มเคลิ้มว่าเป็นคนกันเองกับสองสาวเข้าเสียแล้ว คำพูดนั้นทำให้พิณชนิดาอมยิ้มแต่ก็อดต่อปากต่อคำไม่ได้
คุณไปห่วงขี้ปากคนทำไมกัน ขึ้นชื่อว่าคนแล้วต่อให้เรื่องไม่มีอะไรแค่ไหนก็สามารถพูดปากยาวปากยื่นไปได้เพราะความสนุกปากกันทั้งนั้นล่ะ ถ้ามัวแต่แคร์คำคนอยู่ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกระดิกตัวทำอะไรกันพอดี
ชายหนุ่มได้แต่นิ่งอึ้งเถียงไม่ออก ..เอ้า..ในเมื่ออยากมองก็จะให้มองเสียให้พอ..
เสียงไขลูกบิดหน้าห้องทำให้ทราบว่าคนที่จะเข้ามาคือภิชาสินี แต่คนที่โผล่หน้าตามมาด้วยกลับเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างขวัญทิพย์เพื่อนร่วมคอนโดที่อยู่ห้องตรงกันข้าม ในมือขวัญทิพย์มีถ้วยใบเขื่องหนึ่งถ้วยปากก็พูดคล้ายเกรงอกเกรงใจเสียเหลือเกิน
แหม พอดีเลยนะคะน้องภิกลับมาจากมหาลัย พี่เลยพลอยฟ้าพลอยฝนเข้ามาด้วย คือน้ำตาลที่ห้องพี่หมดพอดีน่ะค่ะ ถ้าจะออกไปซื้อก็กลัวว่าขนมที่อยู่บนเตาจะไม่เข้าเนื้อเข้าน้ำ รบกวนหน่อยนะคะน้องพิณ
พิณชนิดากลอกตาไปมา นับเป็นครั้งที่ร้อยล้านแล้วที่พี่ขวัญคนนี้ย่องมาขอยืมข้าวของ นับตั้งแต่ข้าวสารไปยันเครื่องปรุง บางคราวก็ลามไปถึงจานชามจนแม้กระทั่งเครื่องดูดฝุ่น
แหม พอดีเลยนะคะ พี่ขวัญพิณจะให้ยัยภิไปเอาเครื่องดูดฝุ่นอยู่พอดี ภิจ๊ะพลอยฟ้าพลอยฝนไปเอาเครื่องดูดฝุ่นที่ห้องพี่ขวัญด้วยนะน้อง ..เอาไปตั้งเกือบอาทิตย์แล้วไม่รู้จักเอามาคืนสักที.. ประโยคสุดท้ายแม่ตัวดีพูดจาขมุบขมิบกับตัวเองใบหน้าที่ยิ้มกว้างเหมือนกับไม่ถือสาหาความทำให้ขวัญทิพย์ยังคงยิ้มได้ เมื่อเห็นว่าพิณชนิดาทำท่าจะเดินมารับถ้วยไปใส่น้ำตาลก็ต้องร้องห้ามเสียงลั่น
อุ๊ยๆๆไม่ต้องค่ะไม่ต้อง เราคนกันเองพี่ไปหยิบเองได้ค่ะ.. สายตาอยากรู้อยากเห็นจ้องไปยังชายหนุ่มที่นั่งทำหน้าพิลึกอยู่บนโซฟา แล้วก็ให้จำได้ว่าเป็นคนเดียวกันกับที่เจอเมื่อสี่ห้าวันที่แล้ว เท้าที่จะก้าวไปในครัวหยุดชะงักพร้อมกับทำตาโต
ต๊าย นี่คุณคนนั้นที่เจอกันเมื่อสี่ห้าวันก่อนใช่ไหมคะ เอ๋ ทีแรกพี่นึกว่าเป็นแขกมาดูดวงของน้องพิณเสียอีก เอ...แต่อยู่นานขนาดนี้ ..อึ้ม.. แหมน้องพิณนี่ไม่เบาเลยนะคะ พูดเองเออเองเสร็จสรรพก็หน้าแดงเดินหัวเราะคิกคักเข้าครัวจนภูมินทร์อดครางไม่ได้
หรือจะเพี้ยนกันทั้งคอนโดเลยหรือฟร่ะเนี่ย.. ภิชาสินีหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินเสียงบ่นครางของว่าที่พี่เขย ขณะที่พิณชนิดาทำหน้าบานเป็นจานดาวเทียม
ดู ดู๊ ดูนังลูกสาวตัวดีของเราสิคุณ คนข้างห้องเข้าใจผิดว่ามันหิ้วผู้ชายมาค้างบ้านยังทำหน้าเป็นใบบัววิกตอเรียอยู่ได้ ผมล่ะอยากตายอีกหลายร้อยรอบ
โถ่ คุณค่ะ คิดมากไปได้ ลูกเราไม่ได้เป็นอย่างที่ยายขวัญทิพย์คิดสักหน่อย
ใช่..จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวคน ไม่ได้ชั่วตามความคิดคนอื่นสักนิด ตาปราชญ์แกนี่นับวันจะโวยวายจนน่ารำคาญมากไปแล้วนะ
เมื่อหันไปเห็นใบหน้าแจ่มใสไม่มีสลดเดือดร้อนของหลานสาวคนโตผู้เป็นป้าก็จำต้องพูดจาเข้าข้างหลาน แต่แล้วก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้เมื่อเห็นความไม่งามในความคิดที่ผู้อื่นมีต่อหลานสาวตน
เอ..แต่จะว่าไปมันก็ไม่เหมาะ ยายพิณพูดแก้อะไรบ้างสิลูก ยายภิก็ได้ช่วยพี่เขาหน่อย เมื่อบอกกล่าวหลานสาวคนโตไม่ได้ก็ต้องหันมาพึ่งหลานสาวคนเล็กที่สื่อสารกันรู้เรื่องมากกว่า ซึ่งน้องสาวสุดประเสริฐก็ช่วยเป็นอย่างดี
พี่ขวัญคิดไปถึงไหนแล้วคะ พี่คนนี้น่ะเป็นลูกค้าพี่พิณค่ะ พอดีดวงพี่เขาพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก พระพุธร่อแร่ พระอังคารจับไข้ เลยต้องมาคุมพระราหูอยู่ที่นี่ไม่งั้นอาจจะเด็ดซะมอเร่ได้ แล้วภิก็อยู่ทั้งคนนอนกับพี่พิณทุกวันไม่มีทางให้ใครมาทำมิดีมิร้ายพี่พิณได้หรอก พิณชนิดาฟังคำแก้ต่างแทนให้ของน้องสาวที่ยกเอาเทพเจ้ามาแทบจะหมดตำนานด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแก้มแทบปริ ในขณะที่วิญญาณทั้งสามต่างพยักหน้าเห็นดีไปกับคำที่ แปลก2 พูดเพื่อพี่สาว ทว่าประโยคถัดไปทำเอาวงแทบแตก
ถ้าพี่พิณไม่ยอมเสียเอง.. ภูมินทร์เองก็สะดุ้งจนแทบตกจากโซฟา
พูดซะ..เสียววูบๆ ยัยภินี่ยังไง พิณชนิดากระซิบกระซาบ
อ่าว ก็เท่าที่หนูเห็นพี่พิณนั่นล่ะทั้งแทะทั้งโลมทั้งทางสายตาและวาจา น้องสาวตัวดีแย้งตอบด้วยเสียงกระซิบเช่นกัน
พี่ก็หยอกเล่นแค่ชิวๆ สาวมั่นใจเกินร้อยกระซิบตอบ
อยากให้ผมตายใจแล้ว จู่โจมเลยล่ะสิไม่ว่า เหยื่อกระซิบตาม
อือ..เฮ้ย..ไม่ใช่ บ้าหรอตะเอง จะพูดจะจาอะไรก็ขอให้เห็นแก่หน้าอันงดงามของฉันบ้างนะยะ พิณชนิดาแสร้งตีหน้าขรึมค้อนควักขัดกับแววตาที่วาววับรื่นเริง
ขวัญทิพย์เดินออกมาพร้อมถ้วยที่มีน้ำตาลทรายพูนจนแทบล้นคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็พากันดีดตัวยืนขึ้นโดยอัตโนมัติ ยิ่งเห็นสายตามีความหมายที่ขวัญทิพย์มองมาที่ตนภูมินทร์ก็แทบอยากจะแทรกพื้นคอนโดหนี
ยัยภิส่งแขก ... อ่อไปเอาเครื่องดูดฝุ่นมาด้วยแล้วถ้าเจอจานชามลายเถาไม้ของเราก็เก็บๆมาด้วย พี่ขวัญเขาคงลืมเอามาคืน..ใช่ไหมคะพี่ขวัญขา
แม่หมอสาวที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคนอื่นเขาเลยเอ่ยประโยคสุดท้ายหยอดเสียหวานจ๋อยให้กับลูกอีช่างหยิบยืมที่ยืนตีหน้าเจ้าเล่ห์ใส่คนพูดสลับกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่เคียงข้าง ทำให้วิญญาณทั้งสามรับทราบว่าคำแก้ต่างที่ภิชาสินีเอ่ยออกไปไม่ได้ผลแม้สักนิดเดียว คาดว่าอีกไม่นานข่าวลือเรื่องพิณชนิดาหิ้วผู้ชายมาค้างคืนในห้องเกือบอาทิตย์คงได้กระฉ่อนไปทั่วคอนโด
และไม่ใช่เฉพาะสามวิญญาณที่รับรู้เพราะทันทีที่ร่างอวบกับร่างสูงใหญ่ของขวัญทิพย์และภิชาสินีเดินลับประตูไป ร่างสูงโปร่งของของภูมินทร์ก็กระแทกทั้งตัวลงบนโซฟาแล้วยังกระแทกเสียงถาม แปลก1 ด้วยความอารมณ์เสีย
ถามจริง คุณไม่รู้สึกอายหรืออดสูใจบ้างเลยหรอ ที่มีคนเข้าใจคุณผิดอย่างนั้น หรือว่ามีคนเข้าใจคุณผิดอย่างนี้บ่อยๆจนชิน
อย่าหึงเลยน่า ฉันไม่เคยมีใครมาอยู่เหมือนคุณหรอก ยังไงคุณก็สำคัญที่สุดค่ะที่รัก อีกอย่างหนึ่งจะอายทำไม มีอะไรน่าอาย คุณรู้ไหมดวงพี่ขวัญน่ะเป็นดวงขึ้นคาน ฉันน่ะโชคดีกว่าเขาตั้งเท่าไหร่ที่มีดวงเนื้อคู่มิหนำซ้ำยังพบเนื้อคู่แล้วด้วย เขาอายุตั้ง40กว่าแล้ว ตั้งแต่แตกเนื้อสาวยันเหนียงยานยังไม่มีผู้ชายคนไหนมาให้พี่แกแทะโลมสักกะคน รู้ไหมการที่พี่เขาพูดจาอย่างนี้แสดงว่าเขาอิจฉาฉัน ถ้าฉันไม่มีดีเขาจะมาอิจฉาฉันทำไม นี่เพราะฉันมีดี น่าภูมิใจจะตายไป น่าอายตรงไหน จริงป่ะๆ
ชายหนุ่มรับฟังจนเคลิบเคลิ้ม ปากที่จะอ้าเถียงเรื่องที่ถูกกล่าวหาว่าหึงหวงก็หุบลง สมองที่มีก็ระดมคิดตามที่แม่สาวแปลกคนนี้ชักนำ คิดจนกบาลแทบแยกก็หาคำพูดที่จะเถียงไม่ได้ หญิงสาวเห็นเช่นนั้นก็สำทับเข้าไปอีก
แล้วการที่ไม่ถือสาหาความคนไม่ใส่ใจกับคำที่เขาพูดเพื่อความสะใจ ก็เป็นบุญอย่างหนึ่งนะคุณ เขาเรียกว่าให้อภัยทาน ..อภัยในสิ่งที่เขาพูดเขาคิด ซึ่งก็ได้อานิสงค์ทันทีทันควันคือจะทำให้ตัวเราไม่ร้อนรนไปกับคำพูดของเขา ใบหน้าเราก็จะยิ้มแย้มอารมณ์ก็จะผ่องใสไม่ขุ่นมัวแก่ช้าไปอีกตั้งหลายปี เข้าใจแล้วนะจ๊ะที่รัก
มือบางบีบคางหนาของ ที่รัก เบาๆอย่างเอ็นดู ก่อนจะละมือไปอย่างแสนเสียดาย นับเป็นการแต๊ะอั๋งที่เหมาะเจาะกับเวลาทำให้อีกฝ่ายไม่ทันได้ปัดป้องแต่อย่างใด ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในห้องค้นอะไรกุกกักอยู่พักใหญ่ ทิ้งให้ชายหนุ่มลูบคางที่ถูกสัมผัสนั้นอย่างเหม่อลอยกิริยาละม้ายสาวแรกรุ่นที่เพิ่งโดนสัมผัสเป็นครั้งแรก
ขอยาลมหน่อย คุณกานต์ผมจะเป็นลม ลูกหนอลูก..ไปเอาวิธีป้อหนุ่มแบบนี้มาจากที่ไหน เอิ้ก..ลมจะใส่ ร่างโปร่งใสของปราชญ์ทำท่าซวนเซร้องหายาลมราวกับว่าตัวเองยังมีชีวิต กานต์กมลหัวเราะคิกก่อนจะประคองสามีให้นั่งลงบนโซฟา และอีกตามเคยที่คุณพัณทิพาผู้เป็นพี่สาวต้องพูดจาออกตัวแทนหลานสาวคนโต
แกนี่ยังไง จ้องจับผิดหลานฉันอยู่นั่นล่ะ ทีคำพูดดีๆแฝงธรรมะทำไมไม่เอามายกย่องบ้าง หลานฉันช่างคิด สมแล้วที่เป็นหลานป้า วิญญาณป้าทำเสียงปลาบปลื้มอย่างเต็มที่
ร่างบางของพิณชนิดาเดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือและยื่นให้ชายหนุ่มอย่างที่ยื่นให้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
เอ้าโทรไปบอกแม่นมคุณซะว่าพรุ่งนี้คุณจะกลับบ้านแล้ว อ่อ อย่าลืมบอกแม่นมคุณด้วยว่าฉัน น้องสาว และสัตว์เลี้ยงจะไปอาศัยอยู่บ้านคุณพักหนึ่ง
ห๊า!
จะห๊าทำไม อย่าได้ทำตัวมีปัญหาเชียวนะ ก็คุณยังไม่พ้นเคราะห์ ถ้าฉันไม่ไปช่วยคุณแล้วเกิดคุณตายไปฉันก็คงต้องเสียใจไปชั่วชีวิตอย่างที่ยัยภิบอก ซึ่งถ้าฉันไป ยัยภิก็ต้องไปด้วย และถ้ายัยภิไป ปิ่นมณีก็ต้องไปด้วย เข้าใจ๊?
แล้วทำไมต้องไปพรุ่งนี้? คนเจ้าปัญหายังคงไม่เก็ท
เพราะฉันจับยามสามตากับตำราพม่าแล้ว ฤกษ์เคลื่อนทัพคือพรุ่งนี้ตอนเก้าโมงเก้านาที ทีนี้ล่ะรบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง โทรฯเสร็จไปหาฉันที่โต๊ะทำนาย วันก่อนฉันบอกคุณว่าจะดูไพ่ป๊อกให้แต่ก็ไม่ได้ดูสักทีมัวแต่เล่นนู่นเล่นนี่กันจนลืม ดีนะช่วงนี้ฉันเคลียร์ลูกค้าหมดแล้วและไม่รับเพิ่มด้วย อ่อเงินเดือนที่จะไปเป็นเลขาส่วนตัวของคุณฉันขอห้าหมื่นขาดตัวห้ามต่อรอง พูดแล้วจะหาว่าคุยฉันดูดวงเดือนๆหนึ่งได้เป็นแสน รีบๆล่ะ พูดจบหญิงสาวผู้ตอแยได้ยากก็เดินฉับๆไปนั่งปูผ้าเรียงไพ่รอ
จากคุณ :
รอมแพง
- [
24 ม.ค. 50 14:08:15
]