ลิงค์เจ้าค่ะ
พรายพยากรณ์ ตอนที่1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5027610/W5027610.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5035970/W5035970.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5046456/W5046456.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5064019/W5064019.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5075642/W5075642.html
พรายพยากรณ์ ตอนที่6
บ้าจริง จนป่านนี้แล้วยังไม่รู้อีกหรอว่ามันไปกบดานอยู่ที่ไหน น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์อันขุ่นมัวดังขึ้นหลังโต๊ะสีมะฮ็อกกานี เก้าอี้ทำงานหนาใหญ่บดบังร่างที่นั่งฝังลงบนความหนานุ่มนั้นไปจนหมดสิ้น แสงแดดภายนอกส่องให้เห็นห้องทำงานหรู เครื่องปรับอากาศพ่นไอเย็นฉ่ำทว่ากลับไม่สามารถลดทอนความร้อนใจของผู้ที่กำลังใช้โทรศัพท์ไปได้เลย
รีบหาตัวมันให้พบ ถ้าเกิดมันรอดกลับมาได้ ฉันคงอยู่ที่นี่ลำบากมันจะสงสัยอะไรบ้างก็ไม่รู้ แล้วไม่ต้องให้ฉันสอนนะว่าควรจะทำยังไง แม้มือจะวางโทรศัพท์ลงแล้วแต่กิริยาของผู้พูดยังแสดงให้เห็นถึงภวังค์ความคิด น้ำเสียงฉุนเฉียวที่เหมือนสบถกับตัวเองจึงแว่วมาอีกครั้ง
มันไปอยู่ที่ไหนวะ ดวงแข็งนักนะไอ้ภู แข็งให้มันตลอดเถอะหึ..หึ..หึ.. เสียงหัวเราะปิดท้ายคล้ายคนคลุ้มคลั่งที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอิจฉาริษยาอย่างถึงที่สุด!
..................................
ภูมินทร์ในชุดเก่าตั้งแต่วันที่ถูกตามล่าและหญิงสาวสองคนที่แม้ใบหน้าจะละม้ายกันแต่ขนาดของร่างกายผิดกันไกลในชุดทะมัดทะแมงก้าวออกมาจากประตูห้องอย่างรวดเร็วเกือบพร้อมเพรียงกันนั้นเป็นผลมาจากการคำนวนเวลาการออกศึกของสาวตัวเล็กที่ดูทีท่าว่าจะเป็นแม่ทัพใหญ่
ในอ้อมแขนเรียวงามของสาวตัวใหญ่สอดคานตะกร้าสีส้มสดใสที่ก้นตะกร้าบุนวมสีส้มอย่างดีบรรจุไปด้วยสัตว์เลี้ยงแสนรักที่นอนหมอบตาใสมีแววของความตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่ในดวงตาสีน้ำตาลเหลืองเหลือบดำนั้น ด้านหลังของหญิงสาวทั้งสองสะพายเป้ใบใหญ่ในขณะที่ชายหนุ่มคนเดียวของกลุ่มหอบหิ้วอุปกรณ์สำคัญซ้ายขวา
เห็นไหม ว่าฉันให้เกียรติคุณแค่ไหนคุณภู ที่ให้ถือเครื่องมือหากินอันมีค่าของฉัน ถือให้ดีๆนะที่รัก ถึงแล้วจะมีรางวัลให้ ยิ้มที่ฉีกกว้างของภูมินทร์หุบลงอย่างหวาดระแวงเมื่อได้ยินคำว่าที่รักและ รางวัล ของพิณชนิดา คำพูดของแม่หมอสาวแต่ละประโยคปลุกเร้าให้เขาหวงแหนเนื้อตัวและความเป็นชายของตัวเองอย่างประหลาด
พูดให้มันน้อยๆหน่อยก็ได้คุณพิณ ผมผวา คำติงของชายหนุ่มไม่ได้ทำให้หญิงสาวลดทอนกิริยาอาการแต่อย่างใด มิหนำซ้ำกลับควงหมับเข้าที่วงแขนอันแข็งแรงของภูมินทร์ด้วยความรื่นเริงใจ ฝ่ายชายเฝ้าแต่ทอดถอนใจหากนานๆไปก็เริ่มชิน ส่วนภิชาสินีได้แต่ดูลีลาของพี่สาวพร้อมกับหัวเราะหึหึเดินตามหลังไป โดยมีวิญญาณโปร่งใสทั้งสามลอยตามไปอย่างไม่ลดละโดยมีคำบ่นพึมพำของวิญญาณผู้เป็นบิดาถึงวาจาอันเกินหญิงของลูกสาวคนโตไปตลอดทาง
เพียงลงมาด้านล่างสายตาทุกคู่ก็มองมายังทั้งสามคนอย่างสนใจใคร่รู้ อีกด้านมีกลุ่มคนกระซิบกระซาบกันอยู่ท่าทีกำลังสนุกปากโดยมีขวัญทิพย์อ้าปากพะงาบๆและหยุดกระทันหันอย่างมีพิรุธเมื่อพบกับร่างทั้งสาม แม้เด็กสามขวบก็ดูรู้ว่ากำลังพูดถึงเรื่องของสามหนุ่มสาวที่เดินออกมาจากลิฟท์
พิณชนิดาครางเบาๆ
แค่ข้ามวันพี่ขวัญเขาก็ทำได้ กระจายข่าวได้เสียยิ่งกว่ากรมประชาสัมพันธ์ซะอีก นี่คุณภูเราน่าเอาพี่ขวัญไปด้วยนะเผื่อจะได้ใช้งานเรื่องปากพี่เขาน่ะ
ชายหนุ่มส่ายหน้าขวับๆอย่างไม่เห็นด้วย
อย่าเลยคุณพิณ ควบคุมลำบาก จะหาเรื่องยุ่งยากใส่ตัวเสียเปล่าๆ แค่นี้ผมก็..เอ่อ..
ผมก็อะไร? พูดดีๆนะคุณภู ...ต้องรีบข่มเสียตั้งแต่ยังไม่แต่งงานมิเช่นนั้นอาจจะหือได้ทุกเมื่อ...พิณชนิดาคิดพลางพูดจาคาดคั้นท่าทีจริงจัง
ผมก็ดูแลพวกคุณลำบากแล้ว ถ้าคุณขวัญทิพย์ไปด้วยผมจะให้การดูแลไม่เต็มที่ไงล่ะชายหนุ่มกลืนคำว่า..แย่แล้ว..ลงคอไปอย่างทันท่วงที แล้วจึงนึกหงุดหงิดใจที่ต้องยอมผู้หญิงเพี้ยนๆร่างเล็กนี้มาตลอด ถ้าเพียงเขารู้วิธีเอาชนะคำพูดและท่าทางของพิณชนิดาได้เขาจะทำทันทีอย่างไม่เกี่ยงงอนเลยทีเดียว
ฉันนึกออกแล้ว! ปราชญ์ร้องดังลั่นราวนักวิทยาศาสตร์ที่คิดค้นเรื่องปริมาตรได้สำเร็จ
นึกอะไรของแก ตาปราชญ์ พี่สาวสะดุ้งตัวกลมกับเสียงร้องดีใจของผู้เป็นน้องชาย โดยมีวิญญาณกานต์กมลเพ่งมองสามีด้วยความสงสัย
คืนนี้ตอนตาภูเคลิ้มๆฉันจะไปกระซิบบอกวิธีข่มลูกสาวเราไงคุณ พี่พาเอ๋ย..คราวนี้ล่ะลูกเราจะได้เลิกทำตัวไม่เป็นกุลสตรีอย่างนี้สักที
จะทำอะไรก็คิดให้ดีๆนะตาปราชญ์ เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่เตือน
ดีแน่นอนพี่พา ลูกเอ๋ยลูกพ่อ เสียงปลื้มเปรมยินดีของวิญญาณพ่อทำให้ภิชาสินีเขม็งมองด้วยความสงสัยทว่าไม่กล้าเอ่ยปากถามเนื่องจากไม่ได้อยู่ในที่ที่เป็นส่วนตัว มิเช่นนั้นคงตั้งหน้าตั้งตาซักวิญญาณผู้เป็นพ่อว่าคิดจะทำอะไรกันแน่...
ทันทีที่ร่างทั้งสามลงจากแท็กซี่หน้าคฤหาสน์หินอ่อนสีขาวที่โอ่โถงงดงาม รถมอเตอร์ไซค์ที่แอบซุ่มอยู่ก็วิ่งปราดออกไปหมวกกันน๊อคทำให้ทั้งสามไม่สามารถล่วงรู้ได้เลยว่าคนขับมีแววตาอาฆาตมาดร้ายอย่างเต็มเปี่ยม ขับเลยไปสักพักก็หยิบโทรศัพท์มือถือรายงานถึงเหตุการณ์ที่ได้พบ
พี่ เป้าหมายกลับมาบ้านแล้ว คราวนี้มันพาผู้หญิงมาสองคนท่าทางเหมือนนักท่องเที่ยวไม่รู้ว่ามันมีแผนอะไรหรือเปล่าเอาไงดีพี่
อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างตื่นเต้น
เอ็งเฝ้ามองไปว่าพวกมันไปไหนกันบ้างแล้วสายในบ้านก็ให้มันสอดส่องด้วย ว่านังสองคนนั่นเป็นใครแล้วข้าจะรายงานนายอีกทีให้นายวางแผนว่าจะเอายังไงต่อไป อย่าลืมนะเว้ยอย่าให้คลาดสายตา
ฝ่ายที่รายงานรับปากอย่างเข้มแข็งพลางซุ่มตัวดูท่าทางของทั้งสามในระยะไกลด้วยกล้องส่องทางไกลหารู้ไม่ว่ามีวิญญาณของคุณพัณทิพายืนมองอยู่อย่างโกรธแค้น
คิดร้ายกับว่าที่หลานเขยฉันหรอ..รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังจะไม่มีเงาหัว เสียงเกรี้ยวกราดกังวาลไม่ได้ทำให้ร่างในชุดดำที่พิงมอเตอร์ไซค์อยู่นั้นสะดุ้งสะเทือนแต่อย่างใด แต่ลมเย็นที่ยะเยียบกลับทำให้ขนคอของมันลุกโด่เด่อย่างไม่รู้สาเหตุ
เฮ้ยเป็นอะไรวะ อยู่ดีๆก็เสียวสันหลังวาบ มัน ส่ายหน้ากับตัวเองด้วยความงุนงงพลางลูบต้นคอตัวเองเบาๆ ใบหน้าเขียวคล้ำของคุณพัณทิพาเหลือบซ้อนทับต้นคออยู่ไม่ห่างเพียงแต่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้เท่านั้นเอง
แม่นมนวลจันทร์ปราดวิ่งเข้ามากอดภูมินทร์ทั้งน้ำหูน้ำตา พลางสรรเสริญพระพุทธคุณที่ช่วยให้ชายหนุ่มรอดพ้นอันตรายมาพบหน้านางได้ แล้วยังหันมาสรรเสริญในความดีของสองสาวที่ช่วยเหลือเกื้อหนุนชายหนุ่มที่ตนรักยิ่งกว่าลูกชายเสียอีกยกใหญ่ ทั้งยังแปลกใจเมื่อทราบว่าเลขาส่วนตัวของชายหนุ่มเป็นหนึ่งในสาวผู้มีพระคุณนี่เอง แต่แล้วเมื่อทราบว่าหญิงสาวรายนี้เป็นหมอดูที่ช่วยชีวิตแล้วยังเป็นเนื้อคู่ของภูมินทร์ก็ถึงกับนิ่งงัน
แล้วคุณเปรมสุดาล่ะคะ คนแก่เริ่มงง..
ไม่ใช่คู่กันแล้วก็ต้องแคล้วกันค่ะคุณแม่นม วาจาฉอดๆนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากพิณชนิดา
แต่คุณเปรมสุดาเธอก็เรียบร้อยน่ารัก ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะ เอ..นมว่าคงไม่เหมาะกระมังคะ แล้วยิ่งให้คุณพิณมาอยู่บ้านเดียวกับคุณภูอีกจะไม่เป็นการทำร้ายจิตใจคุณเปรมสุดาที่เป็นคู่หมั้นมากไปหรือคะ
แหม คุณแม่นมขา ถ้าให้เลือกระหว่างการทำร้ายจิตใจคู่หมั้น กับ การถูกทำร้ายจนถึงตายโดยไม่มีดวงของพิณช่วยเกื้อหนุน คุณแม่นมจะเลือกอะไรล่ะคะ พูดไปแล้วก็ให้นึกสงสัยว่าคู่หมั้นของภูมินทร์คงจะนิสัยดีมิใช่น้อยถึงได้เป็นที่กังวลใจของภูมินทร์กับคนที่รู้จัก
แม่นมนวลจันทร์นิ่งอึ้งแม้จะไม่เห็นด้วยตามประสาผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยนเที่ยงธรรม แต่เมื่อต้องเทียบกับชีวิตของผู้ที่เป็นที่รักอย่างภูมินทร์ ภูมินทร์ย่อมสำคัญกว่าอย่างแน่นอน
เสียงเอะอะโวยวายของวิญญาณที่ติดตามดังมาจากนอกรั้ว
ฉันจะเข้าไปคุ้มครองลูกสาวฉัน เอ๊ะ คุณท่านนี่ยังไง ร่างในชุดลำลองของปราชญ์เต้นเหย็งๆจะฝ่าด่านคนชุดขาวซึ่งเป็นพระภูมิเจ้าที่ไปให้ได้ ทำเอาภิชาสินีสะดุ้งโหยง
เอ่อ..ภิขอตัวไปจุดธูปบอกกล่าวพระภูมิเจ้าที่ก่อนนะคะว่าจะมาอยู่ที่บ้านนี้พี่พิณไปกับภิค่ะ ผู้เป็นน้องสาวเอ่ยขออนุญาตแม่นมนวลจันทร์พลางฉุดตัวผู้เป็นพี่สาวไปยัง ศาลพระภูมิที่เห็นอยู่ไกลๆ พื้นที่ของคฤหาสน์หลังนี้กว้างขวางคั้นสิ่งปลูกสร้างต่างๆด้วยสวนหย่อมและสวนดอกไม้สีสันสวยงามสมฐานะของเจ้าของที่ได้ชื่อว่าเป็นเศรษฐีติดอันดับในเมืองไทย กิจการขายหมากแห้งที่ตีตลาดตะวันออกกลางสร้างความร่ำรวยมาหลายชั่วอายุคน
หลังจากขออนุญาตพระภูมิเจ้าที่เสร็จสิ้นและด้วยความนอบน้อมของภิชาสินีทำให้วิญญาณทั้งสามย่างเท้าเข้ามาในบริเวณบ้านของภูมินทร์ได้อย่างสมภาคภูมิ พระภูมิในชุดขาวยืนยิ้มละไม
ขออภัยเถิดท่าน ถึงเราจะล่วงรู้ว่าท่านมีบารมีมากกว่าเราแต่เราก็มิอาจให้ท่านรุกล้ำมาในเขตบ้านได้หากเจ้าของบ้านหรือผู้อยู่ในบ้านไม่อนุญาต
ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราเข้าใจท่าน สามีฉันออกจะวุ่นวายไปหน่อยเพราะความห่วงลูกสาว ก็ต้องขออภัยท่านเช่นกันค่ะ กานต์กมลเป็นผู้เอ่ยปากแทนเมื่อเห็นว่าสามียังเชิดคอเคืองใจพระภูมิอยู่
พิณชนิดามองหน้าน้องสาวด้วยความงุนงงเมื่อเห็นท่าทีมองอากาศไปมาของภิชาสินี
ยัยภิ เป็นอะไรไปอีกล่ะ พูดอะไรหมุบหมิบอยู่คนเดียว
เปล่าพี่แค่ขออนุญาตเจ้าที่ ขอไม่ให้สิ่งร้ายเกิดขึ้นกับพวกเราในระหว่างที่อยู่ที่นี่เท่านั้นล่ะ
ออ..เหรอ ผู้เป็นพี่พยักหน้าเข้าอกเข้าใจ
จู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องโวยวายลั่นดังมาจากตัวคฤหาสน์ ทำเอาสองสาวผลุดลุกขึ้นมาอุทานกันอย่างพร้อมเพรียง
ปิ่นมณี! คู่ดูโอ้คู่ใหม่ของวงการวิ่งตาตั้งไปยังที่มาของเสียงก็พบว่าบ่าวไพร่คนรับใช้ทั้งหลายที่มารอรับภูมินทร์รวมตัวกันเป็นกระจุกอยู่ข้างบันไดวนสีทองอันใหญ่ ส่วนแม่นมนวลจันทร์ผวากอดภูมินทร์อีกด้านหนึ่งโดยมีเสียงปลอบอ่อนโยนพูดให้คลายใจ
ไม่เป็นไรครับแม่นวล เป็นตุ๊กแกของภิชาสินีน้องสาวของคุณพิณเขา รับรองไม่ทำอันตรายใคร สายตาทุกคู่เบิกโพล่งมองไปยังตุ๊กแกตัวเขื่องสีส้มลายที่นอนจุกอยู่ข้างตะกร้าที่ตะแคงข้างกะเทเร่
แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 50 01:57:13
แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 50 01:12:47
แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 50 01:10:11
จากคุณ :
รอมแพง
- [
27 ม.ค. 50 01:05:23
]