ตื่นก็เจอแต่ความเดียวดาย ...ว่างเปล่า...
พบผู้คนมากมายแต่เคว้งอยู่กลางถนนของคนอกหัก
มองไปพบเจอคนที่ถูกใจ ...ดังต้องคำสาป...
ไปกันไม่ได้ไกล ความรักพังทลาย
มองดอกไม้ แจกัน รูปภาพเก่า
หัวใจซึมเศร้า ...ไม่อาจร่าเริงได้อีกครั้ง...
อีกนานแค่ไหน จะได้รับการปลดปล่อยจากฟ้า
โปรดเถอะนะ ความตาย ตรอมใจ รอข้าอยู่
อีกนานเท่าไรที่คนอย่างข้าจะไม่เจ็บ
ไม่มีใครหันมามองเห็น ...ความว่างเปล่าในสายตา
คนรักของข้าอยู่ที่ไหน
ข้าเดียวดาย...เธอไปแล้ว ข้ายังตรอมตรมกับรักเดิม
เขียนเพื่อบอกกล่าวถึงหัวใจที่ยังเหงาอยู่ทุกค่ำ-เช้า
ใครที่ผ่านเข้ามาช่วยพาข้าออกจากวังวนนี้เสียที
ข้าเหงา แม้เจอตะวันเช้า เดียวดายเมื่อตอนพระจันทร์ส่องแสงมาที่ข้า
รอวันข้าดีขึ้น ข้าต้องอยู่กับเวลาที่มันยาวนาน เวลาจะช่วยข้า ข้ารู้ หัวใจข้าจะทนได้อีกหรือไม่ ...กว่าจะถึงวันนั้น
..
http://musicstation.kapook.com/newmusicstation/play.php?idาป ที่ฉันต้องเจอทุกๆคราว ที่ฉันมีความรัก
คือตอนสุดท้ายต้องจบอย่างปวดร้าว
ทุ่มเทชีวิตที่มีไว้ให้ใคร เขาก็เดินจากไป
เชื่อในความรักทุกครา แต่สุดท้าย (มีเพียงน้ำตา)
*ไม่รู้เรื่องราวที่เกิด มีใครลิขิตไว้หรือปล่าว
หรือคนอย่างฉันไม่มีค่าเพียงพอ ที่จะรักใครสักคน
**ความเดียวดาย ช่วยปลดปล่อยฉันทีเถอะ
จะทำยังไง เพื่อจะให้คำสาปนี้เลือนหาย
ใครคนนึงช่วยตอบคำถามให้ฉันเข้าใจ
ว่าความรักมีจริงอยู่ไหม
ทุกคนที่เดินผ่านเข้ามา มอบสิ่งดีดีให้กับฉัน
ในวันแรกๆที่ได้พบกัน แต่แล้วก็เปลี่ยนไป
เมื่อเขาได้ความรักฉันไป เรื่องราวดีดีก็เลือนหาย
ทุกอย่างก็เปลี่ยนเป็นความเสียใจ จนฉันก็
( ซ้ำ *,**,**)
///ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน///
จากคุณ :
ณริณท์
- [
27 ม.ค. 50 21:45:25
A:58.147.116.44 X: TicketID:115153
]