ความคิดเห็นที่ 1 ฟังดูเศร้าจัง จากคุณ : RabuRetta - [ 28 ม.ค. 50 10:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นประเด็นทางสังคมที่น่าคิดค่ะ ดีใจที่ตัวละครในเรื่อง คิดได้นะคะ แต่ ฝ่าย"เค้า" จะตื่นมาอยู่กับความจริงได้ไหมหล่ะนั่น การเล่าเรื่องมีสับสนนิดหน่อยค่ะ หลายตอนที่อ่านแล้วไม่แน่ใจว่าความคิดช่วงนั้นเป็นของใครกันแน่ เค้า หรือ ชั้น เช่นช่วงให้ลูกเข้าอนุบาล ที่คิดไปเยอะๆวิตกๆนั่นอ่านไปชักงงว่าใครคิดกันแน่ น้ำหนักของเหตุผลที่ทำให้ตัวละครตัดสินใจกระทำ ทั้งที่ทำให้รัก และ ทำให้เดินออกมาจากความสัมพันธ์นั้น ....ไม่รู้สิ อ่านแล้วรู้สึกว่าเหตุผลยังอ่อนๆ แต่ก็พอไหวค่ะ การใช้คำภาษาอังกฤษปน สองคำแรกใช้อังกฤษแล้วให้ภาพกว่าแปลเป็นไทย แต่คำว่า take care เนี่ย ใช้ดูแลก็ไม่น่าจะทำให้ความหมายต่างไปจากที่ต้องการนะคะ อีกอย่างหนึ่งที่อ่านแล้ว สะดุดๆคือคำว่า ช้าน เนี่ยค่ะ มันดูเป็นภาษาพูดมากไปนิด ตำแหน่งที่ใช้คำว่า ช้าน กับ ชั้น มันไม่เด่นชัดว่า ช้านนี่ใช้เน้นอารมณ์อะไรแบบนี้ คือคำว่า ช้าน นี่มันอ่านแล้ว เมาๆ ชอบกล ส่วนตัวแล้วคิดว่าถ้าเป็นภาษาเขียนกว่านี้ ฉัน เขา จะอ่านแล้วสวยกว่า แต่เนื่องด้วยไม่ได้มีความรู้ด้านภาษามากมายอะไร เลยไม่กล้าแนะนำ กลัวปล่อยไก่ ^ ^" สุดท้าย มีคำผิดกับผันวรรณยุกต์ผิดนิดหน่อยค่ะ (วะ ว่ะ อะไรแบบนี้) พยายามเข้าค่ะ สู้ๆ จากคุณ : จริง - [ 28 ม.ค. 50 13:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ที่ติดใจที่สุกคงเป็นภาษาที่ใช้เขียนน่ะค่ะ จากคุณ : scottie - [ 28 ม.ค. 50 15:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ค่อยใจว่าจะสื่ออะไร หรือว่าจะบอกว่า ทำไมถึงเป็นเมียน้อยเขา? งงนิดหน่อย จากคุณ : เอ็นจัง - [ 28 ม.ค. 50 15:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สำหรับส่วนของเนื้อเรื่อง... ช่วงแรกใช้ได้แล้วค่ะ แต่ช่วงกลาง ๆ เรื่องประเด็นเริ่มแกว่ง เลยออกจะงง ๆ ไปหน่อย น่าจะเน้นประเด็นความสัมพันธ์ของคนสองคนชัด ๆ ไปเลยมากกว่า เรื่องจะได้หนักแน่นมากขึ้น ทำให้คนอ่านคล้อยตาม และเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่ ในส่วนของการบรรยายอารมณ์... รู้สึกว่ายังนิ่ง ๆ ไปหน่อยค่ะ ซึ่งจริง ๆ แล้ว เรื่องนี้สามารถเขียนให้ emotinal กว่านี้ได้อีกเยอะ (ฮือ ขอโทษค่ะ ไม่อยากใช้คำภาษาปะกิต แต่คิดคำไทยสำหรับคำนี้ไม่ออกจริง ๆ T_T) ยิ่งเรื่องนี้ใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ในการเล่าเรื่อง ยิ่งได้เปรียบ เพราะใส่ส่วนของอารมณ์ได้ง่าย สำหรับผู้หญิง ถึงจะเข้มแข็งขนาดไหน ห้าวขนาดไหน (อ่านแล้ว 'ฉัน' ในเรื่องดูจะมีบุคลิกแบบนั้น) เมื่อมาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจเลิกกับคนที่ดีทุกอย่าง แต่ไปด้วยกันไม่ได้... ก็ลำบากใจไม่ใช่เล่นนะคะ ไม่ว่าการคบกับของเธอกับเขาจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่ถูกต้องก็ตาม ตรงนี้ อาจเป็นผลสืบเนื่องจากที่พี่จริงบอกว่า เหตุผลที่ส่งมาอาจยังไม่หนักแน่นพอ แต่เรื่องภาษานี่สิคะ... เป็นเรื่องที่ทำให้อ่านด้วยความหงุดหงิดหัวใจเอาการ เลยขอเป็นอีกคนที่เห็นด้วยกับ พี่จริง และ คุณ scottie ค่ะ ถึงเวลาพูดกันในชีวิตจริง เราออกเสียงคำว่า 'ฉัน' เป็น 'ชั้น' และ 'เขา' เป็น 'เค้า' แต่สำหรับงานเขียน เขียนให้ถูกต้องตามรูปคำจะดีกว่าค่ะ เพราะไม่เพียงแต่อ่านแล้วสวยอย่างที่พี่จริงบอกแล้ว คนอ่านจะได้ไม่สับสนกับความหมายของคำด้วย เนื่องจากคำว่า ชั้น และ เค้า ต่างมีความหมายในตัวเอง ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับ ฉัน และ เขา เลย ถึงไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาโดยตรง แต่ก็เห็นว่าใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องจะดีกว่าค่ะ ^ ^ สำหรับชื่อเรื่องที่น่าจะเป็นแก่นของเรื่องนี้ด้วย คือ "เป็นแก... แกจะรักไหม" อ่าน ๆ ไป คนอ่านก็ได้แต่คิดโมเมไปตามความเข้าใจของตัวเองว่า มันน่าจะเป็น "ฉันรักเขา แต่เราปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้... แกเข้าใจไหม" มากกว่ามั้งคะ พยายามต่อไปค่ะ ป.ล. แวะมาแก้ไขคำที่ตกหล่นไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 50 17:14:10 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 28 ม.ค. 50 17:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 - คุณ  RabuRetta  ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ - คุณจริง/คุณปิยะรักษ์  ขอบคุณนะคะ..สำหรับคำแนะนำ ต่อไปจะพยายามลำดับความคิดให้อ่านเข้าใจง่ายกว่านี้ค่ะ แล้วก็จะระวังเรื่องการใช้ภาษาเขียนนะคะ คือตอนแรกตั้งใจให้ออกมาในลักษณะเหมือนเพื่อนเขียนจดหมาย หรือ mail หาเพื่อนจะได้อ่านได้อารมณ์ อีกแบบนึง...เลยลืมคิดเรื่องผิดหลักไวยกรณ์กับตัวสะกดค่ะ - คุณ scottie ขอบคุณนะคะ  ต่อไปจะระวังเรื่องภาษาเขียนกับหลักไวยกรณ์ ค่ะ - คุณเอ็นจัง  :   คือจะพยายามสื่อสาร เรื่องของความสัมพันธ์ของคนที่มีครอบครัวแล้ว แต่ไม่ได้ยุติความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ โดยมิได้มีเจตนากล่าวถึงเรื่องภรรยาน้อยแต่อย่างใดค่ะ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (Mama_SoDa) - [ 28 ม.ค. 50 23:31:16 ]