ความคิดเห็นที่ 1 ค่ำคืนนี้  ฉันหวนนึกถึงคืนวันหนึ่ง  ไม่ใช่คืนวันที่ฉันได้เจอกับเขาเป็นครั้งแรกพร้อมกับนุช  แต่เป็นค่ำคืนหนึ่ง  ซึ่งเป็นอีกคืนจากหลาย ๆ คืนที่เราสามคนได้รับประทานอาหารค่ำร่วมกัน  ฉันกลายเป็นที่ปรึกษาก่อนงานแต่งงานน้องสาวฉัน  ฉันจึงมีสิทธิ์จะเจอทั้งว่าที่เจ้าบ่าวและน้องสาวของฉันไม่ใช่รึ... คืนนั้นฉันบอกว่ารถฉันเสีย  ไม่น่าแปลกใจที่น้องสาวแสนใจดีของฉันบอกให้หนุ่มคนรักต้องทำหน้าที่แสนสุภาพบุรุษ  พาพี่สาวคนดีไปส่งที่คอนโดมิเนียม  เพราะบังเอิญเหลือเกินที่น้องสาวฉันบ้านอยู่แถบชานเมืองและเขานั้นอยู่คอนโดมิเนียมห่างไปไม่กี่ซอยบนถนนสุขุมวิท หลังฝนตก..แน่นอนว่ารถติดขัดยาวไกล  ค่ำคืนนี้ฉันไม่หงุดหงิดที่การจราจรติดขัด  ฉันสุขใจไปกับการได้นั่งเคียงคู่เขาในรถยนต์ติดฟิล์มมืดทึบ.. ความคิดถึงของฉันทำงานอย่างหนักมาตลอดตั้งแต่ได้รู้จักกับเขา   ฉันลืมไม่ลงกับการแอบนั่งสบตากันบ่อยครั้งเมื่อสนทนากัน  ฉันนึกถึงการซ่อนรอยยิ้มของเขาเมื่อแอบมองฉันเสมอ  ฉันเผลอคิดถึงเรื่องความอ่อนโยน  ความดีต่าง ๆ ของเขาที่น้องสาวสาธยายให้ฟังไม่รู้จักจบสิ้นทุกค่ำคืน  ที่ปรึกษาอย่างฉันทำหน้าที่คิดหนักให้แก่น้องสาวเสมอ  ฉันเคยคิดว่ามันไม่ผิด  ตราบใดที่เขายังอยู่ในใจฉัน  เรื่องราวต่าง ๆ ฉันจะเก็บความรู้สึกไว้ในใจ  บังคับไม่ให้ฝันนั้นเป็นจริง... ทุกวินาทีที่เรานั่งเคียงข้างกัน  ฉันอยากให้รถมันติดอยู่อย่างนี้ไปตราบนานเท่านาน จากคุณ : Annisth - [ 29 ม.ค. 50 00:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “รถติดจังเลยนะคะคืนนี้”  ฉันเปรย “คืนนี้รีบกลับเหรอครับ”   ดูซิคะ  การสนทนาตอบกลับของเขาฟังแล้วชวนให้คิดแค่ไหน “ถ้าตอบว่าไม่รีบล่ะคะ” ฉันหยอด เขายิ้ม  ฉันชอบมองรอยยิ้มจากมุมด้านข้างแบบนี้จัง  เขาเป็นคนพูดน้อย   “หรือจะให้ตอบว่ารีบกลับล่ะ” ฉันรีบเสริมคำพูดแก้เก้อ   “แล้วถ้าผมอยากได้ยินเป็นอย่างอื่นล่ะ”  เขาหันกลับมาตอบนิดหนึ่ง  ฉันแอบเห็นสายตาของเขามองมาที่ช่วงขาที่โผล่พ้นกระโปรงสั้นของฉันแว่บหนึ่ง “อยากได้ยินอะไรคะ”  ฉันหันไปมองเขาตรง ๆ “บอกแล้วจะได้ยินไหมล่ะครับ”  เขายอกย้อนอีก “คุณอาจจะได้มากกว่าที่อยากได้ยิน” ฉันโต้กลับ  ใช่สิ..แต่ละวินาทีมีค่า จะให้หลุดออกไปจากบทสนทนาแนว ๆ นี้ไปได้อย่างไร  ฉันมองเขาและขยับขาด้วยท่าทีว่าเมื่อยเสียจริง เขาหันมา ฉันสังเกตเห็นมือข้างขวาจับพวงมาลัยรถกำแน่นขึ้น  ส่วนมืออีกข้างของเขาอยู่ที่คันเกียร์ซึ่งห่างจากช่วงขาข้างขวาของฉันเพียงชั่วนิ้วเอื้อม “อยากได้ยินว่าไม่อยากกลับมากกว่า”  เขาตอบกลับมาได้ตรงประเด็นเร็วกว่าที่ฉันคิด ฉันชันเข่าข้างขวาที่แสนเมื่อยขึ้นมาให้เป็นธรรมชาติ ไม่เหมือนกับจงใจให้ไปชนกับปลายนิ้วก้อยซ้ายของเขา  แต่เหมือนแรงดึงดูดแห่งแม่เหล็กที่ทำให้ขั้วบวกกับขั้วลบผนวกเข้าหากัน  แล้วทุกนิ้วมือข้างซ้ายของเขาก็เป็นขั้วบวกที่ขยับเขยื้อนได้  ส่วนเรียวขาช่วงบนของฉันก็เป็นขั้วลบ  ทั้งสองส่วนขยับสัมผัสกันไปมาได้อย่างอัศจรรย์ เขาว่ากันว่าการเริ่มต้นนั้นสำคัญ  เวลาที่ต้องมนต์สะกดแบบนี้  ต้องเลยตามเลยด้วยการสนองด้วยชั้นเชิง  หาไม่แล้วความผิดชอบชั่วดีจะทำให้ทุกอย่างชะงักงันและการเริ่มต้นก็จะไม่เกิด ฉันเองที่ทำหน้าที่ร่ายเวทย์มนต์ไม่ให้เสื่อมคลาย นิ้วมือเรียวงามข้างขวาของฉันเอื้อมไปประกบหลังมือของเขา  ใช่ว่าจะไปประกบเพื่อหวงห้ามหรือปฏิเสธ  หากแต่กรีดกรายสัมผัสเรียวนิ้วไปตามร่องนิ้วของเขา  เพื่อให้ลากไล้ได้ใกล้จุดหมายปลายทางมากที่สุด  อีกไม่ไกลนักจะถึงจุดหมายปลายทาง มือของเขารู้งาน  สัมผัสของเขาซุกซนแสวงหา  ฉันไม่ต้องนำทางมากนักปลายนิ้วของเขาก็ทำให้ฉันต้องสะดุ้งและผวาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว   สิ่งที่ฉันคิดว่าเขาไม่เหมือนฉันอยู่อย่างเดียว  คือฉันไม่รู้ว่าเขานั้นถนัดซ้ายด้วยหรืออย่างไร กว่าจะถึงที่พักของเขา  ฉันก็เดินโปร่งโล่ง กลัวใครจะมาเห็นกระโปรงผ้าบางกั้นแค่ผิวเนื้อนี้เสียจริง  ฉันลงจากรถลุ้นนึกภาพเมื่อถึงห้องของเขา  ก่อนหน้านี้สักครู่เขาชวนฉันขึ้นไปดื่มชาที่ห้อง ฉันไม่ยักจำได้ว่าบอกหิวน้ำไปตั้งแต่เมื่อไร  สงสัยว่าฉันเสียน้ำไปเยอะจนเขารู้ ระหว่างทางเดินและเวลาแห่งการรอลิฟต์  ฉันนึกถึงสภาพการจราจรที่แสนติดขัด  เขาต้องขับไปเบรคไป  กระชากไป  ฉันเข้าใจนะว่าขับลำบาก  ขับมือเดียวก็แบบนี้  ฉันนี่สิจะแย่เอา  เบรคแต่ละทีรถกระชากให้ถลาตามล้ำลึกอย่างที่สุด.. จนถึงจุดหมายปลายทางก่อนเส้นทางจริงเสียอีก.. แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 50 22:53:26 จากคุณ : Annisth - [ 29 ม.ค. 50 00:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กลับมาถึงห้องพักของฉันนานแล้ว   อีกไม่นานก็จะเช้าตรู่แต่ใจยังคิดถึงเรื่องเมื่อไม่กี่ชั่วโมงไม่หาย  ไม่เคยนึกเลยว่าเขาคนที่ดูแสนสุขุมใจเย็น  จะใจร้อนเร่าได้ถึงขนาดนั้น   ยังไม่ทันที่จะปิดประตูห้องของเขาสนิทดี  เขาก็ผลักดันร่างของฉันให้เอนติดกับประตูห้อง  แล้วเราสองคนก็อยู่กันตรงนั้นอีกนาน  จำไม่ได้เสียแล้วว่าฉันหรือเขากันแน่ที่ชวนกันไปยังสถานที่ก่อให้เกิดความถนัดถนี่มากกว่าหน้าประตูห้อง แค่คิดใจก็ร้อนรุ่ม  แต่ก็มีบางแห่งรุ่มร้อนกว่าใจ  ฉันนอนบิดไปมา  อากาศภายในห้องเย็นฉ่ำแต่ใต้ผ้าห่มกลับร่านร้อน  ฉันส่งเรียวนิ้วข้างถนัดไปสำรวจความร้อนนั้นจนพบเจอกับลาวาใส  ความคิดถึงของฉันที่มีต่อเขา  ส่งผลให้ต้องเร่งมืออย่างไม่ตั้งใจจนเกลียวคลื่นที่ม้วนตัวครั้งแล้วครั้งเล่าแตกกระเซ็นสมองโปร่งสบาย  ผลคือหลักฐานมากมายที่เปียกชุ่มชื้นจากเกลียวคลื่นที่โหมพัดอีกครั้งแบบไม่รู้เวล่ำเวลา เสียงดังของนาฬิกาปลุกทำให้ฉันต้องตื่นด้วยความเกียจคร้าน   ฉันรู้สึกเมื่อยขบไปทั้งตัว  หากแต่เป็นความเมื่อยที่ฉันนั้นแสนยินดี “นุชเหรอ”  ฉันกรอกเสียงไปตามสาย   รู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน “ค่ะ  พี่ผิงโทรมาแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าคะ”   “พี่มานั่งคิด ๆ ดูแล้วนะว่าแม่ก็แก่แล้ว”  ฉันเริ่มเกริ่น ไม่มั่นใจว่าจะระงับความตื่นเต้นจากน้ำเสียงได้ดีอย่างที่คิดหรือไม่ “หมายความว่าอย่างไรคะพี่”  นุชถามอย่างไม่เข้าใจ ฉันกำโทรศัพท์แน่น  สมองลังเลว่าจะสร้างเหตุผลใด ๆ จึงจะสมเหตุ “ก็ทุกวันนี้นุชอยู่กับแม่แค่สองคน  ถ้านุชแต่งงานไป  นุชก็ต้องดูแลคุณโยเขา”  ฉันบังคับตัวเองไม่ให้แสดงน้ำเสียงที่ตื่นเต้นออกไป “ค่ะ...แล้วไงเอ่ย”  นุชยังเหมือนไม่ค่อยรู้ความหมายที่ฉันจะสื่อ  ทำให้ฉันต้องลอบถอนหายใจกับความเข้าใจอะไรได้ยากของน้องสาว “ก็หมายความว่าพี่ห่วงว่าถ้านุชแต่งงานกับคุณโยไป  คุณโยอยู่บ้านเราแล้วนุชจะมีเวลาดูแลทั้งแม่และสามีได้ดีเหรอ  พี่ก็เป็นลูกสาวเหมือนกัน  พี่เลยตัดสินใจจะย้ายกลับไปช่วยดูแลแม่ให้ไงล่ะ”  ฉันพูดยาวยืดทีเดียวจบ เงียบงันไปหลายวินาทีจนฉันตกใจ “ได้ยินไหมเนี่ย”  ฉันเสียงเบา  เริ่มลังเลท่าทีของอีกฝ่าย “ได้ยินค่ะพี่  หมายความว่าพี่ผิงจะกลับมาอยู่บ้านของเราใช่ไหมคะ”  นุชถามเสียงตื่นเต้น “ไม่เต็มใจเหรอ”  ฉันแกล้งทำเสียงงอน “ไม่ใช่เลยค่ะพี่ ดีใจมาก ๆ ต่างหาก ทีนี้ล่ะบ้านเราจะได้อยู่กันอบอุ่น แม่จะได้ไม่เหงาเสียทีค่ะ”  นุชยังคงเบิกบานเหมือนเคย “ว่าแต่นุชไม่ว่าพี่ใช่ไหมที่พี่จะไปอยู่ด้วย     ทำให้เหมือนอยู่กันหลายคนแบบนั้น”  ฉันแกล้งแหย่ “จะไปว่าอะไรคะ  บ้านเราออกจะใหญ่โต”  นุชรีบพูด “แล้ว..เอ่อ..แฟนเธอล่ะ   หมายถึงว่าที่สามีเธอน่ะ”  ฉันแกล้งโยนหินถามทาง “คุณโยต้องดีใจอยู่แล้วค่ะ  คุณโยเคยถามนุชด้วยซ้ำไปว่าทำไมไม่ชวนพี่ผิงกลับมาอยู่บ้านเรา  พี่ผิงไม่เห็นต้องไปอยู่ไหนไกลเลย  ตอนเช้าไปกับนุชหรือไปกับคุณโยก็ได้ค่ะ  ที่ทำงานเขาก็ใกล้กับพี่ไม่ใช่เหรอ”  นุชพูดไปเรื่อย ๆ ฉันยิ้มอย่างมีความสุข  เมื่อรู้ว่าเขาเองก็ใจตรงกับฉันโดยไม่ต้องนัดแม้สักเรื่อง  ชีวิตครอบครัวสุขสันต์กำลังจะเริ่มขึ้น  ฉันคงไม่ต้องนอนหนาวหัวใจกรีดกรายต้นทางแห่งเกลียวคลื่นแต่เพียงคนเดียวไปอีกนาน   วันเวลาที่มีความสุข  ความอบอุ่น ความเร่าร้อนซ่อนรักกำลังจะมาถึงในเร็ว ๆ นี้  ฉันคิดว่าคิดได้ถูกต้องที่จะได้อยู่กับคนที่ฉันรักและใคร่ทุกคน... แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 50 22:21:48 จากคุณ : Annisth - [ 29 ม.ค. 50 00:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บาปหนาๆ เอิ๊ก จากคุณ : scottie - [ 29 ม.ค. 50 17:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โฮ๊ววววววววว กรีดหัวใจจังเลย รักเร้นแบบนี้ จากคุณ : ephi - [ 30 ม.ค. 50 01:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วรู้สึกซาบซ่านเหมือนชื่อเรื่องเลยค่ะ แต่ไม่อยากให้เกิดขึ้นจริงกับใครเลย...ว่าไหม๊ จากคุณ : ปลูกองุ่นได้ส้ม (ปลูกองุ่นได้ส้ม) - [ 31 ม.ค. 50 17:29:37 ]