โอ้หญิงสาวใยเล่าช่างเศร้านัก
เหมือนจมปรักอยู่แต่ท่ามความขื่นขม
คืนผันผ่านวันเปลี่ยนไปใจระทม
มิอาจข่มใจเจ้าที่ร้าวราน
สองนัยน์ตานองน้ำตาหาใช่ฝน
รินรดบนแก้มนวลใสใจสะท้าน
โอ้โฉมงามใยทุกข์เศร้าร้าวดวงมาลย์
จักพ้นผ่านทุกข์ทวีนี้เมื่อใด
อยากจะเป็นคนเข้าไปช่วยคลายทุกข์
จะปลอบปลุกเพื่อให้เปลี่ยนใจใหม่
โลกใบเดิมของเจ้าเศร้าเกินไป
โลกกว้างใหญ่ยังงดงามในความจริง
เพียงมองผ่านม่านน้ำตาเมื่อฟ้าใหม่
ทางยังไกลให้ก้าวลบร้าวทิ้ง
ลืมฝันเก่าลืมไปอย่าได้ประวิง
สงบนิ่งทำใจใหม่ไม่อาวรณ์
เจ้าทุกข์เพราะเหตุใดไม่อยากรู้
เพียงอยากอยู่เคียงใกล้เจ้าไปก่อน
อยู่เพื่อคอยปลอบเจ้าคลายร้าวรอน
เจ้าทุกข์ร้อนใดใดให้บรรเทา
มิได้หวังมากมายไปกว่านี้
เพียงไมตรีมีต่อกันในวันเหงา
อย่าได้หวาดระแวงใดให้แนบเนา
เคียงข้างเจ้าชั่วขณะนะคนดี.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๓๐ มกราคม ๒๕๕๐
จากคุณ :
huaboonsan
- [
30 ม.ค. 50 18:53:25
]