ความคิดเห็นที่ 1 ตั้งแต่แต่งงานกับหล่อน เป็นครอบครัวกันมา แม้จะมีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างก็ไม่เคยถึงขั้นรุนแรง อย่างดีก็มีต่อปากต่อคำกันบ้างเล็กๆ น้อยๆ แล้วต่างฝ่ายก็จะนิ่งเงียบกันไปสัก ๒-๓ วัน จนอารมณ์หายขุ่นมัว จากนั้นไม่เขาก็หล่อน จะเผลอลืมตัวกลับมาพูดคุยกันเป็นปกติ เหมือนไม่เคยมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งใดๆ กันมา พลิกตัวกลับไปกลับมาจะเป็นร้อยตลบอยู่แล้ว นับแพะนับแกะได้เป็นพันๆ ตัว ก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้ เพราะคำบอกเล่าจาก “ผู้หวังดี” ว่ามี “หนุ่มใหญ่” ขับรถไปรับหล่อนในตอนกลางวันเกือบทุกวัน นับตั้งแต่เขาย้ายมาประจำในจังหวัดห่างไกล เรื่องอย่างนี้เป็นใครโดนเข้ากับตนเองบ้างก็ต้องเป็นอย่างเขาทั้งนั้น นี่หล่อนอดอยากปากแห้งมากมายอย่างนั้นเชียวหรือ ช่างไม่มีจิตใจเห็นแก่เขาและลูกบ้างเลย... ไม่เคยคิดเลยว่า ผู้หญิงดีๆ มีชาติมีตระกูล หน้าที่การงานรึก็เป็นถึงระดับหัวหน้างานแล้วอย่างหล่อน จะปล่อยให้อำนาจฝ่ายต่ำครอบงำจิตใจได้ถึงเพียงนี้ การศึกษาสูงๆ ไม่ช่วยกล่อมเกลาจิตใจของหล่อนได้บ้างเลยหรือ? แล้วเขาล่ะ...ยศถาบรรดาศักดิ์ อีกทั้งหน้าที่การงานอันมีเกียรติ ทีนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน ? เพื่อนฝูงและลูกน้องคงจะพากันซุบซิบนินทาจนต้องอับอายว่า “โง่เง่า” ที่ถูกหล่อน “สวมเขา” จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 31 ม.ค. 50 14:26:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กลิ่นดอกไม้อะไรหนอ หอมเย็นชื่นใจเหลือเกิน โชยมายามดึกสงัดเช่นนี้ ช่างคุ้นเคยจนทำให้เขานึกถึงต้นราตรีออกดอกขาวพราว ใต้หน้าต่างห้องนอนที่บ้านของเขาในกรุงเทพฯ ที่หล่อนเป็นคนปลูกไว้ หล่อนชอบดอกไม้ไทยๆ มาก ดังนั้นบ้านที่กรุงเทพฯ จึงเต็มไปด้วยไม้ดอกไทยๆ มากมาย นับตั้งแต่ ปีป กรรณิการ์ ราตรี  จำปี ชมนาท ชะลูด มะลิต่างๆ พุดซ้อน พุดจีบ พุดสามสี พุทธชาด ฯลฯ และหล่อนก็แสนรักต้นไม้ของหล่อนมาก คอยรดน้ำ พรวนดิน ตัดกิ่ง ริดใบ ใส่ปุ๋ย อยู่ไม่ขาด บ้านที่กรุงเทพฯ จึงอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ไทยนานาพันธุ์ เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาอย่างประหลาด ด้วยกลิ่นหอมเย็นของดอกราตรี มันทำให้เขาคิดถึงบ้านที่กรุงเทพฯ และหล่อนที่ทำให้เขารู้สึกว่า “บ้านคือบ้าน” เขาแว่วเสียงหัวเราะและเสียงหยอกล้อของหล่อนกับลูก ในวันหยุดแม้หล่อนจะไม่ได้มาป้วนเปี้ยนวนเวียนในสายตา แต่เขาก็รู้ว่าหล่อนต้องอยู่ ณ มุมใดมุมหนึ่งของบ้าน กำลังโขลกน้ำพริกเสียงโป๊กเป็กอยู่ในครัว เสียงกรรไกรตัดแต่งกิ่งไม้ ดังฉึ่บฉับอยู่ที่สวนหน้าบ้าน หรือเสียงพลิกหน้าหนังสืออ่านเล่นตรงมุมโปรดของหล่อน ไม่ต้องมาตามติดกันแจให้น่ารำคาญ เท่านี้เขาก็รู้สึกอบอุ่นในบ้านแสนสุขหลังนั้น มันทำให้เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อนึกถึงคืนวันที่ผ่านมา..กับหล่อน จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 31 ม.ค. 50 14:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แต่ “ผู้หวังดี” บอกว่าเห็น “ผู้ชายขับรถมารับหล่อนในตอนกลางวันเกือบทุกวัน” พอนึกขึ้นมาทีไรหัวใจก็เต้นถี่แรง ร้อนซู่วูบวาบไปทั้งตัว อดสงสัยไม่ได้ว่า หล่อนทำได้อย่างไร? และทำอย่างนั้นทำไม? เขามีอะไรที่ขาดตกบกพร่องไปหรือ? พยายามคิดทบทวน...คิดแล้วก็คิดอีก เอาล่ะ...เขาอาจไม่ใช่คนพูดเพราะ ไม่โรแมนติก แถมมุทะลุดุดันไปหน่อย แต่ที่ผ่านมายังพิสูจน์ไม่ได้อีกหรือว่าเขารักหล่อนและลูกมากเพียงใด ? เพราะสำหรับเขาแล้ว..หล่อนและลูกต้องมาก่อนเสมอ เท่านี้ยังไม่พออีกหรือ? ถ้าหล่อนเป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ และหล่อนยอมรับสารภาพ เขาควรทำกับหล่อนอย่างไรดี ? จึงจะ    สาสมกับความแค้น ความอับอาย ที่เขาจะได้รับ เพราะถูกตราหน้าว่าเมีย “ปันใจ” ให้ชายอื่น แน่นอน...เขาจะต้องหย่ากับหล่อน แต่ก่อนหย่า..เขาจะตบหน้านวลๆ ให้ยับเยิน จนไปลอยหน้าฉอเลาะกับใครที่ไหนไม่ได้อีก อันที่จริงถ้าเขาฆ่าหล่อนแล้วไม่ติดคุกละก้อ เขาจะทำในทันที จะแร่เนื้อเอาเกลือทาแล้วตากแดดให้แห้งเกรียม สำหรับชายชู้จะเอามีดคว้านควักหัวใจออกมาดูว่าเป็นหัวใจคน หรือหัวใจของ...แมวโขมย !!! จากคุณ : พุ่มพราว - [ 31 ม.ค. 50 14:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้ว ความมืดเริ่มถอนถอยออกไปทีละน้อย...ที่ละน้อย แสงเงินแสงทองค่อยๆ โปรยตัวลงมาแทนที่ ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาเขาไม่ได้หลับเลยหรือนี่ ? รู้สึกหนักๆ ศีรษะ ทั้งอิดโรยและอ่อนแรง ดีแค่ไหนแล้วที่เส้นโลหิตในสมองไม่แตก หรือว่าอยากให้มันแตกตายไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด จะได้ไม่ต้องรับรู้ ไม่ต้องกลับไปเห็นหน้า...นังผู้หญิงสามาน...จิตใจโสมม...คนนั้น เสียงดีดตัวของขนมปังในเครื่องปิ้งขนมปังไฟฟ้า ปลุกให้เขาตื่นขึ้นจากภวังค์ อันที่จริงถ้าจะมองไปรอบๆ กายของเขาแล้ว สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหลายในบ้านพักของทางราชการหลังนี้ หล่อนก็เป็นผู้จัดเตรียมมาให้เขาเกือบทั้งสิ้น หล่อนจะรอบคอบเสมอ และคอยเตือนว่าเขาควรมีสิ่งนั้นสิ่งนี้เอาไว้ ทำให้ชีวิตที่โดดเดี่ยวในจังหวัดห่างไกลค่อยผ่อนคลายความลำบากลงได้บ้าง ถ้วยกาแฟหอมกรุ่นที่ตั้งอยู่ตรงหน้าของเขาขณะนี้ ก็ได้หล่อนเป็นคนจัดหามา จะแลจะดูไปทางไหน...ตรงไหน...ก็ต้องเห็นแต่ของที่หล่อนเป็นธุระจัดการมาให้ ของกินของใช้หล่อนก็ขยันฝากขึ้นมาให้เสมอๆ แต่เขาจะต้องไม่มีจิตคิดลังเล ผู้หญิงนั้นมีมารยาห้าร้อยเล่มเกวียน พวกหล่อนทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ คิดดูซิว่าที่เขาต้องมาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายอย่างนี้ พวกเพื่อนๆ ของเขาหลายคนยามห่างบ้านห่างครอบครัว ต่างก็ใช้ชีวิต “โสดเทียมๆ” กันอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช แต่เขาซิไม่เคยออกนอกลู่นอกทางให้เสี่ยงโรคเสี่ยงภัยเลยสักครั้ง ก็เขาดีออกอย่างนี้ แล้วทำไมเขาจึงต้องได้รับผลตอบแทนจากการกระทำของหล่อนเช่นนั้นด้วยเล่า เขาละเลียดจิบกาแฟดำ “ไม่ใส่” น้ำตาลในถ้วยที่หล่อนหามาให้...อย่างช้าๆ ต้องการเปรียบเทียบรสชาดความ “ขื่น” และ “ขม” ของกาแฟ ว่าจะ “สู้” รสชาดความ “ขมขื่น” ที่เขาได้รับจากหล่อนหรือไม่ ? จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 31 ม.ค. 50 14:33:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หล่อนฉลาดเลือกใช้เวลาในการ  “ทำชั่ว” เป็นตอนกลางวัน  เพราะถ้าใช้เวลาตอนเย็นหรือวันหยุดลูกจะต้องสงสัยและเอามาฟ้องเขา  ดังนั้นในตอนเย็นหล่อนก็สามารถไปรับลูกจากโรงเรียนกลับบ้านได้ตามปกติ ทำตัวเป็นแม่ที่แสนดี  ทั้งที่เมื่อตอนกลางวันหล่อนออกไประเริงกับ “ชายชู้” อันที่จริงที่ผ่านมา หล่อนก็เป็นแม่ที่มีความรับผิดชอบต่อลูกดีอยู่หรอกนะ ลูกสาวของเขามีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ น่ารัก แจ่มใส ฉลาดเฉลียว ช่างเจรจา แสดงได้ถึงการเอาใจใส่เลี้ยงดูอย่างดีของหล่อน หล่อนขับรถไม่เป็นและไม่เคยพยายามที่จะหัดขับ เพราะหล่อนบอกว่ารู้สึก “เครียดและกลัว จนหัวใจสั่นทุกครั้งที่อยู่หลังพวงมาลัย” เมื่อตอนที่เขายังไม่ย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด เขาจะเป็นคนขับรถไปส่งลูก ส่วนหล่อนจะเดินทางไปทำงานเองด้วยรถประจำทางบ้าง รถแท็กซี่บ้าง ตามสภาพเศรษฐกิจของหล่อนในขณะนั้น ไม่เคยให้เขาต้อง “ห่วงกังวล”  เพราะที่ทำงานของหล่อนอยู่คนละทางกับของเขา และเมื่อเขาย้ายมาประจำที่จังหวัดแสนไกล หล่อนจึงต้องรับหน้าที่รับส่งลูกด้วยตนเอง คงจะลำบากและสิ้นเปลืองน่าดู แม้เขาจะทิ้งรถไว้ให้ที่กรุงเทพฯ ก็คงเปล่าประโยชน์เพราะว่าหล่อนขับรถไม่เป็น หล่อนอาจ “เบื่อหน่าย” ต่อความลำบากต่างๆ เหล่านั้นก็เป็นได้ จึงไขว่คว้าหา “สิ่งใหม่” มาทดแทน      “สิ่งเก่า” ที่คงจืดชืดเย็นชาเสียแล้ว ทำไมหล่อนจึงกลายเป็น ผู้หญิงหน้าหนา ตัณหาจัด คิดอ่านทำอะไรสั้นๆ อย่างนั้น ถ้าเขากลับไปถึงบ้านที่กรุงเทพฯ สิ่งแรกที่จะทำโดยไม่รั้งรอใดๆ ทั้งสิ้น คือถามหล่อนตรงๆ อย่างลูกผู้ชายไปเลย จะไม่ยอมให้หล่อนมาใช้มารยาห้าร้อยเล่มเกวียนหลอกล่อให้เขาต้องใจอ่อน และถ้าหากหล่อนตอบกลับมาอย่างลูกผู้หญิง ไม่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร เขาจะต้องไม่ยอมยกโทษให้หล่อน เพราะถ้าหล่อนประพฤติตัวเช่นนั้น หล่อนก็มีค่าไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงข้างถนน ที่ไร้ค่าหน้าด้านเสียจริงๆ... จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 31 ม.ค. 50 14:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หล่อนรีบกุลีกุจอออกมาต้อนรับ เมื่อเขากลับมาถึงบ้านในตอนหัวค่ำ ท่าทางดีอกดีใจเสียเหลือเกิน ไม่มีพิรุธใดๆ ให้สังเกตเห็น ต้อนหน้าตอนหลัง ดูแล้วเหมือนแมว “เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู” จนเขาเผลอหลงลืมความขุ่นเคืองในใจไปชั่วขณะ...   แต่ไม่มีวันเสียล่ะ...ในหัวใจคอยตอกย้ำว่า “หล่อนคิดไม่ซื่อกับเขา หล่อนปันใจให้ชายชู้ที่มารับกันออกไปทุกๆ กลางวัน” เขาเรียกสติสัมปชัญญะกลับคืนมา แสดงท่าทีเย็นชา และแข็งขืนดึงดัน ใส่หล่อน แต่หล่อนจะรู้ตัวสักนิดก็หาไม่ !!! ดูซิ...แก้วน้ำแข็งเย็นเจี๊ยบชื่นใจ สำรับกับข้าวคาวหวานพร้อมสรรพ ตั้งรอเรียบร้อยอยู่บนโต๊ะอาหาร หล่อนแย้มยวนชวนเชิญให้เขารับประทาน ดูแลอยู่ไม่ห่าง ข้าวสวยกรุ่นหอมนุ่มนวล แกงเผ็ด ผัดผัก ปลาทอดเหลืองกรอบ ล้วนน่ารับประทานทั้งนั้น ถ้าเป็นยามปกติเขาคงเจริญอาหารยิ่งนัก แต่ในเวลานี้...ข้าวแต่ละคำที่กลืนลงคอ มันช่างฝืดเฝือ...เหลือเกิน ทันใดนั้นเอง หล่อนก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นก่อน ด้วยการเอ่ยวาจา “เข้าประเด็น” นี่คงหวังเพื่อ “แก้ตัว” หรือไม่ก็ต้องการจะ  “สารภาพผิด” ดูเอาเถอะทำตื่นเต้น ระริก ระรี้...น่าทุเรศสิ้นดี “น้องมีเรื่องจะบอกพี่ค่ะ...” ณ วินาทีนั้นเขาเกือบสิ้นสุดความอดทน ชะงักมือที่กำลังจะเอื้อมไปตักอาหารทันที หน้าตึงร้อนซ่าด้วยความโกรธ ท้ายทอยร้อนวูบๆ วาบๆ เลือดในกายสูบฉีดพลุ่งพล่าน ยังก่อน...เขากลั้นใจ พยายามตั้งสติ สงบอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิด สาดคำถามใส่หล่อนด้วยเสียงอันดัง แต่ทว่า...สั่นพร่า “นี่หล่อนกำลังทำอะไรอยู่ ? ” หล่อนชะงักเล็กน้อย แวว “ฉงน” ฉายแวบขึ้นในดวงตาของหล่อน คงสงสัยละซิว่า ทำไมเขาถึงตวาดใส่หล่อนเช่นนั้น ? แต่ดูซิ...หล่อนไม่มีความสะทกสะท้านเลยสักนิด ตอบกลับมาหน้าตาเฉย อย่างยืดยาวเสียอีก น้ำเสียงรึก็แสดงความตื่นเต้นดีใจเหมือนเด็กๆ ที่กำลังเล่าเรื่องน่าภูมิใจของตนเองให้ผู้ใหญ่ฟัง... “น้องขับรถเป็นแล้วนะคะ สอบใบขับขี่ได้แล้วด้วย อุตส่าห์รีบกินข้าวจะได้มีเวลาเหลือมากๆ ไปเรียนขับรถตอนพักกลางวัน โรงเรียนสอนขับรถเค้าก็บริการดี๊..ดี...ส่งครูมารับถึงหน้าที่ทำงานทุกวันเลย ตอนนี้พี่ไม่ต้องห่วงว่าน้องกับลูกจะลำบากแล้วนะคะ  น้องขับรถปร๋อเลยล่ะ” “โรงเรียน...ส่งครู...มารับ...ทุกกลางวันเลยหรือ ?” เขาแว่วเสียงตัวเอง...แผ่วเบา...เหมือนอยู่...ไกลลิบๆ “ค่ะ !?!” ...นี่หล่อนต้องทนลำบากไปเรียนขับรถ...ทุกกลางวัน ทั้งที่หล่อนบอกว่า “เครียดและกลัว จนหัวใจสั่นทุกครั้งที่อยู่หลังพวงมาลัย”...เพื่อไม่ให้เขาต้อง “ห่วงกังวล” แต่เขากลับ “ห่วงกังวล” จนแทบเป็นบ้าเป็นหลังว่า... หล่อนจะมีชู้ !!! เขายกแก้วน้ำขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ลำคอที่แห้งผากกลับชุ่มชื่นขึ้น   ให้รู้สึก “ สมเพช” ตัวเองเหลือเกิน... ----จบเท่านี้ค่ะ---- จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 31 ม.ค. 50 14:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหม มันน่าให้หล่อนได้รู้ว่าสามีตัวเองคิดยังไงจริงๆ แค่มีคนเห็นบนรถ ถึงกับต้องว่าโสมม ชิชะ จากคุณ : scottie - [ 31 ม.ค. 50 17:05:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ประเด็นเรื่องน่าสนใจครับ สะท้อนให้เห็นความครุ่นคำนึงของคนใน "ห้วง... หึงสา" ได้ชัดเจนทีเดียว  ลักษณะการตลบกลับไปกลับมา ระหว่างอารมณ์หึงกับตอนนึกถึงคุณความดีของภรรยาก็ชัดเจน และค่อยๆ ตะล่อมประเด็น "ไม่กล้าขับรถ" ได้อย่างไม่สะดุด มาสะดุดนิดนึงตรงขึ้น คคห ที่ 6 ครับ ตัดฉากแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวไปหน่อย ย่อหน้าก่อนนั้นยังครุ่นคำนึงอยู่เลยนี่นา อ่านแล้วเห็นความ "หึง" แต่อืม...  ดูระดับความ "รุนแรง" ของอารมณ์หึง กับภูมิหลังที่ให้มาแล้ว ยังไม่ค่อยสนิทใจอะครับ คือดูภูมิหลังที่เล่าๆ มา และคุณสามีก็มีตำแหน่งการงานดูเป็นผู้ใหญ่ "ผู้หวังดี" ก็คาบข่าวมาบอกแค่ประโยคเดียว  ทำไมถึงได้เบิกบานกะโล่โท่คิดอะไรไปใหญ่โตขนาดนั้น   คือถ้าโดยพื้นนิสัยด่วนสรุปแบบนี้ ก็ดูขัดๆ กับภูมิหลัง คือไม่น่าจะมีชีวิตครอบครัวสงบสุขราบเรียบขนาดนั้นอะครับ ป.ล. แอบนึกสงสัยเหมือนกันนะ ว่าถ้าภรรยารู้ว่าสามีคิดอะไรไปถึงไหน... แล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เฮ้อ สงสารเมีย จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 31 ม.ค. 50 17:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณมากค่ะ คุณscottie  คุณพีทคุง ขอน้อมรับไปปรับแก้ค่ะ ตอนคิดพล็อตนึกเพียงว่าจะสื่ออย่างไรให้เห็นถึงความคิดคำนึงของผู้ชายขี้หึงคนหนึ่ง ที่มีความขัดแย้งในตัวเอง แบบแทรกมุขขำๆไว้ แต่เขียนไปเขียนมาแรงเกินไป จริงด้วยที่ว่าปูพื้นประเด็น ผู้หวังดีมาบอก...อ่อนไปจริงๆค่ะ                           ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 31 ม.ค. 50 21:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดีแล้วละครับเรื่องนี้ โบราณท่านว่า อยู่คนเดียวระวังความคิด ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 1 ก.พ. 50 17:48:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอย อ่านแรกๆยังนึกเลยค่ะว่าเมียจะถูกฆ่ารึปล่าว หึงรุนแรงเหลือเกิน น่ากลัวนะคะผู้ชายหูเบาเนี่ย จากคุณ : Super Nerd (NAKORN66) - [ 1 ก.พ. 50 21:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณพี่เจียวต้าย(ขออนุญาติเรียกพี่นะคะ)     อันนี้เลยค่ะที่อยากสื่อว่า...อยู่คนเดียวระวังความคิด คนที่คิดอะไรเลยเถิดรุนแรงกันไปก็เพราะนั่งคิดอยู่คนเดียวนี่ละค่ะ  ทางที่ดีสงสัยอะไรให้ถามไปเลย...   คุณSuper Nerd คะ ขอบคุณที่เข้ามอ่านค่ะ มีจริงๆนะคะผู้ชายหูเบานี่ เคยได้ยินมา แต่ไม่ใช่คนใกล้ตัวนะคะ คนใกล้ตัวหูก็หนัก ตัวก็หนักค่ะ จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 2 ก.พ. 50 08:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาอ่านค่ะ ชอบตอนจบจัง หวังว่าต่อไปนี้คุณสามี(ในเรื่องนี้) จะไว้ใจภรรยามากขึ้นนะคะ ^-^ จากคุณ : กบตัวกลม - [ 3 ก.พ. 50 00:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ คุณกบตัวกลมค่ะ ที่เข้ามาอ่าน จากคุณ : ป้าพุ่ม (พุ่มพราว) - [ 7 ก.พ. 50 21:46:44 ]