ผมกำลังเต้นรำในจังหวะที่เร่าร้อนกับบทเพลงฝรั่งที่ไม่จำเป็นต้องรู้คำแปลว่าเขาจะหมายถึงอะไร เขาอาจร้องเพลงถึงความโศกเศร้า แต่ผมก็เลือกที่จะเบิกบาน ช่าง..ผมไม่สนหรอกว่าเขาจะพร่ำถึงกวีอันเป็นเอก แต่ผมจะเต้นในทำนองลูบเป้ากระตุกไป-มา ใครจะด่าว่าอย่างไรไม่สน

แต่ผมเกลียดแสงเดือนในเมืองเหลือเกิน ผมไม่น่าออกมานอกระเบียงเพื่อเสพบรรยากาศแห่งความเปล่าว้างนี่เสียเลย ที่ไหนได้มันเป็นการซ้ำเติมตัวเอง ต่อความบังเอิญของแสงเดือนที่แรมปี ผมจะได้พบสักครั้งหนึ่ง  มันไม่น่ามาขึ้นตอนที่ผมออกมา ใช่..มันตอกย้ำให้ผมคิดถึงอดีตที่จากมา

ผมควรได้พบแต่แสงสีระยิบของไฟราตรีในเขตเมือง เพื่อให้ผมไม่ต้องนึกถึงสิ่งใดมากไปกว่าการเสพรับมันอย่างไม่ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งใด  

การมาเยือนของเดือนเป็นเหตุให้ผมโกรธและเกลียดชังหยามหยันต่อท่าทีอันอ่อนโยนของมัน ช่างจอมปลอมสิ้นดี ก็ควรรู้นี่ว่าคนเมืองเขาไม่ได้เป็นเช่นที่แสงเดือนฉายปรากฏ  ผมเกลียดอะไรหลายอย่างเลยละคุณ แต่ความเกลียดที่ผมตั้งข้อกังขานั่นกลับกลายมางอกเงยในตัวผมแทน

ผมเกลียดคนกินเหล้า ให้ตายสิ ตอนนี้ผมกินมันเข้าไปเยอะกว่าน้ำบริสุทธิ์เสียอีก ผมรู้แล้วว่าทำไมคนเขาถึงต้องกินมันเข้าไป เราเกลียดความเป็นอยู่ของตัวเอง ไม่ว่าจะรวยหรือจน เรายังมีข้อรังเกียจอยู่นั่นเอง ผมเคยหยันพวกผู้หญิงขายตัวแต่พอผมได้ไปคลุกคลีกับเธอบ้างเท่านั้น! ผมพบด้านที่ผู้หญิงทั่วไปขาดทันที พวกเขาเอาใจใส่พะเน้าพะนออย่างไม่น่าเชื่อ

อยากให้เมียที่บ้านเป็นอย่างนั้นบ้าง บนบานศาลกล่าวแล้วก็ยังจืดชืดอยู่เช่นเคย ทำตัวไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึกไปได้อย่างไง  พอจะมีอะไรกันหน่อย ก็อ้างเรื่องจะไปทำบุญที่วัดทันที  ก็อย่างนี้แหละคุณ  ผมเลยรักเหล้าและหญิงขายตัวเข้าไปทุกวัน พวกเขาเติมในสิ่งที่ผมขาด

ผมยังตั้งข้อเกลียดพันธะที่ต้องแบ่งรับ เกลียดความจริงที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน เกลียดความจำเจที่มีอยู่ให้เห็นในลมหายใจของเรา  เหมือนคนเคยศรัทธาต่อสิ่งใดสักอย่างนั่นแหละคุณ  พอสิ่งนั้นไม่เป็นดังที่เราหวัง เราก็พร่ำถึงข้อผิดพลาดที่เขาทำให้เราเสื่อมศรัทธา  

ทั้งที่เราควรเกลียดตัวเองที่ไปมุ่งหวังกับเขามากเกินไป  ผมเกลียดคนประเภทนี้นัก จะว่าไปพวกนี้แหละเป็นอาชญากรที่น่ากลัวกว่า

เคยอ่านข่าวหนังสือพิมพ์กันใช่ไหมคุณ ข่าวฆ่ากันตายน่ะ คุณอ่านข่าวแล้วรู้สึกอย่างไร สงสารเห็นใจ สาปแช่ง ร้องด่า ให้ตายเถิดบางทีคุณก็รู้สึกสมใจไม่ใช่หรือ เมื่อเห็นข่าวฆ่ากันตายในแต่ละวัน มันทำให้เกิดความตื่นเต้นต่อการรับรู้มากกว่าการสรรเสริญเยินยอเสียอีก อย่างน้อยคุณก็รับรู้ว่าการดำเนินชีวิตนั้นมีค่าเพียงใดต่อการถนอมและเอาตัวรอด

หากคุณเลือกได้คุณขอเป็นฆาตกรดีกว่าไม่ใช่หรือ อย่างน้อยยังมีวันออกมารับเสรีภาพ ความผิดเป็นเรื่องชั่วประเดี๋ยวเท่านั้นแหละคุณในสังคมที่ยกย่องสรรเสริญกันเพียงแค่เปลือกมังคุด อันแน่คุณคิดถึงตัวเองในหน้าที่การงานที่ทำอยู่ใช่ไหม?

คุณเคยสัมผัสความรู้สึกนี่ไม่ใช่หรือ แม้แต่ญาติร่วมท้องของคุณก็เหมือนกันแหละ พอเราไม่มีอะไรให้เขามุ่งหวังเป็นต้องตีตัวห่าง อย่าไปเจ็บปวดเลยคุณคิดว่ามันเป็นสัจธรรมแห่งโลกไปเถิด ไม่งั้นคุณก็เลือกเป็นอย่างเขาบ้าง ไม่สนหัวใครเหยียบไปเถอะ แล้วคุณจะได้รับการยกย่องจากคนที่คุณเคยเกลียดและตั้งข้อกังขากับพวกเขา  

ไม่รู้ว่าเดือนทำไมต้องมาขึ้นตอนนี้ด้วย มันละลายความตั้งใจของผมได้อย่างไม่น่าเชื่อ ถ้าผมไม่เห็นมันผมอาจทำอะไรได้ลุล่วง เหมือนคุณอยากทำบุญกับขอทานด้วยเศษเงินในกระเป๋านั่นแหละ

คุณไม่ได้ทำด้วยความเมตตาหรือสงสารเขาหรอก คุณสงสารตัวเองมากกว่าที่ในชีวิตของคุณ หาทำความดียากเหลือเกิน คุณต้องขอบคุณขอทานที่มีตัวตนดำรงอยู่ในสังคม ไม่งั้นคุณคงไม่ได้ระบายอารมณ์บางอย่างออกไปแน่ อารมณ์ที่เหนือกว่าและมีเหตุผลให้คุณสบายใจบ้างก็เท่านั้น
 
ผมเป็นอยู่อย่างนั้นในเมือง เลือกได้ที่จะเป็นราชาหรือยาจก ขอเพียงแต่คุณมีเงินเท่านั้น เงินมันไม่คำนึงถึงศีลธรรมหรอกคุณ แม้ในโบสถ์วิหารก็ยังจำต้องอาศัยเงินตรา ขอเพียงคุณรู้จักเลือกแสดงบทบาทของนักบุญและคนบาป ก็ได้รับการสรรเสริญแล้ว

เขาไม่คิดไปถึงปูมหลังของคุณหรอกว่าเม็ดเงินนั่นได้มาจากความฉ้อฉลกลโกง  เอารัดเอาเปรียบ ขูดรีด  ว่าแต่แมงดามีเงินพอจะสร้างปราสาทเขาก็เป็นราชาของทุกคนได้เช่นเดียวกัน

ผมพร่ำบ่นเกินไปหรือเปล่านี่ พวกคุณอาจรำคาญว่าผมมาพร่ำบ่นอะไรกันนักหนา แต่คุณก็อยากรู้ต่อไปใช่ไหมว่าผมจะจบเรื่องราวของตัวเองลงอย่างไร มันเหมือนเราสนใจเรื่องข้างบ้านนั่นแหละ ยิ่งเขาตกต่ำเท่าไหร่เรายิ่งรู้สึกยินดีต่อเคราะห์กรรมนั่น

ขอเพียงแต่ให้เขาต่ำกว่าเราก็พอ ใครมันอยู่สูงเกินเราก็พลอยเกลียดและตั้งข้อสงสัยเขาทันที มนุษย์เดินดินนี่คุณ แม้แต่พวกอยู่บนยานอวกาศก็ยังนินทาว่าร้ายสภาพดวงดาวที่ตัวเองสำรวจ รู้งี้จะขึ้นไปทำไม
พอไม่สบอารมณ์เราก็คิดว่าทุกสิ่งร้ายไปเสียหมด ผมก็เหมือนกันนั่นแหละ

ผมบอกก่อนเลยว่าผมมีเงิน มีทองพอจะสร้างโถส้วมทองคำไว้ขี้ แต่นั่นแหละไม่มีใครรู้หรอกว่าในหัวใจผมคร่ำครวญถึงสิ่งใด  ผมเคยออกทีวีนะคุณ เขาสัมภาษณ์ถึงธุรกิจที่ผมกระทำ ก็รู้ใช่ไหมว่าผมจะโง่ไปพูดถึงสิ่งที่ไม่ดีทำไมกัน ผมจะไปบอกเขาทำไมว่าตัวเองโกงเพื่อนไปมากเท่าไหร่

ผมเลือกที่จะสรรเสริญมิตรภาพทันที ผมไม่บอกหรอกว่าผมค้าอาวุธเถื่อนด้วยนะ  ผมเพียงบอกว่าจะตั้งกองทุนเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า อนุเคราะห์คนดี  ในใจผมหรอให้ตายสิ มันร้องด่าผมไม่ขาดปาก จะไปตั้งทำไม ให้คนเขาขี้เกียจกัน ไม่เห็นสัตว์ประเภทอื่นมันตั้งกันเลย หมา เอ๊ย สุนัขคุณ ผมลืมไปว่าตัวเองออกรายการทีวี ผมต้องเลือกคำที่หรูเลิศมาใช้ มันก็ไม่เคยมีกองทุนอะไรเพื่อช่วยเหลือกันและกันหรอก ขาเป๋ก็ต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง มันยังเอาตัวรอดได้ แล้วนี่คนด้วยกันแท้ๆ  ทำไมจะเอาตัวไม่รอด มูลนิธิเพิ่มขึ้นก็เท่ากับส่งเสริมให้เขาขี้เกียจมากขึ้น

มันแหง๋ละที่เราจะอนุเคราะห์เพื่อสร้างความเชื่อถือในบางด้านให้เกิดขึ้น บางทีผมเพียงอยากลบอดีตของตัวเองต่อสิ่งที่ทำอยู่ก็ได้   คนรักของผมหรือ อย่าถามถึงเธอเลยเพียงแค่ผมสบตาบนรถราคาล้านกว่าๆ  เข่าเป็นอ่อน ตาเป็นประกายแต้มรักทันที  

คุณก็รู้นี่ถ้อยคำแห่งรักไม่มีความหมายหรอก ในยุคสมัยที่เราแสวงหาวัตถุธาตุกันมากขึ้น อย่าไปเชื่อคำกวีเลยคุณ เขาไม่มีในสิ่งที่ตัวเองพูดหรอก  ถ้ามีเขาจะไม่พร่ำบ่นอยู่อย่างนั้น คนรักแท้สูญพันธุ์ไปนานแล้ว  ลองคุณเป็นคนรักแท้ ยอมทุกอย่างต่อคนที่คุณรักสิ ให้ตายเถอะคนรักของคุณ มองคุณเป็นพวกซื่อบื้อทันที

กลายเป็นคนไร้ความหมาย ก็แค่เกมที่ต้องการเอาชนะกันเท่านั้นแหละ ถ้าคุณทำตัวแพ้แต่ยกแรก อย่าหวังยกต่อไปจะมีค่าพอในดวงตาของอีกฝ่าย  มันยอกย้อนใช่ไหมอ้ายตัวระบบความคิดนี่
ใ
ห้ผมพูดถึงความรักอีกสักหน่อยเถอะ พอคุณอิ่มเอมต่อสิ่งที่หวังแล้วมีหรือคุณจะมีกระจิตกระใจดวงเดิมอยู่อีก  เปล่าผมรู้ ไม่ต้องขยับปากที่จะโต้เถียงหรอกคุณสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่มีเกียรติเป็นอาภรณ์ทั้งหลาย  คุณเริ่มตั้งข้อรังเกียจทันทีเหมือนที่ผมเป็น ไม่น่าเชื่อข้อบกพร่องของพวกเธอเยอะเหลือเกิน อย่างจะสะบัดหน้าเดินหนีใช่ไหมล่ะ

คุณเห็นแล้วว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการคว้าเป็นเพียงมายาภาพเพียงบางขณะแห่งความบอดของเหตุผล แต่คุณก็หนีไม่ได้เพียงเหตุผลอันน้อยนิดเหมือนที่ผมเห็นเดือนฉายดวงอยู่นี่แหละ
 

ผมละเซ็งจริงๆ  พวกเรียกร้องต่อต้านหรือขวางต่อสิ่งใหม่ทั้งปวง อะไรก็รับไม่ได้ อย่างโน้นอย่างนี้ร้อยเหตุผลแห่งความดีเด่น ทั้งๆ ที่ปากเคลือบลิปสติกแดงเฉิดฉาย คุณก็รู้นี่คนที่ยังรักสวยรักงาม แต่งเนื้อแต่งตัวให้ดีเด่น กิเลสกามในอกจะลดน้อยลงไปหรือ

บางทีอาจไม่ได้ตามใจตัวเองปรารถนาก็ได้นะ พอเห็นคนอื่นมีความสุขอย่างเสรีหรือมากกว่าที่ตัวเองเป็น ก็ต่อต้านทันที คนหัวอกเดียวกันมีเยอะนี่คุณ คนที่มีความต้องการแต่ยังขยับเพื่อเสพสุขได้ยาก เป็นไม่เห็นด้วย ไม่มีใครอยากเห็นคนอื่นเกินตัวเองไปได้หรอก มันเหมือนประชดกันนะ

ผมว่าแล้ว หรือผมก็มีปัญหาเดียวกันกับพวกเขานะ จึงเข้าข้างพวกเรียกร้องนี่ไปทุกที สโลแกนแห่งความดีงามยังใช้ได้เสมอนั่นหละคุณ มันเป็นตัวบ่งบอกฐานะทางสังคมที่เราดำรงอยู่นะ ถ้าคุณเลือกที่จะชั่วผมขอแนะนำคุณต้องมีเงินทองพอ  เพราะคนที่ได้รับการอภัยจากความยุติธรรมต้องมีเงินอยู่ด้วยเสมอ ความยุติธรรมรักเงินใครเขาก็รู้  

ผมไม่อยากพูดถึงคนจนหรอก แค่ผมคิดถึงพวกเขาก็เสียเวลาแล้ว แต่ผมก็ยังอยากให้พวกเขามีอยู่เยอะๆ  เพื่อยกย่องคนประเภทผมเป็นพ่อพระและนักบุญ

ถึงผมจะเป็นคนที่ตัวเลขเลยวัยห้าสิบมาแล้ว ผมก็ไม่หักห้ามหยามใจคนอื่นอย่างนั้นหรอก ละครของผมมีเพียงบางด้านเท่านั้น ไม่จำเป็นที่ผมต้องเล่นละครกับตัวเองในทุกด้าน  แต่ตอนนี้ผมเกลียดแสงเดือนมันมาขึ้นอะไรตอนนี้กัน ตอนนี้ผมกำลังตัดสินใจเพื่อตัวเอง  

ไม่กี่ครั้งหรอกคุณที่พวกคุณได้ทำเพื่อตัวเองบ้างนะ เพียงแค่บางครั้งเท่านั้น อย่าคิดว่าการที่คุณทำงานทุกวันนี้เพื่อตัวเอง นั่นมันปลอบใจและโกหกตัวคุณเองเกินไปแล้ว คุณทำเพื่อคนอื่นอยู่ต่างหาก  หากคุณคิดทำเพื่อตัวเองดูสักครั้งสิจะถูกประณามทันที และคุณจะรู้สึกหมดค่าทันที

ค่านิยมนะคุณเขายกย่องกันมาอย่างนั้น พอเราเข้าไปไหลในระบบเดียวกันกับเขา ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งไปทันที การยกย่องและเกียรติยศที่ได้รับ ก็เพียงให้คุณเป็นเครื่องมือที่จะทำงานนั่นต่อไปอย่างน่าชื่นตาบาน

ผมมีลูกน้อง ผมรู้ว่าเขาเสียสละต่อการทำงานมากขึ้นเท่าไหร่ในแต่ละวัน เพียงผมให้ตัวเลขของเม็ดเงินเพิ่มขึ้นเท่านั้น เขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อผมอยู่แล้ว  ผมได้ยินพวกคนงานคุยกันนะว่านั่นเป็นโชคดีที่ได้ทำโอที  ผมหัวเราะในหัวใจก็เท่านั้น  เขาทำเพื่อตัวเองกระนั้นหรือ ขำเหลือเกินต่อการหลอกลวงตัวเอง  

ผมจะบอกคุณว่าผมกำลังคิดฆ่าตัวตายคุณจะเชื่อผมหรือไม่นี่  ผมอยากจะทำอย่างนั้นและพวกคุณก็กำลังลุ้นให้ผมตายไปซะกระนั้นหรือ ซาดิสต่อผู้อื่นเหมือนกันนะพวกคุณนี่ แต่ถ้าหากคุณเล่นบทสงสารผม ผมก็อดคิดไปไม่ได้อีกนั่นแหละว่าช่างมายาเหลือเกิน  แต่เหตุผลของผมไม่ได้ขึ้นอยู่กับพวกคุณหรอก  เหตุผลของผมขึ้นอยู่กับดวงเดือนบนฟ้านั่น มันสวยงามขึ้นมาถนัดตาแล้ว มันไม่น่าตามผมมาจากบ้านนอกเลย

มันทำให้ผมกลายเป็นคนมีมายาหลอกหลอนถึงบางด้านที่ผมเคยเป็น  นั่นย่อมหมายถึงความโง่ ความจริงใจ ความซื่อสัตย์ ความอนุเคราะห์ สิ่งเหล่านั้นมันเคยเกิดในหัวใจของผม แต่ตอนนี้หัวใจของผมมีสิ่งอื่นเข้ามาทดแทนแล้ว เป็นสิ่งที่ทุกคนยกย่องกันในฐานะและตำแหน่ง  
ผมเดินเข้ามาในห้องอีกครั้งเปิดเพลงลูกทุ่งฟัง ไม่สมใจอยากละสิที่ผมไม่ตาย  

ผิดหวังบ้างเถอะคุณ จะได้รู้คุณค่าแห่งความสมหวังว่ามันหอมหวานปานใด ผมไม่สนหรอกว่าเพลงจะร้องออกมาในความหมายใด หัวใจผมไม่มีผลต่อเสียงนั่น ผมจะเลือกเต้นลูบเป้าและกระตุกไป-มาอีกครั้งหนึ่ง เฝ้ารอคืนที่ฟ้าในเมืองไร้เดือน แล้วผมจะขึ้นไปบนดาดฟ้านั่นอีก เผื่อผมได้ทำในสิ่งที่ตัวเองเลือกเสียที เห็นไหมล่ะการมีรากฐานทางศีลธรรมนั้นไม่ดีเลย เพราะมันทำให้คุณต้องคิดถึงคนอื่นอยู่เสมอ  เหมือนผมเป็นและเห็นเดือนฉายดวงในเมืองใหญ่เท่านั้น…..