“ลมหนาวมาเมื่อไร ใจฉันคงไม่เหงา วันคืนที่มันเหน็บหนาวไม่รู้จะทนได้นานเท่าไร…..”  เสียงริงโทนดังขึ้น พร้อมกับชื่อคนที่เคยคุ้นเคยปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ของผม
       “ว่าไงจ๊ะ ไม่ได้คุยกันซะนาน สบายดีมั้ย” ผมทักทายเธอพร้อมไต่ถามสารทุกข์สุกดิบ
       “อืม....เธอก็หายไปนานเลยนะ  ยุ่งอยู่หรือเปล่า”  เธอทักทายตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสดใสนัก
        เธอคืออดีตคนรู้ใจของผมครับ ที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน  เรารู้จักกันมานาน นานพอที่จะรู้ใจกันและกัน  และผมก็รู้ว่าคืนนี้เธอต้องมีเรื่องไม่สบายใจ และต้องการใครซักคนที่จะรับฟัง  ซึ่งผมในฐานะเพื่อนที่ดีก็ยินดีเสมอ
         เรื่องที่เธอทุกข์ใจ ก็ไม่พ้นเรื่องทีเธอเคยระบายให้ผมฟังหลายครั้งในช่วงเวลาเกือบปีที่ผ่านมา  คือเรื่องความรักครั้งใหม่ของเธอกับแฟนหนุ่มใหญ่ต่างวัยที่เธอรักมาก  แต่ก็มักจะมีเรื่องให้ทะเลาะกันอยู่เรื่อย  เนื่องจากฝ่ายชายเป็นคนเจ้าชู้ และไม่ค่อยจะแคร์เธอมากนัก
         แต่ดูเหมือนปัญหาในครั้งนี้  จะทำให้เธอเหนื่อยใจกว่าทุกครั้ง
         ผมมักจะเป็นที่ปรึกษาหัวใจให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทั้งชายและหญิงอยู่เสมอ  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม  ทั้งๆที่ผมก็ไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จกับเรื่องนี้สักเท่าไร
         แต่จากการที่ผมฟังมามาก  ทำให้ผมได้มุมมองที่หลากหลาย  และเข้าใจกับเรื่องนี้มากขึ้น
         ผมคิดสรุปโดยทฤษฎีของผมเองว่า  ปัญหาความรักทั้งหมด มักจะเกิดจากความรักที่ทั้งสองฝ่ายมีให้กันนั้นไม่เท่ากัน
         ถ้าสังเกตให้ดี  คู่รักเกือบจะทุกคู่มักจะมีฝ่ายหนึ่งรัก และแคร์อีกฝ่ายมากกว่าเสมอ  ดูได้จากคนนั้นจะเป็นฝ่ายที่คอยโทรหา  อยากจะพบ  อยากจะนัดเจอเสมอ  เวลาเจอกันก็มักจะเป็นฝ่ายที่คอยเอาอกเอาใจทุกอย่าง  เวลาเดินด้วยกันก็อยากจะจับมือ ควงแขน  ในขณะที่อีกฝ่ายอาจจะเฉยๆ  หรือคอยจะสะบัดปล่อยมือออกอยู่เรื่อย  เวลาทะเลาะกัน หรือไม่ได้คุยกันนานๆ ก็จะเป็นทุกข์  กระวนกระวาย  ทั้งๆที่คนที่เขารักอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลย
          หลายๆคนอาจจะโต้แย้งผมว่า  ก็เป็นธรรมดาที่ฝ่ายไหนเริ่มชอบก่อน  ก็ต้องรู้สึกรัก และแคร์มากกว่าอีกฝ่ายซึ่งถูกชอบเป็นธรรมดา  และคนเหล่านั้นก็มักจะพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อคนที่เขารัก  และเขาก็มีความสุขที่จะทำอย่างนั้น  โดยไม่ได้หวังอะไรตอบแทนด้วย
          แต่จะมีซักกี่คนครับที่จะคิดได้อย่างนั้นจริงๆ  เพราะเมื่อให้แล้วก็มักจะเกิดความคาดหวัง  
          เมื่อเราคิดถึงเขา โทรหาเขาทุกวัน  ก็หวังว่าเค้าจะคิดถึงเราบ้าง  แม้จะไม่โทรหาเรา  แค่ส่งข้อความถึงกันบ้างก็คงดี  เวลาเขาไม่สบาย เราก็เป็นห่วงเป็นใย  พาเขาไปหาหมอ คอยไปเยี่ยมเยียน  สรรหาของกินที่ชอบไปฝาก  เวลาที่เราไม่สบายบ้าง  ถึงจะไม่ได้หวังให้เขามาคอยดูแลเหมือนที่เราทำ แต่ถ้าเค้าโทรมาถามอาการเราบ้างก็คงดี  แม้แต่คนที่เพิ่งจะจีบกันใหม่ๆ  คอยส่งดอกไม้ให้ ซื้อขนมไปฝากทุกวัน  ก็คงจะหวังให้อีกฝ่ายเปิดใจคบหา  รับนัดสักครั้งก็คงดี
            แต่พออะไรๆ ไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวัง  มันก็เป็นทุกข์
            ทุกข์คราวนี้ที่เธอเล่าให้ผมฟังก็ไม่พ้นเรื่องความคาดหวังเช่นกัน  เธอหวังว่าแฟนของเธอจะทำตัวให้ดีขึ้น  เจ้าชู้ให้น้อยลง หันมาสนใจดูแลเธอมากขึ้น  และซื่อสัตย์กับเธอให้เหมือนกับคำมั่นสัญญาที่เขาพร่ำบอกอยู่เสมอ ว่าจะปรับปรุงตัวเองใหม่
             แต่แล้วเธอก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง  เมื่อรู้ว่าเขาก็ยังทำตัวเหมือนเดิม  แต่ยังไงเธอก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้
            “แล้วเราควรจะทำยังไงดี” เธอถามผม
             เธอคงจะคาดหวังว่าผมจะให้กำลังใจเธอเหมือนทุกๆครั้งว่า  ไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่าง  ก็คงจะมีบ้างที่บางอย่างในตัวเขาอาจจะไม่ถูกใจเธอนัก  แต่การที่คนสองคนจะคบกันได้  สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งก็คือ  การปรับตัวเข้าหากัน  และให้โอกาสซึ่งกันและกันหากอีกฝ่ายทำผิด
            “เธอถามใจตัวเองดูสิ  ถ้ามันบอกว่ายังรักเขาอยู่  และเขาเองก็ให้คำมั่นว่าจะเปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อเธอ แล้วทำไมไม่ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งล่ะ”  นี่เป็นคำแนะนำที่ผมให้เธอมาโดยตลอด
             แต่ไม่ใช่สำหรับในวันนี้
            “เธอเคยลองคิดดูบ้างไหมว่าตลอดเวลาที่คบกับเขา  ช่วงเวลาที่มีความสุขกับทุกข์อย่างไหนมันมากกว่ากัน”  ผมตั้งคำถามกับเธอ
            “บางทีการที่เธอยังตัดใจไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาคงไม่มีวันเปลี่ยนไปอย่างที่เธอต้องการ  อาจเป็นเพราะว่าเธอยังติดกับช่วงเวลาที่เธอกับเขามีความสุขด้วยกัน และทุกครั้งที่มีปัญหา เธอก็มักจะคาดหวังว่าเขาจะเข้าใจ  และจะเปลี่ยนมาเป็นอย่างที่เธออยากให้เป็น  จนลืมนึกไปว่าช่วงเวลาที่เธอต้องทุกข์ใจ  จมดิ่งลงไปในความคิดซ้ำซากกับความคาดหวังนั้นมันยาวนานกว่าช่วงเวลาที่เธอมีความสุขด้วยกันเสียอีก   และที่ร้ายไปกว่านั้น  เธอลืมคิดไปด้วยว่า  สิ่งที่เธอคาดหวังนั้นมันไม่มีทางจะเป็นจริง”
             “เราว่าเธอลองเอาสิ่งที่เราพูดในวันนี้ไปทบทวนดูอีกทีดีมั้ย แล้วเธออาจจะได้คำตอบของคำถามที่เธอต้องการก็ได้นะ”
             เธอนิ่งไปพักหนึ่ง  คำตอบของผมวันนี้คงไม่ค่อยถูกใจเธอนัก  มันก็เป็นเพราะความคาดหวังของเธออีกนั่นเอง  เราล่ำลากัน แล้วเธอก็วางสายไป
             ผมถอนหายใจยาวนั่งคิดรำพึงรำพันกับตัวเอง  เธอคงไม่รู้หรอกว่า  ตลอดเวลาที่เธอโทรมาปรึกษาผมเรื่องแฟนของเธอนั้น มันเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ผมก็มีปัญหากับแฟนผมเช่นกัน  และคำแนะนำที่ผมให้เธอไปทุกครั้ง  ก็คือคำที่ผมพร่ำบอกคอยให้กำลังใจกับตัวเองเช่นกัน  ส่วนคำตอบที่ผมให้เธอไปในวันนี้  ก็เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งคิดได้เมื่ออาทิตย์ก่อน  ในวันที่ความรักของผมต้องจบลง
             มีใครคนหนึ่งที่ผิดหวังกับความรักมาหลายครั้งเคยบอกกับผมไว้ว่า “ถ้ามีความรักแล้วต้องผิดหวัง  สู้ไม่มีเลยดีกว่า  เพราะถึงจะเหงาบ้างแต่มันก็หาความสุขได้ตามประสาคนโสด  แต่ที่แน่ๆ คงจะไม่เจอพิษรักให้ทุกข์หนักแน่ๆ”
             อืม…..ก็จริงของเธอครับ  เป็นคำปลอบใจคนโสดที่ดีเหมือนกัน  
             ผมก็กำลังพยายามจะคิดให้ได้อย่างนั้นเหมือนกันครับ

แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 50 20:02:47