ครับ ลองไปปรับปรุงตัวเองมาครับ แต่งใหม่แล้วครับ พอดีตัวเองกำลังมองดูสิ่งที่ผิดพลาดที่ทำไป เลยได้กลอนนี้มา
ผมหัดแต่งกลอนได้สักสองอาทิตย์แล้วครับ อันนี้เป็นบทที่ 3 ที่แต่งเป็นเรื่องเป็นราว มันยังมีตะหงิด ๆ ตรงสัมผัสระหว่างบทที่หนึ่งกับสอง กับศัพท์บางตัวที่ไม่รู้ใช้ถูกความหมายดีหรือเปล่า
ยังไงรบกวนทุกท่านช่วยวิจารณ์ด้วยครับ
=====================================
สิ่งที่ยังอยู่ และจะอยู่
ความว่างเปล่า เดียวดาย ดั่งสายฝน
ความเจ็บช้ำ ความทุกข์ทน ดั่งน้ำไหล
เป็นน้ำป่า ที่มา จากพงไพร
ไหลลงไป ในฝั่งหล้า สุธาธรรม
อันคำพูด พลาดพลั้ง มิยั้งคิด
ดั่งลิขิต เขียนคน ปนสงสัย
อันความโกรธ ความเกลียด เบียดบังไป
เกิดขึ้นอยู่ กลางใจ ให้ทุกข์ทน
คนนั้นหนา พระท่านว่า มีหลายสิ่ง
เกิดขึ้นมา หาความจริง สิ่งเหมาะสม
และตายไป กลับสู่ หมู่สายลม
บุญกรรมจะ หนุนส่ง คงอยู่ดี
ซึ่งภายใน ชีวิต อันแสนสั้น
มีชั่วดี ปนกัน มีสุขศรี
มีความทุกข์ คอยเข้ามา ระราวี
มีความดี คอยคุ้มครอง ป้องศัตรา
อันมนุษย์ สุงสุด อย่าสงสัย
อยู่ที่ใจ ใช่ที่ไหน ไยมองหา
ทำใจดี มีคุณ สุดคณา
ทำใจร้าย คอยท่า หาทางพัง
อันโบราณ ว่าน้ำ ไม่ไหลย้อน
พ่อเคยสอน ลูกอย่า เจ็บใจฝัง
ทำผิดแล้ว ทำใจ ปล่อยไปพลัน
เก็บสิ่งนั้น เตือนตน จนจากลา
เมื่อเราตาย ตายไป แต่หากชื่อ
ยังจะอยู่ ให้ยึดถือ ถ้ามีค่า
แต่จะถูก หยามเหยียด ดังศัตรา
ว่าตัวมัน ไม่มีค่า หาความดี
จงยึดถือ จิตใจ ไว้เป็นหลัก
ว่ามันจัก ชักใย ให้สุขขี
และมันจัก ทำลาย สายชีวี
ของผู้ที่ ประมาท ทุกชาติเอย.
By Skyman
3 ก.พ. 2550
แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 50 02:35:52
จากคุณ :
Analayo 
- [
4 ก.พ. 50 02:05:27
]
จากความผิดพลาด..เปลี่ยนมาเป็นคำกลอน (ไปปรับปรุงตัวแล้วครับ)
