เมื่อ 20 ปี ก่อน ตอนที่ นายคิมหันต์ อายุได้ 20 ปลายๆ เขามองหาความมั่นคงในชีวิต....
อำนาจ... สิ่งที่จะรับประกันความปลอดภัยของตัวเขาและครอบครัวได้....

มันคือ 'ปืน'

การที่คนดีดีอย่างเขาจะมีปืนไว้ป้องกันตัวสักกระบอกนั้น มันดูเป็นเรื่องยากเย็นนัก
ต่างจากพวกโจรผู้ร้ายเสียเหลือเกิน.... ไม่รู้ว่าพวกมันไปหา 'ปืน' พวกนั้นมาจากไหน....

พวกมันเอาปืนมาจี้ ปล้นทรัพย์สินเงินทอง จากหยาดเหงื่อที่เราเสียไป....
พวกมันเอาปืนมาข่มขู่ให้เราหวาดกลัว ทั้งทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด....

ปืน คือ อำนาจ

ปืน คือ หลักประกันความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

คิมหันต์ คงต้องหาปืนไว้ใช้สักกระบอกถึงแม้ว่ามันจะเป็นปืนเถื่อน ที่ผิดกฏหมาย....


....................................
.............................
.......................


20 ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก....

ใครจะรู้ว่าตอนนี้ การมีปืนสักกระบอกไม่ใช่เรื่องยากเช่นในอดีตอีกต่อไปแล้ว
เนื่องจากรัฐบาลชุดใหม่ได้ประกาศให้ ปืน เป็นสิ่งที่ทุกครอบครัวต้องมีไว้ใช้ประจำบ้าน
ถือเป็นปัจจัยที่ขาดไม่ได้เลย เหมือนดังเช่น โทรศัพท์มือถือ
มีปืนและกระสุนขายตามร้านสะดวกซื้อต่างๆ หลายแบบ หลายรุ่น ราคาต่างกันไป....

ในยุคที่พวกคุณคิดว่า มันน่าจะวุ่นวายถ้าหากคนทุกคนมีปืนไว้ใช้คนละกระบอก
ผมขอบอกตรงนี้เลยว่าคุณกำลังคิดผิด....

พวกเราหันหน้ามาเจรจากันมากขึ้น... ในเมื่อต่างคนต่างก็มีอาวุธที่จะประหัตประหารกันแล้ว
มันกลับไม่มีอะไรดีไปกว่าการหันหน้าเข้าคุยกัน.....

ไม่มีใคร... มีอำนาจมากว่าหรือน้อยกว่าใคร...

คนทุกคนเท่าเทียมกัน....

ยกเว้นในกรณีที่ตกลงกันไม่ได้จริงๆ ซึ่งนั่นเป็นส่วนน้อย.....

เสื้อเกราะกันกระสุนเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่พวกเราขาดไม่ได้ และต้องมีไว้ใช้ใส่กันทุกคน
เสื้อเกราะบางยี่ห้อ สกรีนลายให้สวยงามเพื่อเอาไว้ขายให้กับวัยรุ่น จนร่ำรวยกันมาแล้ว....

ยิ่งรวยมาก คุณก็จะมีปืนดีดีไว้ใช้ และแน่นอนปัญหาเรื่องปืนเถื่อนหมดไป....
และไอ้พวกหัวขโมยมันก็ไม่มีปัญญาไปซื้อเสื้อเกราะ หรือ ปืน ดีดีไว้ใช้เพราะมีราคาสูง....

ที่น่าแปลกก็คือปัญหาการจราจรก็แก้ไขได้โดยวิธีนี้....
เพราะในระยะแรกถ้ามีใครขับปาดหน้าหรือขัยรถไม่ดี คนพวกนั้นก็จะโดน 'สอย'
จนเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะเหลือพวกขับรถเลวๆ กันอีกแล้ว....

ให้ตายเถอะ นี่มันเป็นสังคมที่น่าอยู่จริงๆ
ความสงบกับความรุนแรงมันถูกกั้นด้วยสายใยบางๆ ที่คนรุ่นก่อนไม่เคยคิด....

คิมหันต์ คิดแบบนั้น....

จนกระทั่งวันนี้ เขาได้อ่านข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์....


....................................
.............................
.......................


ครอบครัวที่มีฐานะดีครอบครัวหนึ่งขับรถไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน 3 คน พ่อ แม่ และลูกสาว
เมื่อขับรถไปจนเกือบจะถึงที่หมาย กลับมีรถเก๋งคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วและปาดหน้า
ดีที่คุณพ่อเหยียบเบรคทัน แต่คนที่นั่งอยู่ในรถก็ตกใจกันทั้งคัน...

แล้วความตกใจก็แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ.....

เมื่อคุณพ่อตั้งสติได้ ก็รีบขับรถไล่จี้ รถคันที่ปาดหน้าคันนั้นไปด้วยความเร็วที่พอกัน...
คุณแม่ และคุณลูกสาวเปิดกระจกรถลง และเริ่มยิงใส่รถคันนั้น.....

เหตุการณ์เหล่านี้มันเป็นเรื่องธรรมดามาก สำหรับคนในยุคนี้....

รถคันนั้นเบรคกระทันหัน....

คนขับเป็นชายหนุ่มวัยรุ่น เขาลงมาตั้งป้อมยิงกับครอบครัวนั้นทันที เพราะไม่คิดว่าตัวเองผิด....
รถทั้งสองคันจอดยิงกันอยู่ซักพัก.... ไม่มีใครยิงโดนใคร....

แล้วไอ้หนุ่มนักซิ่งคนนั้น ก็หยิบวัตถุบางอย่างออกมาจากที่เก็บของหน้ารถ....

มันเป็น 'ลูกระเบิดมือ' ซึ่งถือว่าเป็น*ของผิดของหมาย
*อาวุธสงครามทุกชนิดที่นอกเหนือจากปืนพกสั้น ถือว่าผิดกฏหมาย*

ลูกน้อยหน่าถูกแกะสลักออก และโยนไปที่รถของครอบครัวผู้โชคร้ายครอบครัวนั้น....

เสียงระเบิดดังกึกก้องกัมปนาท....

สามพ่อแม่ลูก เสียชีวิตในทันที!!


....................................
.............................
.......................



20 ปีผ่านไป ตอนนี้ นายคิมหันต์ อายุได้ 40 ปลายๆ เขามองหาความมั่นคงในชีวิต....
อำนาจ... สิ่งที่จะรับประกันความปลอดภัยของตัวเขาและครอบครัวได้....

มันคือ 'ลูกระเบิด' และ 'อาวุธสงคราม'

การที่คนดีดีอย่างเขาจะมีของพวกนี้ไว้ป้องกันตัวนั้น มันดูเป็นเรื่องยากเย็นนัก
ต่างจากพวกโจรผู้ร้ายเสียเหลือเกิน.... ไม่รู้ว่าพวกมันไปหาของพวกนั้นมาจากไหน....

พวกมันเอาลูกระเบิดมาโยนใส่เรา....
เอาอาวุธสงครามมาคร่าชีวิตพวกเรา ทั้งทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด....

ลูกระเบิด คือ อำนาจ

อาวุธสงคราม คือ หลักประกันความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

คิมหันต์ คงต้องหาของพวกนี้มาใช้บ้าง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นอาวุธเถื่อน ที่ผิดกฏหมาย....













วราห์ชา
17 เมษายน 2549
www.uncensor-team.com