หลังฝนซาฟ้าฉ่ำด้วยน้ำชุ่ม
หมอกปกคลุมชะอุ่มไอพาใจหนาว
ธารน้ำมัวหมอกหม่นหนทางยาว
แลฝั่งราวลางเลือนเหมือนภาพลวง
พายเรือน้อยลอยไกลใจว้าเหว่
เรือลอยเร่เหไปใจเป็นห่วง
ฟากฝั่งนี้มีความหลังฝังในทรวง
ยังหนักหน่วงห้วงใจไม่เคลื่อนคลาย
ในหมอกมัวสลัวหม่นบนธารกว้าง
เรือลอยคว้างว้างไกลไร้จุดหมาย
คนเรือล้าฝ่าไปไร้แรงพาย
แสนเหนื่อยหน่ายกายใจไร้อารมณ์
ลมยะเยือกยิ่งหนาวยิ่งร้าวหนัก
เรือไร้หลักพักพิงยิ่งขื่นขม
คนไร้รักพักใจให้ระทม
ฝืนเศร้าตรมข่มโศกศัลย์กลั้นน้ำตา
จนเริ่มสายพายล้าฝ่าลมหนาว
หนทางยาวยังไกลไปเบื้องหน้า
ล้วนเกาะแก่งแอ่งวนชลธารา
จะฟันฝ่าหาฝั่งยังยากเย็น
อวลไออุ่นอุษาเริ่มปรากฏ
ขับหมอกลดหมดไปให้เริ่มเห็น
รอยอดีตกรีดย้ำเตือนลำเค็ญ
ข้างหน้าเป็นเช่นไรจะไม่กลัว
ผ่านยากแค้นแสนโศกโชกโชนแล้ว
แม้ไร้แววความหวังฝั่งสลัว
หนทางไกลไม่ท้อแท้แม้หมอกมัว
ย้ำกับตัวชั่วดีอยู่ที่ไจ
ถึงความหลังฝั่งเก่าเฝ้าหลอกล้อ
จะไม่ท้อขอสู้สู่ฝั่งใหม่
จะขอลบคราบน้ำตารอยอาลัย
สู้ต่อไปไม่ยอมแพ้แม้มืดมน
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
7 ก.พ. 50 11:54:48
]
สู่ฝั่งฝัน
ให้ค่ะ