ความคิดเห็นที่ 1 “อ้อ!!!พี่รู้แล้ว ทุกชื่อที่พี่เอ่ยมาคือคนคนเดียวกันใช่ไหม เชอร์ที ผู้คนที่บอกข่าวตาราปุริสให้พี่ถึงยืนยันว่าเขาไม่ได้เรียกชื่อผิด” คิโยะถามเชอร์ที “อ่า เริ่มฉลาดแล้ว เย้ๆๆๆ แบบนี้พี่ชายพอมีหวังจะได้หมดห่วง” เด็กน้อยทำท่าทางลิงโลดกับคำถามของคิโยะ “ถ้าอย่างงั้น ถ้าพี่ตามหาตาราปุริส พี่ต้องบอกคนเขาด้วยว่า ตาราปุริสมีชื่อเรียกอีกสองชื่อคือคีตะ กับดิพเพอร์” ลิลิลพูดกับเชอร์ทีด้วยเสียงกระหยิ่มยิ้มย่อง “โห ฉลาดมานิดเดียวกับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว” เชอร์ทีรำพันกับคำพูดของคิโยะ “เรานี่ยังไงมาว่าพี่โง่อีกแล้ว ก็พี่พูดถูกไม่ใช่เหรอ ทั้งสามชื่อคือคนเดียวกัน เวลาตามหาก็ต้องถามหาทั้งสามชื่อสิ” คิโยะสะบัดเสียงพูดกับเชอร์ทีด้วยความไม่พอใจ “พี่สาว ความจริงพี่ชายอยู่ใกล้ๆ พี่สาวตลอดเวลา พี่สาวจะไปตามหาทำไม พี่สาวจะตามหาทำไมให้วุ่นวาย พี่สาวแค่สงบจิตแล้วคิดวิเคราะห์ให้ดี แล้วพี่สาวจะเจอพี่ชาย พี่สาวจะได้คำตอบ” เชอร์ทีทำเสียงระอาใจกับคิโยะ “เชอร์ทีพี่ปวดหัวมากเลยนะ พี่กลัวว่าสิ่งที่พี่รู้ตอนนี้ต้องหายไปอีกแน่ๆ เลยแล้วเมื่อไรพี่จะตามหาตาราปุริสเจอ กี่ครั้งแล้วที่พี่ตามหาตาราปุริส จนเกือบจะได้เจอแล้วพี่ต้องมาเริ่มใหม่อีก” คิโยะหนิ้วหน้าด้วยอาการปวดหัวอย่างรุนแรง พร้อมทั้งทอดเสียงคล้ายคนหมดกำลังใจ “พี่สาว เชอร์ทีคงช่วยพี่สาวไม่ได้มากกว่านี้ ถ้าหากพี่สาวยังไม่สงบจิตแบบนี้ ก่อนที่เราจะต้องจากกัน เชอร์จะบอกให้พี่สาวรู้ ลิลิล ชื่อนั้น มีความเกี่ยวข้องกับพี่สาว เกี่ยวข้องกับพี่ชาย พี่สาวต้องคิดให้ออก หากพี่สาวคิดไม่ออก เมื่อดวงดาวแห่งกาลเวลาเคลื่อนไป พี่สาวก็จะต้องเดินทางไปตามห้วงเวลา ไม่อาจพบเจอพี่ชายได้ เป็นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา” เชอร์ทีบอกคิโยะที่กำลังเอามือกุมศีรษะไว้ไม่ยอมปล่อย เสียงเรียกชื่อ ลิลิล ดังก้องเข้ามาให้หัวของคิโยะเรื่อยๆ “ลิลิลเกี่ยวข้องกับพี่ เกี่ยวข้องกับตาราปุริส ทำไมพี่ถึงได้ยินเสียงเรียกหาลิลิล โอ้ย พี่ปวดหัวจนจะทนไม่ไหวแล้ว เชอร์ที” คิโยะนั่งกุมขมับน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด “ทุกคนเกี่ยวพันกัน ถ้าพี่นิ่ง ใช้สติคิด พี่จะทราบคำตอบ เชื่อหนูนะนิ่ง ใช้สติ” เชอร์ทีย้ำคำให้คิโยะฟัง “ทุกคนเกี่ยวพันกัน พี่ ตาราปุริส ในนามของ ดิพเพอร์ หรือ คีตะ อีกชื่อหนึ่งของตาราปุริส?” คิโยะจ้องหน้าเด็กน้อยเพื่อหาคำตอบ เชอร์ทียิ้มพยักหน้า “ลิลิล งั้นลิลิล ก็คงจะเป็นคนรักของตาราปุริสสินะ เธอจึงได้มาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ใช่ไหม เชอร์ที” คิโยะถามเชอร์ที คิโยะนิ่งเงียบน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่ฉุกคิดขึ้นมาได้ อาการปวดหัวแทบจะไม่รู้สึกอีกเลยตั้งแต่คิโยะคิดว่า ตาราปุริสมีคนที่เขารักแล้วผู้หญิงคนนั้นชื่อ ‘ลิลิล’ ความปวดร้าวใดใดในโลกนี้ก็ไม่เทียบได้ กับความปวดร้าวแห่งการสูญเสีย คิโยะเริ่มรู้สึกสติลางเลือน ใกล้จะหมดสติไปทุกที เธอเงยหน้าขึ้นมองเด็กน้อยเพื่อถามคำถาม “ไหนเชอร์ทีบอกพี่จะเจอตาราปุริส ไหนหนูบอกพี่ว่าตาราปุริสอยู่เคียงข้างพี่เสมอ ไหนหนูบอกว่าหากพี่ใช้สติคิด พี่จะได้คำตอบ ถ้าคำตอบคือสิ่งนี้ ทำไมหนูไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก” คิโยะถามเชอร์ทีพร้อมทั้งล้มตัวลงนอน ทั้งปวดใจและปวดกาย หมดสิ้นแล้วเรี่ยวแรงที่จะสู้ต่อ “คิดไปเองอีกแล้วนะ คิดไปเองตลอด บอกให้ใช้สติ ก็ไม่เคยฟัง คิดให้ดีนึกไห้ออกสิ พี่สาว ตื่นเสียที” เสียงที่ออกมาจากปากของเด็กน้อยเปลี่ยนไป กลายเป็นเสียงผู้ชายนุ่ม กังวานทุ้มคุ้นหูยิ่งนัก คิโยะจ้องหน้าเชอร์ทีตาไม่กระพริบ แม้สติจะเริ่มลางเลือน เธอใกล้จะหมดสติไปทุกทีแล้ว หรือเธอจะหูฝาดได้ยินเสียงเด็กน้อยเป็นเสียงผู้ชาย เสียงแบบนี้เสียงใครกันนะ เสียงใครกันนุ่ม แบบนี้ “เอ้า พอเลิกอย่างหนึ่งก็ไปคิดอีกอย่างหนึ่ง ถึงไม่มีทางสงบใจ ไม่มีสมาธิเพราะแบบนี้นี่เอง” เสียงเดิมดังออกจากปากของเด็กน้อยอีกครั้ง พร้อมกับเสียงเหนื่อยใจ ใช่แล้วเสียงตาราปุริส เสียงนี้คือเสียงตาราปุริส เสียงที่เรียกชื่อลิลิล ที่คิโยะได้ยินมาตลอดเส้นทางการตามหาเขา ทั้ง ๆ ที่เธอเฝ้าตามหาเขา แต่เขากลับมีคนอื่น คิโยะร้องไห้กับสิ่งที่ตัวเองคิดขึ้นมาได้ แล้วเขาซ่อนตัวอยู่ไหนกัน เธอเจ็บปวดถึงปานนี้ยังไม่ปรากฏตัว มาให้เห็นอีกหรือ จะใจร้ายไปถึงไหน “ตาราปุริสในเมื่อเธอรักคนอื่นแล้วทำไมเธอไม่บอก แล้วเธอจะใจร้ายไปถึงไหนกัน ฉันเฝ้าตามหาเธอมานานแสนนาน กาลเวลาผ่านไปกี่ยุคกี่สมัยแล้ว ทำไมเธอถึงใจร้าย ถ้ามีคนอื่นแล้วก็ปรากฏตัวมาบอกฉันหน่อยสิ อย่าหลบอยู่แบบนี้ ออกมาสิตาราปุริส ออกมาสิ” คิโยะตัดพ้อตาราปุริส ด้วยน้ำตานองหน้า เธอกำลังจะหมดสติในไม่ช้านี้แล้ว แต่ตาราปุริสยังไม่ยอมปรากฏตัว ยิ่งความจริงที่เธอได้รับรู้ไป ยิ่งทำให้เธอปวดร้าวมากยิ่งขึ้น ลิลิล คือคนรักใหม่ของตาราปุริส “คิโยะ เราเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม อย่าตามหาเรา อย่าตามหาตาราปุริส เพราะถ้าเธอตามหาตาราปุริสเมื่อไรเธอจะไม่ได้เจอเรา แต่ถ้าเธอไม่ตามหาตาราปุริส ทุกหนทุกแห่งที่เธอไป ทุกหนทุกแห่งที่เธออยู่จะมีเราอยู่เคียงข้างเสมอ ใช้สติสิคิโยะ เธอเป็นคนฉลาดเธอต้องรู้ว่าเราหมายถึงสิ่งใด” ตาราปุริสบอกคิโยะด้วยน้ำเสียงห่วงใยและอาวรณ์ คิโยะมองดูร่างของเด็กน้อยที่ชื่อเชอร์ทีก่อนที่จะหมดสติ เด็กน้อยส่งมือขวามาประกบมือซ้ายของคิโยะ เธอไม่ได้ตาฝาด คิโยะเชื่อว่าเธอเห็น กลางฝ่ามือของเชอร์ทีมีไฝเหมือนของเธอ ไฝที่ตาราปุริสบอกไว้ว่า ในจักรวาลนี้ มีแค่เธอกับเขา ก่อนจะหมดสติ ความปวดร้าวเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ตาราปุริสหลอกลวงเธอมาตลอด หลอกว่ารักเธอ หลอกว่าในจักรวาลนี้มีเพียงเธอและเขา ที่มีไฝกลางฝ่ามือที่เป็นคู่กันแบบนี้ ------------------------------------------------------- คิโยะกำลังล่องลอยอยู่ในห้วงแห่งกาลเวลา ในขณะที่ดวงดาวกำลังหมุนไปเรื่อย ๆ ภาพต่าง ๆ ในอดีตชาติระหว่างคิโยะกับตาราปุริสปรากฏขึ้นมาให้คิโยะได้เห็น เธอกำลังจะสิ้นใจแล้วสินะ คนใกล้ตายมักจะเห็นภาพเก่า ๆ ภาพความหลัง คิโยะมองภาพที่ผ่านเข้ามาใต้จิตของเธออย่างปลงกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ทุกครั้งก่อนหน้านี้ ทุกภพ ที่ดวงดาวแห่งกาลเวลากำลังเคลื่อนไป คิโยะพยายามจะจำภาพ ทุกภาพเพื่อจะใช้ตามหาตาราปุริส แต่ครั้งนี้ จิตของคิโยะ ท้อแท้ ไม่อยากรับรู้ถึงเรื่องราวของตาราปุริสอีกแล้ว แต่ยิ่งไม่อยากรับรู้ ยิ่งเหมือนถูกซ้ำเติม ยิ่งอยากหนียิ่งได้เจอ คิโยะเห็นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ อย่างแจ่มชัด ภาพที่คิโยะเห็นเหมือนการฉายวีดีโอ ซ้ำๆ ภาพเริ่มต้นที่ ผู้ชายร่างสูงโปร่ง คุ้นตา ยืนอยู่ใต้เงาต้นไม้ในมุมมืด มองออกไปยังกลุ่มเด็กสาว ที่กำลังเมามาย ภาพต่อจากนั้นเป็นภาพที่ผู้ชายคนนั้นอยู่กับเด็กสาว พูดคุยกันอย่างสนิทสนม คิโยะไม่อยากมองหน้าผู้ชายในภาพเหล่านั้น เพราะคิโยะรู้ดี แม้จะเห็นเพียงแผ่นหลังเธอก็จำได้ ตาราปุริส ผู้ชายคนนั้นคือตาราปุริสแบบไม่ต้องสงสัย แต่ผู้หญิงคนนั้น ทำไมคุ้นตาจัง ใบหน้านั่นเห็นไม่ชัดเท่าไร ภาพที่คิโยะเห็นดูเบลอๆ เลือนราง ยามที่เธอพยายามจ้องดูภาพของผู้หญิงคนนั้น ขณะที่คิโยะกำลังเพ่งมองภาพของผู้หญิงคนนั้น เสียงเรียกจากตาราปุริสก็ดังขึ้น “ลิลิล ตื่นเสียทีสิ ระลึกให้ได้ แล้วเรื่องราวทุกอย่างจะกระจ่างแจ้งเอง เธอบอกฉันไว้ใช่ไหม ลิลิล ว่าไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติเธอก็จะจำฉันไว้ เธอจะจดจำทุกเรื่องราวระหว่างเรา แล้วทำไมเธอถึงไม่ยอมตื่นจากความฝันเสียที” เสียงตาราปุริสผ่านเข้าสู่โสตประสาทของคิโยะเรื่อย ๆ ดั่งสายน้ำไหล คิโยะพยายามปิดกั้นทุกอย่าง เธอไม่อยากรับรู้ว่าตาราปุริสห่วงผู้หญิงคนนั้นสักเพียงไหน ผู้ชายใจร้าย รักคนอื่นแล้วยังส่งกระแสจิตมาให้เธอได้รับรู้อีก จะทำร้ายกันไปถึงไหน คิโยะทั้งเสียใจและน้อยใจในตัวตาราปุริส พอภาพลิลิลผ่านเข้ามาในจิตของคิโยะอีกครั้ง เธอจึงหลับตาทำใจให้สงบนิ่ง เธอไม่อยากรับรู้แล้ว คิโยะกำหนดจิตให้นิ่ง เพื่อที่จะหลีกหนีสิ่งที่ได้รับรู้ ความพยายามของคิโยะเหมือนจะสูญเปล่า ขณะที่เธอกำลังกำหนดจิตให้นิ่ง สมาธิกำลังเกิดขึ้น พลันเธอก็ได้เห็นหน้าของผู้หญิงที่ชื่อลิลิล อย่างเด่นชัด คิโยะ หลับตาร้องไห้ แม้ในห้วงของเวลาที่กำลังจะหมุนผ่านไป มิติของเวลากำลังจะเปลี่ยน คิโยะร้องไห้ ให้กับตัวเอง ทำไมกว่าเธอจะรู้มันถึงเป็นวินาทีสุดท้ายของกาลเวลา ที่กำลังหมุนเปลี่ยนไป จากคุณ : sugarhut - [ 8 ก.พ. 50 08:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ห้องสีขาว ผ้าม่านสีเขียวอ่อน กับแสงแดดรำไร แม่บอกว่าแสงแบบนี้ เขาเรียกผีตากผ้าอ้อม เป็นแสงอาทิตย์ก่อนจะลับขอบฟ้า  ไม่ว่าเมื่อไร แสงแดดยามเย็นก็เป็นที่โปรดปรานของเธอเหมือนเดิม ร่างที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆ ขยับมือขยับเท้าทีละนิด “เฮ้ย!!! พวกแก เรียกหมอๆๆๆๆๆๆ ไวไว” เสียงโวยวายจากปากของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น “มีอะไรจอย โวยวายอีกแล้วแก ทั้งชาติ” ยูอิ ชะโงกหน้าไปถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างเตียง “ไอ้ลื่นๆๆๆๆๆ มันลืมตาแล้วขยับตัวแล้วด้วยดูสิๆๆ พวกแกมาดูสิ” จอยเรียกเพื่อนให้เข้ามาดูเจ้าของร่างที่นอนอยู่บนเตียง “สวัสดีทุกคน พวกแกสบายดีไหม” เสียงแหบห้าว จากเจ้าของร่างดังแผ่ว ทักเพื่อนที่กำลังมุงดู “ไอ้ลื่น แกฟื้นแล้วจริง ๆ แกฟื้นแล้วจริง ๆ” เด็กสาวที่ยืนล้อมวงพากันตะโกนแสดงความดีใจ จนพยาบาลที่เดินผ่านได้ยินจึงเข้ามาดู “มีอะไรเกิดขึ้นค่ะน้อง เงียบหน่อยได้ไหมค่ะ รบกวนคนไข้คนอื่นนะค่ะ” พยาบาลเตือนด้วยน้ำเสียงสุภาพเรียบร้อย “ขอโทษค่ะพี่เสียมารยาทหน่อยหนึ่ง เพื่อนหนูฟื้นแล้วพี่มาดูสิค่ะ” เคธี่บอกนางพยาบาล พยาบาลเข้าไปดูอาการคนไข้ พร้อมทั้งเรียกแพทย์เวร ประจำตึกมาดูอาการ ลิลิลฟื้นแล้วดังปฏิหาริย์ แพทย์ให้ออกโรงพยาบาลได้ทันทีเมื่อพร้อม เพราะคนไข้สภาพร่างกายแข็งแรงดีทุกประการ หมอสั่งญาติให้เฝ้าระวังพฤติกรรม อย่าให้คนไข้อยู่คนเดียวในระยะแรกนี้ เพราะคนไข้ที่คิดฆ่าตัวตายมักจะมีโอกาสเสี่ยงที่จะทำอีก พี่สาวของลิลิล จึงขอร้องให้เพื่อนๆ ช่วยดูแลเนื่องจากน้องสาวยืนยันจะอยู่หอพักตามเดิม และไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากใจ หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านไปได้ราวหนึ่งปี เพื่อนในกลุ่มจึงกล้าเอ่ยปากถาม ถึงสาเหตุของการคิดสั้นของลิลิลในครั้งนั้น แต่เธอไม่ยอมตอบ แค่อมยิ้มแล้วบอกว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอจะไม่ทำอีกแล้ว เพราะความจริงแล้วคนที่เธอรักไม่ได้ไปไหนไกลเธอเลย หลังจากนั้นเป็นต้นมาลิลิลก็ไม่มีอาการซึมเศร้าเพื่อนๆ จึงไว้วางใจ และเชื่อมั่นในตัวเพื่อน ลิลิล นั่งอยู่ใต้ต้นหูกวางต้นเดิม ที่ม้าหินอ่อนตัวเดิม กับสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง เธออ่านบทกลอนเก่าๆ ที่เธอเขียนถึงตาราปุริส ลิลิลนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว กับกลอนบทหนึ่งที่เธอเคยเขียนไว้ ตาราปุริสนั้น.................เพียงฝัน ครวญคร่ำเพ้อรำพัน.......ดั่งแท้ เพียงนามบุรุษอัน...........เป็นที่รัก ฝันใฝ่ใจเปรมดิ์แปล้.......แค่ได้นั่งฝัน นามตาราปุริส แนบสนิทห้วงทรวงใน คือความหวังฝันใฝ่ วาดภาพไว้เฝ้ารอคอย ชายนี้ข้ารักล้ำ...................ดวงแด สอดส่ายสายตาแล............เหลือบจ้อง มั่นคงไม่ผันแปร...............เป็นอื่น แม้ฟากฟ้ามาป้อง.............จักค้นหาเธอ รักนั้นอยู่ในอก คลั่งเพ้อพกอยู่ในฝัน ตามหาเธอทุกวัน ไม่ไหวหวั่นต่อฟ้ากว้าง มาถึงตอนนี้ลิลิลก็ขำตัวเองไม่หาย เธอนี่ทำได้สารพัดจริงๆ แล้วยังโง่อีกต่างหาก มิน่าละไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติที่ผ่านมาเธอจึงตามหาเขาไม่เจอ ส่วนเขา ที่หนีออกจากบ่วงกรรมบนโลกนี้ สุดท้ายแล้วก็ต้องกลับมา ลิลิลก้มลงมองฝ่ามือของตัวเอง ไฝเม็ดเล็กเด่นชัดอยู่กลางฝ่ามือซ้าย ในมิติของเวลา ภาพสุดท้ายที่คิโยะเห็น คือภาพของลิลิล ผู้หญิงที่ทุกอย่างถอดแบบของคิโยะมา มิติของเวลาคือกระจกสะท้อนเรื่องราวต่าง ๆ นานเหลือเกินที่เธอเฝ้าปฏิเสธภาพที่เธอเห็น จึงทำให้ทุกภพทุกชาติ ตัวตนของคิโยะต้องหลับลงไปใต้จิตสำนึกของตัวเอง เธอฝังความทรงจำระหว่างตัวเองกับตาราปุริส ด้วยตัวของเธอเอง ลิลิลยิ้มให้กับตัวเองอีกครั้ง เธออิจฉาความรักที่เขามอบให้ตัวเอง ในอีกมิติหนึ่งของกาลเวลามาตลอด ทั้งที่จริงแล้วเขาไม่เคยรักใครอื่นนอกจากเธอเลย กี่ภพที่ตาราปุริสพยายามตัดห่วงรักที่มีต่อเธอ เขาเกือบจะทำสำเร็จแล้วเชียว ถ้าไม่เพราะห่วงกลัวเธอจะเฝ้าตามหาเขาไปทุกภพทุกชาติ เขาคงจะบรรลุในสิ่งที่หวังไว้แล้ว “เป็นไงจ๊ะสาวน้อยมานั่งคนเดียว ให้พี่นั่งด้วยคนได้ไหม” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาวซีด ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยตกกระ  เดินมานั่งข้างๆ ลิลิล พร้อมทั้งส่งยิ้มรอดแว่นสายตาหนาเตอะมาให้ “ได้สิค่ะพี่ศิลา วันนี้พี่รับปากว่าจะแปล ซอนเนท บทนั้นให้ลิลแล้วนะ ห้ามเบี้ยวละ ถ้าเบี้ยวเดี๋ยวต้องเลี้ยงข้าวลิลสามมื้อเลย” ลิลิล บอกชายหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ “พี่เลี้ยงสามมื้อตลอดชีพได้ไหมลิล แต่มีข้อแม้ลิลเป็นคนหาตังค์นะพี่เฝ้าบ้าน” ชายหนุ่มที่ชื่อศิลา แหย่ลิลิล พร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือเธอไว้ สองหนุ่มสาวสบตากันอย่างเข้าใจในความหมาย ลิลิลยิ้มอวดฟันซี่เล็กให้ชายหนุ่ม ปีหนึ่งผ่านไปไวเหมือนโกหก ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล ลิลิลก็เจอศิลา รุ่นพี่ที่เรียนสาขาเดียวกัน แต่คนละสถาบัน คอยดูแลเอาใจใส่ เพื่อนฝูงต่างแปลกใจที่ลิลิล ลืมแซทไทร์ได้โดยไม่มีการคร่ำครวญถึงอีกเลย ลิลิลรู้ว่าทุกคนงงกับปฏิกิริยาของเธอที่เปลี่ยนไปมาก แต่พูดไปใครเขาจะเชื่อละ ไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติ ตาราปุริสไม่เคยแปรผันไปรักหญิงอื่น แต่คิโยะเอง ไม่รู้จักตัวเองเหมือนที่ตาราปุริสกล่าวไว้ คิดไปเองทั้งนั้น ความรักและคำสาบานที่ฝังลึกอยู่ในใจของคิโยะ ทำให้ทุกชาติเธอไม่สามารถรักใครได้นอกจากภาพของตาราปุริสที่เธอเฝ้าติดตาม ดั่งชื่อของเธอ ลิลิล LILIL ชื่อที่ไม่ว่าจะอ่านจากข้างหน้าไปข้างหลัง อ่านจากข้างหลังไปข้างหน้า ก็จะอ่านได้แค่เพียงแบบเดียว เพราะเธอไม่เคยเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะอยู่ในมิติไหนในห้วงกาลเวลา ผู้ชายที่เธอรักคือผู้ชายคนนี้คนเดียว ตั้งแต่นี้ต่อไป ลิลิลจะไม่ตามหาแซทไทร์ที่เธอเคยรู้จัก คิโยะจะไม่ตามหาตาราปุริสที่เธอมั่นรัก “จะรู้ไปทำไมว่าผมคือใคร สิ่งที่คุณเห็นสิ่งที่คุณรู้เป็นเพียงภาพมายา แค่หลับตาในฝันเราจะเจอกัน” ลิลิลเพิ่งจะเข้าใจความหมายของถ้อยคำ ที่เขาเคยบอกไว้ แค่หลับตาเธอก็จะเห็นภาพของแซทไทร์ที่เธออยากเห็นทุกเวลา และในความจริงแซทไทร์ก็ไม่ได้หายไปไหน เขานั่งอยู่ตรงหน้าเธอนี่เอง ในรูปร่างที่เปลี่ยนไป แต่หัวใจและความรักของเขาไม่เคยเปลี่ยน เหมือนที่ลิลิลไม่เคยรักใครนอกจากเขาเช่นกัน ตาราปุริสฝึกจิตได้สำเร็จนานแล้ว เขาสามารถกำหนดและควบคุมกายทิพย์และกายเนื้อได้ดั่งใจ เขาอยู่เหนือห้วงแห่งมิติแห่งเวลา หากแต่ตาราปุริสไม่อาจหลุดพ้นจากบ่วงกรรมได้ เพราะเขารักตัดห่วงรักที่มีต่อเธอไม่ได้ จากคุณ : sugarhut - [ 8 ก.พ. 50 08:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ศิลานั่งกุมมือลิลิล พร้อมทั้งท่องบทกวีที่เธอชอบให้ฟัง That time of year thou mayst in me behold When yellow leaves, or none, or few, do hang etc. “พี่ศิลาไหนจะแปลให้ลิล แล้วทำไมมาท่องแบบนี้ไม่ยอมแปล” ลิลิลกระเซ้าชายคนรัก “ก็จะแปลทำไม ในเมื่อความตายไม่อาจพรากเราจากกัน บทกวีบทไหนก็ไม่สำคัญหรอก ปีนี้ลิล เรียนจบแล้วใช่ไหม” ศิลาจ้องตาลิลิล “ค่ะ ก็สอบเสร็จ ถ้าไม่ตกก็จบแล้ว พี่ศิลามีอะไรเหรอค่ะ จะให้ของขวัญอะไรลิล” ลิลิลถามศิลา “ถ้าสอบตกพี่จะโกรธลิลไปปีหนึ่งเต็มๆ จบแล้วไปอยู่กับพี่นะ ไปทำสวนกล้วยไม้ แล้วก็เปิดสอนภาษากัน พี่รู้ลิลชอบกล้วยไม้ บอกแม่นะว่าพี่ไม่ขอ พี่จะพาลูกสาวท่านหนี รอไว้มีหลานเมื่อไร แม่ก็ยกโทษเองแหละ ตกลงตามนี้นะ” ศิลาพูดพร้อมกับจ้องตาลิลิลเพื่อรอคำตอบ “ว้า ลูกสาวเขาเลี้ยงมาเสียต้องเสียเงินไปตั้งเท่าไร ไปขอหน่อยนะ เอาแว่นหนาเตอะนี่ไปมัดจำไว้ก็ได้ เลี้ยงกล้วยไม้ได้เงินเมื่อไร ค่อยเอาไปให้แม่” ลิลิล ตอบชายหนุ่มพร้อมทั้งหลบสายตาหน้าแดงระเรื่อ “ใครนะ เคยบอกว่า จะรักผู้ชายที่ชื่อตาราปุริสไม่เปลี่ยนแปลง ทำไม๊ทำไมตอนนี้จะหนีไปอยู่กับคนชื่อศิลาได้ลงคอนะ” ศิลาพูดพร้อมกับดึงไหล่ลิลิลเข้ามากอด “ไม่รู้สิเนอะ ใครไม่รู้พูด ถ้าพี่ศิลารู้บอกลิลหน่อยนะ” ลิลิลพูดอ้อนพร้อมกับซบหน้าลงกับไหล่ของชายหนุ่ม “เจ้าชู้นี่แบบนี้ คบไม่ได้ คนอะไรเจ้าชู้จริง แบบนี้ต้องให้ไปขอพี่ บอกแม่ด้วยนะพี่เอาไม่แพงขอค่าตัวพี่เป็นลูกสาวแม่คนเดียวก็พอ” ศิลาหันมาสบตาลิลิลพร้อมกับยิ้มกริ่ม “โอ้ย........หยิกพี่ทำไมนี่ แบบนี้อีกหน่อยพี่มิต้องโดนคีมหนีบเหรอนี่” ศิลาร้องออกมา พร้อมทั้งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ลิลิลไม่ตอบคำถามโอดครวญของชายหนุ่ม เธอซุกหน้าเข้ากับอกกว้าง ที่พร้อมจะให้เธอพักพิงทุกเมื่อที่เธอเหนื่อยล้า นานเหลือเกินที่รอคอย นานเหลือเกินที่ตามหา แต่ก็สมแล้วที่รอคอย เธอยิ้มให้กับตัวเองพร้อมกับมองท้องฟ้า ส่วนศิลา เขาก็ได้แต่อมยิ้มพร้อมกับมองท้องฟ้าไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้ เขาเคยคิดว่าจะตัดเธอออกไปได้ เขาพยายามที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะเลิกรักเธอ แต่แล้วเขาก็ยังคงเป็นคนธรรมดา ที่หนีไม่พ้นบ่วงกรรม ไม่รู้อีกกี่ภพกี่ชาติ เขาถึงจะตัดบ่วงนี้ออกไปได้ ดูทีแล้วสิ่งที่เขาพยายามมาจะกลายเป็นความว่างเปล่าเสียเข้าให้ ก็ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาคนนี้ ยังต้องการคนคอยดูแล แม้เธอจะดูเข้มแข็งสักเพียงไหนก็ตาม เธอเป็นแค่หญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง ซึ่งเวลาที่เขาอยู่ใกล้ หัวใจเขามักจะเต้นผิดปกติ พรหมลิขิต ไม่มีใครฝืนได้ ทางเดียวที่เขาจะตัดห่วงนี้ได้ ก็คือพาเธอเข้าสู่ทางนิพพานด้วยกัน ไม่เช่นนั้น ไม่ว่าภพไหน เขาก็ยังคงต้องกลับมาปกป้องเธอทุกครั้งไป --------------------------------------- จบข่าว รอบเย็นค่ะ ----------------------------------- จากคุณ : sugarhut - [ 8 ก.พ. 50 08:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชื่อ ตัวละคร Satyr - แซทไทร์ ขออนุญาตชี้แจง ตัวนี้ความจริงต้องอ่านว่า เซเทอร์ หรือ แซทเออร์ ค่ะ Kyo - คิโยะ ชื่อตัวนี้ก็เหมือนกันค่ะ ถ้าอ่านตามต้นฉบับจริง จะออกเสียง เป็นเคียว หรือ คโย (ภาษาเกาหลี) แต่สีน้ำน้อยขออนุญาต เรียกเป็นคิโยะ เนื่องจาก ความรู้สึกของสีน้ำน้อย ตามประสาคนไทย ถ้าตัวละครชื่อ คโย หรือ เคียว มันไม่เข้ากับบุคลิก ของผู้หญิง Lilil - ลิลิล ตัวละครตัวนี้ ชื่อไม่มีความหมาย แต่ว่ามาจากความชอบของ ผู้เขียนในการเล่นคำ ที่อ่านจากหัวไปท้ายจากท้ายไปหัว จะอ่านเป็นคำว่าลิลิล ทั้งสองฟาก การกระจายคำของชื่อได้ดังนี้ค่ะ L - loss,I - in,L - love,I - if,L - lie dipper - ดิพเพอร์ แปลว่าดาวจระเข้ ค่ะชื่อตัวละครตัวนี้ ตาราปุริส - ตารา แปลว่า ดาว, ปุริส แปลว่า ผู้ชาย จำไม่ได้ว่าเป็นภาษาสันสกฤตหรือเปล่า ต้องถามพี่(ท่าน)พจ คีตะ - เพลงขับร้อง, การขับร้อง เชอร์ที - น้ำค้างยอดหญ้า ภาษากระเหรี่ยงค่ะ ยะโฮ - อันนี้ ให้ชื่อดูแปลก ๆ เข้ากับ เชอร์ที ไม่มีความหมายและที่มา ศิลา - หิน, ผา แสดงถึงความแข็งแกร่งและมั่นคง จึงเลือกมาเป็นชื่อปิดท้ายค่ะ มีอะไรชี้แจง ลงคอมเมนท์ไว้ได้เลยนะเจ้าค่ะ ยินดีรับฟังทุกคำแนะนำค่ะ จากคุณ : sugarhut - [ 8 ก.พ. 50 09:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อธิบายคำว่าลำน้ำของ ความจริงคือน้ำโขง นั่นเองค่ะ ใช้เป็นส่วนดำเนินเรื่องในฝั่งของคิโยะ เพราะเคยไปลาวแล้วติดใจ น้ำตก คอนพะเพ็ง และ หลี่ผี คนอีสานบ้านเฮา จะออกเสียงคำว่าแม่น้ำโขง เป็น เสียง ของ (หรือว่าจะเป็นเฉพาะถิ่นที่แอมเคยไม่อยู่ก็ไม่ทราบ) จากคุณ : sugarhut - [ 8 ก.พ. 50 09:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พิมพ์วรรณยุกต์ผิดหลายที่ทำให้เสียอารมณ์เวลาอ่านไปพอตัวเลยค่ะ รู้สึกว่าช่วงที่เตือนใช้สติสิๆๆ มันย้ำเยอะไปนิดนึงด้วย จากคุณ : scottie - [ 8 ก.พ. 50 23:12:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณค่ะ คุณ scottie แล้วจะนำไปแก้ไขปรับปรุงค่ะ จากคุณ : sugarhut - [ 9 ก.พ. 50 08:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนนี้ช่วงแรกๆ งงจนปวดหัวครับ มาพอเข้าใจตอนที่ศิลาอธิบาย แต่ก็ยังมึนๆ เล็กน้อย แหะๆ  เอาเป็นว่ามีความสุขก็ดีใจแล้ว เอิ๊ก ปุริส เป็นภาษาบาลีครับ สันสกฤตว่า บุรุษ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ก.พ. 50 20:11:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จาก ผู้ชายคนหนึ่งกำลังเพ่งมองไปที่กลุ่มเด็กสาวในอาการเมามาย ซึ่งกำลังเดินขึ้นตึกไปเมื่อกี้ เมื่อกี้  เป็นภาษาพูดครับ ไม่ควรมาอยู่ในบทบรรยาย +++ ฉากช่วงแรกเหมือนจะอยู่ในประทศไทย แต่ชื่อตัวละครทำให้รู้สึกว่ามันไม่เข้ากันเลยมึนๆ ครับ มาช่วงท้ายนายศิลาปรากฏชื่ออีก เลยทำให้พลิกความรู้สึกอีก  บทสนทนาบางช่วงดูยาวไปบ้าง  ขณะที่บางช่วงกึ่งเล่ากึ่งบรรยาย  (เพราะรู้สึกว่าเปิดเรื่องแบบเรืองเล่า) เนื้อเรื่องสนุกดีครับ แปลกดีด้วย ^____^.......... จากคุณ : GTW - [ 10 ก.พ. 50 10:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พีทคุง แอมก็มืน เอิ้ก กำลังนึกอยากแก้ แต่นึกไม่ออก คุณ GTW ขอบคุณที่แนะนำค่ะ เมื่อกี้ ต้องเปลี่ยนเป็นเมื่อสักครู่ ใช้แทนกันได้ไหมค่ะ ส่วนชื่อตัวละคร เป็นความชอบส่วนตัวค่ะ แฮะๆๆๆ ไม่ได้ดูเลยว่าจะเข้ากับซีนไหม ขออำภัยเจ้าค่ะ คราวหน้าจะปรับปรุงให้ดีขึ้น จากคุณ : sugarhut - [ 10 ก.พ. 50 13:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่าน 3 ตอนจบแล้วอ่ะครับ อย่างกะย้อนเวลาไป ๆ มา ๆ เพื่อพบรักกันเลย จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 11 ก.พ. 50 22:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รีบมาต๊ะชื่อเอาไว้จ๊ะ น้องสีน้ำน้อย ขออ่านก่อนนะ จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 12 ก.พ. 50 16:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แฮะๆๆๆ ข้ามไปข้ามมาจนเวียนหัวชิมิเจ้าค่ะ คุณ เซโก้4 พี่ไนท์ ระวังนะ อ่านแล้วจิมืนตามๆ กัน มันมีฉบับแก้ไข ในบล๊อกเจ้าค่ะ จากคุณ : sugarhut - [ 13 ก.พ. 50 17:38:22 ]