ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่แล้ว โน้ตพูดไปแล้วถึงเรื่องงานปาร์ตี้ โน้ตจึงขอพูดถึงความอดทนของสาวๆพีอาร์ในตอนต่อมาเสียเลย จะได้เข้าใจในอีกด้านหนึ่งด้วยว่า พีอาร์ไม่ได้มีอาชีพแค่ออกงานสวยๆหรูๆ ลัลล้าไปวันๆเท่านั้น งานของเรามีเยอะมากๆ มากเกินว่าคุณจะนึกถึงทีเดียว เท่าที่โน้ตเคยได้พูดคุยกับพีอาร์จากหลายๆที่มา รู้สึกว่า scope ของการทำงานจะต่างกัน แม้แต่พีอาร์ เอเจนซี่ แต่ละแห่งก็ยังทำงานไม่เหมือนกัน บางที่หากเป็นเอเจนซี่ใหญ่ พีอาร์จะแบ่งส่วนกับเบ็ดเสร็จเรียบร้อย ส่วนดูแลสื่อก็แยกทำไปเลย วิ่งหาสื่ออย่างเดียว ส่วนที่คิดวางแผนงานก็คิดไป ส่วนที่ทำ monitoring report เพื่อวัด coverage ก็ทำไป แต่บางเอเจนซี่ที่เป็นเอเจนซี่เล็ก พีอาร์คนเดียวอาจต้องทำทุกอย่างชนิดไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ตั้งแต่เขียนข่าว แพ็คข่าวส่ง ออกเยี่ยมสื่อ ติดต่อ organizer ที่รับจัดงานด้วยตัวคนเดียว บางคนต้องเชิญแขกเองด้วยซ้ำไป... ซึ่งหลายๆบริษัทที่ใช้เอเจนซี่ภายนอกช่วยก็มีพีอาร์ของตัวเองที่คิดงานคร่าวๆแล้วส่งเอเจนซี่เขียนข่าวส่งให้เรียบร้อย จะจัดงานก็บรีฟให้เอเจนซี่ไปจัดการแล้วเราค่อยดูสิ่งที่เขานำมาเสนอ บริษัทที่โน้ตทำงานอยู่เป็นบริษัทที่มีพีอาร์เป็นของตัวเอง สินค้าแต่ละแบรนด์ภายใต้บริษัทจะมี PR Manager ดูแลอยู่แบรนด์ละ 1 คน หรือบาง division พีอาร์คนเดียวก็เหมาดูแลทั้ง division เลยก็มี  ...นอกจากนั้น ก็มีส่วนของ corporate PR ซึ่งจะมี PR Director ดูแลอยู่ พร้อมลูกทีมในส่วนของ corporate ซึ่งหน้าที่รับผิดชอบจะนอกจากจะดูแลในเรื่องภาพลักษณ์ขององค์กรโดยรวมแล้ว จะต้องช่วยดูแล ช่วยทำการพีอาร์ให้กับแบรนด์อื่นๆที่ยังไม่มีพีอาร์เป็นของตัวเองอีกด้วย แน่นอนว่าในปัจจุบันนี้โน้ตไม่ได้เป็น PR Manager ของแบรนด์ไหนๆ เพราะอย่างที่บอก ยังมือใหม่อยู่ ประสบการณ์และ connection ยังไม่เพียงพอ โน้ตเป็นหนึ่งในลูกทีมของ Corporate PR ที่ต้องดูแลพีอาร์ให้กับแบรนด์อื่นๆที่ยังไม่มีพีอาร์ด้วยนั่นแหละ ....นี่แหละ คือสาเหตุที่ทำไมสาวพีอาร์ถึงงานหนักนัก นั่นเป็นเพราะคนคนเดียวต้องสามารถรับผิดชอบดูแลแบรนด์ทั้งแบรนด์ได้ และแม้ corporate PR จะมีกันหลายคน แต่ปริมาณงานของเราก็เยอะมาก และมักจะเป็นงานระดับบิ๊กทั้งนั้น ยิ่งก่อนหน้านี้ พี่พีอาร์ที่ทำงานทีมเดียวกับโน้ตลาออกไป เหลือโน้ตกับเจ้านายแค่ 2 คน เลยได้เรียนรู้เลยว่างานั้งหมดมันเยอะมากกกกกกก ตลอดเวลา 3 เดือนครึ่งที่ไม่มีเขา มีแต่เจ้านายที่ช่วงนั้นเดินทางบ่อยมากกับโน้ต เป็นช่วงเวลาที่วันแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็วแค่ไหน วัตถุประสงค์ของพีอาร์แต่ละที่อาจจะมีความแตกต่างกันไป อย่างพีอาร์ของแบรนด์ กับ corporate ก็ต่างกันแล้ว ในส่วนของ corporate นอกจากเราจะต้องดูแล จัดกิจกรรมกับสื่อและประชาชนภายนอกซึ่งมักจะเป็นงานใหญ่ เช่น งานเทศกาลของสถานทูต งานแฟชั่นโชว์ต่างๆ หรืองานแข่งขันทางวิชาการ ฯลฯ แล้ว ยังจะต้องดูเรื่องของ internal PR อีกด้วย ถึงเทศกาลก็ต้องครีเอทกิจกรรมให้กับพนักงาน ต้องมีการจัดทำ newsletter ภายในบริษัทปีละ 3 เล่ม (ซึ่งกว่าจะรวบรวมข่าวสารมาได้ครบ เขียนข่าว prove ส่งให้บริษัททำกราฟฟิคจัดหน้าให้ แก้ไขกันไปแก้ไขกันมา 4 เดือนนี่แทบจะไม่ทัน ทำเล่มนึงเสร็จก็ต้องเริ่มอีกเล่มอีกแล้ว อะไรแบบนั้น) เวลาจัดกิจกรรมกันที ถ้าเป็นงานใหญ่  ก็อาจจะจ้างออกาไนเซอร์ โดยเราต้องเตรียมอย่างอื่นเองหมด ทั้ง press kit ก็นั่งเขียนเอง ปริ๊นมาเย็บสวยๆ แล้วแพ็คข่าวใส่ซองให้เรียบร้อย (ฟังดูเหมือนสบายๆ แต่การนั่งเขียนข่าว แล้วนั่งแพ็คใส่ซองหลายสิบถึงเกือบร้อยซองใช้เวลาไม่น้อยนะคะ ต้องแยกดีๆด้วยว่าฉบับไหนภาษาไทย ภาษาอังกฤษ เพราะถ้าส่งผิดภาษาอาจถูกตำหนิได้ หรือไม่ได้ลงข่าวเลยก็มี แถมบางทีถ้ารีบ ต้อง fax ออกทั้งหมดแล้วค่อยมาแพ็คใส่ซองด้วย fax เฉยๆยังไม่พอ ต้องโทรตามเช็คทีละอันด้วยว่าถึงหรือเปล่า ลองนึกสภาพสิคะ ว่ามือเป็นระวิงแค่ไหน แถมยังต้องพูดประโยคซ้ำๆด้วยล่ะ - -‘’’) ของ premium ก็จัดหาเอง โชคดีที่บริษัทมีของให้เลือกสรรเยอะและตรงกับความต้องการคนรับได้ง่ายอยู่แล้ว แต่เราก็ต้องเลือกเบิกเอง จัดของลงกล่องสวยๆและตะกร้าเอง ซึ่งแน่นอน ...กล่องและตะกร้าเราก็ไปตระเวนหาซื้อเอง เรื่องการซื้อของ มีเพื่อนเคยถามโน้ตเหมือนกันตอนโน้ตลากสังขารไปหอบของเองว่าทำไมแกต้องซื้อเองด้วยวะ ที่บริษัทไม่มีแผนกจัดซื้อเหรอ คำตอบคือ มี... แต่เรื่อง stationary กับของขวัญมันคนละเรื่องกัน ด้วยความที่เราเป็นพีอาร์ บริษัทเลือกรับเราเข้ามาแล้วว่าเราต้องสามารถเลือกจัดของให้มีรสนิยมถูกใจคนรับได้ด้วย เรียกว่ามี taste ว่างั้นเหอะ เขาถึงเราไปหาซื้อเอง เพื่อที่จะได้ออกมาสวยดูดีถูกใจและอยู่ใน budget ดังนั้น การที่สื่อหรือแขกวีไอพีเห็นพีอาร์แต่งหน้าแต่งตัวสวยหรู เอาของขวัญหน้าตาสวยๆ ห่อเนี้ยบๆไปให้ จริงๆแล้วเบื้องหลังเราก็ไปเดินหัวยุ่งหน้ามัน ลากแตะไปตระเวนซื้อของตามแหล่งขายส่งมากมายนะคะ เช่น สำเพ็ง แพลตตินัม สวนลุมไนท์ ฯลฯ ซื้อมาแต่พวกตะกร้าเหล็ก หรือของประดับวิ้งๆ ถุงผ้าแก้วสวยๆที่ไว้ใส่ของเล็กๆได้ ฯลฯ แล้วก็เอาของใส่ เอาโบว์สวยๆผูก แต่โบว์นี่เช็คมาแล้วว่าซื้อถูกไม่ได้จริงๆ มีแต่โบว์หน้าตางั้นๆ ต้องไปซื้อชนิดเมตรละพันมาผูกถึงจะงาม... แต่บางครั้ง เราก็ซื้อของถูกไม่ได้ เช่น กล่องของขวัญ ดังนั้น ที่แผนกโน้ตจะมีร้านกล่องผ้าไหมร้านประจำอยู่ร้านนึงที่ไปสั่งทำกันประจำ เวลาให้ของแขก VIP ก็จับใส่กล่อง เอากระดาษหยุกหยุยสีๆ (ซึ่งกระดาษขาวธรรมดามาใส่เครื่องตัดเราก็ไม่ใช้ ต้องใช้กระดาษสีๆที่ขายกันตาม loft รองกล่อง ไม่งั้นจะแลดูน่าเกลียด) ใส่สายรัดกล่อง ผูกโบว์ทับ เห็นไหมคะว่ากว่าจะได้ของขวัญแต่ละชุด เราต้องทำอะไรต่อมิอะไรมากแค่ไหน แต่จะทำน้อยกว่านี้ก็ไม่ได้ เพราะการให้เป็นสิ่งที่สำคัญมาก มันคือศิลปะที่อาจทำให้คนรับพึงพอใจสุดๆได้ พอๆกับที่สงสัยว่า นี่มันตั้งใจจะให้ฉันจากใจแน่หรือเปล่าหว่า... จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 9 ก.พ. 50 00:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องการจัดของนี้โน้ตฝึกกับเจ้านายอยู่เป็นชั่วโมงๆเหมือนกัน การจัดตะกร้าไม่ใช่ของง่ายๆ ไม่ใช่แค่ใส่ๆๆของลงไปให้เต็มแล้วเสร็จ แต่คือการจัดของที่มีให้สวยลงล็อกพอดี ของทุกชิ้นสามารถโชว์หน้าตาของมันออกมาได้หมดแบบตรงๆ ไม่โย้ไปเย้มา และไม่กลิ้งไปกลิ้งมาเมื่อยกขึ้นถือ แถมยังต้องออกมาหน้าตาดูสวยหรู ดูมีค่า ดังนั้น ทั้งตะกร้า ของประดับ โบว์ที่ติดและข้าวของต้องลงตัวหมด ชนิดที่คนมองเห็นแล้วตื่นเต้น เห็นแล้วอยากได้ อะไรแบบนั้น (อันนี้ขอบอกว่าเจ้านายโน้ตก็ลงมือจัดเองด้วยเหมือนกันนะ ที่นี่ทำงานแบบร่วมด้วยช่วยกันมากๆ ไม่ว่าตำแหน่งไหนๆ ถ้าลงอยู่ในทีมเดียวกันแล้วก็ต้องช่วยกันทำให้งานเสร็จล่ะ ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมากๆสำหรับบริษัทใหญ่) นอกเรื่องไปนานมาก กลับมาที่หน้าที่พีอาร์ต่อ นอกจากที่บอกมาแล้วข้างต้น เรายังต้องเชิญแขก เชิญสื่อ สั่งพิมพ์บัตรเชิญ จ้างช่างภาพ ฯลฯ ในดีเทลทุกอย่างเราต้องลงไปดูเองทั้งหมด เวที เครื่องดื่ม การตกแต่ง เราต้องล่วงหน้าไปดูสถานที่จัดงานก่อนหลายชั่วโมงหรือเป็นวันด้วยซ้ำ เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างจะออกมาอย่างที่เราอยากให้เป็นจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องของการอำนวยความสะดวก ที่ต้องบอกว่า ขาดตกบกพร่องไม่ได้เลย เพราะมันคือ experience ที่คนจะจดจำเราไปอีกนานแสนนาน พูดถึงเรื่องเชิญสื่อ โน้ตก็เพิ่งมารู้หลังจากการทำงานนี้เหมือนกันว่านอกจากจะมี organizer จัดงาน ดูแลเรื่องอาหาร ฯลฯ ยังมีบริษัทที่บริการรับเชิญแขกให้แก่งานเลี้ยงต่างๆอีกด้วย ซึ่งมักจะเป็นบริษัทที่คนดังในวงสังคม เซเลบ ไฮโซตั้งกันขึ้นมาโดยอาศัย connection ที่มีอยู่ ภายในงานแต่ละงาน เราก็มีหน้าที่ต้องคอยดูแลเทคแคร์สื่อและแขกที่มางาน คอยสังเกตตลอด มีอะไรขลุกขลักต้องตัดสินใจแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ได้อย่างฉับไวและทันท่วงที อย่าทำให้แขกที่มางานรู้สึกโดดเดี่ยวและไม่ได้รับการดูแลใส่ใจเป็นอันขาด ถึงเราจะกำลังไม่สบายแค่ไหน ก็ต้องหน้าชื่นไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งตรงนี้ เจ้านายโน้ตจะเป็นตัวอย่างที่ดีมากๆ คือเจ้านายโน้ตจะเป็นโรคกระเพาะ ถ้ากินข้าวผิดเวลาอาการจะกำเริบ ซึ่งหลายครั้งตอนจัดงานเราไม่สามารถกินข้าวตรงเวลาได้ ก็จะปวดท้อง แต่เค้าจะไม่เคยแสดงท่าทีอะไรเลย ถ้าเค้าไม่สะกิดบอกโน้ตจะไม่เคยรู้เลยสักที ซึ่งตรงนี้ เจ้านายโน้ตบอกว่า อย่าให้แขกที่มางานรู้นะ มันไม่ใช่เรื่องที่เราควรจะต้องทำให้เขาไม่สบายใจ หน้าที่ของเราคือต้อนรับเขาให้เต็มที่   ...นี่แหละ เป็นพีอาร์ต้องอดทน ยังไม่พอค่ะ นอกจากนี้ หลังจากเตรียมงานหนักแค่ไหน ถ้าเราเป็นผู้จัดงานแล้วต้องออกไปค้างคืนข้างนอก เป็นหน้าที่อยู่เองที่เราจะต้องเข้านอนหลังเขา และตื่นก่อน ด้วยหน้าตาสดใสมารอต้อนรับ อย่างทริปที่ออกต่างจังหวัดที่ผ่านมาก็เหมือนกัน โน้ตเพลียมาก แต่ก็ต้องพยายามฝืนไม่ให้หลับ (แต่ก็มีแอบหลับนะ สุดท้าย) เพราะต้องเอนเตอร์เทนคนที่มาด้วย ทิ้งไม่ได้ ซึ่งเจ้านายโน้ตก็อึดมากอีกเหมือนกันเพราะคอยชวนคุยได้ตลอด ลูกน้องนี่ตาปรือไปเรียบร้อยแล้ว... เวลาออกต่างจังหวัดนี่ต้องอดทนแข็งแกร่งมากๆ เพราะนอกจากจะต้องดูแล ยังต้องตอบคำถามความเป็นมาของโครงการให้ได้ รู้ว่าเราจะไปทำอะไรบ้าง อธิบายได้ เหมือนเป็นไกด์ไปด้วยในตัวเลยค่ะ เรียกว่าทำมันหมดทุกอย่างจริงๆ ขนของแบกหามเราก็ทำได้ ข้าวของเครื่องใช้จำเป็นบางอย่าง เช่น ครีมกันแดด สเปรย์น้ำแร่ เสบียง ฯลฯ เราต้องดูแลพกพาไปให้หมด ทริปคราวนี้ตอนเดินทัวร์โน้ตโดนสายรองเท้าบาดจนหนังถลอกเป็นจุดๆก็แอบซุ่มเอาพลาสเตอร์กล่องที่พกไปไปแอบนั่งแปะแล้วลากสังขารไปต่อ ตอนเท้าจุ่มน้ำทะเลแสบแทบกรี๊ดก็ยังยิ้มสู้ จนเข้าห้องพักเหลือแต่ทีมงานเรานั่นแหละ ถึงจะมีสิทธิ์ร้องโอยได้ วันก่อนคุยกับพี่ในทีมเรื่องการดูแลสื่อและแขกของเราทั้งหมดสำหรับทริปนี้ พอคุยเสร็จ พี่เค้าได้ชมว่า โอ้ น้องโน้ต ตอนนี้น้องเข้าถึงจิตวิญญาณของการเป็นพีอาร์ที่แท้จริงแล้ว เหอๆๆ ก็แน่ล่ะสิ ทั้งตื่นก่อน นอนทีหลัง เตรียมข้าวของเครื่องใช้ไว้ปรนนิบัติทุกอย่าง แถมยังมีของขวัญและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆที่ต้องคิดเผื่อไว้ก่อนล่วงหน้า ถ้าไม่มีก็ต้องรีบกุลีกุจอหามาให้ แถมที่ว่าตื่นก่อนนี่ยังตื่นก่อนชนิดตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าสวยปิ๊งเหมือนไม่เหนื่อยเล้ยยยย ฉันพร้อมสุดๆที่จะทำทุกอย่างให้คุณรู้สึกดีที่สุดและประทับใจมากที่สุด เลยแซวกันเองเล่นๆว่า ต๊าย ถ้าแต่งงานแล้วเอกอกเอาใจดูแลกันขนาดนี้ คุณฝาละมีรักตายเลย ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นการฝึกไปในตัวละกัน ^^’’’’ ตอนที่รอเครื่องบินขึ้นอยู่ที่แอร์พอร์ตตอนขากลับจากทริป พี่ในทีมที่เคยเป็นแอร์สาวสวยมาก่อนก็เล่าให้ฟังถึงงานแอร์โฮสเตสที่เหนื่อยและหนักมากๆ แล้วเราก็สรุปกันว่า งานพีอาร์กับแอร์ฯนี่เหมือนกันเปี๊ยบ คือต่อหน้าทุกคนเราจะต้องดูดี ดู welcome ทุกคนสุดๆ ยิ้มได้ประหนึ่งฉันไม่เหนื่อย ไม่มีความรู้สึก แต่ลับหลังทำงานถึกเยี่ยงทาส เจ้านายเล่าให้ฟังว่า ตอนสมัยที่เค้ามาสมัครเป็นพีอาร์ใหม่ๆ HR คนเก่าสัมภาษณ์ถามเค้าว่าแน่ใจเหรอ ให้เวลาคิดดีๆ งานพีอาร์เนี่ย “หน้าเป็นหงส์ ตัวเป็นควาย” นะ ทำได้จริงๆหรือเปล่า ตอนนั้นเจ้านายโน้ตอึ้งๆนิดหน่อยกับคำถามแต่ก็ตกลงทำ แต่โน้ตแอบคิดในใจว่า ดีนะที่ตูไม่โดนคำถามนี้ ไม่งั้นคงยิ่งกว่าอึ้ง คงทำหน้าเหวอไปเลย พร้อมกับคิดว่า ถ้าให้ทำกลับกันอาจจะพอไหวอยู่ ^^’’’ ความจริงหน้าที่ของพีอาร์ยังมีอีกเยอะมากๆค่ะ ซึ่งโน้ตจะเล่าต่อๆไปอีกเรื่อยๆในบทต่อๆไป เพราะเล่าทุกอย่างในบทเดียวคงไม่จบแน่ๆ แต่เท่าที่บอกมานี้ อยากจะบอกว่า เป็นพีอาร์ต้องมีกำลังกายและกำลังใจที่อึดดีจริงๆนะคะ หลายครั้งแม้เราจะรู้สึกอ้ำอึ้ง เหวอๆ ไม่ได้รับความสะดวกในการติดต่องานสักเท่าไหร่ หรือรู้สึกไม่ค่อยสบายก็ตาม แต่ถ้าเราอยู่ ณ ตรงนั้นที่เราต้องทำงานแล้ว จะยังไงเราก็ต้องคิดถึงหน้าที่ที่เราจะต้องทำก่อนสิ่งอื่นใดค่ะ จบตอนที่ 3 ค่ะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 9 ก.พ. 50 00:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้เป็นตอนที่ต้องขอบอกว่าลงโพสต์แล้วยังไม่จุใจเลย ไอ้คำว่า "เป็นพีอาร์ ต้องอดทน" ในทางปฏิบัติมันเยอะกว่านี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดแสนมหาศาลจะมากจนบรรยายไม่ถูกจริงๆ รู้แต่ที่เขียนไปข้างต้น เป็นแค่ตัวอย่างความอดทนอันน้อยนิดที่เราจะทำได้ แต่ในความเป็นจริงในชีวิตประจำวัน พีอาร์จะมีงานขาจรมาให้ฝึกความอดทนวันละหลายต่อหลายเรื่องทีเดียวค่ะ ซึ่งโน้ตว่าว่างๆจะลอง list ออกมาเป็นข้อๆ เผื่อจะทำให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น รีบตอบคอมเมนต์ก่อนโน้ตจะไม่มีแรงยกแขนขึ้นดีกว่า... ชักจะล้าแล้ว เจ้ากิฟท์ ขอบใจย่ะ... เอาไปยี่สิบบาท... ฮา เรื่องปาร์ตี้ก็อย่างที่เราตอบไปในกระทู้ตอนที่แล้ว เราไม่มีความเห็น แต่กับบริษัทเรา เราไม่มีงบจัดงานพร่ำเพรื่อล่ะ... พี่จริง ขอบคุณค่ะ แต่การกดให้มีคนปีนขึ้นปีนลงเรียกเสียงฮาและลดความเครียดให้โน้ตได้มากเลยน้าขอบอก ว่าแล้วเดี๋ยวไปกดอีกดีก่า ไม่ได้กดมาหลายวัน ลูกพี่ รู้ใจกันจริงๆ อิอิ คุณ Bangkokian คะ BA คือ Beauty Advisor ค่ะ หมายถึงน้องๆหน้าใสที่ขายเครื่องสำอางอยู่ตามเคาน์เตอร์เครื่องสำอางไงคะ ซึ่งเราจะไม่ถือว่าเป็นพนักงานขาย แต่เป็นที่ปรึกษาด้านความงามให้แก่ลูกค้าค่ะ เมร์ แต๊วกิ้วจ้า เมร์ก็สู้ๆเหมือนกันน้า ^^ คุณ scottie คะ PR agency คือบริษัทที่เป็น consultant ในเรื่องของพีอาร์ให้กับบริษัทที่เป็นลูกค้าค่ะ ซึ่งมักจะเป็นการดูแล below the line ทั้งหมดของบริษัท ...คือดูแลกิจกรรมสื่อสารการตลาดของบริษัท ที่นอกเหนือไปจากโฆษณาที่เราต้องจ่ายเงินซื้อสื่อ ซึ่งในประเทศไทยก็มีบริษัทที่รับทำ service นี้เยอะเหมือนกันค่ะ ...จริงๆแล้ว เขาก็ทำงานพีอาร์ให้กับองค์กรที่เป็นลูกค้าเสมือนว่าตัวเองเป็น PR ของบริษัทนั้นจริงๆ เพียงแต่จะต้องไม่ออกหน้าออกตาในฐานะคนของบริษัทลูกค้าเลยค่ะ ยิ่งกว่าปิดทองหลังพระจริงๆนะคะเนี่ย แต่ก็มักจะมีโอกาสสร้าง connection กับสื่อและ VIP ในมือเยอะกว่าพีอาร์บริษัท ด้วยความที่ลูกค้ามีหลากหลาย การติดต่อสื่อก็อาจจะติดต่อมากเล่ม มากหน้ากว่า ได้รู้จักสื่อหลายหน้ากว่า อะไรแบบนั้น แต่ก็จะเหนื่อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เช่นกันค่ะ คุณnamtanzay คะ ถ้าแบบนั้นไม่แปลกใจเลยค่ะที่จะหนักมาก แต่ถึงจะพีอาร์มีองค์กรก็หนักค่า... คุณส้มคะ Corporate PR หมายถึงพีอาร์ที่ดูแลภาพลักษณ์ของตัวองค์กรโดยรวม ไม่ใช่ตัวสินค้าค่ะ ยกตัวอย่างชัดๆเช่น P&G อาจจะมีพีอาร์ที่ทำข่าวของสินค้า โอเลย์ แพนทีน ฯลฯ โดยที่พีอาร์แบรนด์เหล่านี้จะพูดถึงแบรนด์สินค้าเพียวๆ เช่น Olay ออกผลิตภัณฑ์ใหม่ Olay Total Effects โดยไม่พูดถึง P&G ที่เป็นบริษัท แต่ถ้า Corporate PR จะมุ่งเน้นทำข่าวออกไปในนามของ P&G เช่นสัมภาษณ์ผู้บริหาร การบริจาคช่วยเหลือผู้ประสบภัยต่างๆ ฯลฯ ซึ่งเป็นการสร้างภาพลักษณ์ให้กับบริษัท โดยไม่ได้โยงแบรนด์สินค้าเข้าไปเกี่ยวค่ะ ส่วนพีอาร์ เอเจนซี่ ก็เป็นแบบที่บอกคุณ scottie ไปข้างต้นค่ะ ^^ เฟิร์นจ๋า ก๊ากๆๆๆๆๆๆ นึกว่าเราดูอายุลดลง หลงดีใจ เรื่องนั้น ถ้าตั้งกระทู้ด้วย log in มันจะไม่มีช่องให้กรอกชื่อใหม่จ้า หน่อง เหล้าเอเจนซี่ - -'''' ฝักใฝ่เรื่องเมาๆหรือไงนะ ขอบใจจ้า เฟิร์น มาช่วยเรา ฮ่าๆ พี่ชมพู่ ใช่ม้า เข้าใจหนูแล้วใช่ม้า ฮี่ๆ งั้นที่นิยายหายไปอย่าว่าหนูน้า คุณ TSURUGI เพราะท้าทายสิคะถึงได้สนุก... น้องแพร์ เพื่อนน้องเซนส์ดีจริงๆ พี่ยังดูไม่เป็นเล้ยถ้าไม่มีคนบอก ฮา... รออ่านไปได้ตามสบายเลยค่า ยินดีเสมอ ^^ แล้วจะรู้ว่าชีวิตพีอาร์มีอะไรให้ทำอีกเยอะมากกกกก มากกว่าไปออกงานสวยๆแน่นอน แต่ตอนเราทำงานมันไม่ได้ออกข่าวไง... ขอบคุณค่ะ พี่แหม่ม ดีใจที่พี่แหม่มเริ่มเห็นภาพการทำงานถึกๆของหนู พี่นีคะ อิอิ ขอบคุณค่ะ รู้ไหมคะว่าหลังจากไปทริปนี้ที่เจานายไปโปรโมทหนังสือให้ มีพี่ๆสื่อเสนอเป็นนางเอกให้เยอะเลยค่ะ รับรองเรื่องสั้นท่องเที่ยวในประเทศของหนูเรื่องนี้ออกมามีสีสันแน่ๆ ส่วนเรื่องพีซ ตั้งใจจะเขียนต่ออยู่ค่ะ มีคนยุให้เขียนให้จบ เริ่มมีไฟแย้ว... แล้วพบกันใหม่ตอนหน้านะคะ ตอนหน้าโน้ตจะเล่าเรื่อง พีอาร์กับตัวเลข ...หลายคนอาจคิดว่างานของพีอาร์มันก็เขียนๆ ศิลป์ๆล่ะว้า ขอบอกว่างานที่มันเลขเยอะๆราวกับพวกมาร์เก็ตติ้งเราก็ต้องทำค่ะ ทำเปรียบเทียบคู่แข่งด้วย เพียงแต่ทำตัวเลขแบบไหน อย่างไร ต้องรอติดตามต่อตอนหน้าค่ะ ขอบพระคุณที่ช่วยประชาสัมพันธ์ข่าวของเรานะคะ หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติม โปรดติดต่อ คุณ... หมายเลข... อุ๊ย... ไม่ใช่จิ ...ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ และยิ่งกว่าขอบคุณ สำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ ลิงก์ตอนแรก เป็น PR ใครว่าสบาย.... เกริ่นนำและตอนที่ 1. รู้จักกันด้วย label http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5087786/W5087786.html ตอนที่2. พีอาร์กับปาร์ตี้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5100917/W5100917.html#20 จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 9 ก.พ. 50 00:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้ว ได้อารมณ์เหมือนตอนจัดงานรับน้องเลยอะ เพียงแ่ตอนนั้นความสวยไม่จำเป็น เอาถึกไว้ก่อน จากคุณ : Bangkokian - [ 9 ก.พ. 50 07:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วเหนื่อยแทน  นึกถึงตอนที่เป็นพีอาร์ มีอยู่งานนึง แม่เจ้ากว่าจะทำpress kit ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง ถึงบ้านตีหนึ่งก่าๆ แถมยังต้องมาเตรียมงานแต่ไก่โห่ ต้องอดทนจริงๆพีอาร์เนี่ย นับถือๆๆสุดยอด จากคุณ : namtanzay - [ 9 ก.พ. 50 09:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 การจะเป็นพีอาร์ได้นี่ต้องอดทนสุดๆ จริงๆ ด้วยนะจ๊ะ เพราะว่าต้องเจออะไรเข้ามาแบบหลายๆ รู้แบบเลยล่ะ จากคุณ : เม-ดา - [ 9 ก.พ. 50 09:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีจัง ได้ความรู้เรื่องพีอาร์ เมื่อก่อนแปลเป็นอย่างเดียว จากคุณ : scottie - [ 9 ก.พ. 50 16:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม คารวะในความอดทนจริง ๆ ครับผม เล่ามาถึงตอนที่ 3 แล้วนะ น่าจะรวมเล่มขายได้เมื่อไหร่เอ่ย จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 9 ก.พ. 50 20:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ได้รู้เนื้องานลึกซึ้งขึ้นมากมาย พีอาร์ต้องทำได้ทุกอย่าง เเถมการพบปะผู้คนเยอะเเยะเนี่ย มันเหนื่อยอยู่เเล้ว ยังมีอะไรหลายๆอย่างอีก สู้ตายๆๆ จากคุณ : ปุณณัตถ์ - [ 10 ก.พ. 50 01:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อไปเวลารับสมัครพีอาร์สงสัยจะต้องตรวจร่างกายแบบทหารแล้วมั้ง ถ้าใครไม่อึดจริงก็อด เพราะดู ๆ ไปแล้วงานหนักไม่ใช่เล่นเลยนะ หุหุ ท่องไว้โน้ต "เงินเดือนที่สูงขึ้นๆๆๆๆ จงมา..." จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 10 ก.พ. 50 13:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้...อึดมากๆเลยโน๊ต สู้ๆค่ะ สงสัยนิดเดียวหล่ะ แต่งงานไป...จะมีเวลาเอาใจเหรอนั่น งานเยอะระดับนี้อ่ะ (หุหุ) จากคุณ : จริง - [ 10 ก.พ. 50 13:39:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาตามอ่านค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 10 ก.พ. 50 19:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอปรบมือให้กับความอดทนจริงๆ ค่ะ สู้ๆ นะคะ ^__^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 11 ก.พ. 50 03:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อึ้งกับประโยค หน้าเป็นหงส์ ตัวเป็นควาย คิดภาพตามแล้วสยองจนไม่กล้าทำเลยล่ะโน้ต สู้ๆๆเข้านะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 11 ก.พ. 50 10:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เออ ... HR ทั่นเข้าใจสรุป หน้าเป็นหงษ์ ตัวเป็นควาย ... กร๊ากๆๆๆๆ เลือกแล้วว่าจะทำงานต่อก็ ... สู้ต่อไปนะไอ้มดแดง เอ๊ย พี่โน๊ต จากคุณ : i_tua_yung - [ 12 ก.พ. 50 00:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็น PR ใครว่าสบาย.... ตอนที่4 ตัวเลข ใครว่าพีอาร์ไม่ต้องสู้รบปรบมือกับมัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5146562/W5146562.html#2 จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 17 ก.พ. 50 15:32:33 ]