ความคิดเห็นที่ 1 .. ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังเป็นจังหวะ  ก่อนกระชั้นถี่ขึ้นเหมือนผู้มาเยือนปรอทความอดทนต่ำ ก๊อก ๆๆๆ "เอ๊ะ  เมื่อไหร่จะมาเปิดสักที" เสียงสะบัดฉุนเฉียวดังมาจากอีกด้าน  เจ้าตี๋ซึ่งเอาหูแนบประตูแอบฟังถึงกับชะงัก "คี  คีอยู่มั้ย  นี่บอยนะเปิดประตูให้หน่อยสิ" ..บอย  ใครวะ  กูรู้จักมันมั้ยเนี่ย บดินทร์ไล่รายนามเหล่าสหายใกล้ชิดของคีรีในใจ  แต่ไม่พบว่าใครจะมีชื่อเล่นที่โหลและเชยระเบิดขนาดนี้ "ถ้าไม่เปิดให้บอยเข้าไปเดี๋ยวนี้  บอยจะพังเข้าไปแล้วนะ!" ตี๋หนุ่มหน้าละอ่อนฟังคำขู่ก็ตกใจ  ถ้าคีรีกลับมาพบว่าประตูพังล่ะท่าจะเป็นเรื่องใหญ่  จึงร้องตะโกนตอบผ่านประตูไป "เฮ้ย ๆ รอเดี๋ยว  จะเปิดให้เดี๋ยวนี้ล่ะ" ประตูเปิดผลัวะ  ร่างกรุ่นน้ำหอมแบบผู้ชายก็โผเข้าหาอ้อมกอดของตี๋หนุ่มซึ่งตระหนกตกใจต่อการจู่โจมอย่างรุนแรง "คีอ่ะ  บอยคิดถึงคีจะแย่อยู่แล้ว"  คนที่ชื่อบอยดึงร่างออก  เหมือนจะเปลี่ยนจากกอดเป็นหอมแก้มแทน  แต่เห็นหน้าถนัดก็ร้องวี๊ดด้วยความตกใจ "นี่เธอไม่ใช่คีนี่!" บดินทร์ยังไม่หายตกใจ  เขายืนตัวแข็งพูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่ "เธอเป็นใคร  คนใหม่ของคีเหรอ  ทำไมคีไม่เห็นเคยบอกฉันเลยล่ะ  นี่..ถามทำไมไม่ตอบ" "ผม  อ๋อ  ผมเหรอ  ผมเป็นเพื่อนกะไอ้คี" "อ๋อ  เพื่อนของคี  แล้วนี่คีเค้าไปไหนแล้วนี่  ทำไมเธอมาอยู่ห้องเขาคนเดียว" บอยยังไม่เลิกซักไซ้  อีกฝ่ายพยายามสูดลมหายใจลึกรวบรวมเสียงใหม่ "ผมต่างหากที่ต้องถามว่าคุณเป็นใคร  มาหาเพื่อนผมทำไม" "แล้วทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์มาหาล่ะ"  ผู้มาเยือนเชิดหน้าถามด้วยท่าทีเหนือกว่า "เอ่อ..ถ้าคุณเป็นเพื่อนไอ้คี  ผมก็น่าจะรู้จัก  เว้นแต่ว่าคุณจะเป็น.."  บดินทร์ละคำว่า 'คู่ขา' เอาไว้ในใจ "ใช่  ฉันนี่ล่ะ  แฟนของเขา"  บอยเน้นทุกคำอย่างหนักด้วยความมั่นใจ "ก็ได้  เข้ามาสิ" คนฟังย่นจมูก  เพื่อนของคีรีไม่เห็นจะเช้าท่าเลย  หน้าตาก็จืด ๆ ซีด ๆ  แถมดูท่าทางเซ่อ ๆ ซ่า ๆ "ไม่เชิญฉันก็จะเข้าไปอยู่แล้วล่ะ  ฉันจะคอยจนกว่าคีจะกลับมา  เธอรู้มั้ยว่าเขาจะกลับเมื่อไหร่" "ไม่รู้  ไอ้คีไม่ได้บอก"  ชายหนุ่มตอบห้วนสั้น  แล้วหันหลังเดินกลับไปยังมุมของตน "นี่อยู่คุยกันก่อนสิ  ใจคอจะให้ฉันนั่งแกร่วอยู่เฉย ๆ อย่างนี้รึไง" ตี๋หันกลับมา  เขาปั้นยิ้มแล้วเอ่ยช้า ๆ อย่างสุภาพ "ถ้าคุณจะหาเพื่อนคุย  หาเงินสักพันนึงไปให้เด็กแถว ๆ บาร์  รับรองว่าคุณได้เพื่อนคุยสมใจ  แต่ถ้าจะหาอย่างอื่นคุณอาจจะต้องเพิ่มอีกสักพันสองพัน" บอยแทบกรี๊ด  เพื่อนของคีรีช่างย้อนได้แสบทรวง  หนุ่มตี๋กระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วหันหลังกลับไปอีกครั้ง "เธอ..มานี่" น้ำเสียงวางอำนาจดังมาจากข้างหลัง  บดินทร์ถอนหายใจหนักแล้วเหลียวกลับไปมองอีกครา  ระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วกลางของบอยมีธนบัตรใบละพันห้าใบซึ่งกระดิกตามจังหวะนิ้วของเขาคล้ายจะกวักให้เข้ามาใกล้ "นี่ห้าพัน  สำหรับค่าเสียเวลาคุยกับฉัน" บดินทร์ขบฟันกรอด  อีกฝ่ายกล้าลบหลู่เขาขนาดนี้เชียวเหรอ "ขอโทษ  ผมไม่ใช่ผู้ชายขายตัวนะครับ  เอานิสัยของคุณไปใช้กับคนที่ต่ำกว่านี้จะดีกว่า" บอยซึ่งไม่รู้ตนว่ากำลังเปชิญหน้ากับทายาทหนึ่งเดียวแห่งเครือกุหลาบเก้าถึงกับขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ  เงินของเขาเคยซื้อได้ทุกอย่างเสมอ  แต่วันนี้กับซื้อผู้ชายท่าทางกระจอก ๆ คนหนึ่งไม่ได้  ตาของเขาเป็นประกายวาว ..น่าสนใจ.. เจ้าของใบหน้าเจ้าอารมณ์จึงเก็บเงินกลับ "แล้วถ้าฉันขอร้อง..  ฉันเหงา  ช่วยมาคุยกับฉันหน่อย" แววตาเว้าวอนเหมือนส่งมาจากความรู้สึกลึก ๆ ในใจ "ค่อยพอฟังได้หน่อย" บอยยิ้มกว้างระหว่างที่อีกหนุ่มเดินอ้อมชุดโซฟาไปนั่งฟังตรงกันข้าม "คุณจะคุยเรื่องอะไร" "เรื่องของคี"  เขาตอบทันควัน  "แต่ก่อนอื่น  เรียกฉันว่าบอยก็ได้  เรียกคุณฟังห่างเหินจริงเชียว" "ได้  เรียกผมว่าตี๋  ผมชื่อตี๋" "ฮิฮิ"  อีกฝ่ายทำท่าเหมือนกลั้นหัวเราะ  แท้แล้วตั้งใจให้เห็น   "หัวเราะอะไรอ่ะ" "ชื่อโหลน่ะสิ" บดินทร์หน้าแดง  เพราะชื่อของเขาโหลจริง "แล้วไงล่ะ  ก็เตี่ยตั้งให้แบบนี้นี่" บอยทำตาโต  "ตี๋เป็นลูกคนจีนเหรอ  แล้วเตี่ยเธอเป็นใครล่ะ"  เขาเพิ่งคิดได้ว่าเพื่อนของคีรีไม่น่าจะใช่ชนชั้นสามัญ "อย่ารู้เลย"  หนุ่มตี๋บอกปัด  "เล่าเรื่องของ  เอ่อ..บอยมาดีกว่า" "เรื่องไหนล่ะ" "ก็..อย่างเช่นว่ามารู้จักไอ้คีได้ยังไง" "อยากรู้ไปทำไมล่ะ  หึงเหรอ" "เปล่า"  บดินทร์รีบปฏิเสธ  "เพื่อนกัน  หึงทำไม" เสียงไขกุญแจดังมาจากประตู  บอยผุดลุกด้วยความดีใจ  ประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงโปร่งของเจ้าของห้อง  ผู้ซึ่งรี่เข้ามาต้อนรับโผเข้ากอดหมับ "คีอ่ะ  ปล่อยให้บอยรอซะนาน" คีรีทำหน้ารำคาญ  แต่อีกฝ่ายไม่เห็น  เพราะว่าซบใบหน้าลงกับไหล่กว้างนั้นอยู่ "ผมใจร้ายขนาดนั้นเชียวหรือครับ" คุณชายค่อย ๆ รั้งฝ่ายตรงกันข้ามให้หลุดออกมาประสานตา  รอยยิ้มนุ่มอบอุ่นถูกใช้ต่อคนตรงหน้า  บดินทร์เห็นแล้วก็กลืนน้ำลาย  ทำไมเพื่อนของเขาร้ายกาจขนาดนี้ฟะ "ผมปล่อยให้คุณรอ  ผมทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน"  บอยหันกลับไปทางบดินทร์พลางส่งสายตาที่เหมือนกับจะพูดว่า 'เห็นมั้ยล่ะ'  ไปให้  "แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะบอย  คุณจะไม่ต้องรอผมอีกต่อไป  เพราะตอนนี้ผมมีแฟนคนใหม่แล้ว" เหมือนสายฟ้าฟาด  รอยยิ้มเกลื่อนหน้าสลายหายวับไปในพริบตา  สีหน้าของหนุ่มซึ่งออกอาการสาวนิด ๆ ซีดเผือด  น้ำเสียงก็กระท่อนกระแท่น "ไม่..จริง  เป็นไป..ไม่ได้"  เขาเริ่มเขย่าไหล่คีรี  "เธอทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!  เธอเห็นฉันเป็นอะไร  ถุงยางใช้แล้วทิ้งหรือยังไง  บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ  แฟนคนใหม่ของเธอเป็นใคร  บอกมานะ!" "คุณไม่ใช่ถุงยางหรอกนะครับบอย  เพราะถุงยางมันไม่เอาแต่ใจ  ผมอยากถอดหรือใส่ยังไงก็ได้  ไม่มีบ่นหรือทำตัวน่ารำคาญให้ผมปวดหัว  แล้วอีกอย่าง.."  สายตาของเขาเบนไปจับจ้องใบหน้าของเพื่อนรักแทน  "คุณก็ได้รู้จักแฟนใหม่ผมแล้วไม่ใช่รึ" ผู้มีสีหน้าเจ็บช้ำและน้ำตาปริ่มเบ้าเหลียวหลังตามสายตา  แล้วจึงตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น  แววตาจึงเปลี่ยนเป็นเคียดขึ้งพยาบาท  เจ้าตี๋หนาว ๆ ร้อน ๆ  เขาเหลียวมองด้านหลังบ้างเผื่อจะมีคนอื่นยืนอยู่เป็นเป้ารับความอาฆาตแทนเขาไป "ไหนเธอบอกว่าเธอเป็นเพื่อนกับเขา" "ก็ฉันกับไอ้คีก็เป็น.." "คนรักกัน"  คีรีต่อความ  แล้วสาวเท้ายาว ๆ ไปโอบไหล่เพื่อนไว้สนิทตัว  เขาไม่นึกว่านอกจากจะได้ช่วยเพื่อนจีบสาวแล้ว  ยังสามารถใช้เจ้าตี๋เป็นเครื่องมือสลัดหลุดคู่ควงที่เขารำคาญได้อีกด้วย  "ตี๋เค้าค่อนข้างขี้อายน่ะ  ไม่ค่อยจะยอมรับว่าเป็นแฟนกับผมหรอก" "ฉันไม่เชื่อ  พวกเธอรวมหัวกันอำฉันใช่มั้ย  ใช่มั้ยคี  บอกมาสิว่ามันไม่จริง" "คุณต้องยอมรับความจริงนะบอย"  คีใช้น้ำเสียงนุ่มปลอบ  "เราตกลงกันแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือว่า  ถ้าผมเบื่อคุณเมื่อไหร่ผมสามารถตีจากไปได้ทันที  คุณก็รับปากนี่" "ฉันมันโง่เองที่รับปากเธอในวันนั้น"  เสียงของเขาสั่นและเจือด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส  "พวกเธอไม่มีวันมีความสุขไปได้หรอกนะ  พวกเธอจะต้องเสียใจ  จำไว้พวกเธอจะต้องเสียใจ"  บอยชี้หน้าทั้งคู่ทั้งที่น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม   เขาสบตากับคีรีเป็นครั้งสุดท้ายก่อนสะบัดหน้าผละจากห้องไป "ใจร้ายว่ะ"  บดินทร์ซึ่งชักสงสารผู้เพิ่งจากไปถึงกับออกปาก "ก็กูมันคนเบื่อง่าย  จะให้กูทนอยู่กับรสเดิม ๆ น่ะเรอะ  ไม่มีทางหรอก" "เออ  กูรู้  มืงมันก็เป็นซะแบบนี้ถึงไม่ได้เจอกับรักแท้ซักที  แล้วเวลามืงเมามืงก็ชอบบ่น  ว่าไม่เคยเจอคนที่จริงใจด้วย" คนรูปหล่อขมวดคิ้ว  "กูพูดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ" "กูจะหลอกมืงไปทำไมล่ะ" "เหอ  อย่าไปถือคำพูดของคนเมาเลย  มันก็พล่ามไปเรื่อยล่ะ  ไอ้คีเวอร์ชั่นสองเนี่ย" "กูอยากให้มีสักคน  ที่ทำให้มืงรู้ซึ้งว่าการโดนทิ้งมันเป็นยังไง  สาธุ.." เจ้าตี๋พนมมือขึ้นเพดาน  โดยที่ไม่รู้ว่าคำพูดของตนจะเป็นจริงในกาลอันไม่ช้าไม่นานนี้ "เออ  แล้วมืงไปหาพ่อมืงทำไม" คีรีซ่อนยิ้ม  "กูไปบอกพ่อกูว่า  กูเก็บมืงไว้ที่ไหน" "เฮ้ย!"  ไอ้หน้าอ่อนสะดุ้งโหยง "งั้นกูต้องรีบย้ายหนีด่วนอ่ะดิ  ก่อนที่เตี่ยกูจะดมกลิ่นเจอ" "ไม่ต้องห่วงหรอก  พ่อกูไม่บอกเตี่ยมืงหรอกว่ามืงอยู่ที่ไหน" "เป็นไปได้?  มืงไปเจรจากับพ่อมืงอีท่าไหนวะ  ทำไมถึงออกมาอีหรอบนี้" รอยยิ้มที่ซ่อนไว้ค่อยผุดผาดขึ้นจนดวงหน้าน่ามองของคุณชายแห่งมัญจาโรยิ่งน่าหม่ำเข้าใหญ่ "ก็ไปบอกพ่อกูว่า  กูรักมืงจริงหวังแต่ง  ตอนนี้ขออยู่ตามลำพังกับมืงสักพักจนกว่าจะมีเด็ก  ค่อยอุ้มหลานไปหาเจ้าสัว  แล้วเตี่ยมืงก็จะใจอ่อนเอง" "เย๊ย..!  นี่มืงบ้าหรือว่ามืงเมาวะ  กูกะมืงเป็นตัวผู้ทั้งคู่นะเว้ย  จะมีเด็กออกได้ยังไง"   "โฮ้ย  มืงนี่ล้าหลังว่ะ  เดี๋ยวนี้มีวิธีทำให้เด็กออกมามากกว่าห้าวิธีแล้ว  ไม่แน่นะเว้ย  แค่มืงนอนกับกูสักคืนสองคืนก็อาจจะท้องก็ได้"  ไอ้ตัวดียักคิ้วอย่างน่าหมั่นไส้ ":-)"  ตี๋หน้าขาวผรุสวาททันที  "กูจะไม่นอนเตียงเดียวกับมืงเด็ดขาด  แมร่ง..ยิ่งคลำดูมีหัมเอาหมดอยู่ด้วย" "โธ่  ไอ้ตี๋เพื่อนเลิฟ  กูล้อเล่นน่า  อันที่จริงกูบอกพ่อกูไปตามตรงถึงต้นสายปลายเหตุ  พ่อกูถึงอนุญาตไง  ส่วนเด็กที่จะอุ้มไปฝากเจ้าสัว  เปลี่ยนเป็นลูกมืงกับยัยมาลีมาศเป็นไง" บดินทร์หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกเมื่อถูกกระเซ้าถึงสาวที่ตนหลงรัก "แล้ว..เอ่อ  แล้วพ่อมืงไม่ได้ว่าอะไรเลยเหรอ" "ว่าดิ  พ่อกูฝากถามมืงด้วยนะ" "ว่า?" "มืงเช็คประสาทครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่  แล้วพ่อกูก็แนะนำว่า  พรุ่งนี้พามืงไปหาหมอโรคจิตหน่อยนะ  เผื่อจะหาย" "พ่อมืงดิ  กูไม่ได้บ้า" "กูรู้"  คีรียิ้มพราย  "กูเลยบอกพ่อมืงไปว่า  ถ้ามีหมอชื่อมาลีมาศ  วนเวศกาสร  อาจจะพอรักษามืงให้หายได้อยู่" บดินทร์ได้แต่ฮึ่มฮ่ำในคอ   ..เพื่อนกูนี่ได้ทีขี่แพะไล่เชียวนะ .. จากคุณ : ปฤษณะ - [ 9 ก.พ. 50 01:08:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สั้น ๆ หน่อยนะฮะรอบนี้  คนเขียนมานั่งพิมพ์ที่ Internet Cafe'  แถว ๆ ม.เกษตร  - -* จะว่าไปนิยายที่ผมเขียนนี่มีคลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริงเยอะแฮะ  เรามาคุยถึงเรื่องข้อผิดพลาดพวกนี้กันดีกว่า   ข้อแรกเลยที่เห็นชัด  ตัวละครของผมถ้าพ่อแม่หล่อสวย  ลูกมักจะหน้าตาดีตามไปด้วย  ซึ่งเป็นไปได้ยากมาก ๆ ตามหลักชีววิทยา ผมเพิ่งค้นพบเมื่ออ่านหนังสือพิมพ์ที่นำเสนองานวิจัยของนักศึกษาชาวอินเดีย(ถ้าจำไม่ผิดนะ)  โดยหัวข้อการทดลองคือความเซ็กซี่ของแมลงหวี่  (เหอ...) ฟังไม่ผิดหรอก  แมลงหวี่มีความเซ็กซี่กับเขาเหมือนกัน  โดยสังเกตได้จากการจับคู่ผสมพันธุ์ว่าตัวไหนถูกรุมล้อมเป็นพิเศษ และจากการทดลองพบว่า  รุ่นลูกของแมลงหวี่สองตัวที่มีความเซ็กซี่มาก ๆ กลับมีความเซ็กซี่ที่น้อยกว่าพ่อแม่อย่างเห็นได้ชัด โดยผู้ทดลองได้ตั้งสมมุติฐาน(และตรวจสอบแล้วด้วยการทดลองโดยละเอียด)  ว่าความเซ็กซี่ดังกล่าวอาจจะเป็นความเซ็กซี่ที่ดึงดูดเฉพาะเพศเมีย  หรือเพศผู้ อย่างเช่นผู้หญิงที่มีเรียวปากอิ่ม  อาจจะดูน่าจูบดี  แต่หากยีนริมฝีปากอิ่มไปแสดงบทในผู้ชายอาจจะได้ผลตรงกันข้าม   หรือว่าผู้ชายที่มีโครงหน้าเหลี่ยมเป็นสันคางแข็งแรงดูบึกบึน  ก็จะเท่ห์น่าสนใจ  แต่หากยีนนี้ไปแสดงผลในผู้หญิงกลับจะเป็นปมด้อยแทน ดังนั้นพ่อแม่ที่หน้าตาดีทั้งคู่  คือมีแรงดึงดูดทางเพศที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว  ก็จะให้กำเนิดลูกที่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ คือจะดึงดูดเพศนี้ก็ไม่ใช่  ดึงดูดเพศนั้นก็ไม่เชิง  เป็นดูด ๆ ผลัก ๆ ความมีเสน่ห์เลยลดลงมาก ในขณะเดียวกันก็น่าคิดว่า  หากมีรูปแบบโครงหน้าที่ได้รับการตัดสินว่าดึงดูดทั้งสองเพศ  แล้วมีพ่อแม่ที่มีโครงหน้าแบบเดียวกันให้กำเนิดลูก  ก็น่าจะรักษาความหน้าตาดีของตระกูลต่อไปไว้ได้  (ซึ่งคงจะเป็นไปได้ค่อนข้างยาก) กล่าวโดยย่นย่อ  ความหน้าตาดีของคนแต่ละคน  ขึ้นกับยีนควบคุมจำนวนมหาศาลที่บังเอิญพลัดจับผลูมาตรงกัน  ดังนั้นพ่อแม่ที่หน้าตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก็มีโอกาสให้กำเนิดลูกที่หล่อ  หรือสวยแบบสุด ๆ ได้เช่นกัน และพ่อแม่ที่หล่อสวยทั้งคู่ก็ไม่แน่ว่าจะได้ลูกสวยหรือหล่อเท่า  ดังนั้นอย่าหวังว่าหาคนหน้าตาดีแต่งงานแล้วจะได้ลูกหน้าตาดีนะขอรับท่าน ------------------------------------------------- จากบทที่ 1 พี่โรป : หุหุ  ตกใจนิด ๆ หรือครับ  นึกว่าวูบวาบเสียอีก *0*   น้องมิคกี้ : ถ้าชอบแบบขำ ๆ นี้ด้วยก็ดีงับ  เพราะเศร้า ๆ พี่เขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่  (ไอ้หวังเทวายกไว้เป็นครั้งเดียวในชีวิตล่ะกัน) ------------------------------------ จากบทที่สอง *เพิ่งเห็นว่า  เขียนกุหลาบเก้าผิด  เป็นกุหลาบแก้ว  วอนคุกแล้วมั้ยล่ะตู =[]=" คุณแวนเนส : ยังไม่ได้กลับไปหาหม่อมแม่ครับ  พอดีเขียนไว้สองบทแล้วเพิ่งได้ออกมาลง  เลยลงวันละบท (รออ่านดาวดวงน้อยกับเปี๊ยะหอมอยู่นะครับ) พี่บี : หุหุหุหุ  *-*  ไม่เห็นพี่บีในนิยายต๋องตั้งนานแล้ว  ดีใจจังเลยครับที่ได้เห็นอีกครั้ง พี่ก๊อตตี้ :  อิอิ  ไม่กล้าเรียกครับ  เดี๋ยวเจอตี *0*   ได้ยินคำชมเรื่องหิรัญแล้วดีใจจัง  เพราะว่าผมถอดคาแรคเตอร์จากพ่อผมเลยนะครับนั่น  (ไอ้ตรงที่ต้อนตัวเอกให้จนมุมในบทนี้ก็ใช่เลย) คุณอาราเล่ :  ก็รักหัวปักหัวปำเลยนี่ครับ  ถึงพยายามขนาดนั้น  ส่วนความรักของเจ้าตี๋ก็คงเป็นแบบในเพลงนี้ พรหมลิขิตบันดาลเนื้อคู่   เพียงแต่ดูรู้ชื่อโดยพลัน   ก็รู้สึกนึกรักกัน   ใจประหวั่นนึกผูกพัน   แม้มิทันได้เห็นรูปกาย พี่โก้ : โฮ่ๆๆ  ผมนึกแล้ว  พี่โก้ใจดี  ต้องไม่แกล้งน้องแบบพี่น้องแน่ ๆ ..แล้วพบกันใหม่ครับ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 9 ก.พ. 50 01:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาเซย์ไฮก่อนใครเลยครับ ตาคีรีนี่เก่งใช่ย่อยแหะ อิอิ มีเพื่อนอย่างนี้สักคนก้อดี โหะ ๆ ๆ จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) - [ 9 ก.พ. 50 09:12:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 "... รุ่นลูกของแมลงหวี่สองตัวที่มีความเซ็กซี่มาก ๆ กลับมีความเซ็กซี่ที่น้อยกว่าพ่อแม่อย่างเห็นได้ชัด..." เกือบเชื่อแล้วนะเนี่ย แมงหวี่ที่มีความเซ็กซี่มาก ๆ เขาวัดกันยังไงอ่ะ ความเซ็กซี่ของแมงหวี่ เหอ เหอ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 9 ก.พ. 50 11:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หุหุ นี่ อีก1 เรื่อง ที่ออกแนว Y ที่น่าติดตาม มาขอเป็นคนอ่านนิยายด้วย จากคุณ : นโรดมณ์ - [ 9 ก.พ. 50 11:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก่อนจะได้จีบสาว จะเสร็จเพื่อนก่อนป่าวอะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 9 ก.พ. 50 14:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อัพไวมาก ต๋องขยันอัพจริงๆ จากคุณ : beemanufan - [ 9 ก.พ. 50 15:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮ้า คุณพ่อน่ารัก :) จากคุณ : scottie - [ 9 ก.พ. 50 16:55:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกดีครับ อัพเร็ว ๆ เน้อ จะตามอ่านครับ ว่าแต่มีอ้างอิงความรู้เยอะดีนะครับ ขยันหาข้อมูลมากมาย ^^ จากคุณ : KevinKung (KevinKung) - [ 11 ก.พ. 50 01:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอเพิ่มเติมหน่อยนะครับ หลักการแมลงหวี่ นั่นก็อาจเป็นจริงนะครับ แต่ว่ามนุษย์เรามีวิธีทำให้ดูดีขึ้นมากมาย เพียงแค่มีอำนาจเงินอยู่ในมือครับ ตั้งแต่การแต่งตัว เสื้อ ผ้า หน้า ผม จนไปถึงการทำศัลยกรรม เลยทีเดียว เพราะฉะนั้น รวม ๆ แล้ว ลูกคนรวย ทั้งหลาย จึงดูดีในสายตาของคนรอบข้างนั่นแหละครับ ^^ จากคุณ : KevinKung (KevinKung) - [ 11 ก.พ. 50 10:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แหะๆอ่านแล้วไม่อยากรอเลย มาลงวันละสองสามตอนได้ป่ะ ลุ้น.... จากคุณ : vannessia - [ 14 ก.พ. 50 21:07:41 ]