ในโลกของความสับสนวุ่นวายผู้คนมากน้าหลายตาที
หล่อหลวมขึ้นมาเป็นสังคมทีมีทั้งคนดีไม่ดี มีทั้งคนรวยคนจน ทุกอย่างล้วนเป็นองศ์ประกอบของสังคมบนโลกทั้งสิ้น เเต่ละคนก็มีวิถีชีวิตที่ไม่เหมือนกันต่างคนต่างมีความคิด ความฝันเป็นของตัวเอง เเลปราถนาที่จะเดินบนเส้นทางที่ตัวเองใฝ่ฝัน
       ในสังคมเช่นนี้ ผู้คนมากมายบนโลกก็คอยที่จะหยิบยื่นหาโอกาสเเละหนทางที่ดีเสมอ เมือพวกเขาเจอเพื่อที่จะนนทางที่ดีกว่านั้นมาปรุงเเต่งชีวิตให้ดูดี ร่ำรวยขึ้น ซึ่งส่วนใหญ่เเล้วย่อมเป็นเช่นนั้นเเละใครจะรู้ว่าใบหน้าที่ยิ้มเเย้มเเจ่มใสของคนในสังคมนั้น ความรู้สึกที่ดีที่เเผ่ออกไปสู่คนรอบข้าง ความจริงมันอาจจะตรงข้ามกับความรู้สึที่เท้จริงก็เป็นได้ ภายใต้ความงดงามเช่นนั้นทุกคนย่อมซ่อนน้ากากที่เเท้จริงไว้เสมอเพื่อที่จะปกปิดความในใจของตวเองเเละพร้อมที่จะนความรู้สึกนั้นออกมาใช้โดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกที่คิดร้าย ความรู้สึกที่เห็นเก่ตัว คงไม่มีใครปกิเสทได้ว่าผมหรือฉัน"ไม่มี"เเน่นอนทุกคนย่อมมีด้านมืดของจิตใจ คงไม่มีใครที่จะดีเลวไปทุกอย่าง เเต่มันอยู่ที่ว่าเขาเหล่านั้นจะอดกลั้นความรู้สึกที่ว่าได้ดีเเค่ไหน คำพูดที่ว่าไม่มีใครดีเเละเลวไปทุกอย่างคๆนี้มันฝังลึกอยู่ในจิตใจของด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลาเเลปิดกลั้นความรู้สึกทุกอย่างของตัวเองด้วยโซ่ตรวนที่ตัวเองสร้งมันขึ้นมา เด็กที่ไม่ได้รับโอส เด็กที่ถูกสังคมดูถูกเหยีดหยามอยู่ตลอดเวลา ไม่มีเเม้กระทั้งครอบครัว ไม่มีเเม้กระทั้งคนดูเลต้องต่อสู่ด้วยวัยเพียงน้อยนิดเท่านั้น เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ต้องอยู่ท่ามกลางสังคมที่กว้างขวางเเละโหดร้ายอย่างเดียวดาย ต้องคอยเเบกรับคำเหยีดหยามต่างๆนาๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่เคยมีคำไหนที่ให้ความรู้สึกว่าตัวเองมีค่าผ่านเข้ามาในจิตใจเเม้เพียงเสี้ยวเวลา คำพูดที่ว่าเด็กคนนี้เขาไม่เคยรับรู้เเลสัมผัสได้เลยว่าตัวเองเป็นคนดีหรือไม่เเละในเวลาเดียวกันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเลวหรือไม่ เเน่นอนผู้คนส่วนใหญ่คงไม่จมปลักอยู่กับความรู้สึกเช่นนี้เเต่สำหรับเด็กคนหนึ่งเเล้วที่ครั้งหนึ่งเคยรู้สึกว่าตัวเองทดีมาตลอดชีวิตไม่มีความหม่นหมองในจิตใจเเต่ในทางตรงกันข้ามก็มีความรู้สึว่าตัวเองทำเลวมาตลอดชีวิตเช่น เเละคิดว่าตัวเองไม่เคยมีด้านที่บริสุทธิเช่นกัน ความรู้สึกสับสนเช่นนี้ทำให้เป็นที่รังเกียจของสังคมยิ่งนัก
เเต่ถึงเเม้เส้นทางการใช้ชีวิตตัวเองจะถูกละเลงด้วยคาบเลือดหรือถูกโรยด้วยกลีบกุลาบมันก็มีความรู้สึกที่ไม่ต่างกัน
      จาการเสียมารดาอันเป็นที่รักไปตั้งเเต่ยังเยาวัยล์เเละไม่รู้ว่าบิดาตัวเองเป็นใครที่พึ่งที่เรกเเละที่สุดท้ายก็ถูกกีดกลั้นโดยชตากรรม ความรัก ความอบอุ่น ที่ตัวเองไม่เคยสัมผัสเเต่กลับสัมผัสเเต่คำว่าโศกเศร้า ความยากลำบากรอวันที่ฟ้าเบื้องบนจะสดใส รอวันที่พระจันทร์อันขาวนวลจเปร่งเเสงเข้ามาในจิตใจของตน เเต่นั้นก็เป็นเพียงความฝันอันลมๆเเล้งๆของเด็กที่ใครๆก็ว่าไร้สาระเเละขี้เพ้อเจ้อคนหนึ่ง เขาไม่สามารถอยู่กับจินตนาการที่งดงามเช่นนั้นได้จะมีประโยชน์อไรเล่าเมื่อความจริงก็คือความจริง เเลไม่รู้ว่าชีวิตอันน่าเศร้าเช่นนี้จะจบลงเมื่อใด อดีตเเลอนาคตถูกหล่อหลอมให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
       ทุกๆวันที่ตื่นข้นมาชมความงดงามของโลที่เต็มไปด้วยความเจริญงอกงามของวัตถุนิยมเต่เจริญต่ำลงของจิตใจมนุษย์เเลผลตอบเเทนที่ได้ก็ตือารผัใสไล่สงจากคนในสังคมที่ซึ่งไร้ความยุติธรรม ความทรมานที่เเสนจะเจ็ปปวดถูกครอบงำไปทั่วจิตใจที่เเข็งกระด้าง ความรู้สึกที่ยิ่งกว่าโดดเดี่ยวก่อตัวขึ้นทุกๆวินาที ไม่มีเเม้มืออันบริสุทธิที่จะช่วยดึงเขาให้พ้นจากห้วงเหวนี่ คนที่ถูกยกย่องว่าดีที่สุดในโลกก็ไม่เคยที่จะหยิบยื่นความบริสุทธินั่นให้ใครซักคนเลย ชีวิตของเขาพยายามหาคำตอบเสมอมาว่าตัวเองมีชีวิตอยู่เพื่ออไร มีชีวิตอยู่เพื่อใคร เเละอยู่ไปทำไม คำตอบนั่นไม่เคยเเวะเวียนเข้ามาในความคิด เเต่ชีวิตอันน่าขในสายตาคนอื่นเช่นนี้ก็เฝ้าคอยใครซักคนหนึ่งที่มีชีวิตต่ำต้อยกว่าตนซึ่งนั้นอาจจะเป็นเรงผลักดันชีวิตเขาก็เป็นได้ ความเชื่ออันเเรงกล้าว่าซักวันเขาต้องเจอคนๆนั้น
        หลายครั้งที่เขาพยายามให้กำลังใจตัวเอง บอกกับตัวเองว่าสะกดคำว่า"สู้"ให้เป็น เเละจงนำคำๆนี้เป็นกุญเเจที่จะเข้าไปไขโว่ตรวนที่ปิดกลั้นหัวใจตัวเอง เพื่อที่จะให้ความโศกเศร้าที่มีในจิตใจได้ออกไปให้หมดสิ้น หวังเพียงเเค่ให้ตัวเองได้สัมผัสกับคำว่า"ความสุข"บ้างก็พอใจเเล้วเเม้จะเป็นเวลาอันน้อนนิดก็ตามเเต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาฝัน ดวงดาวทุกดวงที่พยายามไขวคว้ากลับป็นเเรงอไรสักอย่างที่ไม่ใช่เเรงผลักดันความรู้สึกเหมือนว่า ยิ่งสู้ก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งท้อก็ยิ่งถอย ยิ่งลุกก็ยิ่งล้ม เเต่ถึงเเม้ว่าตัวเองจะท้อเเท้เพียงไหน จะล้มสักกี่เเสนล้านครั้ง ความคิดที่จปิดกลั้นลมหายใจตัวเองก็ไม่เคยเกิดขึ้นมาในจิตใจของเขาเลย ดูเหมือนว่าคำกล่าวที่จะไม่มีวันฆ่าตัวตายจเป็นเหตุผลเดียวที่ทให้ตัวเองไม่ท้อเเลเกิดความสุขขึ้นมาบ้าง ถึงเเม้ว่าความสุขนั่นจมองไม่เห็น เเต่สัมผัสมันได้ "ลมหายใจของผมจะไม่มีวันหมดด้วนน้ำมือของผมเอง ผมจะไม่ยอมให้ร่างของผมถูกทำร้ายโดยคนที่ผมรู้จักเเละรู้จักดีที่สุด ซึ่งนั้นมันก็คือตัวผมเอง ผมไม่ได้คิดเเละพูดขึ้นมาเพียงเพื่อให้คนอื่นสนใจเเต่ผมคิดเเละพูดเพื่อตัวของผมเอง ผมจจากโลกนี้ไปก็ต่อเมื่อต้องไปเท่านั้น ผมพร้อมที่จะตาย พร้อมที่จะสัมผัสลมหายใจสุดท้าย คำว่าความตายจะไม่มีวันทำให้ผมหวั่นไหว มันจะไม่ทให้ผมท้อในการดเนินชีวิตได้ ผมจะไม่โง่ทำให้ตัวเองตายเด็ดขาด ความตายคือสิ่งที่ผมจต้องเจอะเจอในอนาคต ผมพร้อมที่จะรับมือกับมันไม่ว่ามันจมาเยือนผมเมื่อรก็ตาม นั่นเป็นสิ่งที่ผมไม่สามารถรับรู้ได้ เมื่อผมได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกมันก็ต้องมีสักวันที่ผมจะต้องปิดตาลืมโลกเหมือนกัน ต่อให้สิ่งนั้นมาเยือนในเวลาอันรวดเร็วหรือยาวนานเพียงใดก็ตามผมก็มีความสุขที่จะเจอกับมันเเต่ไม่คิดปิดชีวิตตัวเองเด็ดขาด ต่อให้ชีวิตของผมต้องลำบากเพียงไหนถ้าเปรียบกับผู้ที่ร่ำรวยล้นฟ้าเก่งกาจมาจากไหน ต่อให้ชีวิตของผมจะติดฝังลึกอยู่ในเม็ดดิน เเละชีวิตใครที่โปรยปรายอยู่บนฝากฟ้า สักวันเขาเเละผมก็จะไปที่เดียวกัน ไม่มีใครหนีสิ่งนั้นั้นพ้น นี่เเหละคือคติประจำใจให้เด็กอย่างผมยึดมั่นไว้ในหัวใจ "ผมไม่ใช่พวกสิ้นคิด มดหวังง่ายๆ เเละอีกอย่างเรื่องความตายก็เป็นเรื่องธรรมดา เกิด เเก่ เจ็บ ตาย คือสิ่งที่ต้องเจอ กินอย่าอาย ตายอย่ากลัว เมื่อความตายยิ้มหาคุณ คุณจงยิ้มตอบรับมัน"
    ความรู้สึกทั้งหมดนั้นมันก้องอยู่ในความคิดของเขาเเละมันจไม่มีวันจางหายไป เวลาเริ่มเปลี่ยนเเปลงไปเรื่อยๆ จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปีชีวิตเริ่มเดินไปสู้อนาคต ความเศร้าทั้งหลายที่ปรากฏบนตัวอักษรพวกนี้ มันก็เเค่ความรู้สึกของเด็กธรรมดาคนหนึ่ง ที่สังคมภายนอกไม่สนใจ ที่พวกเขารังเกียจ เขายินดีที่จะรับมันเเละจะรับไว้ให้มากที่สุด เพื่ออดทนรอความฝันบ้าๆที่ท้องฟ้าจะกรจ่างใส รอวันที่ดวงดาวถูกดึงมาอยู่เบื้องหน้า เเละพร้อมที่จะไขว่คว้ามัน
       ข้าพเจ้าจะมีความสุขเมื่อสิ่งนั้นมาถึง ลมหายใจสุดท้ายของข้าพเจ้าไม่รุ้ว่าจปรากฏเมื่อใด เพราะว่าสิ่งนั้นไม่ใช่การ สูญเสีย สูญสิ้น เเละไม่ใช่การจบสิ้นเพระคำว่า"ความตาย"ไม่ด้หมายความว่าเป็นการสิ้นสุดเเต่มันคือจุดเริ่มต้นของความสุขเเละความทุกข์ต่างหาก ขอให้ทุกชีวิตตระหนักไว้ว่า ชีวิตทุกชีวิตย่อมสัมผัสลมหายใจสุดท้าย ถึงลมหายใจจสูญสิ้น เเต่หัวใจของข้าพเจ้าจไม่มีวันดับลงต่อให้หัวใจที่ว่านั่นจหยดเต้นก็ตามที เเลใครหลายคนที่คิดจะจบชีวิตตัวเองด้วยมือของตัวเอง ก็ขอให้พวกคุณๆทั้งหลายสัมผ้สกับตัวอักษรตัวเเรกจนตัวสุดท้าย คุณอาจมีเเรงอไรก็ได้เเต่คราวนี้ขอให้มันเป็นเรงผลักดันให้ชีวิตคุณสะกดคำว่า"สู้"ให้เป็น เเลถ้าคุณเข้มเเข็งอดทนมีความกล้าที่จะเผชิญกับสิ่งนั่น ก็สรุปได้เเล้วว่าหัวใจของคุณหยุดเต้นเเต่ขอให้รับรู้ไว้เลยว่ามันจะไม่มีวันดับลง