ความคิดเห็นที่ 1 เล่มใหญ่ล่างสุด คือเล่มแรก ที่ทำแบบไม่ตั้งใจ กะไว้ จะให้แม่ จะแจกญาติในวันเกิดแม่ กะไว้ จะให้เพื่อนพ้อง น้องพี่ใน Thaipoem.com ได้รับกันทุกคนที่เข้าไปอ่าน บทกลอนของตนเองบ่อยๆ แต่จับพลัดจับผลู เศษกระดาษ ต้นฉบับที่เขานำไปถ่ายเอกสาร พิมพ์สีเดียวออกมา กลับได้ บันทึกลงกระดาษอาร์ต กลายเป็นบทกวีมีราคา(เพราะคุณค่า กระดาษแพง) ไปเสียได้ ...เป็นพี่ใหญ่เล่มล่างสุด จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 00:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เล่มถัดขึ้นมาเป็นเล่ม ที่สามที่จัดพิมพ์ไป เพราะขันอาสา พระสงฆ์ วัดศรีประวัติบางกรวย นักเทศนาแก่นักปฏิบัติวิปัสสนา กัมมัฏฐาน ผู้ไปปฏิบัติ ณ อภิธรรมมูลนิธิและที่วัดท่านเอง โดย รับรองว่าจะพิมพ์ให้ถูกอย่างที่ท่านจะต้องตกตะลึง แถมได้กระดาษหนา ปึ้ก 80 กรัม แถมได้ปกสี่สี แถมได้บทความเพิ่มลงไป หนาเท่าตัว เทียบกับหนังสือเล่มเก่าที่ท่านพิมพ์ไว้ก่อน  แถมได้ราคาครึ่งเดียว ของหนังสือที่ท่านเคยพิมพ์เสียด้วย... นับเป็นประสบการณ์แห่งความภูมิใจลำดับหนึ่ง...แต่ต้องนับเป็น ลำดับสอง เพราะต้องแพ้เล่มแรกเป็นธรรมดาของชีวิต จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 00:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เล่มล่างไปจากนั้น เป็นเล่มที่หยิบมาที่ไรก็ใจไม่ค่อยดี เพราะอยากจะให้พระภิกษุสงฆ์ที่ตนเองไปขันอาสา พิมพ์ให้เมื่อท่านอายุครบร้อยปี ได้มีเวลาอยู่ต่อเป็น หนึ่งร้อยสองปี ดังที่ท่านได้ตอบคำถาม พยาบาล ณ โรงพยาบาล บำรุงราษฎร์ในสัปดาห์ก่อน ว่าท่านอายุ ๑๐๒ ปี แต่น่าจะเป็น ๑๐๑ ปีในเดือนนี้เสียมากกว่า ก็เพิ่งไปทำหนังสือ ครบ ๑๐๐ ปี เล่มนี้ให้ท่านในปีที่ ผ่านมานี่เอง...เพียงแต่ว่าหาทุนพิมพ์กระท่อนกระแท่น นั้นได้ถึงสามรอบ...พิมพ์ไปสามรอบแล้วท่านผู้อ่าน !!! รอบละ พันกว่าเล่มเองไม่มากไม่มายอะไร...        บอกกับเพื่อนพ้องเสมอว่า เอ แปลกแฮะ พอบอกจะพิมพ์ หนังสือหลวงปู่ดวงดีทีไร มันให้ถูก ล็อตเตอรี่เป็นพรวนทุกที ปีที่แล้ว ก็น่าจะเฉียด แปดหมื่นบาทที่ถูก หลายงวดติดๆๆๆกันจนจดไม่ทันเลย อัศจรรย์ยิ่งนัก... แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 50 01:08:31 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 01:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วก็มาถึงเล่มที่สองในการพิมพ์ของชีวิตข้าพเจ้า คือเล่ม ถวายพระพรพระปิยมหาราช ที่ทำข้าพเจ้าตกม้า อย่างแข้งขาหักตายไปเลยเพราะโดนโรงพิมพ์ที่ไปทำงาน ด้วย ทำอะไรพิสดารพันลึกในระหว่างพิมพ์ให้เราร้องไห้ น้ำตาเป็นเต่าถูกเผาซะอย่างนั้น          อะไรจะน่าขมขื่นเท่าที่ พิมพ์โน่นพิมพ์นี่ผิดไป หมดซะทุกอย่าง         แต่..แต่ก็เป็นบทเรียนชีวิตราคาแพงอีกขนานหนึ่ง ที่ทำให้ต้องจด ต้องจำ ไว้สอนลูกหลานต่อไป พร้อมทั้งทำให้ตนเอง ทำสองเล่มต่อมาให้พระสงฆ์ ซึ่งนับ ว่าได้ทำอะไรดังใจอยาก จัดหน้า จัดเล่ม จัดรูป จัดสี จัดทำ จัดพิมพ์ จัดส่ง เองไปเสียทุกอย่าง รวมไปถึง ตามไปผูกริบบิ้นไว้ให้หลวงพ่อที่วัดท่าจำปี สันป่าตอง เลยด้วย เอ้า .........หากไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับจากการ พิมพ์เล่มสองนั้น...คงไม่มีวันที่ข้าพเจ้าจะทุ่มเททั้งหัว จิตหัวใจหน้าที่ตำแหน่งการงานการเงินชื่อเสียงเพื่อกู้ ให้ ได้หนังสือที่ดีสักเล่มให้ชาวเหนือ ชาวใต้ได้ชื่นชม ดังที่ผ่านมา    ขอบคุณเล่มสอง ที่มีพระรูปทรงม้าฯ เป็นหลัก ถึงข้าพเจ้าจะตกม้าตาย แต่ก็เป็นประวัติการณ์งานครู อันดียิ่งที่จะไม่ให้พลาดอีกแล้ว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 01:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แต่ที่หยิบมาทั้งหมด ความภาคภูมิใจที่จะถวายพระนั้น ก็ภาคภูมิใจตรง "จำนวน" พร้อมทั้งริบบิ้น ที่ผูกรวมไปมันน่าดูเหลือเกินเสียมากกว่าจะเป็น เพราะ "หนังสือดีน่าดู"         หามิได้เลยท่าน        เพราะแต่ละเล่ม มีปฏิปทาต่างกันราวกับมาจากทิศทั้งสี่ตรงกันข้ามกันทีเดียว .........เล่มวิปัสสนากัมมัฏฐานนั้น หากผู้อ่านมิได้เคยเรียน อภิธรรม มา และมิได้เคยปฏิบัติ ในสายดังกล่าว อ่านไปก็ งงเต็กอย่างเดียวเท่านั้น ........เล่มแม่จ๋าเล่มแรกของข้าพเจ้า มันก็ก่งก๊งด้วย บทกลอนประเภท ร้องแรกแหกกระเฌอ หาแม่ตัวเอง ที่วันนี้ ก็ยังกู่ไม่กลับจาก อัลไซเมอร์ พร้อมทั้งประวัติ พิสดารของตนอันเสมือนหนังสือข้าพเจ้าเป็น "แถลง การณ์สารภาพบาปกับหลวงพ่อในโบสถ์" เสียอย่างนั้น ....เล่ม ครบร้อยปีหลวงปู่ครูบาดวงดี คือ สมาธิขนานแท้ของสายเหนือ รวมทั้งค่าวฮ่ำ ค่าวซอ สารพัดสุภาษิตเหนือ อันใครมิได้เคยอ่านจะเสียดาย แทบวายปราณ      เล่ม ถวายพระพรพระปิยมหาราช ข้าพเจ้าทำรูปแบบจืดชืดก็จริง แต่เนื้อในไม่ได้จืดชืดดัง เล่ม ...ให้ร้องเฮ้อ สักเท่าไหร่ สรุปว่ามัน คนละทิศละทางที่ทำไปในสามปีที่ผ่านมา จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 01:36:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถึงแม้จะรู้สึกถึงความสะเปะสะปะดังกล่าว ข้าพเจ้าก็ยังรู้สึกว่า..แรงใจที่สอดแทรกในหนังสือ แต่ละเล่ม มันมีพลังมหาศาลเหลือเกิน          อย่างน้อยมันมี "ความจริงใจ" อยู่ในนั้น อย่างน้อย มันมี "ความพอเพียง" อยู่ในนั้นอีก เพราะ มีเป้าหมายเพื่อเทิดทูนบุคคลใดบุคคลหนึ่ง อันมีตัวเองเป็นฐานประกอบ...          อย่างน้อย มันบรรลุวัตถุประสงค์" การฝึก ทำหนังสืออย่างประหยัดยิ่ง ประโยชน์สุด" สุดโต่ง กันคนละค่ายสาย ให้มาผูกรวมโยงใยในริบบิ้น สองเส้นนั้นได้           ทว่า        เมื่อจะนำแจกในงานคุณยายเพื่อจะให้แขกที่มา ในงาน   ข้าพเจ้าก็หาได้ทำไม       ข้าพเจ้ากลับวิ่งไปร้านเบสท์ บางลำพู ไปขอซื้อ หนังสือ "วิธีดับทุกข์" ของเขามาพิจารณา พิมพ์ภาพ ขาวดำ ออกมาจากเครืองเลเซอร์ แล้วก็พิมพ์โคลงที่ ข้าพเจ้ามาแปะไว้ที่หน้าบทกวี เพื่อชื่นชมด้วยตนเอง แล้วกลับนำมารวมหมู่เพื่อถวายพระดังกล่าวด้วย         หนังสือเล่มเล็ก ราคาน้อยแค่เล่มละ ๕ บาท นั้น กลับมีคุณค่าดีเด่นสมกับตลาดเมืองไทยยิ่งกว่า ที่ข้าพเจ้าทำไปทั้งหมดเสียอีก จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 01:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แต่ถึงแม้จะเป็นหนังสือ สัพเพเหระไปเสียแล้ว     อานิสงส์ในการถวายก็รู้สึกได้ที่ตืนเมรุเผาคุณยาย เพราะความเบาหวิววาบ ด้วยแรงใจ แรงศรัทธาที่เคารพ ในบุญทานที่ตนเฝ้ารออยู่ ทำให้ข้าพเจ้า สัมผัสได้ว่า "มีความเบาหวิว" มาสัมผัสตัวข้าพเจ้าและ จิตข้าพเจ้า เสมือนความ " รื่นเริงใจ" ในมหากุศลที่ข้าพเจ้าตั้งจิต ตั้งใจรอถวายพระเถระเหล่านั้นอยู่ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 01:55:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บ่ายวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าก็หอบ "รวมหนังสือผูกริบบิ้น" ของข้าพเจ้า ไปยังวัด ราษฎร์บำรุง บางแค แล้วก็นำไปใส่มือเจ้าภาพ ว่าขอช่วยกรุณา นำถวายพระสงฆ์สี่องค์ที่สวดหน้าศพเพื่ออุทิศกุศลทานให้แก่คุณยายข้าพเจ้า ที          นับว่าเป็น เรื่องที่สองที่ข้าพเจ้ายินดีทำในวันถัดไปจากการเผาร่าง คุณยายที่ข้าพเจ้ารักยิ่ง... จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 02:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การคิดจะทำหนังสือเล่มต่อไป เกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้าในวันต่อมา... ....หลังจากที่คร่ำเคร่งกับการเล่นเกม ในเน็ตเพื่อให้คลายความเครียดจากโลกเป็นจริงอันไร้สีสันสิ้นเชิงเหล่านั้น ข้าพเจ้าก็ แวะไปทักทาย โรงพิมพ์ที่ได้บริการพิมพ์งานทั้งปีที่ผ่านมา อันถูกยิ่ง ดีเยี่ยมเพื่อพระสงฆ์ในพุทธศาสนา           งานอันเราต่างช่วยกันทำด้วยใจ ด้วยวิญญาณ และได้รับผลสำเร็จเป็นบุญกุศลในแง่ต่างๆ ได้รับความสุขเย็นยะเยือกในวิญญาณที่คิดเป็นเงินไม่ได้            ข้าพเจ้าแปลความรู้สึกเหล่านั้นเป็นค่าในทางโลก ไม่ได้จริงๆ       มันอธิบายไม่ถูกว่า ความรู้สึกที่เกิดขึ้น อาจเป็นความ ภาคภูมิใจทุกครั้งที่คิดย้อนกลับไปที่ได้รับใช้พระศาสนา เป็นคุณค่ามหาศาลแก่ชีวิตปานใด         อย่างน้อยมันดีกว่าเงินที่ได้มาเพื่อคุ้มค่าต้นทุนพิมพ์ ที่เราทั้งหลายช่วยกันบริจาคร่วมกันไป        ถึงแม้ว่าหลายท่านที่ร่วมบริจาคไปยังไม่ได้รับหนังสือ ที่ข้าพเจ้าใส่ซองเตรียมไว้ให้เลยก็มี        แต่มันไม่สำคัญเท่าที่ความรู้สึกเบ่งบานในใจ         และ ความรู้สึกนี้ ข้าพเจ้าก็เชื่อว่า...หลายท่านที่เข้ามาในอินเตอร็เน็ต อาจได้รับกลับไปเช่นกัน...             เพราะ ณ จุดนี้ เงินมันไม่มีความหมายมากไปกว่า ความเบ่งบานในใจที่เราสัมผัสได้       เพราะ ฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงเริ่มคิดถึงการพิมพ์หนังสือเล่มใหม่ขึ้นอีกครั้ง หวังใจว่าจะได้มี " นักเขียนร่วม" ในเล่มนี้ของข้าพเจ้า หวังจริงๆ          ทั้งยังได้รับ"ไฟเขียว" จากพระอาจารย์ ณ วัดชนะสงคราม ท่าน กล่าวมาว่า " ดีแล้วคุณโยม..ทำไปดีแล้ว เพราะอาตมาจะได้ นำไปแจกที่วัดต่างจังหวัดเดือนเมษายนนี้ "          อย่าได้คิดหวังว่าจะได้รับเงินรับทองอะไรในการทำครั้งนี้          คิดแต่เพียงว่า ทำอย่างไร หนังสือที่ข้าพเจ้าจะพิมพ์ใหม่นี้ จะมีคุณค่า ไปทุกทิศ และ"ชุบชูใจ" ไปในทางเดียวกันเท่านั้น        ข้าพเจ้าจึงขอฝากไว้ เท่านี้ก่อน แล้วหันไป ตัดกระดาษมานั่งเย็บเล่ม เพื่อทำรูปแบบหนังสือเล่มต่อไป จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 02:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อวานเย็นเหตุการณ์เกิดหมาดๆ เราสองแม่ลูก นำถังสังฆทานใบน้อย พร้อมด้วย หนังสือผูกริบบิ้นสามชุดติดมือ ไปหา"พระสงฆ์" หมายใจจะถวายสังฆทาน ไปถึงวัดหนึ่งไม่ไกลจากบ้านลูกสาว ชื่อแบบ "ลานบุญ" อะไรทำนองนั้น ไปกดออดกุฏิพระเจ้าอาวาส ไม่มีใครมาเปิด เดินวนไปมา ใกล้ๆ เจอชายผ้าเหลืองปลิวให้เห็นก็เผ่นตามไป ได้เห็น "เด็กวัดโข่ง" คนหนึ่ง ไปถามว่า "มีพระรับสังฆทานไหม" "เด็กวัดโข่ง" ผู้นั้นรีบชี้นำไปที่กุฏิหนึ่ง ไม่ห่างมากสักเท่า ไหร่        เราสอง เห็นพระสงฆท่านนั้น มองเราแล้วพยักหน้า ให้เข้าไปรอตรงกุฏิเรี่ยพื่นซึ่งเต็มไปด้วย "สิ่งของ" แบบ ฆราวาส ไม่แปลกใจที่รอบกุฏิต้องติดเหล็กดัด         ด้วยสิ่งล่อตานั้นมีดังนี้  เครื่องซักผ้า  ดีวีดี เครื่องเสียง พัดลม ฯลฯ ซึ่งอธิบายไม่ถูกเพราะวางไว้เยอะไปหมด          สักพักท่านโผล่มาจากห้องใน เรียกให้เราสอง เข้าไป  ข้าพเจ้าเพ่งเข้าไปในห้องดังกล่าวเห็นแสงเทียน ส่องเรืองรองออกมา รอบกายเราก็ไม่มีใครอื่นอีก สองแม่ลูกมองหน้ากัน แล้วยิ่มเรี่ยราด บอกท่านว่า " อย่าเลยค่ะ ขอถวายตรงหน้าห้องเนี่ยแหละค่ะ" ท่านบอกว่า " ทำไม ไม่เข้าไป ต้องทำพิธี จุดธูปเทียนบอกกล่าว" ข้าพเจ้าจึงชี้ไปทางพระพุทธรูปที่วางเหนือ ดีวีดี ท่านแล้วตอบว่า "ตรงนี้ก็ได้ค่ะ มีพระพุทธรูปอยู่ด้วย"         ท่านก็หายไปพัก กลับมาพร้อมด้วย ผ้าจึวรใหม่ ยังไม่ได้ใช้ แล้วมานั่งตรงเก้าอี้ ด้านซ้าย เราทั้งสองก็ เริ่มสาธยายบทบาลีว่าด้วยการ ถวาย "ไทยทาน" ตามที่ท่านนำ แล้วยกถังสังฆทาน น้อยพร้อมด้วย "ชุดหนังสือผูกริบบิ้น" วางบนถัง         จบรายการท่านกล่าวว่า "ดีแล้ว ถวายอย่างนี้ ต่างจังหวัดมีคุณค่า" ข้าพเจ้าก็เลยบอกลูกสาวว่า "งั้นถวายอีกสองชุดที่เหลือเผื่อท่านไปต่างจังหวัดด้วยค่ะ" ท่านก็เฝ้าถามอีกว่า มาจากไหน ไกลไหม ครั้นข้าพเจ้าอึกอักตอบว่า ไกลหน่อย แต่แวะมาเยี่ยมลูกสาวแถบนี้ ท่านก็เซ้าซี้ถามอีกว่า บ้านเลขที่เท่าไหร่ ก็เลยส่งเดชตอบไปว่า "เลขที่ ๘๘ ค่ะ " ท่านก็ว่า "นั่นไง เป็นเลขที่พูดจากันไม่รู้เรื่องไม่สำเร็จ เห็นไหม" คราวนี้ ข้าพเจ้าขยับตัวลุกขึ้น ยิ้มเรี่ยราดเหมือนเดิม ท่านก็ไม่รอช้า หวังผลต่อว่า    " ไป เข้าไปในห้อง จะบอกวิธีแก้ให้ " ทันใดนั้นข้าพเจ้าทั้งสองก็ลุกขึ้นพร้อมกัน พร้อมบอกลา (บอกศาลาวัด) ไปเลยว่า มีธุระด่วนต้องลาเดี๋ยวนี้ เดี๋ยว ไม่ทัน       โอ ละหนอ       บ่นมาตลอดทางว่า  " คิดถึงหลวงพ่อของเรา ท่านสมถะ ใช้ชีวิตพอเพียง แต่ทำบุญเลือกไม่ได้ใช่ไหมเจ้าคะ เราจะมัวเลือกหา พระอริยะ ก็ไม่ต้องได้ถวายของก่อนวันเกิดเราแน่แล้ว "      จากนั้น เมื่อกลับจากบ้านลูกสาวคราวนี้ข้าพเจ้า กลับขับรถไปไกล ผ่านลาดกระบัง ออก มีนบุรี ออก ไปโผล่เอาคลองเจ็ด ย้อนมาออกพหลโยธิน ยาวเหยียดไกลลิบโลกมาเลย (ก็ผ่าไปตอบท่าน ว่าบ้านไกลมาก ) เลยได้ขับรถไกลแบบ เลี้ยวขวาไป นครนายก เลี้ยวซ้ายไปลำลูกกา ประมาณนั้น...         แต่ยังจำลูกตาดุดันของพระสงฆ์รูปนั้นได้ เสียวสยองจริงซะแม่นแล้ว ...ทีหลังจะจำไม่ใคร่อยาก ได้บุญยามค่ำอีกแล้วเจ้าค่ะ บันทึกไว้ ณ คืน ของ ๑๑ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๐ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 03:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11  พี่ทิกิ.. ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยน่ะค่ะ จากคุณ : Donut_ty - [ 12 ก.พ. 50 08:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ จากคุณ : scottie - [ 12 ก.พ. 50 10:24:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โมทนาบุญคะ ^^ ตอนนี้ หนูดีใจ..เพราะมีหนังสือ (รวมของพี่ทิกิ) เป็นตั้ง ๆ รอให้อ่าน  อิอิ... การอ่านหนังสือทำให้เกิดสุนทรีย์อย่างยิ่ง ขอบคุณนะคะ จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 12 ก.พ. 50 16:37:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอ้ มีแต่คนอนุโมทนาพาบุญช่วย มีแต่คนร่ำรวยการกุศล นึกแล้วชื่นใจนักเกิดเป็นคน ช่างดีล้นได้ทำบุญ..อย่างสุนทรีย์ อันนี้อ่านจากทั้งสามท่านที่มาเขียนตอบ เข้ามาสองรอบแต่ออกไปเพิ่งได้เข้ามาอ่านใหม่ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเขียนต่อให้นะคะ อิ่มใจค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.พ. 50 22:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อนุโมทนาบุญด้วยอีกคนค่ะคุณทิกิ จะอะไรก็แล้วแต่ เอา เจตนาเข้าว่า...และเจตนาในครั้งนี้ น่านับถือเหลือเกินค่ะ จากคุณ : พระจันทร์โศก - [ 13 ก.พ. 50 16:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณพระจันทร์โศกคะ คนเราชอบอะไรก็มักทำอย่างนั้นให้คนอื่น แต่คนรับจะชอบหรือไม่ อยู่ที่ "เนื้อหาสาระ"ในหนังสือนั่น ต่างหากค่ะ        เหมือนอย่าง ถาม น้อง สีน้ำฟ้าว่า ทั้งปึ๊งที่ได้ไป น้องอ่านอะไรอยู่ เธอตอบว่า "อ่านคู่มือดับทุกข์" เล่มที่ไปซื้อมาจาก ร้านเบสท์มาแจกนั่นแหละค่ะ อิอิ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 ก.พ. 50 07:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แรงบุญหรือแรงกรรมผลักดันให้ข้าพเจ้า คิดจะทำหนังสือเล่มใหม่   แล้วก็คัดเลือกเล่ม "หลวงปู่ครูบาดวงดี" ขึ้นมาดู  เมื่อคืนก่อน ไม่ได้นอน ทั้งคืนเพราะพิมพ์ต้นฉบับที่แก้ไข ส่วนหน้า ได้งีบช่วง เก้าโมงครึ่งถึงเที่ยง ตื่นแล้วทำอะไรจุกจิก มาลงรายการ การเงินสักพัก ก็สั่งเครื่องคอมพ์ print หน้าที่แก้ไข เผ่นแน่บไปธุระที่หน่วยราชการแล้ว ก็ควบ"คุณหยิง" ไปทางรัตนาธิเบศร์ เพื่อจะออกบรมราชชนนี ย้อนกลับ ไปฝั่งพระนคร      เสียงรถหอนผิดปกติช่วงชะลอเกียร์สาม บนทาง ลอยฟ้า ทำเอาใจหายวาบ แต่อย่างไรก็ไปจอดหน้าโรง พิมพ์ที่บางลำพูได้  เข้าไปสั่งงานทางโรงพิมพ์ว่า หน้าตา หนังสือเล่มใหม่ใส่เล่มเก่านี้จะต้องเป็นอย่างไร ตกลงสั่งแก้ไข เริ่มงานแล้ว ก็ออกมา       ผ่านถนนประดิพัทธ์แบบใจไม่ดีก่อนสามทุ่ม เลี่ยวรถเข้าไปหาช่างเจ้าประจำ โชคดี ช่างออกไปข้าง นอกแล้วกลับมาพอดี   ลองรถแล้วก็รายงานว่าเป็นที่ เกียร์ แล้วช่างก็บริการขับไปส่งที่คอนโด  ข้าพเจ้าก็ ขอแรงยามให้ช้วยขนของในรถขึ้นลิฟท์ไปส่งชั้นบนให้ด้วย        ช่างบอกว่า อัศจรรย์ที่พารถรอดมาถึงมือช่างได้ หากเป็นคนอื่นคงน็อคกลางอากาศ ข้าพเจ้าก็เลยตอบว่า เพราะพอได้ยินเสียงแปลกๆอย่างนั้น ก็เสียวมากเกรงว่า จะเป็นน้ำมันเครื่องรั่ว หรืออะไรประเภทนั้น เพราะฟัง เสียงเครื่องหอนแปลกๆ สรุปว่า พอเริ่มสั่งงานหนังสือ รถก็ออกอาการอีกแล้ว ทำยังกับว่า รถไม่ชอบให้พิมพ์หนังสืออย่างนั้นแหละ เหมือนว่า พอคิดจะทำบุญ ก็เกิดการลองของกันมาอย่าง ปัจจุบันทันด่วน  เหมือนเมื่อครั้งพิมพ์งานกลางปีที่ หยิบหนังสือออกจากโรงพิมพ์สดๆร้อนๆ นำไปให้หน้า ห้องกรมศิลป์ ออกมารถถูกรถเมล์วิ่งชนโครมลากไปอีกหลายสิบวา...หนังสือหลวงปู่ครูบาดวงดียังอุ่นๆหมาดๆ อยู่หน้ารถนั่นเลย  !!!                เดชะบุญงวดนี้ หลวงปู่คงช่วยพารถมาถึงอู่ได้ ตอนสองทุ่มกว่าสามทุ่มนั่น       เช้าวันนี้ เลยกลับมาเป็น "กวีคอนโด" อีกรอบ... แบบตั้งใจจะมาเยือนถิ่นเก่าที่เรารัก อยู่แล้ว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 ก.พ. 50 07:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ออกจากคอนโดเมื่อรถซ่อมเสร็จบ่ายวันก่อน ช่างนำรถมาส่งให้ถึงที่ ข้าพเจ้าก็ลากกระเป๋าข้าวของ ที่มันต้องอยู่ในรถลงมาหนังอึ้งรถอีกตามเคย        ผ่านถนนในเมืองสู่ ศูนย์สิรินธรที่น้องชายนอน เป็นคนป่วยเพื่อพักฟื้นบำบัดอยู่ที่นั่น แวะเข้าไปให้ท่านฯ เห็นหน้าสักหน่อย ก็ต่อไป ห้างค้าใหญ่สี่แยกแคราย เดินไปมาซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียนที่จะต้องใช้มากมาย หลายอย่าง แล้วก็วนไปมา ไปทำธุรกรรมอีกสองสาม อย่าง กว่าจะเข้าบ้านเอาดึกดื่น..        แต่ระหว่างทางขับรถมาตลอดทางนั้น พระอาจารย์ท่านหนึ่งอยู่ถึงเชียงราย ท่านโทรศัพท์ มาให้กำลังใจเรื่องหนังสือของข้าพเจ้าที่พิมพ์ให้พระครู บาดวงดี ฯ ก็ดีใจ เลยคุยกับท่านไว้วันก่อนว่าหากท่าน จะพิมพ์สิ่งใด ก็เรียกข้าพเจ้าได้ แล้วแนะนำให้ท่าน พิมพ์ทั้งหนังสือ ทั้งแผ่นพับไปพร้อมกัน เพื่อจะนำไป แจกถึงประเทศอินเดียโน้น ในเดือนพฤษภาคม                พร้อมบอกวิธีทำงานของข้าพเจ้า ที่จะให้ท่าน ส่งเอกสารทุกอย่างมาก่อนเพื่อจะได้ทำรูปแบบให้และ ตีราคาให้ก่อนหากตกลงปลงใจก็จ่ายให้โรงพิมพ์ไปโดย ตรง เพราะข้าพเจ้าเพียง ประสานงานและจัดรูปเล่มให้ เท่าที่จะทำให้ได้ และงานนี้ก็อาจจะต้องเขียนภาษาอังกฤษ ให้ท่านด้วย พร้อมแนะนำวิธีพิมพ์อย่างประหยัด ต่างๆนาๆ แต่ให้ดูดีสวยงาม (ไม่ขายหน้าประเทศไทย) ให้ แก่ท่านไปด้วย          วันนี้ จึงได้พูดโทรศัพท์กับท่านพระอาจารย์อยุ่ หลายครั้ง ซึ่งก็หมายความว่า ท่านจะเตรียมเอกสารพร้อม ภาพต่างๆ ส่งเมล์ด่วนมาให้ เพื่อจะได้เร่งงานให้เรียบร้อย ก่อนกลางเดือนมีนาคม          วันนี้ ข้าพเจ้า จึงมีความสุขใจ อิ่มเอิบใจอีกครั้งที่จะได้ ทำงานรับใช้พระศาสนาอีกหน และหนังสือดังกล่าว ก็จะไปแจกไกลถึงอินเดียในงานวันพุทธศาสนาโลกเสียด้วย(วันวิสาขะบูชา)   จึงนับว่าเป็นบุญของตัวเอง ที่ได้ใช้ เวลาให้เป็นประโยชน์ แม้ว่าเรื่องส่วนตัวรอบตัวจะมีปัญหา มากมายที่ทับถมกันมาหลายเรื่องที่จะต้องสะสาง แต่ปัญหาเรื่องเดิมๆเหล่านั้น มันไม่อาจมาทำให้การทำงาน วรรณกรรมร้องกรองร้อยแก้วเพื่อพุทธศาสน์นี้ดับลงได้ ง่าย ๆ ดอก           ข้าพเจ้าจึงหวนเข้ามาคืนนี้ พร้อมด้วยหนังสือมากมายที่ขนมาจากคอนโด นั่งอ่านบทกวีนิพนธ์ระดับชาติของ กรมศิลปากรที่มีอยู่แต่ไม่ค่อยได้มีเวลาอ่านทั้งนั้น           แล้วเป็นสุข สงบ ใจ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 ก.พ. 50 01:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วันนี้แวะมาบอก link ประเภท อ่านติดตามงานได้ เข้าใจขึ้น ดังนี้ค่ะ W5129768 รำพึงถึงหนังสือเล่มใหม่ [ความเรียง] tiki_ทิกิ (18 - 19 ก.พ. 50 01:52) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5129768/W5129768.html W5132555 ฝากกลอนย้อนความเรียง [บทกวี] tiki_ทิกิ (6 - 16 ก.พ. 50 06:31) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5132555/W5132555.html W5150150 ยำใหญแห่งชีวิต..จานที่สอง [บทกวี] tiki_ทิกิ (10 - 20 ก.พ. 50 23:30) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5150150/W5150150.html และ หน้านี้รวมให้ไปด้วยเลยค่ะ W5156922 มันแปลกดีเหมือนกัน [ความเรียง] tiki_ทิกิ (4 - 21 ก.พ. 50 06:39) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5156922/W5156922.html จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 21 ก.พ. 50 12:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอได้โปรดติดตามตอนสำคัญได้ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5214924/W5214924.html#1 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 11 มี.ค. 50 23:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฝากอีกกระทู้ต่อเนื่องที่น่าไปดูตามอ่าน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5288504/W5288504.html จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 4 เม.ย. 50 11:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 และล่าสุด เดินสาย 2 วัดมหาธาตุ เพชรบุรีนะคะ ที่ความเรียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5360394/W5360394.html จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 เม.ย. 50 02:29:40 ]