กลัวเหลือเกินกลัวตุ๊กแกเกาะกินใจ
เสียววูบวาบหวั่นไหวคล้ายหนาวสั่น
ราวป่วยไข้ใจสะท้านมานานวัน
และไหวหวั่นลึกซึ้งถึงวิญญาณ
ตุ๊กแกเธอมาวางไว้ถึงในอก
หวั่นวิตกยากหายาสมาาน
ใจหนึ่งดวงคงถึงวันอันร้าวราน
แผลฉกรรจ์คงจะนานกว่าบรรเทา
อย่าเลยนะขอเธออย่าเผลอปล่อย
ตุ๊กแกค่อยกัดฟันอันคมเข้า
ที่เนื้อเยื่อใจอ่อนอ่อนต้องนอนเนา
ทั้งที่รอยแผลเก่ายังร้าวรอน
ตุ๊กแกตัวที่ร้ายกาจองอาจหาญ
อันธพาลยั่วหัวใจคล้ายหลอกหลอน
คืนยาวนานล้วนฝันร้ายไปทุกตอน
จะม้วยมรณ์ก็ครั้งนี้แหละที่รัก
ถ้าตุ๊กแกแท้จริงไม่กลัวหรอก
แต่ตุ๊กแกที่มาหยอกหลอกอกหัก
หว่านเสน่หามิวายร้ายกาจนัก
คงเกินจักทำใจให้ยอมทน
แม่ตุ๊กแกช่างหนังเหนียวมิเหี่ยวหนัง
ตื่นภวังค์ช่างใจตั้งหลายหน
ขอเถอะนะน่าคืนนี้แม่หน้ามน
อย่าได้ปล้นการหลับนอนรีบถอนตัว
จะมายั่วจะมาว่าอย่าให้ป่วน
อย่ามากวนหัวใจหมายยิ้มหัว
ถ้าแน่จริงทุ่มกายใจอย่าได้กลัว
เหลือแต่ตัวเปลือยหัวใจมาให้เลย.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๐๓.๑๙ นาฬิกา
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 50 12:01:11
จากคุณ :
huaboonsan
- [
14 ก.พ. 50 09:37:40
]