Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ~:-:~ โ ป ร เ จ ค รั ก ฉ บั บ ร็ อ ค ~:-:~

    สวัสดีวันแห่งความรักค่ะ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ  
    เอางานเรื่องสั้นมาลงให้อ่านเพิ่มความหวานในหัวใจนะคะ

    ขอให้ทุกคนมีความสุขในวันนี้และทุก ๆ วันที่หัวใจมีรัก
    นะคะ

    เจ้านัท

    ~:-:~ โ ป ร เ จ ค รั ก  ฉ บั บ ร็ อ ค ~:-:~

    .....ประเภทผู้หญิงที่ผมทนไม่ได้เลยนะเหรอ...อืมมม..ก็พวกที่ฉลาดเหมือนไอน์สไตน์มาเกิดใหม่  เรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้บนหิ้ง แถมยังหยิ่งจองหองเหมือนแมวเปอร์เซียเวลาเธอไม่ถูกใจใครก็เอาแต่สะบัดหน้าหนี  แต่แม่เจ้าประคุณดันไปหลงรักหมากว่ากว่าแมวนะสิ!!!…

    น้ำนิ่งสะบัดหน้าหนีแม่หัวหน้าทีมพัฒนาโปรแกรมสาวที่ยืนสั่งงานไม่หยุดปาก อยู่ตรงหน้าเขา และนั่นก็คือคุณสมบัติส่วนตัวแบบพิเศษของเธอที่เขาจับออกมาได้ ทุกเซลเชียวล่ะ

    โดยรวม ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็มีดีอยู่หลายอย่าง เฉกเช่นผู้หญิงส่วนน้อยจะพึงมี ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาที่ ดูโดดเด่น ราวกับสวรรค์จนใจปั้นแต่ง ไม่ว่าจะเป็นริมฝีปากแดงรูปกระจับจนน่าจะจับมาจูบเสียหลาย ๆ ที หรือไม่ก็สะโพกมนกลมได้สัดส่วน ไม่ว่าดูเธอเดินกี่ทีกี่ทีก็ไม่มีวันเบื่อ ถ้าเธอไม่หันมาทำตาเขียวใส่เสียก่อนล่ะนะ

    หัวหน้าทีมพัฒนาโปรแกรมของบริษัทฯ เขาเนี่ย ถ้าไม่มีบอกใครก็คงไม่เชื่อว่า เป็น สาวสวยคนนี้ ที่ไม่ใช่มีดีแค่หน้าตา แต่สมองเธอยังอัจฉริยะอีกต่างหาก เหมือนที่เขาเคยได้ยินว่า เธอเป็นไอน์สไตน์กลับชาติมาเกิด แต่ไหงสวรรค์ใส่เพศให้ผิดก็ไม่รู้นะดันกลายเป็นผู้หญิงแถม ยังเลิศเลอไปเสียทุกอย่าง เลิศเลอจนไม่มีใครกล้าเอื้อมไปแตะต้อง

    “คุณนิน ทางอเมริกาส่งราชชื่อชุดที่จะมาแลกเปลี่ยนมา แล้วนะครับ” ผมนายน้ำนิ่ง เอ่ยปากบอกเธอ คุณนิน หรือ คุณญาณิน ของทุกคน

    เธอทำเพียงแค่เหลือบตาขึ้นมา แล้วก็พยักหน้าง่าย ๆ ราวกับไม่อยากจะพูดคุยกับผม ซึ่งเป็นถึงผู้ช่วยเธอ ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมพัฒนาโปรแกรมยักษ์ ข้ามทวีป โปรแกรมนี้ แค่คิดผมก็น้อยใจตงิด ๆ ในความลำเอียงของพระเจ้า

    ผมเลยได้แต่คอตกเดินกลับไปยังโต๊ะตัวเอง ก่อนที่จะด่าตัวเองว่า
    ...ไม่น่ามาบอกคุณเธอเลย น่าจะส่งคนอื่นให้ไปโดนสายตาเชือดเฉือนนั้นเสียเอง...

    จะว่าไปโต๊ะทำงานผม กับโต๊ะทำงานเธอ ก็อยู่ไม่ไกลกันหรอก แค่เดินห้าก้าวก็ถึงแล้ว เพราะฉะนั้น เป็นไปได้ทุกขณะจิตว่า เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมาทีไรก็จะเจอหน้าสวย ๆ ของเธอเป็นอันดับแรก และนั่น...ใช่ ผมตกหลุมรักเธอเงียบ ๆ..และอาจจะอกหักเงียบ ๆ ด้วยเช่นกัน

    ไม่ว่าจะอาการขมวดคิ้ว หรือเวลาเผลอตัวแล้วชอบเอากัดปลายนิ้วโป้งไว้ ผมเห็นทุกอากัปกิริยาบนสีหน้าเธอ แต่จะบอกว่า

    เธอเป็นผู้หญิง ชนิดเดียวกับที่ผมต้องละเว้นให้ห่างไกลจากตัวที่สุด..แล้วจะทำไงได้ ในเมื่อผมตกลงไปในหลุมนั้นแล้วอย่างตั้งใจเสียด้วย แต่โดยไม่รู้ตัวหรอกนะ..

    ยังไงผมก็ต้องรักษาฟอร์มของผมไว้ก่อน ผมจะไม่ยอมให้เธอรู้เป็นอันขาดว่า ผมตกลงไปในหลุมที่เธอตั้งใจขุดหรือไม่ผมก็ไม่รู้ ตกลงไปเสียแล้ว

    “คุณน้ำนิ่งคะ ชุดที่จะแลกเปลี่ยนไปทางอเมริกา นินจะเพิ่มคุณ แมร์ เข้าไปด้วยนะคุณว่ายังไง”

    เปล่าผมไม่ได้ตอบเธอหรอก และผมก็ไม่รู้ด้วยว่าเธอยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานผมตั้งแต่เมื่อไร เพราะไอ้โต๊ะทำงานผมมันเต็มล้นไปด้วยกองหนังสือเกี่ยวกับโปรแกรม ไหนจะแผ่นซีดี และยังจะอุปกรณ์ต่าง ๆ เธอคงจะเรียกผมอีกครั้งแล้วเห็นว่าผมไม่ได้ยินจริง ๆ นั่นแลหะ เธอจึงใช้มือบอบบางของเธอเคาะที่บนโต๊ะผมอย่างแรง

    ผมเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้านั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะค่อย ๆ หยิบชุดหูฟังออกจากหูตัวเองเลิกคิ้ว ตีสีหน้ากวนถาม

    “มีอะไรครับคุณนิน”

    เธอขมวดคิ้วมุ่นกับสีหน้ากวน ๆ ของผม ก็เธอตีสีหน้าโหดดุกับผมก่อนทำไมล่ะ

    “เวลาทำงานนะคะไม่ใช่เวลาฟังเพลง”

    “ผมก็ทำงานไปด้วยฟังไปด้วยไง ผมถนัดอย่างนี้นี่” เขาบอกเธอ ก่อนจะเห็นเธอเหลือบมองแผ่นเพลงที่บรรจุไปด้วยเพลงร็อคหนัก ๆ จนถึงซอฟท์ร็อค แล้วเธอก็เลิกคิ้วเหลือบตามองแบบไม่ค่อยจะเชื่อสายตาตัวเองนัก

    “ผิดตรงไหน ที่ฟังเพลงร็อคไป พัฒนาโปรแกรมไปนะ” ผมเอ่ยปากถาม

    “ก็ไม่ผิดหรอกค่ะ แล้วตกลงว่าคุณเห็นว่าไง นินจะให้ คุณแมร์ไปดูงานที่อเมริกาเพิ่มอีกคน”

    “ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว จะไปจะมากลับมาก็ต้องมาช่วยกันสะสางไอ้โปรแกรมข้ามทวีปหฤโหดนี้ให้มันรอด ๆ ไปเสียที ไม่งั้นสมองผมคงจะใช้การทางด้านอื่นไม่ได้นอกจากเจ้าโปรแกรมนี่”

    “งั้นเป็นอันตกลงนะคะ”

    “คุณเป็นหัวหน้าทีม อะไรที่คิดว่าดีก็ทำเถอะ” พอผมพูดประโยคนี้ออกไป คนฟังได้แต่อึ้ง หันมามองผมราวกับเห็นผมเป็นตัวประหลาดด้วยระยะเวลาประมาณห้าวิ ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

    คุณนิน ยิ้มให้ผม!!!…

    และผีบ้าตัวไหนของผมก็ไม่รู้ที่มันสิงปากทำให้ผมโพล่งออกไปว่า

    “ยิ้มบ่อย ๆ สิครับ พอยิ้มแล้วคุณนินน่ารัก”

    ฉึก!!!

    เสียงสวิตท์ที่หัวใจผมนั่นเองที่มันปิดลงมากะทันหัน เพราะทันทีที่ผมพูดเสร็จรอยยิ้มนั้นก็หุบลงทันที แถมด้วยสีหน้าดุเหี้ยมก็กลับเข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องเรียกหา

    ไม่มีคำขอบคุณมีก่อนที่เธอจะเดินหันหลังสะบัดสะโพกได้รูปสวยของเธอแล้วกลับไปกระแทกตัวนั่งบนโต๊ะทำงาน

    โอ๊ยยย...ช่างน่าสงสารเก้าอี้เสียจริง และผมอยากเข้าไปแทนที่มันชะมัด...

    # :-: ^-^ #:-: ^-^ # @ ToT @# :-: ^-^ #:-: ^-^

    จากคุณ : เปียร์รุส - [ 14 ก.พ. 50 22:42:40 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom