One Question

นับตั้งแต่พบกันจนวันนี้
ฉันเองก็มีสิ่งหนึ่งที่อยากถามเธอ
แต่พอ....
มองใบหน้าของเธอแล้วคำถามนั้นก็เสมือนเป็นเหรียญ
ที่หลุดเข้าคอ มันทั้งอึดอัด หายใจไม่ทัน
ทั้งที่อยากพ่นสำลักออกมาแทบตาย
แต่ก็จนใจได้แต่อ้ำอึ้งจนหน้าแดง
เธอชอบล้อเลียน เวลาใบหน้าของฉันหน้าแดงกล่ำจนถึงคอ
ไม่รู้เลยสินะ
รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะของเธอที่ชอบอกชอบใจกริยาเปิ่นๆของฉัน
ทำให้ฉันลืมโลกรอบกายหมดเลย
ไม่สิ....ความจริงคือ
ฉันรักทุกปฏิกิริยาของเธอมีต่อฉัน
มันสำคัญมากนะ
สักนิดหน่อยเธอคงไม่เคยรู้เลยสินะ
แม้ยามสายลมพัดต้องผิวกายเธอแล้วผ่านมาทางฉัน
แค่นั้นโลกของฉันก็ไม่เหมือนเดิม
การได้อยู่กับเธอทุกเมื่อเชื่อวัน
ทุกเวลา ทุกขีดวินาทีบนเรือนนาฬิกา
คือความสุขของฉัน
เธอล่ะรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า?
ยามฉันลืมตาตื่นในตอนเช้า
แสงแดดอ่อนที่ทอแสงเข้ามาทางหน้าต่าง
ดวงตาพร่าพรายด้วยความคิดถึงทำให้ฉันต้องถอนใจเบาบาง
เธอคือภาพงดงามที่ปรากฏอย่างอัศจรรย์
นางฟ้าเก็บปีกแล้วนั่งท่ามกลางแดดอุ่น
ท่องบทกวี  ร้องเพลง  หรืออาจเพียงทอดถอนหายใจ
ดอกไม้ยามเช้าก็เบ่งบานในหัวใจของฉัน
เธอทำให้ฉันรู้สึกล่องลอยอยู่ในปุยเมฆนุ่ม
ฉันจะบอกอย่างไรให้เธอเข้าใจฉัน
รักหรือ? มันพื้นไปหรือเปล่า
สำหรับความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่กว่าจักวาล
รักมากๆหรือ? เชยไปอีกนั่นล่ะ
สำหรับหัวใจที่ดื่มด่ำซาบซึ้งกับเธอจนบัดนี้
ฉันควรกอดเธอไว้สักนาทีดีไหม
เพื่อให้ความรักหนักแน่นนั้นซึมซาบตรงเข้าหัวใจของเธอ
แบบนั้นน่าจะดี ถ้าเธอทำเฉไฉ
ฉันจะจูบเธอแล้วกระซิบถาม
“รักฉันหรือเปล่า?”
เถอะนะที่รัก...
บอกเล่าความเป็นไปของหัวใจของเธอให้ฉันได้รู้บ้าง
แม้เพียงน้อยนิดก็ยังดี นะคนดี

แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 50 20:32:05