 |
ช่วยวิจารณ์งานหน่อยค่ะ-...การเดินทางสายสั้นๆ...กับน้ำใจของคนตัวเล็ก
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเล็กน้อยค่ะ ปกติดิฉันอยู่ห้องชานเรือนค่ะ แต่ชอบงานเขียนซึ่งก็ทิ้งร้างไปกว่า 10 ปีแล้ว ตอนนี้อยากเขียนอีก แต่ก็ยังเขียนไม่ได้ดี อยากให้เพื่อนๆช่วยวิจารณ์ ติ และแก้ไข ในข้อที่บกพร่องเพื่อดิฉันจะได้ก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นใจ ดิฉันชอบแนวเขียน แบบเปรียบเทียบ หักมุม ให้ข้อคิด จะบรรยายไม่เก่ง ชอบเขียนแบบกระชับ เรื่องนี้อยากทราบว่าเขาเรียกเรียงความ หรือบทความ ถ้าหากจะขยายขึ้นมาให้เป็นเรื่องสั้นควรทำอย่างไรเพิ่มเติมจุดไหนอย่างไร ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ.....และจะหมั่นเดินทางมาพบครูบ่อยๆค่ะ... ................................................................. เรื่อง..การเดินทางสายสั้นๆ..กับน้ำใจของคนตัวเล็ก
ช่วงนี้ ดิฉันมีความจำเป็นต้องตื่นเช้ามืดเพื่อส่งลูกขึ้นรถเมล์ ซึ่งเราจำเป็นต้องนั่งคู่ไปกับเขา...ด้วยความคิด..อยากให้ลูกช่วยตัวเองและเป็นคนติดดิน นั่งไป..ปากก็พร่ำพูดไป...ถ้ารถมันจอดไม่สนิทก็อย่าเพิ่งขึ้น ถ้ารถมันออกไปแล้ว ก็ไม่ต้องวิ่งตาม..ให้รอคันใหม่นะลูก พูดซ้ำๆทุกวัน จนลูกบอกว่า...แม่จ๋าเลิกบ่นได้แล้ว
ขากลับจะเจอสมาชิกซ้ำหน้าคือ... เด็กนักเรียนหญิงตัวเล็ก นั่งหลับ...น้ำลายไหล เด็กนักเรียนชายตัวเล็กนั่งหลับ...คอตกไปข้างรถ นานๆพวกเขาจึงจะสะดุ้งตื่น ดูข้างทางสักทีหนึ่งว่าถึงไหนแล้ว เด็กสองคนนี้ไม่ได้มาด้วยกัน แต่ตัวเล็กราวเด็ก ป.1 ไม่มีพ่อแม่นั่งมาด้วย คิดว่า...พอรถหมดระยะ กระเป๋าจะต้องเรียกตื่น เพราะอู่รถปลายทางคือ ร.ร กทม.แห่งหนึ่ง ...เป็นความลงตัวระหว่างกระเป๋ารถเมล์กับผู้ปกครอง
มีขาประจำอีก...เด็กชายแฝด 4 คน
อัศจรรย์ไหม? เด็กแฝด 4 คน ใส่ชุดนักเรียน เสื้อขาวสะพายเป้สีแดงเหมือนกัน ถ้าอากาศหนาวก็ใส่เสื้อสีฟ้าทั้งหมด หน้าตาเหมือนกัน กิริยาอาการคล้ายกัน มีกระติกน้ำคนละใบ พอใกล้ถึงสี่แยก รกเมล์จอดป้าย ก็วิ่งตุบตั่บกันขึ้นมากระจัดกระจายหาที่นั่ง แปลกใจอีกแล้ว...เด็กตัวเล็กมากราวเด็ก ป.1 แต่..ไม่มีพ่อแม่นั่งมาด้วย
เช้าวันนี้...อากาศขมุกขมัว คล้ายฝนจะตก ดิฉันส่งลูกถึงหน้า ร.ร แล้วก็ขึ้นรถกลับ พลางนึกในใจ..ลูกเราก็โตมากแล้ว ทำไมเราต้องนั่งรถประกบไปอย่างนี้วะ... พอขึ้นรถเมล์ได้...ก็เจอขาประจำ...เด็กหญิง-ชายตัวเล็กนั่งหลับ วันนี้คนไม่แน่นมาก คำว่า"ปลากระป๋อง" อาจใช้ได้บ้างไม่ได้บ้าง โดยเฉพาะวันศุกร์...ที่พวกปลาชอบโดดงาน 3 วันติดกัน ขึ้นมาแล้วก็ได้นั่ง..เออ..โชคดีวุ้ย...เรา
พอใกล้ถึงสี่แยก...รถจอดป้าย สำเนาเดิมก็ปลากฎ เสื้อขาวกระเป๋าแดง กระติกน้ำ 1 ใบ วิ่งกันขึ้นมา...เสียงตุบตั่บๆบรรเลงถี่ๆ เหลียวซ้ายแลขวา ไม่มีที่นั่ง...เด็กแฝด 4 คน ยืนงงๆ แต่...เฮ้ย...นั่น!!! ทุกคนบนรถต้องตกตะลึง เพ่งสายตาไปที่จุดเดียวกัน
เร็วอย่างที่สุด..เด็กชายที่นั่งหลับได้สะดุ้งตื่นเหมือนนึกอะไรได้ รีบลุกขึ้น...เรียกเพื่อนมานั่ง ลุกขึ้นยืน..ไหล่ต่อไหล่ชนกัน...ตัวเท่ากันเลย!!! เพื่อนนั่ง...แล้วตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม
คนบนรถส่งสียงฮือฮา..แล้วก็หันมายิ้มสบตากัน กระเป๋ารถพูดขึ้นว่า "โถ...พ่อคุณ ตัวเล็กเท่ากัน แต่ใจดีจังเลย" ..ไม่นาน ก็มีผู้ใหญ่ลุกให้เด็กตัวเล็กทั้งหมดได้นั่ง...
...เป็นการเดินทางสายสั้นๆ...ที่ดิฉันมีความสุขและปลาบปลื้มมากค่ะ...
จากคุณ :
ลูกชิ้นปลาเด้ง
- [
16 ก.พ. 50 22:31:17
]
|
|
|
|
|