ห่างไปนานเลยขอรับ สำหรับห้องกวี ด้วยภารกิจหน้าที่อันมากมาย ยุ่งเหยิงสุดจะบรรยาย วันนี้ก้อนดินกลับมา
พร้อมกับกลอนที่แทนความรู้สึกลังเล ละล้าละลัง ในความรักครั้งใหม่ ที่หลายๆ คน คงเคยรู้สึกแบบนี้กันบ้าง...
ไปอ่านกันเลยขอรับ
***
เมื่อมีใคร คนหนึ่ง เดินเข้ามา
ฉันย้อนมา ถามตัวเอง ดูอีกครั้ง
กับอดีต ที่เคย ละล้าละลัง
พร้อมหรือยัง กับการเริ่ม รักใคร...สักคน
มีจริงหรือ รักแท้ เคยสงสัย
ทำให้ใจ ไม่กล้า จะดั้นด้น
จึงต้องอยู่ อย่างเหงา และทานทน
ไม่กล้ารัก ใครสักคน เพราะยังกลัว
เริ่มดีไหม ใจยัง คงไม่กล้า
หรือเพราะว่า ใจปิดกั้น จนหม่นมัว
เธอก็ดี แสนดี แต่ใจกลัว
เป็นรักลวง รักรั่ว เพียงชั่วคราว
จะรักเธอ หรือเศร้า เหงาใจต่อ
จะเพียงพอ ความเดียวดาย และเหน็บหนาว
จะร้องไห้ ทุกครั้ง ที่มองดาว
จะรวดร้าว แบบนี้ ดีไหมเรา...เฮ้อ
แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 50 13:41:44