เรื่องนี้เป็นภาคต่อจากเรื่องสั้นเล็กๆ ที่ผมเขียนขึ้นเมื่อ 2 ปีก่อน ( แด่ความมืดที่อยู่ในใจ ) นะครับ ซึ่งเดิมทีผมกะจะเขียนให้เป็นนิยายแฟนตาซีไซไฟยาวๆ แต่ดูแล้วคงไม่ไหว เพราะเห็นตัวอย่างจาก FF7 ที่เป็นเกมที่ผมชอบมากแล้วผมคงไม่มีปัญญาผูกเรื่องที่สุดยอดเช่นนั้นได้ ก็เลยขอเขียนเรื่องสั้นง่ายๆ แค่นี้ไปก่อน
http://bbs.pramool.com/webboard/view.php3?katoo=K19814
สำหรับอันนี้คือเรื่องก่อนนะครับ
------------------------
ร้านเหล้า Andronessla นอกเมือง Yonshlam เวลา 21.20 น.
" โอ้! ดูนั่นสิใครมา "
" ท่าน Seeker นักบุญ ว่าแต่แกรู้จักชื่อมันหรือเปล่าวะ? ฮ่าๆๆ "
ร้านเหล้าแห่งนี้ยังคงแน่นไปด้วยเหล่านักแสวงโชคและผู้คนหลากหลายอาชีพที่โลดแล่นในยามกลางวันบ้าง กลางคืนบ้าง แสงไฟสีเหลืองนวลสลัวๆ ในโคมไฟเก่าๆ ที่ใช้ตกแต่งร้านแบบในยุคโบราณ และผู้คนที่มาจากต่างถิ่นต่างเมืองที่สรวลเสเฮฮาสนทนากันสนุกปากแกล้มไปด้วยแอลกอฮอล์ชั้นดีตามแต่ที่จะสั่งมาดื่มกัน โดยส่วนตัวแล้วถ้าผมว่างจากภารกิจแล้วก็มักจะใช้จ่ายเงินเล็กๆ น้อยๆ มาคลายความเหงา ณ สถานที่แห่งนี้เป็นประจำ หลายคนที่ฟังผมแล้วอาจจะงงไม่น้อย ปกติการเข้าร้านเหล้า บาร์ ผับหรืออะไรทำนองนี้ไม่น่าจะเสียค่าใช้จ่ายถูกๆ แต่ที่นี่เขาถูกจริงๆ เพราะเจ้าของร้านแกมีกิจการอย่างอื่นทำอยู่ด้วย
" มาแล้วเรอะคาห์น วันนี้จะสั่งอะไรล่ะ อย่างเดิมไหม? "
" อย่างเดิมล่ะครับ! เบียร์สดหนึ่งเหยือก ว่าแต่ของที่ผมสั่งล่ะ "
" อ่อ! เสร็จแล้ว ตามมาสิ ดูสิว่าใช้ได้ไหม? "
นั่นแหละครับอาชีพหลักของเจ้าของร้าน แกเป็นคนนิสัยดี และก็เป็นที่รู้จักว่าเป็นช่างทำอาวุธที่ฝีมือเยี่ยมคนหนึ่งในดินแดนตะวันตกเฉียงใต้ ทั้ง Seeker อาชีพและผู้คนที่อยากมีอาวุธสวยๆ และใช้ได้ถนัดมือสามารถออกแบบและมาให้แกดูและทำได้ในราคาตามแต่ความยากง่ายของอาวุธนั้นๆ คนที่มาสั่งทำนั้นก็เยอะพอสมควรดัง
นั้นแกจึงสามารถนำกำไรจุดนั้นมาเปิดร้านเหล้าซึ่งเป็นความฝันของแกอีกประการนึงได้อีก
" เป็นไง Gun Jamadhar ที่ชั้นทำขึ้น เหมือนแบบของนายไหม? "
" ขอผมลองหน่อยนะครับ "
สองเดือนก่อนที่ผมจะไปทำภารกิจตามหาเด็กสาวที่ไปถ่ายหนังอย่างว่าในมหานคร Bedokia ผมก็รู้สึกว่าการต่อสู้ของผมนั้นยังไม่รวดเร็วพอทั้งๆ ที่ผมเป็น Seeker สายกึ่งลอบสังหาร แต่การที่ต้องมาเปลี่ยนจากปืนเป็น Katar และเปลี่ยนจาก Katar เป็นปืน มันก็ดูไม่คล่องและช้าเกินไป หากเจอกับพวกที่มีความเร็วมากๆ ก็คงสู้ลำบาก แม้แต่คราวก่อน เจ้าเฮิร์ค Seeker สายพลกำลังมันยังเกือบจะเอาชีวิตผมได้เพราะผมมัวแต่พะวงเรื่องการเปลี่ยนอาวุธ ดังนั้นผมจึงต้องทำอะไรสักอย่าง และด้วยฝีมือของเจ้าของร้านนี้ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง ปืนพกกับ Katar ถูกนำมาออกแบบเพื่อรวมกันเป็นหนึ่งเดียว
" หวังว่านายคงไม่ว่ากันนะคาห์น ชั้นจำเป็นต้องทำให้มันผ่ากลางระหว่างใบมีดทั้ง 2 เพื่อที่จะได้แทรกลำกล้องขนาด 9 มม.เอาไว้ตรงกลางได้ เวลาจะใช้ก็แค่ใส่แบบ Katar ปกติ นิ้วกลางก็จะสอดเข้าไปในไกที่ทำแบบพิเศษ พอจะยิงก็แค่ขึ้นลำที่ด้านบนก็แล้วกัน เป็นไงใช้ได้ไหม? "
ผมพิจารณาดูอาวุธใหม่ที่เจ้าของร้านแกทำขึ้น นับว่าใช้ได้ดีทีเดียว ผมยังสามารถจับแบบ Katar ได้ตามปกติ ขณะเดียวกันถ้าผมจะยิง ผมก็แค่ขึ้นลำแบบปืนทั่วๆ ไปได้เพราะคันรั้งมันอยู่ด้านตรงข้ามกับด้านที่ผมจับอยู่ และเวลาที่ผมจับนั้นนิ้วกลางก็จะร้อยเข้ากับไกปืนแบบพิเศษทันที พอผมหุบนิ้วกลางเข้ามา ไกก็จะทำงานตามหน้าที่ของมันไม่ต่างอะไรกับปืนทั่วๆ ไป
" แย่หน่อยนะคาห์น ชั้นทำให้มันใส่ลูกได้แค่ 10 นัดเองว่ะ เอาเป็นว่าลดพิเศษก็แล้วกัน "
" แค่นี้ผมก็ OK แล้ว...........อ่อ! ผมต้องไปแล้วนะเถ้าแก่ ดูท่างานจะเข้าน่ะ "
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้ว มันมาจากเพื่อนเก่าที่ผมคุ้นเคย แต่ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ ว่าทำไมคนที่เป็นทหารระดับ A Class อย่างหมอนั่นถึงต้องมาจ้างผมให้ทำงานให้ ที่สำคัญมันเป็นงานที่ผมไม่ค่อยชอบเสียด้วย นั่นก็คือ " บอดี้การ์ด "
" ชั้นล่ะเซ็งแกจริงๆ นะกิออส ถามจริงๆ เหอะแกคิดไงวะที่จะให้ชั้นไปเป็นบอดี้การ์ดเนี่ย แกก็รู้ว่าชั้นไม่ชอบงานแบบนี้ ยิ่งคนที่คุ้มกันเป็นผู้หญิงแล้วชั้นยิ่งรำคาญ "
" ช่วยๆ กันหน่อยนะ ชั้นมีภารกิจด่วนว่ะ ต้องไปคุ้มกันคณะผู้ว่าฯ แต่ละเมืองที่มาประชุมกันที่เมืองหลวงโน่น กว่าจะมาก็คงไม่ทันงานเลี้ยง ชั้นไม่รู้ว่าสื่อมันจะเล่นอะไรอีก ระวังด้วยละกัน "
" เออ! เอางั้นก็ได้ "
จะอย่างไรก็แล้วแต่ ผมมันก็คนใจอ่อน สุดท้ายก็ยอมรับงานมันจนได้ ถ้าผมเดาไม่ผิด ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะเป็นคนที่มันชอบนั่นแหละ แต่ติดว่าเธออยู่วงการบันเทิง แต่เจ้ากิออสเพื่อนผมนี่มันเป็นทหารอาชีพ เลยไม่ค่อยเจอกันเท่าไร
3 วันต่อมา
กรุง St.Elenix เวลา 22.50 น.
ผมมาตามสถานที่ๆ เพื่อนผมให้ไว้ มันเป็นสตูดิโอสำหรับถ่ายทำละคร ที่แห่งนี้คือที่ๆ เป้าหมายของผมจะมาทำงานเป็นประจำ
" คุณเรมิใช่ไหมครับ? ผมเป็นเพื่อนของกิออส เขาบอกให้ผมมาคอยดูแลคุณในช่วงที่เขาไปทำงานที่ทำเนียบฯ "
" ค่ะ! กิออสเค้าบอกชั้นแล้ว เขาบอกว่างานเลี้ยงประจำปีของวงการบันเทิงปีนี้คงไปไม่ได้.....เอ่อ! คุณฟังชั้นอยู่ไหมคะ? "
" อะ...อ่อครับฟังอยู่ "
ดูเหมือนว่าเธอจะมองผมอยู่โดยที่ผมไม่กล้าสบตากับเธอเลย เพราะสายตาผมมันออกอาการแย่ๆ ตามประสาผู้ชายคนนึงไปเสียแล้ว ผมมองดูหญิงสาวหน้าตาดีผมสีน้ำตาลอ่อนๆ แต่งชุดราตรีในแบบที่ค่อนข้างจะทำให้ผู้ชายที่ได้มองแล้วอาจจะเตลิดไปไกลได้ไม่น้อย ผมสอดส่ายสายตาไปทั่วจนเธอเรียกผมจึงได้สติแล้วคุยกับเธอต่อ
" โทษทีนะ ผมเผลอคิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อย "
ผมพยายามพูดแก้ตัวไปงั้นๆ เธอเองก็คงจะรู้เพราะน่าจะสังเกตว่าผมหลบสายตาเธออยู่ตลอด แต่ช่างเถอะ ผมพยายามจะไม่สนิทกับเธอแม้ว่าเธอจะเป็นแฟนเพื่อนผมก็ตาม นั่นเพราะว่าผมชอบชีวิตอิสระมากกว่าที่จะต้องมามีภาระ ผมไม่ต้องการปกป้องใครเป็นพิเศษด้วยเหตุนี้ผมจึงเกลียดงานประเภทบอดี้การ์ดเอามากๆ
" นี่เรมิ! เสื้อที่ลองน่ะใช้ได้ใช่ไหม? "
" ใช้ได้จ้า! เอาว่าอีก 2 วันที่จะไปร่วมงานคงจะดูเด่นกว่าใครแน่ๆ "
ผมได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเซ็งๆ ไม่น้อย อย่างที่ใครๆ ก็รู้ดี คนในวงการนี้ชอบโชว์ของหรูๆ และมักจะแสวงหาหนทางที่จะขึ้นไปโดดเด่นหรือเป็นข่าว แต่จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่วงการบันเทิงอย่างเดียวหรอก ทุกวงการในโลกนี้ล้วนแต่ถูกโยงใยเข้าด้วยกัน แม้แต่ Seeker บางคนยังทำตัวเป็นพวกชอบแสวงหาเรื่องส่วนตัวของคนดังๆ มาขายให้กับสื่อ และคนเหล่านั้นก็จะมีฉายาติดในทำเนียบ Seeker เช่นกัน ตามนิสัยมนุษย์ที่อยากดังกันอยู่แล้ว
" คุณใส่ชุดนี้ไปงาน ไม่กลัวถูกนินทาหรือถูกเอาภาพไปตัดต่อหรือ? " ผมถามเธอเมื่อช่างเสื้อประจำของเธอไปแล้ว
" ก็ไม่รู้สินะคะ! แต่งานแบบนั้นเนี่ยเขาแข่งกันแต่งตัวจะตาย ขืนชั้นทำตัวเป็นคนโบราณ คงโดนโห่แน่ๆ อีกอย่างเรื่องพวกซุบซิบเนี่ย มีใครบ้างไม่เคยโดนล่ะคะ "
จากคุณ :
TonyMao_NK51 
- [
19 ก.พ. 50 17:48:55
]
เรื่องสั้นพิเศษ : Poison of Maya
