ก็เข้ามาดูที่ห้องนี้อยู่บ่อยๆ แต่นานๆครั้ง.....
วันนี้    ก็เลยเสนอความแตกต่างบ้างครับ   เลยลองส่งความคิดที่เรียงร้อยเป็นความเรียงมาฝากกัน    
มันจะเป็นปรัชญาอยู่บ้าง.....................................  
ดังนั้น ขออ่านในยามที่ใจสงบ......คงมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยครับ.........



เมื่อตื่น  กายตื่น   แล้วจิตจักตื่นตามมา.....
ร่างกายเป็นฐานแห่งพลังมุ่งหวังที่เป็นเพื่อนร่วมทางที่ก้าวเดินไปในหนทางที่ยาวไกล................
จงตื่นพร้อมแสงตะวัน    ดำเนินไปพร้อมยามคืนแห่งพลังจักรวาล      
ชีวิตไม่มีอะไรมากไปกว่า  การดำเนินไปตามกฏกติกาของธรรมชาติเป็นปฐม...

ตัวเรา  คนอื่น  และสังคม.....คือ สภาวะเกาะเกี่ยว  เป็นกาย-จิตแห่งมนุษยชน    
ต่างแข่งขัน-ร่วมมือ  แยกส่วนทำหน้าที่ที่แตกต่าง  เป็นกลไกเพื่อดำรงอยู่  ที่พึ่งพากันและกัน.......
โดยมีพลังแห่งทรัพยกรของโลกที่พร้อมให้.....ให้...และให้มาโดยตลอด................


เมื่อเราออกไปเผชิญโลก    สิ่งต่างๆ......มันดำรงอยู่.....ดำเนินไป   ตามครรลองของมัน.......มันไม่ใช่ของเรา
เราเพียงต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์  เพื่อให้ผ่านมันไปได้..........หรือเข้ากระทำการณ์เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
แต่บางครั้งหรือบ่อยครั้ง    มันไม่มีหรือไม่ได้ดังใจหวัง.........  
วิถีที่เราเดิน เพื่อให้ความหมายต่อสิ่งๆหนึ่งนั้น    มันแคบ   เพราะ เราเลือกที่จะหาบางสิ่งจากสรรพสิ่ง......
ดังนั้น  มันจึงต้องแคบ   แต่นั่นคือ  ความเสี่ยงและอาจพบกับความเจ็บปวดได้เสมอ  

การเดินในวิถีทางที่แคบ  บ่อยครั้งที่ต้องใช้ความพยายามอย่างสม่ำเสมอ.........
ตรงนั้น คือ ความอดทนและกลายเป็นทิศทางที่สร้างตัวตนของเราขึ้นอย่างช้าๆ................
ความอดทนบ่อยครั้ง......คนส่วนใหญ่อาจไม่ชอบ เพราะอาจหมายถึง  ความไม่น่าพึงพอใจ  ไม่น่ารื่นรมย์.....
แต่มันอาจเป็นอีกด้านหนึ่งของเหรียญ    ทีมักแฝงไว้ด้วยอีกด้านหนึ่งที่ตรงข้ามกับภาวะของอีกด้านหนึ่ง......

ความอดทน คือ อีกด้านหนึ่งของความเข้มแข็งและเป็นฐานรากแห่งความสำเร็จ
ยิ่งอดทนได้มาก   บ่งบอกถึง  ภูมิต้านที่ดีและคือ ความเข้าใจต่อมิติชีวิตที่หลากหลาย   กลายเป็นต้นทุนทั้งผองในการกอบกิจทั้งปวง............


ใจมองโลกให้กว้าง.....ไปสู่สภาวะทั้งหมดทั้งมวล   นี่คือ  ธรรมชาติดั้งเดิมของมัน
ในขณะที่กาย   จำต้องดำเนินไป    ในพื้นที่เวลา ณ แห่งหนหนึ่งๆ  เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งการค้นหาความหมายแห่งการดำรงอยู่....
และนี่คือ ภาวะการเดินทางที่หนทางนั้นกว้าง   แต่วิถีกลับแคบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้.............
เพราะ ใจกำลังหา........หนทางกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น......หรือก่อนหน้านั้น.....