ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อค่ะ) เพลงรักพยายามคิดทบทวนว่าทำไมถึงเข้าใจผิดกัน แล้วก็เข้าใจ... เขาเขียนข้อความถึงหล่อนสองฉบับ แต่เป็นฉบับเดียวที่ต้องการให้ถึงมือหล่อน ทว่าคนทำงานที่บ้านของเขาคงฟังคำสั่งผิด หยิบฉบับแรกที่เขาไม่ใช่มาให้หล่อน “อืม... ผมเข้าใจแล้ว ไอ้โด่งมันคงหยิบกระดาษผิดแผ่นมาให้คุณ เพราะผมเขียนเอาไว้สองฉบับ แต่อันแรกมันไม่ใช่” “งั้นก็ขอซีดีแผ่นนี้คืนค่ะ” หญิงสาวแบมือออกต่อหน้าเขา “ไม่ได้ ผมขอไปฟังก่อน จะได้รู้แนวคิดของคุณไง... ว่าคุณคิดเกี่ยวกับการเลิกราแบบไหน” เขาบอกแล้วขยับแผ่นเพลงไปชิดตัว เกรงว่าร่างบางจะแย่งเอาคืนไป บอกรักไม่ฟัง ลุกขึ้นโน้มตัวหวังคว้าแผ่นเพลงกลับคืนมา แต่ทว่าเขารู้ทัน ตะปบมือหล่อนเอาไว้ได้ก่อน ใบหน้าของหล่อนอยู่ห้างใบหน้าเขาแค่คืบ ตาต่อตาประสานกัน แถมมือเรียวของหล่อนยังถูกเขาเกาะกุมเอาไว้ กระแสความอบอุ่นที่หล่อนไม่เข้าใจอบอวลเข้าสู่หัวใจ มันให้ความรู้สึกประหลาดจนเธอต้องเมินหน้าหลบสายตาคมของเขา “ขอฟังหน่อยไม่ได้หรอครับ ผมฟังเพลงของคุณบ่อยไป” เพลงรักบอกเรียบๆ อยากกุมมือเรียวให้แน่นขึ้น แต่จำต้องคลายมือปล่อยหล่อนไป หญิงสาวนั่งลง ยกมือปาดเหงื่อทั้งที่อากาศไม่ร้อน ทว่าใจหล่อนร้อนดังมีใครมาจุดไฟเผา รู้สึกเหมือนหน้าเห่อบวมด้วยพิษไข้  เหมือน... หล่อนก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เพราะคำถามมากมายประดังเข้ามาในหัวใจ ...เราคิดยังไงกับเขากันนี่... หญิงสาวนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดคุยกับเขาอย่างไรดี “เรามาว่ากันเรื่องงานดีกว่าไหมครับ... พอดีผมมีเพื่อนรุ่นพี่กำลังจะแต่งงาน ผมเลยอยากได้เพลงรักสักสองเพลง” เขามองหน้าหล่อนแล้วอยากหัวเราะขึ้นมา ใบหน้าเรียวเหมือนคนกำลังมีเรื่องให้คิดร้อยแปด ในสมองของหล่อนคงตีกันยุ่ง เรียบเรียงจัดลำดับความคิดไม่ถูก ชั่วอึดใจหญิงสาวก็รวบรวมสมาธิคุยกับเขาว่า “เพลงรักมันกว้างจะตาย ฉันจะรู้หรอคะว่าคุณอยากได้รักแบบไหน รักแบบหวังดี รักแบบฝ่าฟันอุปสรรคมาด้วยกัน แบบมีเธอแล้วอบอุ่นหัวใจ แบบ...” “เอ... ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นแบบไหน เอาอย่างนี้นะ เดี๋ยวผมจะไปหาพี่เค้าวันหยุดนี้ คุณไปกับผม... เผื่อได้คุยกับพี่เค้าแล้วจะได้แนวคิดขึ้นมา” ชายหนุ่มพยายามหาทางออกที่เข้าข้างตัวเอง “ที่ไหนหรอคะ” “เพชรบูรณ์” ได้ยินชื่อจังหวัดหญิงสาวก็หัวใจลิงโลด หล่อนอยากกลับไปที่นั่นมานานแล้ว หลังจากที่เคยไปเที่ยวตอนเป็นเด็ก จำได้ว่าที่นั่นสวย อากาศก็ดี ชาวสวนปลูกผลไม้เมืองหนาวคับคั่งเป็นทิวแถวสวยงาม ทว่าสิ่งที่หล่อนตอบกลับตรงกันข้ามกับที่คิด “ขอคิดดูก่อนนะคะ ไม่รู้ว่าจะไปได้หรือเปล่า” ...ใจฉันไปอยู่ที่เพชรบูรณ์ตั้งนานแล้ว... “ถ้างั้น ผมจะให้พี่ๆ เค้าโทรมาคุยกับคุณก็ได้ครับ จะได้ง่ายสำหรับคุณด้วย ไม่ต้องเดินทาง” เพลงรักบอกยิ้มๆ สบตาเจ้าเล่ห์ “ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่ชอบคุยงานทางโทรศัพท์คุณก็รู้... ถ้าคุยเล่นกับเพื่อนๆ พอได้” หล่อนบอกแล้วอดค้อนใส่คนรู้ทัน หล่อนไม่เคยชนะเขาได้สักที พูดอะไรเขาก็รู้หมดว่าคิดอะไร “งั้น... เจอกันวันศุกร์ตอนเย็นนะครับ ประมาณหกโมงจะได้ไม่ร้อนเวลาขับรถ” เขาบอกแล้วเรียกหาบริกรมาคิดเงินค่าอาหาร เพลงรักเดินมาส่งบอกรักที่รถ มองจนหล่อนลาลับไป เขาก็คว้ามอเตอร์ไซค์คู่ชีพห้อตามหล่อนไปติดๆ ....วันศุกร์จงมาๆ ... บอกรักท่องในใจขณะนั่งแปลงานไปเรื่อยๆ หล่อนชอบงานอิสระแบบนี้ มันมีความสุขดี ชีวิตไม่วุ่นวาย อยู่กับตัวเองในสถานที่ที่มั่นใจว่าความรักลอยอบอวนอยู่ทั่วอาณาบริเวณ หล่อนไม่ชอบงานประจำด้วยเหตุที่ชอบทำอะไรใช้หัวใจเป็นหลัก อีกอย่างหล่อนชอบท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ แต่ช่วงเวลาแบบนี้คงดำเนินได้อีกไม่นาน ชีวิตคนเราก็ย่อมต้องแสวงหาอะไรที่มั่นคง และหล่อนก็เหมือนกัน ร่างบางบิดตัวอย่างเมื่อยล้า นั่งนานๆ บางครั้งก็ปวดโน่นปวดนี่เหมือนคนมีอายุเข้าไปทุกวัน หล่อนเดินไปเปิดทีวีดูแก้เมื่อย รายการทีวีหลังข่าวค่อนข้างคึกคัก รายการต่างๆ องแต่ละช่องพยายามแสดงผลงานออกมาให้ดีที่สุดเพื่อดึงดูดแฟนๆ มือเรียวหยิบรีโมตคอนโทลมากดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ จนชะงักกับรายการวาไรตี้ทอล์คโชว์ช่องหนึ่งที่มีแฟนรายการประจำเป็นผู้ชายเสียส่วนใหญ่ ภาพใบหน้าชายหนุ่มในช่องสี่เหลี่ยมดูมีความสุขมาก เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสูงเยื้องกับนักร้องคอรัสสาว เพลงที่เขากำลังขับร้องช่างเสนาะหูหล่อนเหลือเกิน ถ้าจะบอกว่านักร้องวงนี้มีเสน่ห์ที่ตรงไหน หล่อนคงตอบได้เลยว่า ด้วยเสียงที่นุ่มนวลของนักร้อง อีกทั้งกับแนวเพลงที่สบายๆ ไม่รันทดท้อเกินไปนัก เสียงดนตรีที่ถูกบรรเลงเบาบางลงเมื่อจวนเจียนจบถูกแทนที่ด้วยเสียงเพลงปิดช่วงของรายการ เสียงปรบมือที่เขาได้รับยังกึกก้องอยู่ในโสตประสาทของเพลงรัก หล่อนยิ้มให้กับความสำเร็จของเขา ไม่ง่ายนักที่วงดนตรีของค่ายเล็กๆ จะมีโอกาสได้อวดฝีมือทางหน้าจอทีวี หญิงสาวปิดทีวีแล้วเปิดเพลงที่ต้องการฟัง หล่อนเอนตัวลงนอนบนโซฟายาว หลับตาลงซึมซับกับบทเพลงหวานๆ ท่าทางของคนข้างบ้านยังชัดเจนในดวงตา ดั่งมีจิตกรมือเอกสลักหน้าของเขาลงบนเปลือกตา เพลงเงียบเสียงลงพร้อมๆ กับร่างบางที่นอนหลับตานิ่งสนิทอย่างมีความสุข นี่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของหล่อน ที่ฟังเพลงเมื่อไหร่จะต้องหลับ ทว่ายามที่หล่อนเขียนเพลงเมื่อใด วี่แววว่าจะปิดเปลือกตาลงนั้นยังไม่เคยมี ท้องฟ้าสาดแสงสีแดงคล้ำขลิบเทา ดวงตะวันกำลังคล้อยตัวต่ำลงเพื่อผลัดหน้าที่กับดวงจันทร์... ผู้ที่รับอาสาจะดูแลท้องฟ้ายามค่ำคืน บอกรักงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความหิว หล่อนนอนหลับไปตั้งสามชั่วโมง หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง บิดตัวไปมาแล้วเดินขึ้นข้างบน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงมาคว้าจักรยานปั่นไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำหน้าหมู่บ้านยามที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ ...เส้นหมี่ลูกชิ้น... กำลังจะตกลงมาในท้องที่หิวโหย “คุณ...” เพลงรักรีบเดินออกจากบ้านมาเรียกหล่อนเอาไว้ หญิงสาวห้ามล้อเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูตะโกนเรียก “ว่าไงคะ...” “ผมไปด้วย วันนี้ที่บ้านไม่มีกับข้าว เห็นคุณชอบกินก๋วยเตี๋ยว ผมเลยอยากลองบ้าง” เขาบอกแล้วขึ้นนั่งซ้อนท้ายจักรยานทันที “บ้าหรอ! คุณตัวเบ้อเริ่ม มานั่งให้ฉันปั่น ฉันจะปั่นไหวได้ยังไง” ร่างบางทิ้งรถลงมาจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ปล่อยให้เขาประคองจักรยานไปลำพัง “โห! แค่นี้ดุ สงสัยโมโหหิว” เขาบอกหัวเราะแล้วดันตัวเองขึ้นไปประจำหน้าที่พลปั่น “ขึ้นเลยครับ... เดี๋ยวกระผมจะปั่นเอง แถมเลี้ยงไม่อั้น” “คอยดูนะ จะกินห้าชามให้รู้แล้วรู้รอด” หญิงสาวแกล้งขู่ ทว่าในใจหัวเราะในความทะเล้นของเขา “อย่าใจร้ายนักเลยนะครับ ผมเอาเงินมาแค่ร้อยเดียว” เขาบอกแล้วเริ่มปั่นอย่างเข็งขัน ...ร้อยเดียวก็กินได้ตั้งสิบชาม... มาทำเป็นเสียงโหย “แวะโลตัสก่อนค่ะ ซื้อน้ำ ที่ร้านแก้วรวม” ร่างบางบอกแล้วดีดตัวลงจากรถสาวเท้าเข้าร้านสะดวกซื้ออย่างรวดเร็วทั้งที่รถยังไม่หยุดด้วยซ้ำ เพลงรักส่ายหน้ากับการกระทำของหลอ่น ...ถ้าล้มขึ้นมาจะว่าไงนะ... บอกรักวิ่งกลับมาซ้อนท้ายรถเหมือนเดิมอย่างคล่องแคล่ว “ไปเลยค่ะ ฉันหิวแล้ว” ชายหนุ่มออกแรงอีกไม่ถึงนาทีก็ถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ และเขาก็ต้องส่ายหน้าอีกครั้งเมื่อร่างบางดีดตัวลงจากรถไปนั่งที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว “เส้นหมี่น้ำใสค่ะพี่ วันนี้มีคนเลี้ยงจะกินหลายๆ ชามเลยค่ะ” หล่อนบอกพ่อค้าก๋วยเตี๋ยวแล้วเลิกคิ้วถามคนที่พึ่งจะนั่งลงต่อหน้า “คุณกินอะไรคะ” “เส้นเล็กน้ำตกครับพ่อค้า” เขาสั่ง วางขวดน้ำบนโต๊ะแล้วหันมาดุคนตรงหน้าว่า “ทีหลังอย่าโดดลงจากรถจนกว่ารถจะจอดสนิทอีกนะ ล้มขึ้นมาได้หัวเข่าถลอก” “โห... ฉันโตแล้วนะคะ ดังนั้นฉันมีเทคนิกในการโดดลงจักรยานอย่างปลอดภัย” หล่อนบอกแล้วรับก๋วยเตี๋ยวจ่ากพ่อค้ามาเติมเครื่องปรุง ...แม่จอมดื้อ ไอ้เราก็นึกว่าจะรู้ว่าอันไหนปลอดภัยไม่ปลอดภัย แล้วบอกว่าตัวเองโตแล้ว ทีไหน... ยังทำตัวเป็นเด็กๆ อยู่เลย... เพลงรักอยากจับร่างบางมาเขย่าๆ ให้สมกับที่ทำให้เขาเป็นห่วง ‘เล้นเล็กน้ำตกคร้าบบ’ เพลงรักรับชามก๋วยเตี๋ยวมาปรุงเครื่องจากพ่อค้า ท้องฟ้าทอแสงอุ่นด้วยดวงดาวน้อยใหญ่ ค่ำแล้วแต่ผู้คนยังคงอยู่บนท้องถนนด้วยจัรยาน มอเตอร์ไซค์หรือรถยนต์ “ไหนบอกว่าจะกินห้าชาม... นี่แค่สามอยู่เลย” เพลงรักเย้าคนตรงหน้าที่กำลังวางช้อนและตะเกียบลง ...ถ้าต่ออีกชามเดียว หล่อนคงได้ลงไปนั่งอวกอยู่ใต้โต๊ะแน่... แต่คนอย่างบอกรักไม่มีทางยอมเสียหน้าง่ายๆ จนกว่าจะเจอทางตัน “พอดีวันนี้ฉันกินข้าวก่อนออกมาบ้าง เลยกินได้น้อย” ชายหนุ่มหัวเราะร่วนอย่างห้ามไม่อยู่ ...ไปกันได้ข้างๆ คูๆ... “อืม ผมจะไปต่างจังหวัดนะ เดี๋ยวเราเจอกันวันศุกร์เลยทีเดียว คุณบอกคุณน้าเอาไว้หรือยัง” เพลงรักจ่ายเงินค่าอาหารแล้วลุกไปทำหน้าที่พลปั่น “เดี๋ยวบอกก็ได้ค่ะ ได้ไปอยู่แล้ว... ไปทำงานที่ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นเสียหน่อย” หญิงสาวบอกเมื่อนั่งซ้อนท้ายจักรยานเรียบร้อย หล่อนมองแผ่นหลังของเขา วันนี้ใจอยากกอดเอวเขาเอาไว้ให้มั่น ไม่รู้เหมือนกันว่าแค่เขาจากไปชั่วคราว... ทำไมหล่อนต้องใจหาย “ไปกันเลยนะ ... เดี๋ยวผมจะซิ่งให้เหมือนกับที่ขับมอไซค์เลย” ดูว่าเขาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทว่าหล่อนกลับรู้สึกโหวงอยู่ในอก ไม่แน่ใจว่ารู้สึกอย่างไรกับเขา ความกลัวในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในหัวใจตีกันให้วุ่น ...เรารักเขาไม่ได้... ความสัมพันธ์ที่ดีดีต่อกันจะจบลงถ้ามันแปรเปลี่ยน มือเรียวเกาะเอวเขาบางเบาตามความรู้สึก “เกาะแน่นๆ หน่อยสิครับ ผมบอกแล้วว่าผมจะซิ่ง” ชายหนุ่มคว้าแขนรียวไปโอบเอวเขาเอาไว้แล้วออกแรงปั่นสุดกำลังจนสาวซ้อนท้ายต้องเผลอร้องอย่างตกใจว่า “ว๊าย! คุณเบาหน่อยก็ได้ค่ะ ปั่นแบบนี้เดี๋ยวฉันก็ได้ลงไปนอนอยู่ที่พื้นโน่น” หล่อนกระชับอ้อมแขนมั่น “ก็เกาะแน่นๆ สิคร้าบบบ” รถเล็กฝ่าความมืดสลัวมาหยุดที่หน้าบ้านบอกรักอย่างคึกคะนอง คละเคล้ากับเสียงหัวเราะสนุกสนานของพลปั่นเสียงนุ่ม “ที่หลังจะไม่ขึ้นรถกับคุณอีกแล้ว ไม่ว่าจะมอไซค์หรือว่าจักรยาน” หญิงสาวบ่นอุบขณะลงจากรถ “ไม่แน่เหมือนกันนะ...” เขาบอกทิ้งท้ายยิ้มๆ จัดการเปิดประตูเก็บรถให้หล่อนให้หล่อนอย่างเรียบร้อย “วันศุกร์เจอกันนะครับ” “ค่ะ แล้วเจอกัน” หล่อนยืนส่งเขาออกจากบ้านด้วยรอยยิ้ม เขาทำให้หล่อนยิ้มได้เสมอ ถ้าหล่อนไม่มัวแต่ตีหน้านิ่ง *แก้คำผิด* แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 23:18:55 จากคุณ : ณัชชมล (ชนกมล) - [ 23 ก.พ. 50 15:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อค่ะ) ...เพชรบูรณ์ที่รัก... หล่อนทวนคำนี้ไม่รู้สักกี่ครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้ทวนธรรมดา หล่อนมีจุดประสงค์อื่นให้น่ารื่นรมย์กว่านั้น บอกรักรอการตอบรับโทรศัพท์จากเพื่อนอย่างใจจดใจจ่อ “แอคหรอ” “ว่าไงจ๊ะ เสียงอารมณ์ดีจัดเลยนะ” “ดีดิ จะได้ไปเที่ยวศุกร์นี้” “ที่ไหนล่ะ แล้วไปกับใครด้วย” “เพชรบูรณ์” หญิงสาวบอกพร้อมกับเอามือขึ้นมาอุดหู “กรี๊ด... ไปไม่ชวนกันเลยนะ” เสียงกรี๊ดกับเสียงต่อว่าตัดกันอย่างสิ้นเชิง “ก็นี่ไง มาชวนให้ลางานวันจันทร์ ฉันจะไปทำงานที่นั่นกับ... พี่เพลง! เพื่อนพี่ชายฉันอะ” กว่าจะหลุดชื่อพี่เพลงออกมาได้ หล่อนไม่ค่อยได้เรียกเขาว่าพี่บ่อยนัก พอเวลาจะเรียกทีมันก็กระดากปากอย่างไรชอบกล “แหม... หาเพื่อนอยู่เที่ยวต่อล่ะสิ แต่ความจริงไปกันสองคนก็ดีนะ เผื่อว่าแกอาจจะได้เป็นแฟนกับนักร้องหนุ่มเสียงนุ่มไง” อัญญาพรเย้า “วันนี้ยังไม่อยากมีเรื่องกับใคร ฝากเอาไว้ก่อนนะ... แล้วแกจะไปป่ะ” บอกรักคาดโทษเพื่อน “ไปดิ เรื่องไรไม่ไป... เดี๋ยวฉันตามไปทีหลัง จะได้นัดกับไอ้แสบด้วย ไปนอนบ้านมัน ประหยัด กับข้าวก็อร่อย” อัญญาพรเอ่ยถึงเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน แสบสันต์ ...เขาชื่อนี้จริงๆ ... จะนิสัยก็สมกับชื่อ แสบสันต์มีรีสอร์ทอยู่ที่นั่น ความจริงก็ไม่เชิงจะเป็นรีสอร์ทมากนัก เพราะทีแรกครอบครัวของเขาทำแค่ปลูกผลไม้เมืองหนาว แต่พอนานวันเข้าเมื่อสวนอื่นเปิดห้องพัก เขาก็ต้องทำตามกระแสบ้าง ไม่งั้นก็คงจะขาดรายได้จากนักท่องเที่ยวอีกเยอะ “จริง! ฉัมลืมมันสนิท แล้วก็ยังไม่เคยไปเที่ยวบ้านมันเลยด้วย เห็นชวนหลายครั้ง... ดีงั้นเดี๋ยวแกไปเจอไอ้แสบก่อนนะ แล้วฉันจะบอกว่าอยู่ที่ไหน พอวันอาทิตย์ตอนเย็นแกก็ให้มันมารับฉันไปนอนบ้านมัน” ...หนทางสวรรค์อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม... “ได้ ไปถล่มบ้านมันสักที หลังจากที่มันถล่มบ้านพวกเราจนพังหมดแล้ว” เสียงหัวเราะแห่งความสุขดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ....เช้าวันศุกร์ที่แสนจะนุ่มนวล... ท้องฟ้าเปิดรับแดดอ่อน เสียงเพลงวันนี้ช่างเพราะเสนาะหู ไม่ว่าจะเป็นเพลงเศร้า อกหัก เพลงรันทดท้อ บอกรักก็ฟังมันแล้วยิ้มทุกเพลง กระเป๋าเสื้อผ้าขนาดกลางวางอยู่มุมห้องนอน หล่อนจัดเตรียมมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ แต่จัดอย่างไรมันก็ได้ข้าวของไปแค่นี้ ‘หากวันใดมีน้ำตา ขอแค่เธอบอกฉันมา...’ เสียงโทรศัพท์ยังดังไม่จบเพลง บอกรักก็รับถลาวิ่งเข้ามารับเสียก่อน “สวัสดีค่ะ” “โอโห เดี๋ยวนี้รับโทรศัพท์เพื่อนพูดซะเพราะเชียว แม่แกจับแกไปอบรมมารยาทที่ไหนมาวะ” ...ไอ้แสบ... หญิงสาวขบฟัน หล่อนรีบรับโทรศัพท์เพราะคิดว่าน่าจะเป็นคนที่รอมาทั้งอาทิตย์ ความตื่นเต้นที่มีทำให้หล่อนลืมคิดไปว่าเสียงกริ่งโทรศัพท์เสียงนี้เป็นเสียงเรียกเข้าของเพื่อนๆ “ไอ้แอคโทรหาแกแล้วดิ” “โทรแล้ว แต่ฉันไม่ว่างโทรหาแกสักที ช่วงนี้นักทองเที่ยวเยอะ นี่ก็พึ่งไล่ให้เช็กเอาท์ออกไป เพราะเพื่อนร้ากกกจะมา” ท้ายประโยคลากเสียงยาวน่าหยิก “ฉันรู้ว่าแกไม่ทำถึงขนาดนั้นหรอก บังเอิญเค้าออกไปเองมากกว่า” หล่อนบอกอย่างรู้ทัน “อย่างน้อยฉันก็กันห้องให้ให้พวกแกนะ เอ้อ... ไม่ได้รักเพื่อนแบบขอไปทีนะโว้ย! รักด้วยใจ ไม่รู้เป็นยังไงรักเพื่อนจัง...” นี่ล่ะแสบสันต์ของจริง มันจะกวนบาทาตามมาด้วยหยอดคำหวานให้เพื่อนต้องยิ้มแก้มปริเสมอ ถึงแม้ว่าที่มันพูดไปจะไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด “จ้า แหมๆ ฉันก็ไม่ได้รักแกน้อยกว่าที่แกรักฉันหรอก” บอกรักเอามั่ง พูดไปแล้วก็ยังขำตัวเองไม่หาย “อย่าเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น ฉันเชื่อว่าแกพูดจริง เพราะฉันน่ารักซะขนาดนี้” เสียงปลายสายช่วงกวนบาทาเสียยิ่งกว่าอะไร “พอเลย ฉันไปถึงแล้วจะโทรบอกว่าอยู่ที่ไหน แกกับแอคมารับฉันด้วยแล้วกัน” ภาพเพื่อนๆ พร้อมหน้า พูดคุยสนุกสนานทำหญิงสาวยิ้มไม่หุบ อดคิดไม่ได้ว่าจะสนุกขนาดไหน แต่คำที่เพื่อนตอบกับมาทำเอาหล่อนแยกเขี้ยว “เรื่องแค่นี้ทำไมจะไม่ได้ ฉันจะถือซะว่าทำบุญให้กับคนไร้ญาติขาดมิตร” “เออ เดี๋ยวเจอกัน ฉันจะกระโดดเตะก้นแกให้ได้คอยดู” หล่อนคาดโทษ “โว้ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวนี้พัฒนา... เฮ้ย! เท่านี้ก่อนนะ ลูกค้ามา กำลังคันเขี้ยวเล้ย ไม่น่ามาขัดจังหวะ นานทีจะได้กัดคน” แสบสันต์เสียดาย นานครั้งจะได้รับฝีปากกับเพื่อนสักที “ไปดิ ไว้เจอกันที่โน่นนะ... สวัสดี” “ครับผม รักนะ จุ๊บๆ” สุดท้ายหล่อนก็โดนกวนประสาทอีกตามเคย หล่อนยิ้มกับความกวนประสาทของเพื่อน *จบตอนที่2* แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 23:22:18 จากคุณ : ณัชชมล (ชนกมล) - [ 23 ก.พ. 50 15:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนต่อไปบอกรักกับเพลงรักจะทำภาระกิจด้วยกันอย่างแท้จริงแล้วนะคะ ^-----^ คุณ Bralee -             เห็นชื่อคุณแล้วเหมือนได้กลับบ้านเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ เรื่องนี้น่าจะสามตอนค่ะ หรืออาจจะแถมตอนพิเศษด้วย หุหุ รอนะคะ อีกเดี๋ยวก็จบค่ะ คุณ scottie-              ขอบคุณมากนะคะ เขียนผิดอะไรติงได้เลยค่ะ ชอบ อิอิ อย่าพึ่งเบื่อคนเขียนนะคะ ที่เขียนผิดเยอะๆ หุหุ คุณ : :::อาราเร่::: -    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค้า ตอนที่ 2 มาแล้วค่ะ คุณ : Untrue -          สั้นค่าาา ไม่เกิน 4 ตอนค่ะ ลองเข้ามาอ่านอีกนะคะ 5555 คุณ : เกียรตินำ -     ขอบคุณที่ป๋ามากค่ะสำหรับกำลังใจ (ซึ้งงงงง) คุณ : วังวน  -           หุหุ ขอบคุณค่ะ คุณ : คุณพีทคุง -    อยากซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์บอกรักมั่งไหมคะ อิอิ เดี๋ยวจะพาไปทานอาหารทะเล ขอบคุณที่เข้าไปฟังเพลงนะคะ มือใหม่หัดเขียนค่ะ เดี๋ยวจะมีมาเรื่อยๆ อีกในตอนหน้าค่ะ กระซิบๆ ว่าเพลงรัก คุณ : Super Nerd - น่ารักก็อย่าลืมเข้ามาอ่านอีกนะคะ ตอนสุดท้ายจะได้รู้กันว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้ชื่อนี้ค่าาา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5150782/W5150782.html ตอนที่1 *แก้ไขลิงค์* แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 50 15:42:56 จากคุณ : ณัชชมล (ชนกมล) - [ 23 ก.พ. 50 15:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 23 ก.พ. 50 16:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาตามอ่านต่อค่ะ จากคุณ : Super Nerd (NAKORN66) - [ 23 ก.พ. 50 19:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านต่อค่ะ  ชอบชื่อ  เพลงรัก  น่ารักดี จากคุณ : ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน) - [ 23 ก.พ. 50 20:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ** มาแก้คำผิด ... แต่อัรแรกมันไม่ใช่” --  อันแรก ตะปรบมือหล่อนเอาไว้ได้ก่อน --- ตะปบ กระแสความอบอุ่นที่หล่อนไม่เข้าใจอบอวนเข้าสู่หัวใจ --- อบอวล   ท้องฟ้าสาดแสงสีดีคล้ำขริบเทา --- ขลิบเทา “บ้าหรอ! คุณตัวเบ้อเลิ่ม มานั่งให้ฉันปั่น ฉันจะปั่นไหวได้ยังไง” ร่างบางทิ้งรถลงมาจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ปล่อยให้เขาประครองจักรยานไปลำพัง --- เบ้อเริ่ม  / ประคอง     ...หนทางสรรค์อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม... --- สวรรค์ พี่ชอบมากจ้ะ... เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ ... รออ่านต่อจ้า.... ^ - ^     (ปล. คนเขียนกลับไปอ่านหนังสือสอบได้แล้วววววววว ) จากคุณ : manimontra - [ 23 ก.พ. 50 20:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไว้รออ่านรวดเดียวจบอย่างเคยค่ะ จากคุณ : Bralee - [ 24 ก.พ. 50 02:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^^ สองตอนรวดเลย สนุกดีนะคะ จากคุณ : oldword - [ 24 ก.พ. 50 10:00:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอ คิดอะไรกับแสบหรือเปล่านะ ถึงได้อยากไปนัก จากคุณ : scottie - [ 24 ก.พ. 50 14:28:52 ]