ความคิดเห็นที่ 1 ตั้งแต่โน้ตเริ่มทำงานพีอาร์ หลายคนจะบอกว่าโน้ตน่ะเหมาะกับอาชีพนี้มาก เพราะเป็นพวกช่างพูดช่างคุยมากๆ ว่างๆไม่มีอะไรทำก็ตีซี้กับชาวบ้านไปทั่ว ชอบทำงานพบปะผู้คนมากกว่าจะเกาะโต๊ะทำงานอยู่กับคอม รักสวยรักงามยิ่งชีพ ชอบแต่งตัวสวยๆ ออกไปลัลล้าเจออะไรใหม่ๆ แถมยังไม่กลัวที่จะลงมือทำอะไรแปลกๆแหวกแนวกว่าที่ชาวบ้านเค้าทำกันอีกด้วย (หรืออีกนัยหนึ่งคือเป็นพวกใจกล้าบ้าบิ่น ชอบเสี่ยง ทำอะไรเรียบง่ายแบบชาวบ้านเค้าไม่ค่อยเป็น ว่างั้นเถอะ) แต่สิ่งหนึ่งที่มันฝืนใจโน้ตมากๆ ก็คือเรื่องนี้แหละ นิสัยส่วนตัวของโน้ตค่อนข้างไม่ยอมใคร ไม่ก้มหัวให้ใครง่ายๆ และไม่ค่อยเอ่ยปากขอโทษง่ายๆด้วย นอกจากจะรู้สึกว่าตัวเองผิดจริง จนเคยถูกหาว่าจองหองก็มี อ้าว ก็เราไม่ผิดนี่ ทำไมเราต้องขอโทษด้วยล่ะ นี่คือความคิดประจำของโน้ตเวลามีเรื่องผิดใจกับใคร แล้วโน้ตรู้สึกว่าตัวเองไม่ผิด โน้ตเคยทำแบบสอบถาม และผลที่ออกมาบอกเลยว่า โน้ตไม่ค่อยเหมาะกับงานทางด้านบริการ เพราะเป็นพวกไม่มีหัวใจบริการ มีแต่รอคนอื่นเค้ามาบริการ อะไรแบบนั้น แต่สิ่งนี้ใช้ไม่ได้เลยกับการเป็นพีอาร์ ถ้าถามโน้ต โน้ตพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าไม่เคยเห็นอาชีพไหนที่จะสุภาพอ่อนน้อม และยอมรับความผิดพลาดที่ตัวเองอาจจะก่อหรือไม่ได้ก่อได้มากเท่านี้อีกแล้ว... ยกตัวอย่างเช่น เวลาจัดงาน เกิดข้อผิดพลาดขึ้นโดยที่เราไม่ได้ก่อ พีอาร์นี่แหละที่ต้องเป็นคนไปยกมือไหว้ ขอโทษแล้วขอโทษอีก อย่างตอนที่จัดงานที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ทางห้างไม่ได้แจ้งเราเล้ย ว่า ณ วันที่เราจัดงาน ห้องข้างๆกันจะมีการต่อเติม ถึงเวลาจัดงานก็ วื้ด วื้ดดดดดด.... เสียงเลื่อยและเจาะมากมาย สื่ออยู่กันเต็มไปหมด กำลังเข้ารับการทดลองสินค้าอยู่ก็มีเสียงดังสนั่นรบกวนโสตประสาทซะงั้น เรื่องนี้ถามว่าใครผิด? แหงล่ะ ใครๆก็ต้องบอกว่า ทางห้างแหละผิดที่ไม่รู้จักแจ้งก่อน เราจะได้ขอเลือกใช้ห้องอื่น เปลี่ยนวันจัด หรืออะไรก็ตามที่เราจะไม่ถูกรบกวน แต่ถามว่า เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นพีอาร์ต้องทำยังไง เดินไปด่าห้าง โทษว่าไม่นะคะ หนูไม่ได้ผิด ทางห้างแหละผิดที่มาต่อเติมอะไรกันตอนนี้ก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าหนูจะจัดงาน ...แน่นอน เราทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราเป็นคนเชิญเขามา ดังนั้น ความผิดพลาดใดๆแม้ว่าเราจะไม่ได้ก่อ เราก็ต้องออกหน้าเป็นคนรับไว้ ต้องกราบขอโทษแขกและสื่อมวลชน ที่ทำให้ทุกคนต้องหนวกหูทั้งๆที่สละเวลามาร่วมงาน (แต่หลังจากนั้น พีอาร์และทีมผู้จัดงานจะไปต่อว่าทางห้างอย่างไรก็เรื่องของเรานะคะ อิอิ อันนี้ไม่ได้บอกว่าทำไม่ได้นะ ตำหนิได้ แต่ในฐานะพีอาร์ก็ต้องเลือกหาวิธีพูดที่เหมาะสมเท่านั้นเอง) หรือเคยมีอีกครั้งหนึ่ง ที่การขนส่งผลิตภัณฑ์ของเราไปยังที่จัดงานมาช้ามาก ช้าจนคนที่เป็นหัวหน้าโปรเจ็คที่ดูแลงานมาถึงแล้วของยังไม่มา พี่ท่านก็เลยไม่มีของจะใช้ก็เลยกริ้วจัด องค์ลง  อาละวาดโวยวายจนแทบจะขว้างปาข้าวของ พีอาร์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย ก็ต้องเป็นคนแทบจะเอาผลิตภัณฑ์ (เมื่อมาถึงแล้ว) ยกใส่ถาดเข้าไปกราบขอโทษกันเลยทีเดียว นี่แหละ ที่โน้ตว่า คนที่มีอีโก้สูง จะทำงานนี้ได้ลำบากมาก... จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 24 ก.พ. 50 23:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่ใช่แค่ต้องเป็นทัพหน้าวิ่งเข้าไปกราบขอโทษสื่อมวลชนและแขกผู้มีเกียรติ เรายังต้องเทคแคร์ดูแลพวกเขาให้ดีที่สุด เลิศที่สุด และ (ดูเหมือน) เต็มใจที่สุด ...ไม่ว่าจะเปลี่ยนจากพีอาร์มาเป็นทัวร์ ลีดเดอร์จำเป็นก็เคยมาแล้ว จองตั๋วเครื่องบิน (Business class ด้วยนะฮะ สื่อเราไม่ให้บิน economy เห็นไหมว่าดูแลดีขนาดไหน) เช็คอินให้ทุกอย่าง เตรียมข้าวของเผื่อไป press trip ทั้ง ครีมกันแดด หมวก เสบียง ฯลฯ ต้องเตรียมตัวตอบคำถามให้ได้ทุกอย่าง ดูแลให้แขกของเราเข้านอนเราถึงจะนอนได้ ฯลฯ บางทีก็เคยถึงขั้นต้องเป็น messenger จำเป็นด้วย เคยมีอยู่ครั้งนึงที่แขกวีไอพีท่านหนึ่งเคยต้องการของจากเราด่วน ตอนนั้น messenger ไม่มีคนอยู่ ออกไปวิ่งกันหมด เราก็ ...ทำไงดี สุดท้าย ก็ยายพีอาร์เนี่ยแหละ จะใครที่ไหน ต้องเป็นคนรีบหอบของวิ่งเอาไปให้... เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่ลูกน้องแบบโน้ต หัวหน้าโน้ต ผู้เป็นถึง PR Director เป็นผู้มีจิตวิญญาณของการเป็นพีอาร์สูงส่งมาก เคยนั่งรถตู้ไปเยี่ยมสื่อด้วยกันแล้วคนขับขับไปผิดทาง ต้องอ้อมซึ่งเสียเวลามาก และบังเอิญว่าสื่อท่านนั้นกำลังจะรีบออกจากออฟฟิศ เจ้านายดิฉันถึงกับจะรีบวิ่งเอากระเช้าขึ้นมอเตอร์ไซค์บึ่งไปให้ก่อน แล้วลูกน้องก็ค่อยๆอยู่บนรถตู้ตามไปเจอคนอื่นๆที่นั่น ถึงขนาดนี้เลย... ดังนั้น คนทำพีอาร์ สำคัญที่ต้องเป็นคนมี Service-minded มากๆ ใครอยากได้อะไรเราต้องจัดให้ได้ทุกอย่าง สื่อต้องการสินค้าไปถ่ายลงนิตยสารเหรอ ได้ค่า... รีบจัดการเบิกของให้ด่วนมาก อยากกินนี่เหรอ ได้ค่า ได้... ไม่โทรสั่ง ก็ให้แม่บ้านไปซื้อด่วนมากเหมือนกัน ถ้าไม่ได้ ก็เรานี่แหละ วิ่งลงไปซื้อแบบเร็วจี๋ชนิดชนะเลิศเหรียญทองโอลิมปิก แถมต้องไม่คิดมากเรื่องเงินๆทองๆด้วยนะ อะไรที่ตั้งใจว่าจะให้คนนึงแล้ว ไม่ให้อีกคนนี่ไม่ได้เลย เดี๋ยวไม่เท่าเทียม เดี๋ยวมีการน้อยใจกัน ต้องไม่ให้ใครรู้สึกได้ว่าเรากำลังแบ่งระดับ รักคนนั้น ชอบคนนี้ จะให้คือต้องให้หมด ไม่ให้ก็ต้องไม่ให้เลยสักคน เพราะความลับไม่เคยมีในโลกใบนี้... เห็นเขียนมาเยอะขนาดนี้ หลายคนอาจจะมีคำถามว่า ถ้ามันแย่ขนาดนั้น แล้วแกจะทนทำไปทำไม (วะ) โน้ตก็ต้องขอปกป้องอาชีพตัวเองด้วยว่า มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นตลอดเวลาหรอกนะคะ เพียงแต่ theme ที่โน้ตเขียนมันคือ เป็นพีอาร์ ต้องอดทน ก็เลยค่อนข้างจะโชว์ด้านลำเค็ญของตัวเองมากเป็นพิเศษ (ฮา) แต่ความจริงแล้ว ผลบุญแห่งคุณความดีของเรา ที่ยอมรับความผิดพลาดทั้งหมด และดูแลทุกคนให้ได้รับความสะดวกสบายที่สุด ก็ทำให้เราเป็นที่รู้จัก และเป็นที่รักของแขกและสื่อมวลชน รวมทั้งคนในบริษัทและเพื่อนร่วมงานด้วยเหมือนกัน ซึ่งมันจะส่งผลดีกับเราทั้งในแง่ของงาน คือถ้าเป็นที่รักแล้ว เราเอ่ยปากเขาก็เต็มใจช่วย อยากโปรโมทข่าวไหน โปรโมทอะไรเป็นพิเศษ ได้เลย... ไม่มีปัญหา หรือในเรื่องส่วนตัวก็เหมือนกัน เราก็จะมีคอนเนคชั่นที่ดี ได้รับการสนับสนุน และสิ่งนี้จะติดตัวเราไปตลอดไม่ว่าเราจะไปทำงานที่ไหน ซึ่งตรงนี้เป็นส่วนที่โน้ตรักมากที่สุดในการทำอาชีพพีอาร์เลยค่ะ ยิ่งถ้าเราเป็นคนแฮปปี้ที่จะได้ดูแลให้คนอื่นสะดวกสบายและมีความสุข มันจะเป็นการทำงานที่ win-win มาก หลังจากทำงานพีอาร์ โน้ตก็ค่อยๆซึมซับตรงนี้มานะคะ กลายเป็นคนที่ใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น มองอะไรรอบคอบมากขึ้น ไม่ใช่มัวรอให้คนอื่นมาดูแลเราฝ่ายเดียว ซึ่งโน้ตว่ามันก็ทำให้โน้ตกลายเป็นคนดีขึ้นนะ (ฮา) ทำให้รู้สึกว่าการที่เราได้ลงมือทำอะไรให้คนอื่นก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นซะหน่อย มีความสุขดีด้วยซ้ำ แถมการเป็นพีอาร์ ก็เปิดโอกาสดีๆ ที่ทำให้เราสามารถสร้างมิตรภาพกับใครก็ได้ที่เราอยากรู้จักแบบไม่น่าเกลียดด้วยค่ะ (แต่อันนี้ก็ต้องขึ้นกับพฤติกรรมส่วนบุคคลด้วยอ่ะนะ ต้องเก็บอาการให้มันดีๆหน่อย) คือปกติแล้วโน้ตจะไม่กล้าพูดกะใครก่อนหรือขอเบอร์ติดต่อใครเวลาเจอกันข้างนอกโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือไม่ได้มีแบ็กกราวน์ร่วมกัน มันจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจแปลกๆ โดยเฉพาะกับหนุ่มหล่อน่ารัก (...อ่า  แอบเห็นนะ หลายคนทำหน้าไม่เชื่อ ช่วยเชื่อโน้ตด้วยยยย) แต่ตอนนี้ถ้าไม่ขอเนี่ย พลาดนะ เราควรจะทำตัวเนียน แถไปรู้จักใครต่อใครให้ได้มากที่สุด ซึ่งจนป่านนี้ในบางครั้งโน้ตก็ยังคิดว่าเป็นสิ่งที่ยากมากเลยถึงใครๆจะเห็นโน้ตเป็นพวกมนุษยสัมพันธ์ดีขนาดนี้ก็เถอะ เพราะโน้ตจะชอบวิตกว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่ได้อยากรู้จักเราสักหน่อย เผลอๆอาจจะคิดก็ได้ว่า อีนี่/ยายนี่ เป็นใครกันเนี่ย อยู่ดีๆก็มาตีสนิท ใครเค้าอยากรู้จักเธอกัน ฯลฯ โน้ตว่าของแบบนี้ใครๆก็เป็นกันทั้งนั้น แต่ถ้าเราลองเข้าไปหา ในฐานะที่อาจจะทำงานร่วมกันในอนาคตได้ หรือเราสามารถช่วยอะไรเขาได้ (win-win situation อีกแล้ว) ก็อาจจะเป็นวิธีที่ให้ผลดีมากขึ้น แต่นั่นก็จะกลับไปสู่วงจรของการดูแล เทคแคร์ ช่วยเหลือ อีกครั้ง แต่อย่างที่โน้ตเพิ่งบอก ถึงแม้ว่าเราจะลงทุนลงแรงทำอะไรให้ผู้อื่นไปมากมาย สิ่งเหล่านี้ก็ตอบแทนเราในสิ่งดีๆอย่างที่เราก็ได้ตั้งใจทำให้เขาเช่นเดียวกันค่ะ ...เพราะเราไม่ได้อยู่คนเดียวคับฟ้านี่คะ... หดตัวลง เก็บที่ไว้ให้เราได้อยู่ร่วมกับคนอื่นอีกหลายๆคน มีความสุขออกจะตาย... ((จบตอนที่ 5 ค่ะ)) PS. กลับมาแบ่งข้อความออกเป็นท่อนๆใหม่ ไม่ให้ติดกันเป็นพรืดค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 50 23:34:19 จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 24 ก.พ. 50 23:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาแล้วค่า ตอนที่ 5 เป็นตอนที่แบ่งวรรคตอนยากจริงๆ เพราะส่วนหลังๆจริงๆแล้วจะเป็นข้อความติดกันยาวๆ แต่หลังจากโพสท์แล้วรู้สึกว่ามันลานตามาก ไม่มีใครอดทนอ่านไหวแน่ๆ ก็เลยกลับไปเคาะแบ่งใหม่ ซึ่งอาจจะทำให้ตอนอ่านมีการขาดช่วงมาขึ้นพารากราฟใหม่บ้างเป็นพักๆทั้งๆที่ข้อความมันอ่านต่อกันได้ ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้ เป็นช่วงที่โน้ตมีงานเยอะและหลากหลายมากจริงๆ สัปดาห์หน้ามีงานไม่ซ้ำกันเลยทุกวันค่ะ หน้ามืดไปแล้วหลายตลบ เครียดจนนอนไม่พอมาสองสัปดาห์เต็มๆ คือกลางคืนพยายามนอนเร็วก็นอนไม่หลับ ได้นอนเวลา (ดึก) ปกติ แต่ไม่ร้ายเท่าตอนเช้าดันตื่นก่อนนาฬิกาปลุกเสียอีก ทุกวันเลย และในเมื่อตื่นแล้วก็ต้องตื่นเลย จึงจบลงด้วยอาการนอนไม่ค่อยพอจนอ่อนเพลียเช่นนี้แหละค่ะ... - -''' คุณส้ม เนอะๆๆๆ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น เรื่องจริงของชีวิต ขอให้ได้ซองแดงๆเยอะๆเช่นกันค่ะ โน้ตไม่ได้เพราะทำงานแล้ว ไม่ได้แถมต้องควักค่ะ งือ... เมร์จ๋า แต๊งกิ้วจ้า เอาไปใช้ได้เลยไม่หวงห้าม ^^ คุณTSURUGI ก็ไม่ครบน่ะสิคะ เมื่อวานพีอาร์ทุกแผนกแทบจะพ่นไฟใส่บริษัทเก็บข่าวกัน เพราะแค่มอง report เผินๆก็รู้ว่าหลุดข่าวเยอะมาก เอาแค่ง่ายๆ โน้ตลองขนซื้อ นสพ ทุกฉบับทุกวันเลยสัปดาห์ก่อนแล้วมาช่วยกันเปิด มีข่าวตกจาก daily report ต้องโทรไปบอกให้ค้นไปใส่ให้ใหม่ทุกวัน นีคือที่เจอเองนะคะ แล้วที่ไม่ได้อ่านอีกอ่ะ หายไปเท่าไหร่ เป็นอะไรที่เหนื่อยมากๆค่ะ นี่คือแค่ข่าว corporate นะคะ ไมได้นับข่าวผลิตภัณฑ์ที่เราส่งของไปถ่ายรูปและส่งข้อมูลไปให้เลย แต่แค่พลิกเล่นๆเล่มเดียว ก็ทำ product เราหายไปหลายชิ้นแล้ว ทั้งๆที่ก็มีชือยี่ห้อหราอยู่ เรื่อง report นี่ทำให้เสียสุขภาพจิตมากๆค่ะ น้อง แมวเหมียวสีขาว แต่มันมีข้อดีนะ... ต่อไปนี้จะไม่มีอะไรหนักหนาสาหัสกว่านี้มากอีกแล้วในชีวิต (ฮา) เจ้ากิฟท์ แต่อนาคตเถ้าแก่เนี้ยต้องเข้าใจตัวเลขนะยะ จำเป็นย่ะ... คุณscottie อิอิ ขอบคุณค่ะที่ช่วยกันมึน พี่นก เนอะ ชีวิตเลือกไม่ได้ ส่วนซอง หนูรอรับจากพี่นี่แหละ ฮา... ลูกพี่ ขอบคุณที่มึนเป็นเพื่อน ลูกน้องซาบซึ้ง พี่ชมพุ่ ขอบคุณค่า ว่าแต่จะใส่ซองให้น้องสักซองไหมคะ (ฮา) พี่จริง แต่ตอนอ่านนิตยสารมันก็สนุกนะ เวลาเซ็งๆโน้ตก็ชอบเปิดดู มันก็เพลินๆดี บางทีเอาแต่อ่าน ลืมหาข่าวก็มี อิอิ คุณ เอ่อ่อ่ะนะคะ  แล้วตอนนี้ทำงานด้านไหนอ่ะคะ เฟิร์น ฮ่ะๆ ชะตากรรมเดียวกัน ไม่ได้รับแถมต้องจ่ายด้วย คนมันโตแล้ว ทำงานมีเงินเดือนแล้วก็แบบนี้แหละ กาซิกๆ คุณ - - ขอบคุณที่สนใจค่ะ แล้วพบกับตอนที่ 6 สัปดาห์หน้าค่า ^^ เช่นเคยค่ะ ลิงตัวเก่าๆนะคะ ลิงก์ตอนแรก เป็น PR ใครว่าสบาย.... เกริ่นนำและตอนที่ 1. รู้จักกันด้วย label http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5087786/W5087786.html ตอนที่2. พีอาร์กับปาร์ตี้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5100917/W5100917.html#20 ตอนที่ 3 ความอดทน คุณสมบัติคู่อาชีพของสาวพีอาร์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5121836/W5121836.html#16 ตอนที่4 ตัวเลข ใครว่าพีอาร์ไม่ต้องสู้รบปรบมือกับมัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5146562/W5146562.html#17 จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 24 ก.พ. 50 23:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จริงของโน้ต เราไม่ได้อยู่คนเดียวคับฟ้านี่เนอะ อิอิ ว่าแต่... ตกลงไปขอเบอร์หนุ่มยังไงอ่ะ บอกหน่อยจิ อิอิ จากคุณ : waidhaya - [ 25 ก.พ. 50 00:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หาข้อดีจากสิ่งไม่ชอบแล้ว แล้วเป็น better woman ดีนะ :) จากคุณ : scottie - [ 25 ก.พ. 50 12:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หุหุ ตกลงโน้ตตัว(ตน)เล็กลง แต่ตัว(จริงๆ)กลมขึ้นป่ะ อ๊ะล้อเล่นนนนน วิ่งไปวิ่งมาขนาดนี้จะเอาที่ไหนมากลมเนอะ สู้เขาๆ จากคุณ : จริง - [ 25 ก.พ. 50 12:45:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาเก็บวิธีขอเบอร์หนุ่มแบบเนียน ๆ อิอิ ------------------------------- เอ่อ...อยากเห็นโน้ตผอม เอ๊ย !!! ตัวพอง (เอ๊ะ ยังไง) จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 25 ก.พ. 50 13:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นพีอาร์ ต่อให้ลูกค้ามายืนด่าตรงหน้าก็ต้องยิ้มสู้ สู้โว้ยยยยยยยยย แต่ในใจกระซิกๆ อยากด่ามั่ง แต่ทำมะได้ เดี๋ยวตกงาน ^ ^"" จากคุณ : อัญชา - [ 25 ก.พ. 50 13:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 .... มอบดอกไม้ให้คนเก่งค่ะ ^^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 25 ก.พ. 50 20:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอ้อ ใส่ซองเหรอโน้ตทุกวันนี้พี่ยังไม่รอดเลยน้อง ขอเวลาไปต่อลมหายใจก่อนนะ นี่ก็ต้องใส่ซองสีชมพูงานแต่งเพื่อนอีก เฮือก แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 50 22:44:25 จากคุณ : รียา-อารียา - [ 25 ก.พ. 50 22:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 การทำตัวให้เล็กไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ สำหรับใครหลายคนเลยนะคะ คุณโน้ตเก่งมาก ๆ เลยแหละ นับถือ ๆ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 ก.พ. 50 22:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สงสัยเมื่อก่อนเราต้องร่วมงานกันแน่เลยคับคุณโน้ต ^_^ จากคุณ : phonks - [ 27 ก.พ. 50 11:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เยี่ยมครับ ผมลุยอ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนที่ 1-5 เลย ไม่นึกว่าเป็น PR มันจะยากขนาดนี้ อ่านแล้วทำใหผมได้แง่คิด ทบทวนตัวเองอีกด้วย เยี่ยมจริงๆครับ ;) จากคุณ : pzifrius - [ 28 ก.พ. 50 00:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาเจอผลงาน(เขียน)และงาน(อาชีพสุดโหด)ของคุณโน้ตแล้ว ดีใจที่ได้อ่านเรื่องสนุกๆค่ะ อินมากด้วย เพราะแวดวงใกล้เคียงกัน งานนี้ใครๆก็ว่าหมู (ไม่ใช่หุ่นคนทำ) ของจริงยากบรม เนอะ สู้ๆๆๆๆนะคะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 28 ก.พ. 50 10:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีเพื่อนทำพีอาร์ คุณเธอบ่นซะกะบุงโกยไม่ไหว ไหนจะลูกค้า ไหนจะนักข่าว ไหนจะแขก เซเลบฯ เซเขี้ยว(หลายคนเขี้ยวมั่กๆๆ ขนของแจกติดมือกลับบ้านเพียบ) บ่นแต่ไม่ยอมลาออกซะกะที คุณเธอ ว่ามันอยู่ในสายเลือด ซะแล้ว จากคุณ : ข้าวสารสามเมล็ด - [ 28 ก.พ. 50 16:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 "ตัวเล็กลง" เหมือนคติอาชีพบริการอะไรประมาณนั้นรึเปล่า หน้ายิ้ม แต่แอบด่าในใจ เป็นกำลังใจให้คับผม จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 28 ก.พ. 50 17:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แปลกแฮะ เรื่องห้างที่ต่อเติมห้องข้างๆ กลับไม่คิดว่าเป็นความผิดห้างฝ่ายเดียว น่าจะเป็นว่าต่างฝ่ายต่างคิดไม่ถึงมากกว่า ว่าเสียงมันจะดังจนรบกวน ห้างก็คิดว่าต่อเติมห้องข้างๆ ส่วนห้องที่จองไว้ยังใช้ได้ ส่วนคนจัดงานถ้าไปดูสถานที่ก่อนก็น่าจะเห็นว่าเค้าต่อเติมกันอยู่ โดยส่วนตัวคิดว่าโทษใครไม่ได้ค่ะงานนี้ จากคุณ : TSURUGI - [ 1 มี.ค. 50 10:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอนอกเรื่อง (หรือเปล่าไม่รู้ - -") นิดนึงนะคะ อยากรู้จังว่าเป็นพีอาร์เค้าได้เงินเดือนกันเท่าไหร่คะ เล่าเรื่องเงินเดือนให้ฟังได้ไหมคะ? ... ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป >_< ... จากคุณ : fat@list - [ 13 มี.ค. 50 22:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อไหร่จะมาเขียนอีกคะ ชอบอ่าน แต่ไม่เคยโพสต์ อ่านแล้วได้ความรู้มากๆเลยค่ะ เพิ่งจบ พีอาร์ มา แต่ยังหางานมะได้เยย ยังไงช่วยแนะนำให้ด้วยนะคะรุ่นพี่ อิอิ.. จากคุณ : kibkae - [ 14 มี.ค. 50 18:30:41 A:61.91.173.162 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบจังเลยค่ะ เป็นอาชีพที่ดูโหด สนุก เหนื่อยเนอะ อยากลองทำบ้างจัง แต่ไม่ได้เรียน ไม่เคยสัมผัสงานด้านนี้มาก่อนเลย เขาจะรับไหมนะ จากคุณ : . (Let'sListenSilent) - [ 19 มี.ค. 50 15:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เจ้าของกระทู้ ถ้าจะนำบทความทั้งหมดนี้มารวมเล่ม ก็น่าจะเป็นประโยชน์อย่างมหาศาลกับน้องๆ นิเทศ หรือที่เพิ่งจบใหม่ และอยากคุยรายละเอียดถึงตรงนี้อ่ะจ้ะ อีเมลไปได้ที่ b_lek2000@hotmail.com จากคุณ : - - [ 28 มี.ค. 50 17:29:17 A:203.209.26.231 X: TicketID:124970 ]