ความคิดเห็นที่ 1 บทหนึ่งมีสี่บรรทัดเท่านั้นครับ ถ้าจะต่ออีกบทหนึ่งต้องให้ครบทั้งสี่บรรทัด ถ้าไม่ครบตัดมันทิ้งไปเสีย ขออนุญาตแนะนำนะครับ ทะเลใสในวันที่เศร้าหมอง     แต่เมื่อมองดูคลื่นให้หวั่นไหว เธอหมดรักหมดสิ้นทุกเยื่อใย   ช้ำข้างในยิ้มข้างนอกกับผู้คน อธิบายครับ คำสุดท้ายของบรรทัดที่สองควรเป็นเสียงจัตวา คำสุดท้ายของบรรทัดสุดท้ายไม่ควรใช้สระซ้ำกับที่ใช้มาแล้ว เอาแค่นี้ก่อนครับ ลองอ่านเทียบกับบทเดิมดูครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 27 ก.พ. 50 18:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นต้นว่า ทะเลใสหากใจไยเศร้าหมอง เพียงแค่มองคลื่นนั้น...ก็หวั่นไหว ร้าว...ลึกล้ำ  ช้ำข้างใน หากแต่ได้ยิ้มหยอก บอกผู้คน - - - ความไม่ครบ แต่ก็พอเอาเป็นตัวอย่างได้น่อ - - - อกหักไปทะเล ยิ่งจะเศร้าไปใหญ่หรือเปล่าน้อ จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 27 ก.พ. 50 21:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาเป็นกำลังใจให้จ้า จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 ก.พ. 50 23:15:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทะเลใสในวัน(ที่)ฉันเศร้าหมอง     (มัวแต่)ยืนเหม่อมองดูคลื่น(ให้เศร้าใจ)สะอื้นไห้ เธอหมดรักหมดสิ้นทุกเยื่อใย   ช้ำข้างในยิ้มข้างนอก(กับใครๆ)บอกตัวเอง ลองแก้ให้แบบนี้ ดูดีไม๊ครับ เพิ่มสัมผัสในให้หน่อยนึง บทแรกได้เท่านี้ ดีกว่าบทแรกของผมเยอะเลย จากคุณ : สนิทใจ - [ 27 ก.พ. 50 23:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลองดูแบบนี้บ้าง ทะเลใสในวันที่เศร้าหมอง     มัวแต่มองดูคลื่นแสนขื่นขม เธอหมดรักหมดอาลัยใจจึงตรม   สุดระทมกับทุกสิ่งที่เธอทำ เธอไปแล้วกับคนที่เธอรัก สุดจะหักห้ามใจไม่คิดถึง ทุกทุกสิ่งยังฝังและตราตรึง ให้คำนึงถึงเธอไม่รู้คลาย จากคุณ : ลูนาติก - [ 28 ก.พ. 50 12:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หรือแบบนี้ ทะเลใสในวันที่เศร้าหมอง     มัวแต่มองดูคลื่นแสนขื่นขม เธอหมดรักหมดอาลัยใจระทม ต้องตรอมตรมกับทุกสิ่งที่เธอทำ เธอไปแล้วไปลับจำพลัดพราก สุดแสนยากห้ามใจไม่คิดถึง ทุกทุกสิ่งยังฝังและตราตรึง ให้คำนึงถึงเธอไม่รู้คลาย แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 50 12:27:51 จากคุณ : ลูนาติก - [ 28 ก.พ. 50 12:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โฮ่โห แต่ละคนเก่งทั้งน้านเลยค่ะ  ข้าน้อยขอคาราวะ ขอบพระคุณทุกท่านค่ะ ("V") จากคุณ : annickpa - [ 28 ก.พ. 50 14:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทะเลใสในวันที่เศร้าหมอง จำจักต้องยิ้มไปให้ใครเห็น แต่ข้างในสุดร้าวรานเกินจะเป็น พลันเยือกเย็นหนาวใจไร้ใครปอง เธอไปแล้วไปลับไม่กลับคืน จำต้องฝืนน้ำตาห้ามรินไหล เธอหมดรักหมดสิ้นทุกเยื่อใย   ไม่มีใครให้คิดถึงแลเฝ้ารอ ..................... ลองแต่งดูเหมียนกาน (เพิ่งหัดเช่นกัน) ......เพิ่งรู้ว่ารัก....นิ จากคุณ : Jiasin - [ 1 มี.ค. 50 01:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กระทู้นี้ ดีจังคะ (ช่วยขัดเกลากลอน ดีจัง) แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 50 09:59:02 จากคุณ : treehouse - [ 1 มี.ค. 50 08:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ร่วมด้วยสนุกดี ทะเลใส  ในวัน  ที่เศร้าหมอง เฝ้าแต่มอง  คลื่นกระเซ็น  เช่นรักเก่า สูญสิ้นหวัง  อาลัย  ในตัวเขา เหลือเพียงเรา  กับรอยย้ำ  ช้ำหัวใจ เขาไปแล้ว  จากไกล  ไม่หวนกลับ ต้องซึมซับ  รับความเศร้า  เกินทนไหว ทุกสิ่งฝัน  ไร้ค่า  เธอจากไกล มีเพียงใจ  ระกำซ้ำ  ช้ำเกินทน ไม่ค่อยเก่งแต่อยากร่วมด้วย แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 50 13:13:49 จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 1 มี.ค. 50 13:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าคำสุดท้ายของบรรทัดที่สองเป็นเสียงจัตวาจะดูไพเราะกว่าเสียงอื่นเหมือนที่คุณเจียวด้ายบอกจริงๆ เช่นคำว่า ไหว ของคุณเจียวด้าย และคุณม่วนน้อย คำว่า  ขม  และ  ถึง   ของผม คำว่า  เห็น  และ  ไหล   ของคุณJiasin เปรียบกับคำว่า  ไห้ (เสียงโท) ของคุณสนิทใจ และคำว่า  เก่า(เสียงเอก) ของคุณ Jack o'lanturn ผมว่าเสียงจัตวาฟังดูไพเราะกว่าจริงๆ คนอื่นๆว่ายังไง จากคุณ : ลูนาติก - [ 1 มี.ค. 50 18:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรียน ท่านสหาย ขอรับ เสียงใน ท้ายวรรคที่ สอง นั้น กระผมมีความคิดเห็นว่า เปนไปได้ทั้ง เสียงจัตวา แลเสียงโท ขอรับ ด้วยกระผม เดา เอาเองว่า อาจมีส่วนในเงื่อนไขของ เนื้อหาในวรรณกรรม นั้น มาเกี่ยวข้องด้วย คือ เสียงจัตวา นั้น เปนเสียงที่ ต่ำ แล้ว สูง ส่วน เสียงโท ก็ เปนเสียงที่ สูง แล้ว ต่ำ ดังนั้น กระผมจึงไพล่ไปนึกถึง กระบวนความ แห่งการขับ เสภา โน่นแน่ะ ขอรับ ว่าในเนื้อหานั้น จักสอดคล้องกับ เสียง วรรณยุกต์ ประการใด บ้าง ดังเช่น (นึกทำนองเสภา นะ ขอรับ) อนึ่งจะ บังคม บรมพงศ์ ทรงหงส์ เหินระเห็จ พระเวหา (บทไหว้ครู เสภา กรุงเก่า) กับ ยังพรุ่งนี้ นี่จะเปน อย่างไรเล่า จะลำบาก ยิ่งกว่าเก่า หรือไรนั่น ฯลฯ (เสภา ขุนช้างขุนแผน  ตอน ขุนแผนลักนางวันทองจากบ้านขุนช้าง) ในตัวอย่างแรก ท่านก็... ทรงหงส์ เหินระเห็จ พระเวหา โน่น... ที่สูงมากเลย ใช่ไหม ขอรับ (เสียง จัตวา - ต่ำ ไป สูง) แต่ ในตัวอย่างที่ สอง นางวันทอง นั้น พอขุนแผน พาจากบ้าน เศรษฐี ไปอยู่ป่า แล้วได้ประสบความยากแค้นแสนสาหัส จึงได้รำพึงรำพัน ออกมาด้วยความคับแค้นแสนคำนึง ว่า จะลำบาก ยิ่งกว่าเก่า หรือไรนั่น (เสียง โท - สูง ไป ต่ำ) แย่เลย ก็ด้วยปัญญา ผู้น้อย ก็คิดว่าน่าจักเปนประมาณว่า ฉะนี้ (ส่วนเสียง สามัญ นั้น ห้ามเด็ดขาด ในวรรค รับ คือ วรรคที่ ๒) ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 2 มี.ค. 50 03:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้ ไม่ได้เข้ามาหลายวันได้ความรู้มากเลยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : annickpa - [ 2 มี.ค. 50 08:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พอคุณพจนารถ๓๒๒ ยกตัวอย่างมา ทำให้ผมสังเกตว่า คำสุดท้ายของวรรคสองส่วนใหญ่จะใช้เป็นเสียงจัตวา คำสุดท้ายของวรรคสองจะเป็นเสียงโทได้ ก็ต่อเมื่อคำสุดท้ายของวรรคแรกเป็นเสียงโทด้วย อนึ่งจะ บังคม บรมพงศ์   (สามัญ) ทรงหงส์ เหินระเห็จ พระเวหา   (จัตวา) ยังพรุ่งนี้ นี่จะเปน อย่างไรเล่า   (โท) จะลำบาก ยิ่งกว่าเก่า หรือไรนั่น  (โท) จากคุณ : ลูนาติก - [ 2 มี.ค. 50 09:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยังไม่เคยเห็น คำสุดท้ายของวรรคสองเป็นเสียงสามัญ เอก หรือตรีเลย  มีใครเคยเห็นบ้างไหมครับ ลองยกตัวอย่างมาให้ดูที ส่วนใหญ่เห็นเป็นเสียงจัตวาเป็นส่วนใหญ่ มาจะกล่าวบทไป ถึงเทพไทสิงสู่อยู่พฤกษา(จัตวา) สักวาหวานอื่นมีหมื่นแสน ไม่เหมือนแม้นพจมานที่หวานหอม (จัตวา) แต่บทนี้มีเสียงสามัญคู่กะเสียงโท ครานั้นทองประศรีผู้มารดา (สามัญ) ได้ฟังลูกว่าหาขัดไม่ (โท) ครานั้นพลายงามทรามคะนอง (สามัญ) ร้องตอบต่อคดีตรีเพชรกล้า (โท) เอ หรือเสียงโทจะชอบใช้ในบทเสภาน้า จากคุณ : ลูนาติก - [ 2 มี.ค. 50 09:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เขาเถียงกันเรื่องเสียงอีกเพลา ข้าพิเจ้าเข้ามาก็งงอีกแล้ว ว่าด้วยเสียงนั้นเสียงนี้หนา ว่าแล้วก็งงอีก'แล้ว'เสียงนี้คือเสียงใด เพิ่งไปเจอใส่ปุจฉา วิสัชนา ในเว็บของชาวอาศรมท่านหนึ่ง ที่พูดถึงเสียงแบบนี้แหละเจ้าค่ะ ว่าด้วยเสียง จำพวก 'แล้ว แก้ว แพร้ว' ถ้าการไล่เสียงของข้าพิเจ้าไม่ชำรุด มันคือเสียง ไม้ตรี นั้นเอง แต่ว่ามีบางบทกลอน เขาก็ใช้กันมิใช่หรือเจ้าค่ะ อันนี้ข้าพิเจ้าไม่รู้แน่ชัด แต่ตามที่ได้เถียงกันถึงเรื่องเสียงในเรื่องของ ค่าว กับพี่ชายท่านหนึ่ง อันว่าเสียงที่ห้าม นั่นคงเป็นเพราะหู ของคนแต่ละภูมิภาคต่างกัน คนเหนือแต่งกลอนอาจจะใส่รูปที่คนภาคกลางผันเสียง แล้วเห็นเป็นเสียงตรี แต่ถ้าคนเหนืออ่าน จะเป็นเสียงควบคีย์ ระหว่างตรี กับโท กรณีนี้ก็อาจจะเกิดกับคนภาคอื่นเหมือนกัน ที่ไม่ใช่คนภาคกลาง แล้วแบบนี้ใครจะผิดใครจะถูก อันนี้แค่หนึ่งความเห็น เพราะเห็นคนเขาเถียงกันเยอะ เรื่องเสียงและก็เสียง และสีน้ำน้อยเอง ก็เคยโดนคนที่สอนแต่งกลอน โวยวายหลายที เรื่องท่องแม่กอกา ผิดเพี้ยน เฮิ้ว หนูท่อง กา ก่า ก่ะ ก้า ก๊ะ ก๊า ก๋า ได้ตั้งเจ็ดเสียง เหมือน ขะ คะ ค่ะ ค๊ะ ลองให้คนเหนือ พูดค่ะ ดูละกัน อิอิ แล้วท่านจะมันในการผันเสียง เพราะทุกวันนี้ สีน้ำน้อยยังไล่เสียงบ่ถึกเลย จากคุณ : sugarhut - [ 2 มี.ค. 50 15:12:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณหนูเจ้าแขน ติ๊ว่า จิสาธยายจะอี้ ปี้ ก็อู้ บ่ ถืก บ่จ้าง คือกัน แดหว่า แฮ่..... ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 2 มี.ค. 50 21:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลอนก็เหมือนเพลง กลอนแบบสุนทรภู่เหมือนเพลงป๊อปที่ฮิตติดหูเพราะไพเราะโดนใจ แต่โลกนี้ไม่ได้มีเพลงไพเราะอยู่แค่เพลงเดียว ฉันใดก็ฉันนั้น กลอนที่มีท่วงทำนองแตกต่างไปจากของสุนทรภู่ย่อมมีได้ และย่อมต้องมีที่ไพเราะอยู่บ้างนะครับ อยากให้คุณลูนาติกได้อ่านบทความของ "นายทิวา" ในอาศรมชาวโคลง ๕๙ http://arsom.hangercafe.com/arsom/a77.htm คคห.๘๙-๙๑ ครับ ถึงจะเน้นเรื่องเสียงตรีท้ายวรรคสอง แต่ขอให้สังเกตการใช้เสียงเอกในบางบทด้วยนะครับ ส่วนเรื่องการใช้เสียงสามัญ ย่อมต้องมีทางไปเหมือนกัน ลองศึกษาเสียงกาพย์ดูก็ได้ครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 2 มี.ค. 50 23:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไปอ่านบทความที่บอกแล้วครับ คุณCrazyHOrse อ่านแล้วรู้สึกบทกลอนของคุณอังคารมันดูเหมือนสาวห้าว แต่บทกลอนแบบสุนทรภู่ มันเหมือนสาวสวยหน้าหวาน อันนี้มันก็ขึ้นกะรสนิยมว่าใครชอบแบบไหน แต่ผมว่าคนส่วนใหญ่ชอบแบบสาวหวานมากกว่าสาวห้าวนา เอ้อ คุณsugarhut ครับ แล้ว เป็นเสียงตรี เพราะ ล เป็นอักษรต่ำ รูปวรรณยุกต์โท ออกเสียงตรี แก้ว เป็นเสียงโทครับไม่ใช่ตรี เพราะ ก เป็นอักษรกลาง รูปวรรณยุกต์กะเสียงวรรณยุกต์ตรงกัน แพร้ว เป็นเสียงตรี  เพราะ พ เป็นอักษรต่ำ จากคุณ : ลูนาติก - [ 3 มี.ค. 50 09:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด(เสียงเอก) อันเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน ยกตัวอย่างมาให้คุณหมอดูครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 10 มี.ค. 50 14:23:34 ]