 |
ลมหายใจกวี
ลมหายใจบทกวียังมีอยู่
เมื่อสักครู่ลึกล้ำสัมผัสได้
แม้เบาบางล้าอ่อนแกมถอนใจ
ถึงหวั่นไหว ระริกรัวมีตัวตน
เป็นความหวังรำไรยังไ ม่สิ้น
ยังได้ยินท่วงทำนองแม้หมองหม่น
ร้อยลีลาผสมผสานหวานเกินทน
ทุรายทุรนในความเศร้าใช่เปล่าดาย
บางครั้งกร้าวเข้มแข็งแสดงชัด
วิสัยทัศน์นำสังคมบ่มความหมาย
บางครั้งนุ่มละมุนละไมในความตาย
แบบควายควายก้าวเดิน...เพลิดเพลินมา
ลมหายใจไร้คอกอาจนอกกรอบ
แต่มีขอบกำหนดทดสอบค่า
คิดแบบควายชี้ชัดบอกอัตตา
ไร้มายาตัวตนคนเดินดิน
ลมหายใจของกวีจะมีต่อ
จุดไฟก่อหวังและใฝ่ใจถวิล
ส่งสารสื่อจากใจให้ยลยิน
จะโบยบินแม้ปีกเปล่าจะก้าวไกล
หวังเพียงมิตรสหายชายและหญิง
ยังไม่นิ่งกับความฝันอันสดใส
แน่วและแน่ในศรัทธาจักฝ่าไป
ลมหายใจ จะหนักแน่น...ฝากแผ่นดิน
ลมหายใจแห่งกวีศรีศักดิ์ส่ง
จะดำรงใช่เพียงครู่อยู่ไม่สิ้น
ฝันและฝันไม่หมดยังรดริน
วรรณศิลป์จักเจิดจ้าสถาพร
////////////////////
นานๆ มาที
มาพร้อมกับกลอนสักชิ้น ที่เขียนเพื่อยืนยันว่า
"กวี" ยังมีลมหายใจ
พร้อมกับมีหนังสือที่ยืนยันได้ว่างานเขียนบทร้อยกรอง
ยังงดงามเสมอ
มาเขียนกลอนชิ้นนี้เพราะแรงบันดาลใจจากหนังสือ
"แบบควายควาย" ของ นายทิวา เล่มนี้
(ไมใช่หน้าม้า แต่ขอเป็นเจ้ดันค่ะ)
มาเขียนกลอนกันนะคะเพื่อต่อลมหายใจ...ให้อบอุ่นอยู่ใน"ฤดูกาล" เพื่อเป็น "ฤดูที่จดจำ" และ "สลักล้ำลงฤดูใจ"
ดังคำอันอ่อนหวาน
"ฤดูจำ ฤดูใจ ไหวตามกาล"
จากคุณ :
คุณหนูนา  
- [
1 มี.ค. 50 01:07:23
]
|
|
|
|
|
|
ท่าทางปก"น้องควาย" จะได้ใจคุณผู้อ่านไปซะแล้วค่ะพี่ทิวา
