เพียงลมพัดมา
..................ก็พาใจให้เหว่ว้าเว้งว้างเกินใคร
เธอนั้นแสนไกล
..................ทำอย่างไรใจฉันจึงได้พบเธอ
อยากจะเป็นเช่นนกที่ได้โผบินออก...จากรังในตอนเช้าตรู่
แลพอฟ้ามืดลงนกก็ลงบินคู่
กลับรังมาอยู่เคียงกัน
ทางที่ทอดยาว
..................พาดวงใจให้เหน็บหนาวร้าวรานเกินทน
โลกไม่มืดหม่น
..................แต่มันปนสีเทาเมื่อเราไกล
อยากจะเป็นดวงดาวพราวแสงบนฟ้า...มีดวงตาระยับมากมาย
และจะคอยส่องตามองหาเรื่อยไป
เฝ้าดูเธอหลับใหลในราตรี
..........................................................................
ปล. พยายามจะเขียนเป็นกลอนแล้วนะ แต่เขียนไม่ออก เลยได้แต่เขียนเป็นเพลง... ทำนองใครทำนองมันละกัน งานนี้
ปล. 2 ไม่อยู่สักสามวัน จะไปพะเยา ไม่ได้ตอบอย่าว่ากันนะ
..........................................................................
จากคุณ :
คายตรี
- [
1 มี.ค. 50 16:24:49
]