กรรมวิธีหากินถิ่นเคยอยู่.....นั่งนึกดูมีให้เล่าอีกมากหนา
โดยเฉพาะวิธีการหาปลา.....ทั้งนอกนาในคลองเชิญลองฟัง
เริ่มจากไซอันใหญ่อยู่ใกล้บ้าน.....วิธีการดักปลาดูน่าขลัง
กั้นเป็นคอกล่อปลามาประดัง.....หากไม่ยั้งว่ายไปเข้าไซเรา
มาถึงตอนวิธีการยกไซดู .....ทุกเช้าตรู่พาเรือผูกกับเสา
หมุนรอกไม้ให้เชือกดึงไซเอา.....ใช้แรงเราไม่ไหวไซใหญ่เกิน
ครั้นเจอปลาห้าตัวหัวเราะร่า.....ครั้นเวลาบ่มีสิขวยเขิน
หากยกดูเจอกุ้งแสนเพลิดเพลิน.....แต่บังเอิญราคาดีมิได้กิน
แม่ให้เอาไปขายไว้ซื้อไก่.....ได้ตัวใหญ่เบ้อเร่อกินไม่สิ้น
เอากุ้งเป็นอาหารไม่พอกิน.....หลังได้ยินวิ่งไปเปลี่ยนไก่มา
บ่อยครั้งเจอปลากดยิ้มสดใส.....คิดในใจแกงส้มกับผักหวา๑
หรือเขาคัน๒ก็ได้ขึ้นชายป่า.....แม่อย่าช้าเร็วไวรีบไปแกง

เรื่องลงข่ายเขาใช้ดักทางปลา.....ว่ายแหวกมาไม่เห็นเอ็นเรืองแสง
หรือบางตัวเห็นแล้วยังตะแบง.....ใช่เราแกล้งติดกัด๓ มัดตัวเอา
จำฝังใจครั้งไปบางท่าตก๔.....ใช่โกหกหาได้ไม่อับเฉา
ปลาติดข่ายมากมายสุดจะเดา.....ตั้งแต่เราจำได้ไม่เคยมี

เรื่องตกเบ็ดในนาตอนหน้าน้ำ.....ทำตามตามกันมาทุกถิ่นที่
ได้ปลาหมอเล็กใหญ่สนุกดี.....แต่วิธีตกปลาน่าสำคัญ
เริ่มจากต้องแหวกช่องให้ปลาอยู่.....เหมือนนกรู้ทำเสียงปะ๕ ดูน่าขัน
เป็นเสียงเรียกพวกปลาหลอกล่อมัน.....หลังจากนั้นไม่ช้าปลามาจริง
ถึงทีเราเอาเหยื่อล่อที่เบ็ด.....กลเม็ดเด็ดเหลือเหนือกว่าสิงห์
ปลาหนุ่มสาวเข้ามาไม่ประวิง.....ให้ถูกทิ้งแยกทางกลางทุ่งนา
ส่วนใหญ่ที่ตกได้ใช่ปลาหมอ.....ได้หนึ่งหม้อแกงส้มกันเถิดหนา
ยอดมะขามเหมาะดีที่รู้มา.....ยอดผักหวาก็ใช่ได้เหมือนกัน

เรื่องเบ็ดราวอยากเล่าให้ท่านฟัง.....แต่หนหลังกั้นกลางขวางคลองนั้น
ใช้ไส้เดือนทำเป็นเหยื่อล่อมัน.....พอนานวันปลาเบื่อเหยื่อแบบเดิม
ครั้งหนึ่งเป็นครั้งแรกสุดแปลกใจ.....กระป๋องใหม่เหยื่อปลาซื้อมาเสริม
แทนไส้เดือนที่ใช้มาแต่เดิม.....พอเปิดเริ่มเหม็นสุดดุจอาเจียน
ตอนหัวค่ำจำได้ไม่มีลืม.....แต่ก็ปลื้มเหยื่อนี้แม้คลื่นเหียน
เพราะพวกปลาไม่คิดจะอาเจียน.....กลับหมุนเวียนมากินเหมือนยินดี
ปลาส่วนใหญ่ที่ว่าใช่ปลากด.....นับไม่หมดคืนนั้นฉันสุขศรี
แต่นานไปปลามันรู้ทันที.....ว่าเรานี้ถูกหลอกมาตั้งนาน

เรื่องใช้สุ่มหลุมวิ่ง๖ ทุกสิ่งบอก.....เด็กบ้านนอกอย่างเราทำแตกฉาน
เรื่องหวิดหนองลูกคลัก๗ จับมานาน.....วิธีการเหล่านี้ดีเหลือเกิน

เรื่องธงเบ็ดอยากกล่าว เล่าท้ายสุด.....ใช่สมมุติขอเล่าไม่ขวยเขิน
ในป่าจากยายเสนเราธงเพลิน.....ค่อยค่อยเดินเยื้องย่างอย่างตั้งใจ
ยกเบ็ดธงเรานี้ทีละคัน.....ว่าเบ็ดฉันติดปลาที่คันไหน
เจอคันนี้ยกดูในทันใด.....เห็นทำไมบิดเบี้ยวให้เสียวทรวง
ยกขึ้นมาดังว่าตาแทบค้าง.....มือไม่วางเพราะเราสุดแหนหวง
กุ้งแม่น้ำตัวใหญ่เสด็จดวง.....ไม่ต้องห่วงคงขายได้หลายตังค์
ความดีใจทันใดชักเบ็ดวิ่ง.....เหมือนได้สิ่งหวงแหนแบบไม่ยั้ง
หากกุ้งต้องหลุดไปเสียใจจัง.....ให้ขึ้นฝั่งพ้นน้ำตามเคยมา
แต่แล้วพลันทันใดไม่อยากคิด.....หนามตำติดฝ่าเท้าอย่างแน่นหนา
นั่งทันทีดึงออกจากบาทา.....อนิจจาจมมิดหมดสิทธิ์ดึง
ต้องเรียกเพื่อนมาช่วยดึงให้ที.....กุ้งตัวนี้ทำพิษคิดไม่ถึง
หนามตำเท้าคราวนั้นยังตราตรึง.....เพียงครั้งหนึ่งสุดทนจำจนตายฯ

๑ ขึ้นตามทุ่งนาในหน้าน้ำ
๒ เป็นเถาวัลย์ขึ้นตามชายป่า
๓ ข่าย
๔ เป็นบางอยู่ทิศตะวันตกของบ้านเรา
๕ ทำเสียงเม้มริมฝีปากเรียกปลา ใช้นิ้วดีดน้ำไปพร้อมกัน
๖ หลุมหลอกดักทางเดินปลา
๗ ปลาในปลักโคลน