ความคิดเห็นที่ 1 เข้าไปดูแล้วค่ะ คงถูกใจหลานๆ ที่ชอบแนวแฟนตาซี ตัวพี่ ไม่ถนัดแนวนี้จริงๆค่ะ จากคุณ : ธาราฝัน - [ 7 มี.ค. 50 09:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่1 : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/11/W4914477/W4914477.html ตอนที่2 : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/12/W4932046/W4932046.html ตอนที่3 : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/12/W4951439/W4951439.html ตอนที่4 : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/12/W4970807/W4970807.html ตอนที่5 : http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/12/W4990029/W4990029.html ตอนที่6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5008504/W5008504.html ตอนที่7 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5026700/W5026700.html ตอนที่8 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5046886/W5046886.html ตอนที่9 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5066937/W5066937.html ตอนพิเศษ1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5086973/W5086973.html ตอนที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5106823/W5106823.html ตอนพิเศษ2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5128607/W5128607.html ตอนที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5148742/W5148742.html ตอนที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5170895/W5170895.html ++++++++++++++++++++ หน้าที่สิบสอง : ขวานเหล็กหมายเลข 28 ท่ามกลางความมืดมิดที่กว้างใหญ่ไพศาล ก้อนอุกกาบาตยักษ์สีส้มแดงตั้งตระหง่านขวางทางเหล่าผู้เข้าสอบ เสมือนหนึ่งกำแพงยักษ์ที่ไร้ทางก้าวผ่าน ครืน..น..น! ก้อนอุกกาบาตยักษ์ที่สร้างแรงสั่นสะเทือน จากการปะทะระหว่างสนามแรงดึงดูดของวัตถุขนาดมหึมาสองชนิด ครืน..น..น! แรงสั่นสะเทือนที่กำลังบดขยี้ทางเดินน้ำแข็งของเหล่าผู้เข้าสอบจนแหลกละเอียด แรงสั่นสะเทือนที่กำลังส่งเสียงกึกก้องเสมือนหนึ่งเครื่องบดเนื้อขนาดยักษ์ ..ถึงแม้ทางเดินน้ำแข็งจะแหลกละเอียดกลายเป็นฝุ่นผง.. ..ถึงแม้อุปสรรคเบื้องหน้าจะยิ่งใหญ่เหลือคณานับ.. ทว่าเหล่าผู้เข้าสอบทั้งสี่ก็ยังคงมุ่งหน้าพร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ต่อไป ด้วยความมุ่งมั่น ด้วยความกล้าหาญ ..ไปสิ..ไป! เพื่อโลกนี้ที่ดีกว่าเดิม.. ..ไปสิ..ไป! เพื่อกำจัดองค์กร ‘ช็อก -ตื๊ด- เกอร์’ ให้หมดสิ้น.. ..ไปสิ..ไป! ด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่นสู่ดวงตะวันแห่งอนาคตแบบนั้นแหละ!.. ..สู้! เพื่ออนาคตของโลกและรอยยิ้มของเด็กๆ.. ..สู้! ฮอนโก กาแรนชิ สู้! เพื่ออนาคตของพวกเรา.. ..สู้! สู้ต่อไปนะ ฮอนโก กาแรนชิ ของพวกเรา.. --------------------------------------------------- “เป็นไงบ้างล่ะไนส์” ชายร่างใหญ่นามกาแรนฉีกยิ้มส่งให้คู่สนทนาข้างตัว “บทบรรยายก่อนต่อสู้แบบนี้แจ๋วไปเลยใช่ไหมล่ะ?” “สุดๆเลยไปล่ะ..แต่ว่านะกาแรน...” ชายหนุ่มที่ถูกพาดพิงกล่าวพลางถอนใจ “นายช่วยตั้งใจให้มันมากกว่านี้หน่อยจะได้ไหมฟะ!” พร้อมกับแหกปากตะโกนออกมาอย่างมีอารมณ์เสียงลั่น “นี่พวกเราใกล้จะชนกับก้อนอุกกาบาตอยู่แล้วนะเฮ้ย!” ...ขอบอกตามตรงเลยครับ ถ้าหากผมไม่ได้อุ้มกระถินอยู่ล่ะก็ ฝ่าเท้าของผมคงจะปลิวไปหาเจ้ามดแดง V1 ก่อนที่มันจะได้พูดคำว่า ‘ช็อก -ตื๊ด- เกอร์’ แล้วล่ะครับ... “..อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะไนส์..” ยังไม่ทันจะสิ้นเสียงพูดของชายหนุ่มดี ร่างบางนามกระถินก็สวนขึ้นมาเบาๆพอให้ได้ยิน “..เรื่องที่จะถีบ..” ทว่ายังไม่ทันจะได้กล่าวจบ “อาๆ เข้าใจแล้วล่ะ” เสียงทุ้มต่ำจากชายร่างใหญ่ก็ดังแทรกขึ้น “ถ้าได้ระยะห่างขนาดนี้คงจะพอแล้วล่ะมั้ง?” เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! ทันใดนั้นเอง แสงสว่างสีขาวโปร่งก็วิ่งไหลล้อมตัวขวาน ก่อนจะพากันส่งเสียงเซ็งแซ่ราวกับจะฉีกเหวกอากาศรอบด้านออกจากกัน ควับ.. กาแรนตวัดขวานไปด้านหลัง ก่อนตั้งท่าจู่โจมด้วยรอยยิ้มดุจยักษาในนิทานปรัมปรา สุดยอดท่าพิฆาตตระกูลดรากลันส์! ท่าพิฆาตก้อนหินเดี่ยว! ไก่ฝรั่งขันกู่ก้อง ค็อก กะ ดู เดิ้น ดู!!! เมื่อสิ้นเสียงตะโกน สายฟ้าปริมาณมหาศาลก็ถูกเหวี่ยงออกจากตัวขวาน พร้อมกับก่อตัวเป็นรูปหอกพุ่งเข้ากระแทกก้อนอุกกาบาตยักษ์ ส่งผลให้เกิดการระเบิดเสียงดังลั่น ตูมมม!!! เพียงชั่วพริบตา ก้อนอุกกาบาตยักษ์ขนาดเท่าดาวเคราะห์โลกก็แตกสลายกลายเป็นเปลวเพลิงสีแดงฉาน เปลวเพลิงสีแดงฉานดวงใหญ่ที่สูญสลายไปในเวลาต่อมา โดยที่ไม่ส่งผลกระทบต่อวงแหวนดาวเสาร์ตามคำบอกของกาแรนทุกประการ “ฟ..ไฟ!” ถึงแม้เปลวเพลิงที่ปราศจากอากาศจะลุกไหม้ได้ไม่นาน แต่ก็พอเพียงจะกระตุ้นอาการของร่างบางที่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มให้คลุ้มคลั่งขึ้นมาได้ “ไฟ! ต้องเป็นนายเหนือไฟ! เป็นไฟเหนือไฟ!!!” กระถินกรีดร้องก่อนจะออกแรงบิดตัวทำลายพันธนาการ “ฮ..เฮ้ย!” ไนส์หลุดปากออกมา “นี่กระถิน! ตั้งสติหน่อยสิฟะ!” ก่อนจะออกแรงกระชับร่างในอ้อมแขนให้แน่นขึ้น “เจ้าพาดาวันหนุ่มคนนั้น!” เมื่อรู้ว่าไม่สามารถหลุดออกจากพันธนาการได้ ร่างบางจึงเอื้อมมือขึ้นชี้หน้าชายร่างใหญ่ พร้อมกับประกาศก้องด้วยเสียงที่ดังสนั่น “เจ้าจงสร้างไฟขึ้นมาอีก! สร้างไฟมาให้ข้าอีก!!!” “ฮ่า ฮ่า ได้สิมาสเตอร์” แทนที่จะช่วยห้ามปราม กาแรนกลับฉีกยิ้มหัวเราะร่าตกปากรับคำอย่างง่ายดาย “ไม่สิ...ข้าจะทำตามที่ท่านบัญชาทุกอย่าง มายมาสเตอร์” “ดีมากพาดาวันหนุ่มของข้า! ดีมาก! ดีจริงๆ!!!” “เฮ้ยกาแรน!” ไนส์กัดกรามเค้นเสียงแน่น ขณะพยายามออกแรงกดร่างบางให้อยู่อย่างสงบ “แกจะไปทำให้กระถินมันคลั่งขึ้นอีกทำไมกันฟะ?!?” “หุบปากไปเลยเจ้าพาดาวันหนุ่มหน้าโง่!” เมื่อได้ฟังดังนั้น กระถินก็แผดเสียงตวาดสวนกลับไปทันที “และเจ้าก็จงรับรู้ไว้ซะด้วย! ว่าตอนนี้เจ้าไม่ใช่พาดาวันของข้าอีกต่อไป! เจ้าจะไม่มีทางได้เข้าถึงวิถีแห่งพลังอีกต่อไปแล้ว!!!” “เออ..ดี ฉันเองก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นพาดาวงพาดาวันอะไรของนายตั้งแต่แรกแล้วเฟ้ย!” ชายหนุ่มกล่าวถอนใจ ก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปปิดปากของร่างบาง “..ช่วยอยู่เงียบๆสักพักก็แล้วกันนะ..” “..อื้อ..!” ครั้นพอถูกจำกัดอิสระทางการพูด กระถินก็พยายามดิ้นตัวสุดแรงขึ้นมาอีกครั้ง “..อื้อ!..อื้อ...!..อื้อ..” แต่ถึงกระนั้นก็ไม่อาจสู้แรงพันธนาการจากชายหนุ่มได้ ร่างบางจึงทำได้แค่จับจ้องสายตากลมโตราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเป็นการต่อต้านแทน “แหมๆ ท่าทางจะแย่นะคะเนี่ยไนส์นี่ซัง” หลังจากสังเกตสถานการณ์อยู่ได้สักพักใหญ่ สาวน้อยราน่าก็กล่าวขึ้นมาพร้อมทั้งรอยยิ้ม “แต่หนูคิดว่าไนส์นี่ซังคงต้องทำใจแล้วล่ะค่ะ” ก่อนจะชี้นิ้วไปยังกลุ่มก้อนอุกกาบาตที่เรียงรายถาโถมพุ่งเข้าใส่เหล่าผู้เข้าสอบประดุจห่ากระสุนปืนกล “ดาวบริวารของดาวเสาร์มีห้าสิบหกดวงใช่ไหมคะ? ถ้าอย่างนั้นก็ยังเหลือให้นี่ซังของหนูจุดไฟเล่นอีกห้าสิบห้าครั้งล่ะค่~า” ราวกับเป็นยาวิเศษ.. “..อื้อ!...” ..กลุ่มก้อนอุกกาบาตยักษ์กว่าห้าสิบดวงได้กลายเป็นแรงขับดันให้ร่างบางออกแรงฮึดหวังเป็นอิสระอีกครั้ง “โว้ย! ไอ้แมงเม่าตัวนี้นี่!” ไนส์สบถอย่างหมดหวัง “แกเลิกดี้ด้าอยากตายซะทีจะได้ไหมฟะ?!?” รู้ทั้งรู้ว่าแมงเม่าตัวนี้ถึงจะว่ากล่าวให้ตายยังไงก็ไม่มีทางได้สติ “นี่กาแรน” เมื่อเห็นดังนั้น เขาก็ตัดสินใจหันไปขอความช่วยเหลือจากคู่สอบร่างใหญ่แทน “นายพอจะมีวิธีทำลายก้อนอุกกาบาตโดยไม่ต้องระเบิดมันทิ้งบ้างไหม?” โดยไม่ฟังเสียง กาแรนตวัดขวานยักษ์ในมือ พร้อมเสียงตะโกนที่ดังก้อง สุดยอดท่าพิฆาตตระกูลดรากลันส์! ท่าพิฆาตก้อนหินคู่! สูตรคอนทร้าสามสิบชีวิตสองจอย บน บน ล่าง ล่าง ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา เอ บี ซีเล็คซ์ สตาร์ท!!! ทันใดนั้น หอกสายฟ้าสองสายก็พุ่งทะยานออกมาจากตัวขวานตรงเข้าทำลายก้อนอุกกาบาตยักษ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ตูมมมมม!!! เกิดเป็นเปลวเพลิงสีแดงฉานดวงใหญ่สองดวง และเสียงระเบิดที่ดังสนั่น “ด เดี๋ยวสิ..ฉันอยากจะถามมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” ชายหนุ่มกล่าวถามด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “นายตั้งชื่อท่าบ้าอะไรของนายกันแน่ฟะกาแรน?” “อ้าว ก็ถ้ากด ซีเล็กซ์ ก่อน สตาร์ท มันก็จะเลือกเล่นแบบสองคนไง” กาแรนตอบกลับไปทันทีโดยไม่ต้องคิด “ก็เพราะเป็นแบบเล่นสองคน มันก็เลยเลยเป็นท่าทำลายหินสองก้อนไง” “ฉันไม่ได้ถามถึงเรื่องนั้นเฟ้ย!” ไนส์ถอนใจด้วยสีหน้าราวกับพึ่งหลงเข้ามาในโรงพยาบาลบ้า “ที่ฉันอยากรู้คือ ทำไมชื่อเวทมนต์ถึงกลายเป็นเสียงไก่ขันกับสูตรเกมไปได้ต่างหากล่ะเฟ้ย!” แทบจะในทันทีที่สิ้นเสียงต่อว่าจากชายหนุ่ม “ห้ามมาดูถูกพาดาวันของข้านะเจ้าโง่!” กระถินก็ตะเบ็งเสียงสวนกลับไป ทั้งๆที่ปากยังคงโดนปิดอยู่ “เฮ้ย! เจ้าแมงเม่านี่ยังพูดได้อีกเรอะ!” ไนส์หลุดปากออกมาด้วยความตกใจ จนเกือบเผลอคลายแรงรัดร่างบางในมือ “ฮะ ฮะ ตกใจสินะเจ้าโง่!” เสียงใสดังกึกก้อง ราวกับว่ามันดังขึ้นมาเองในหัวสมอง “แต่นี่คือหนึ่งในวิถีแห่งพลังที่เจ้าจะไม่ได้รับถ่ายทอดจากข้ายังไงล่ะ!” ครั้นเมื่อตั้งสติได้ ไนส์ก็เผยอริมฝีปากพร้อมกับทำเสียง ‘ฮึ’ เบาๆ ...ฮึ..มันก็แค่เวทมนต์ชนิดหนึ่งเท่านั้นล่ะว้า?... “จ..เจ้าบ้า! มันไม่ใช่เวทมนต์! แต่มันเป็นหนึ่งในวิถีแห่งพลังต่างหากล่ะ!” เพราะถูกสัมผัสร่างกายโดยตรง ความคิดในใจของชายหนุ่มจึงถูกส่งไปยังร่างบางทันที เสมือนกับว่าเป็นการพูดคุยกันธรรมดา ...ร้อนตัวแบบนี้..ใช้เวทมนต์ชัวร์เลยเนี่ย... ชายหนุ่มเหลือบสายตาลงจ้องร่างบางในอ้อมแขน ก่อนจะเบนกลับไปจับจ้องทิศทางตามเดิม “ก็บอกแล้วไงว่า...” ทว่ายังไม่ทันที่กระถินจะได้สวนคืน เสียงทุ้มจากชายร่างใหญ่ก็ดังก้องขึ้นมาอีกครั้ง สุดยอดท่าพิฆาตตระกูลดรากลันส์! ท่าพิฆาตก้อนหินเดี่ยว! ความจริงก็มีวิธีทำลายก้อนอุกกาบาตโดยไม่ต้องระเบิดมันทิ้ง! เพียงแต่ข้าไม่อยากทำ! ว๊ะ-ฮ่า-ฮ่า!!! พริบตาที่หอกสายฟ้าพุ่งเข้าใส่ก้อนอุกกาบาตยักษ์ ก็พลันปรากฏเปลวเพลิงสีแดงฉานดวงใหญ่ เสียงระเบิดที่ดังกึกก้อง การอาละวาดอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งของแมงเม่า และเสียงตะโกนอย่างข้นแค้นจากชายหนุ่มนามไนส์ “อ้าวเฮ้ย! ไอ้เพื่อนเวรนี่!!!” เสียงตะโกนอย่างข้นแค้น ประหนึ่งกับจะกระโดดเอาฝ่าเท้าเข้าไปลูบหน้าไอ้เพื่อนบ้าร่างใหญ่สักที สองที --------------------------------------------------- จากคุณ : DarkNine - [ 7 มี.ค. 50 21:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ท่ามกลางแสงระยิบของดวงดาวนับล้าน ที่ยังคงส่องประกายเจิดจ้าจากอีกฝากฝั่งที่แสนไกล “ฮะ ฮะ ข้าว่าพวกเราพักกันสักหน่อยดีไหม?” กาแรนกล่าวพลางหัวเราะแห้งๆ “ไหนๆก็ทำลายอุกกาบาตได้ครบห้าสิบหกดวงแล้วนี่นะ” ท่ามกลางธารน้ำแข็งกว้างใหญ่ที่ทอดยาวออกไปจนสุดขอบสายตา “จริงด้วยสินะคะนี่ซัง หนูก็เห็นด้วยค่ะ” ราน่ารีบพูดสนับสนุนผู้เป็นพี่ชายทันที “ว่าไงคะไนส์นี่ซัง พวกเรามาพักกันก่อนเถอะค่ะ” เหล่าผู้เข้าสอบภายในลูกแก้วอากาศสีฟ้าใสทั้งสี่พุ่งทะยานออกไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว “ขอโทษนะไนส์ ขอโทษจริงๆนะ” กระถินพยายามปั้นหน้าฝืนยิ้ม ขณะที่ปากก็พร่ำคำขอโทษชายหนุ่มผู้แบกร่างของตนแบบไม่ขาดสาย “นี่ไนส์ อย่าโกรธฉันเลยนะ นะ อย่าโกรธกันเลยนะ” “เออ ก็บอกแล้วไงว่าไม่โกรธ อย่ามาย้ำนักจะได้ไหม?” ไนส์ตอบกลับเสียงเรียบ “แล้วก็ไม่ต้องหยุดพักหรอกนะกาแรน รีบๆสอบให้มันจบๆซะทีเถอะ” ฝีมือของแมงเม่า! ถ้าหากไม่นับรวมรอยขีดข่วนทั่วทั้งร่าง กับเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งหริ่งแล้วล่ะก็ รอยเล็บมือบนใบหน้าก็มีสักสิบรอยเห็นจะได้ “แน่ใจนะ..” ร่างบางสำทับเพื่อความแน่ใจ “ไม่โกรธฉันแน่นะ” ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นซับลิ่มเลือดบนใบหน้าให้ชายหนุ่ม “ครับ ผมไม่โกรธพวกคุณท่านหรอกครับ” ไนส์หลับตาเม้มปากแน่น ก่อนจะถอนใจออกมาเสียงยาว “ผมน่ะทำใจได้แล้ว เลิกพูดย้ำซะทีเถอะครับ พูดมากๆแล้วเส้นผมมันจะกระตุกนะครับคุณท่าน” ...เฮ้อ..แย่ชะมัดเลยแฮะ ทั้งๆที่เราก็โดนมาขนาดนี้แท้ๆ แต่ทำไมเราถึงโกรธเจ้าพวกบ้านี่ไม่ลงกันนะ... “ฮะ ฮะ ดีแล้วล่ะ ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็รีบไปต่อกันดีกว่า..” กาแรนหัวเราะเจื่อนๆ “เฮ้ย!!!” ก่อนจะตะแบงเสียงออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับยกขวานยักษ์ในมือขึ้นมาเป็นโล่กำบังอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้กระทั่งสัญญาณเตือนใดๆ ลำแสงสีขาวขุ่นพุ่งตรงเข้าเจาะทะลวงลูกแก้วอากาศสีฟ้าใส เพียงชั่วพริบตา ขวานเด็กเล่นในมือของกาแรนก็หลอมละลายราวกับลูกอมที่วางทิ้งไว้กลางแดด “ใครกัน!?!” ชายร่างใหญ่แผดเสียงลั่น ขณะเงยหน้าขึ้นไล่ตามทางที่ลำแสงพุ่งเข้าโจมตี เด็กหนุ่มมีเขาผมสีเงิน คาดหน้ากากสีขาวปิดบังเฉพาะดวงตา ในชุดเสื้อคลุมยาวสีแดงสดที่มีคำว่า ‘ผู้รุกรานจากนอกโลก’ เขียนไว้ที่กลางหลัง ปรากฏขึ้นแก่สายตาพร้อมกับกระดาษเวทมนต์สีเขียวใส ที่ล่องลอยอยู่ตรงหน้าเหล่าผู้เข้าสอบ ถึงผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ ไนส์ ดาร์ลาคุ / กระถิน พฤกษานนท์ กาแรน ดรากลันส์ / ราน่า ดรากลันส์ ด่านทดสอบเส้นทางลับแห่งดวงดาว ด่านทดสอบที่ห้าย่อยสอง ในด่านทดสอบนี้จะทำการทดสอบด้วยผู้เข้าสอบเพียงคนเดียว ผู้เข้าสอบที่ต้องการเข้ารับการทดสอบ กรุณาหยิบบัตรสอบของตนสัมผัสกับกระดาษเวทมนต์แผ่นนี้ด้วย ..เงื่อนไขการผ่านด่านทดสอบ.. ..คือเอาชนะผู้รุกรานจากนอกโลกเพียงลำพัง.. ..อนึ่ง หากมีผู้เข้าสอบอื่นยื่นมือเข้ามาในบริเวณการต่อสู้ จะถือว่าเป็นการสละสิทธิ์การทดสอบรอบนี้ทันที.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ในกรณีที่ไม่ผ่านการทดสอบด่านนี้ ผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ทั้งสี่คน จะถูกส่งไปยังด่านทดสอบห้าย่อยหนึ่งทันที “ข้าจะจัดการมันเอง!!!” กาแรนขบกรามแน่น ขณะตวัดบัตรสอบผ่านกระดาษเวทมนต์ตรงหน้า “ข้าจะขยี้มันเอง! พวกเจ้าช่วยยืนดูเฉยๆก็พอ!!!” เอาล่ะไอ้ผู้รุกรานจากนอกโลก! แกจะต้องชดใช้ในความผิดที่มาทำลายสมบัติประจำตระกูลของข้า!!! To be continued. +++++++++++++++ อา...โพสเสร็จเสียที วันนี้ผมง่วงมากเลยครับ ขอตัวไปนอนก่อนล่ะครับ (พอหายเครียดสมองที่ล้าก็เริ่มออกอาการเลยนะเนี่ย ^^") ปล. ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาติชมมากครับ แม้จะยังแจกแจงรายละเอียดตอนนี้ไม่ไหว (ผมง่วงมากครับ) แต่ก็ต้องขอขอบคุณจริงๆครับ จากคุณ : DarkNine - [ 7 มี.ค. 50 21:59:22 ]