ร้อนจังฮู้

เดือนมีนาคมสำหรับประเทศไทยเรานี่มันหน้าร้อนแล้วใช่ไหม  ฉันว่ามันน่าจะเรียกว่าหน้าร้อนมั่กมั่ก มากกว่า  ค่าที่เพิ่งเริ่มต้นเดือนแสงแดดก็จ้าสว่างเลียผิวเราเอาเราเอา  ไม่รู้ว่ามันจะอร่อยเหมือนตอนเราเลียไอติม รึเปล่าน่า  วันหยุดยาวนึกว่าจะนอนตื่นให้สายโด่ง  แต่เจ้าพระอาทิตย์ก็ขยันเปล่งแสงผ่านม่านสองชั้นหนาทึบ มาจนได้  เก่งจริงนะ  ฮึ...เปิดม่านก็ต้องหยีตา (ซึ่งก็ไม่ทำให้ตาไข่ห่านของฉันเล็กลงสักเท่าไหร่)  รีบกระโดด เหยงๆหลบแดด  เอ...เป็นญาติกับแดร็กคูล่าแน่เรา

ขับรถออกไปคาดว่าวันหยุดยาวรถจะน้อย  ที่ไหนได้ลาดพร้าวรถนิ่งสนิท  ปกติรถติดรถเยอะก็แทบจะไม่เคยหงุดหงิด (ถ้าไม่อยากเข้าห้องน้ำหรือมีนัดสำมะคัญ)  แต่ว่าเจ้าแดดจ้าๆแรงๆร้อนๆนี่มันทำให้รถที่ติดอยู่ดูน่ารังเกียจขึ้นมานิดหน่อย  โดยเฉพาะรถคันหน้าที่ขับช้าเหมือนอยู่ดินแดนไร้น้ำหนัก (รถฟลิ้นสโตนยังเร็วกว่า เลย)  แนะๆ หยิบอะไรขึ้นมานั่น  ขับช้าแล้วยังจะโทรศัพท์อีก  ฮืม....มาน่านัก  

ไปหาเจ้าสุดที่รักสี่ขาสุดหล่อ  นั่งรอลิ้นห้อย  ขนาดนอนเล่นบนหินอ่อนยังร้อนอีกเหรอพ่อคุณของฉัน  หมาขนยาวนี่ก็น่าสงสารยามหน้าร้อนเนอะ  ฉันเอาน้ำใส่กาละมังวางให้  สุดหล่อมองเฉย  พอฉันยกขึ้นมาใกล้ๆปาก  พ่อตัวดีก็รีบกินน้ำใหญ่เลย  ให้มันได้อย่างงี้สิ  หมาคุณชาย  ไม่รู้ทำไมเลี้ยงหมาได้เสียนิสัยทุกตัว  พอปล้ำ.....เอ้ย...เล่นฟัดกันจนหนำใจ  สุดหล่อก็หอบลิ้นแฮ่กๆ  ฉันก็เดินเหงื่อตกเข้าบ้าน  อาบน้ำดีก่า  ร้อนจังเยย

คิดๆดูแล้วก็ไม่สมกับเป็นคนที่เกิดเดือนนี้ (แถมยังตอนเที่ยงอีกต่างหาก)  หน้าผากก็ยังกะหลานพระอาทิตย์  เริ่มรู้ตัวว่าไม่ชอบแดดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้หรอก  รู้แต่ถ้านั่งเรียนตรงไหนแดดส่องก็จะไปปิดหน้าต่าง ตรงที่ตัวเองนั่ง  เลยกลายเป็นเด็กมุมมืด (น่ากลัวหนักเข้าไปอีก)  ไปทำงานก็หิ้วข้าวไปทาน  เปล๊า...ไม่ได้ประหยัด  แต่ไม่อยากเดินตากแดดออกไปทานข้าวข้างนอก  ยังดีหน่อยที่หน้าตึกเป็นรถไฟฟ้า  ถ้าจะไปฉีดสิว (เหอะๆ  วัยนี้แล้วยังมีสิวอยู่นะค้า) หรือซื้อหาของก็เดินไม่กี่ก้าวก็พ้นแดดแล้ว  

อากาศร้อนใครๆก็อยากไปทะเล  แต่ฉันไม่ชอบทะเลเท่าไหร่  เวลาไปทะเล  ก็จะยืนตาปริบๆมองแดดที่ (โคตร) แรงสะท้อนผิวน้ำ  สวยหน่ะสวย  แต่ขอฟ้ามืดก่อนได้ป่ะ  ก็เลยเป็นที่น่ากลัวของชาวบ้านที่เห็นเงาตะคุ่มๆ เดินริมทะเลยามดึก  ก็ทะเลตอนไม่มีแสงแดดมันสบายจะตาย  ยิ่งถ้าเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง  แสงจันทรที่ฉายกระทบผิวน้ำ  ฉันว่ามันงามมากๆเลย  หรือทะเลกลางวันจะสวยก็ตอนฝนตก  แดดก็ไม่มี  อากาศก็เย็นสบาย  เฮ้อ..แค่คิดถึงก็แสนจะสุข  ซู้ก....สุข

ตอนเป็นเด็กๆวัยรุ่นก็แค่ไม่ชอบแดด  แต่พออายุเริ่มมาก  มีแต่คนเตือนให้ระวังแสงแดดก่อฝ้าบ้างมะเร็งบ้างล่ะ  ก็ต้องไปหาซื้อเจ้าครีมสารพัดประโยชน์มาดูแลผิวที่เริ่มเหี่ยวนิดหน่อย  ไม่ให้ดูแย่ไปกว่านี้  จำได้ว่าตอนอยู่ไกลบ้าน  ทางโน่นไม่ค่อยมีแดด  ฉันล่ะชอบจริงๆ  แต่พอแดดออกมาก็อดยิ้มไม่ได้  แสงแดดที่ทอแสง ผ่านต้นไม้ใบหญ้า  ลมเย็นๆพัดผ่าน  มันก็สดชื่นไปอีกแบบ  คิดไปคิดมา  จริงๆอาจจะไม่ได้เกลียดเจ้าแสงแดด อะไรมากหรอก  แต่คงไม่ชอบอากาศร้อนมากกว่าล่ะมั้ง  เพื่อนๆบอกว่า  แกหน่ะเกิดผิดประเทศจริงๆ  น่าจะไปอยู่กับนกเพนกวิน  หรือไม่ก็ซานตาครอสที่ฟินแลนด์  หืม...ก็ไม่เลวนะ
แต่หน้าร้อนอย่างนี้ก็ยังพอมีดีอยู่บ้าง  เวลาทานไอติมมันก็จะชื่นใจมากกว่าปกติ  อยากจะทานน้ำแข็งไสขึ้นมาบ่อยๆ  ข้าวเหนียวมะม่วงก็เริ่มมีให้หาทานง่าย  ข้าวเหนียวทุเรียนก็ตามมาด้วย  แล้วยังข้าวแช่ชาววังที่จะ มีแค่ฤดูกาลนี้เท่านั้น  เจ้าข้าวแช่เนี่ยเพิ่งจะทานเป็นมาได้สี่ห้าปีนี้เอง  เจ้าโปรดต้องร้านกลางซอย สุขุมวิท 49  ขอโฆษณาให้หน่อย  ก็อาหย่อยจริงๆนี่นา  ว่าแล้วอาทิตย์หน้าต้องไปทานซะหน่อย  พูดถึงเรื่องกินนี่หายร้อนมี ความสุขจังเลยเนอะ

แต่ยังไงก็คิดถึงฟ้าครึ้มเมฆดำ  คิดถึงสายฝนที่โปรยปราย  พายุฤดูร้อนที่เขาว่าร้ายแรงกัน  แต่ก็ดีใจทุกครั้งที่เห็นเมฆมืดมา (โรคจิตนิดหน่อย)  แหงนมองฟ้าวันนี้  แสบตาจัง  เมฆยังต้องละลาย  รวมตัวกันไม่ไหว  พระอาทิตย์เจ้าขา  ไม่ขอข้าวขอแกง  แต่ขอให้แดดแรงๆอ่อนแสงลงบ้าง (นะค้า)  หนูไม่อยากเป็นหมูแดดเดียว  เขายิ่งกำลังกำจัดหมูกันอยู่ด้วย  กลัวจังเยย  โอ๊ย! หูเริ่มเกรียมแล้ว ร้อนจังฮู้

****************************

ชาราบูน