ความคิดเห็นที่ 1 ตัดเข้าละครอีกครั้งเป็นฉากยามเช้าปริมกำลังเก็บเสื้อผ้าที่ห้องนอนของเธอ เธอคงออกจากห้องรุจน์มาในเวลาที่ไม่มีคนเห็น แม่เธอเดินเข้ามาถามว่าจะไปไหน เธอเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งน้ำตา ฟังเรื่องจบแม่ปริมกอดปริมทั้งน้ำตาแล้วปล่อยลูกไป ปริมออกมาเรียกแท๊กซี่ไปหัวลำโพง แล้วตัดเป็นภาพเธอนั่งเหม่อลอยอยู่บนรถไฟที่เคลื่อนไป พร้อมเพลงประกอบละคร    บนโต๊ะอาหารค่ำของวันนั้น รุจน์กับแม่ทานอาหาร และมีปัทกับป้าแมวยืนคอยรับใช้    “ปริมหายไปไหนครับน้าปัท” รุจน์ถามขึ้น    “นั่นสิไม่เห็นหัวตั้งแต่เช้า” คุณหญิงพูดเสริม พร้อมมองหน้าปัท    “เอ่อ ไปต่างจังหวัดน่ะค่ะพอดีหลานดิฉัน ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับปริมเค้าป่วยกระทันหัน ขอโทษคุณหญิงนะคะที่ไม่ได้เรียนให้ทราบก่อน” ปัทรายงาน    “อืม..ไปบ้านนอกซักพักก็ดีจะได้ไม่ต้องมีเรื่องยุ่ง ๆเพราะเดี๋ยววันนี้พิชญาจะมาที่นี่” คุณหญิงพูดพร้อมมองหน้ารุจน์แบบตำหนิ    “..วันนี้ผมมีนัดลูกค้านะครับ” รุจน์พูดไม่มองหน้าแม่ “ผมอิ่มแล้วครับขอตัวครับแม่”    คุณหญิงได้แต่มองตามแบบพูดไม่ออก    สองวันผ่านไปรุจน์ยังไม่เห็นปริมกลับมาจึงเข้าไปถามแม่ของปริม    “น้าปัทครับ ทำไมปริมยังไม่กลับครับ” ปัทไม่คิดว่ารุจน์จะถามถึง เธอทำหน้าครุ่นคิดและตัดสินใจตอบไปว่า    “คุณรู้เรื่องนี้อยู่แกใจนะคะ คุณรุจน์ ปริมทำใจไม่ได้ แกยังเด็ก”    “นี่ น้าปัทรู้เรื่องเหรอครับ” รุจน์หน้าเสีย    “ค่ะ น้ารู้แต่ทุกอย่าง แต่ไม่ต้องห่วง น้าปล่อยให้ปริมตัดสินใจ” พูดจบปัททำทีจะเดินไป    “ผมกับปริมต้องคุยกันนะครับ บอกผมเถอะครับปริมอยู่ไหน” รุจน์คว้าแขนปัทไว้ ปัทมองหน้ารุจน์    ฉากก็ตัดไปยังปริม เธอนั่งอยู่บนแคร่ใต้ต้นไม้ใหญ่บรรยากาศแสดงให้รู้ว่านี่บ้านนอกแท้ๆ เธอยังคงนั่งเหม่อ เพลงประกอบละครแสนเศร้าคลอขึ้นมา เนื้อเพลงบรรยายถึงหญิงสาวที่รักมีอุปสรรคแล้วเธอไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรกับรักนี้ดี จากนั้นภาพก็ตัดฉากเก่าๆ ตั้งแต่วันแรกที่ปริมมาอยู่กับแม่ที่คฤหาสน์ของรุจน์ ภาพที่รุจน์มองเธอด้วยความเอ็นดูและดีกับเธอมาตลอด จนถึงภาพที่รุจน์ทำกับเธอในวันนั้น ถึงตอนนี้เธอนั่งหลับตาและน้ำตารินไหลด้วยความเสียใจ    “ปริม ๆ โทรศัพท์” หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับปริมวิ่งถือโทรศัพท์มือถือมาหาเธอ    ปริมรีบปาดน้ำตาออกจากแก้มรับโทรศัพท์มาคุย “ปริมพูดคะ.., แม่เหรอคะ มีอะไรเหรอคะ” ภาพก็ตัดไปเป็นแม่ปริมยืนคุยโทรศัพท์โดยมี รุจน์ยืนอยู่ข้างๆ    “ปริมฟังแม่นะ แม่จะให้ลูกคุยกับคุณรุจน์ แม่รู้ว่าผิดที่ทำแบบนี้ แม่ไม่ได้เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับใคร แต่แม่อยากให้ลูกตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับเค้าลูกก็บอกเค้าไปเสียทีทุกอย่างจะได้จบๆ” พูดจบปัทยื่นโทรศัพท์ให้รุจน์    “ปริม อยู่ที่ไหน กลับมาหาพี่เถอะนะ ปริม พี่พร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง พี่ขอโทษ” รุจน์รีบพูดอ้อนวอน แต่ปริมกลับเงียบ    “ปริม พี่ไปหาปริมก็ได้นะ พี่จะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง กลับมาเถอะ เสร็จเรื่องแล้วเราไปอยู่ที่อื่นกันก็ได้” รุจน์รอฟังเสียง    “..จำคำพูดคุณไว้นะคะรุจน์แล้วปริมจะติดต่อไป ขอเวลาปริมก่อนนะคะ” เธอวางสายในขณะที่รุจน์ยังคงเรียกชื่อเธออยู่ เธอน้ำตาไหลอีกครั้ง พร้อมเพลงดังขึ้นอีกเพลง เพลงยังคลออยู่ภาพรุจน์ยื่นโทรศัพท์ให้ปัทแบบสิ้นหวังเป็นภาพสุดท้ายประกอบเพลง.. จนตัดโฆษณา    เข้าละครอีกครั้งเป็นภาพรุจน์ขับรถไปเรื่อยเฉื่อยเพลงเศร้าๆ บรรเลงประกอบอีกครั้ง (คงจะโปรโมตเพลงก่อนจบเพื่อขายอัลบั้มประกอบละคร)    เพลงยังคงคลออยู่ เขาจอดรถข้างสวนสาธารณะแห่งหนึ่งเข้าเดินข้ามรั้วเตี้ยๆ เข้ามาด้านในสวนสาธารณะภาพเก่าที่เขาเคยพาปริมมานั่งที่นี่ย้อนมาให้คิดถึง แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับเพลงที่จบลงทันที รุจน์รับทันที    “พี่รุจน์คะ ปริมกลับมาแล้วคะ พี่รุจน์มารับปริมทีนะคะ” เสียงปริมนั่นเอง    “ปริม” น้ำเสียงรุจน์ตื่นเต้นดีใจ “ปริมอยู่ไหน”    “พี่น่าจะรู้นะคะ ปริมจะรอพี่อยู่ที่ไหน” ปริมพูดจบเพลงประกอบดังขึ้น(อีกแล้ว แต่เพลงนี้ฟังสดใสออกแนวสมหวังหน่อย)    รุจน์หยุดคิด แล้วก็ทำหน้าคิดออก เขารีบมองหันไปรอบๆ เขาเดาว่าที่ที่ปริมพูดถึงก็คือที่นี่ นี่เอง เขามองหาแล้วตะโกนเรียก แต่ไม่มีเสียงหรอกนะเพลงประกอบดังกลบอยู่ วิ่งหาหันไปมาอยู่พักหนึ่ง ปริมก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เธอยิ้มละไมเล็กน้อย รุจน์รีบวิ่งไปกุมมือเธอ ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง(คงรอเพลงจบ) รุจน์ยิ้มตื้นตัน    เพลงก็เงียบลง “ปริมพี่คิดถึงปริมเหลือเกิน ปริมหายโกรธพี่แล้วใช่มั้ย”    “ค่ะ คุณรุจน์” เธอยิ้มสายตาเยือกเย็นจนรุจน์เริ่มทำสีหน้าฉงน    ตอนนั้นเองตำรวจในเครื่องแบบสองคนเดินออกมาจากหลังต้นไม้ ต้นเดียวกับที่ปริมเดินออกมา    “คุณรุจน์ ใช่มั้ยครับขอเชิญคุณไปโรงพักกับเราด้วยครับ คุณตกเป็นผู้ต้องหาข้อหา ข่มขืน และพรากผู้เยาว์” ตำรวจนายหนึ่งมาจับแขนรุจน์ใส่กุญแจ ขณะที่อีกคนแสดงหมายจับพร้อมแจ้งข้อหาให้ฟัง    “เดี๋ยวนี่มันเรื่องอะไรกัน ปริมเกิดอะไรขึ้น” รุจน์งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น    “คุณพูดเองนี่คะ จะรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำลงไป ทำให้ถูกต้อง แต่คุณไปอยู่ที่อื่นคนเดียวนะคะปริมไม่ไปด้วย” ปริมพูดเยือกเย็น    “ที่ไหน” รุจน์ยังเซ่อ    “คุกไงคะ คิดว่าเป็นพระเอกทำอะไรก็ได้ตามใจหรือไงคะ หึ! คุณข่มขืนผู้หญิงคนหนึ่งนะคะ อีกอย่างปริมเพิ่งจะ 17 เองด้วยค่ะ ของให้หัวโตในคุกนะคะ เชิญค่ะคุณตำรวจ”    แล้วตำรวจก็พารุจน์ไปในขณะที่เขาพยายามขัดขืนเล็กน้อย ปากก็ตะโกนเรียกปริม แต่เธอได้แต่ยืนยิ้มมุมปากและไม่มองไปทางเขา    ในตอนท้ายมีบทสรุปของเรื่องขึ้นเป็นตัวหนังสือพร้อมภาพประกอบเพลงให้ดู รุจน์โดนศาลตัดสินจำคุก 14 ปี แต่ให้การรับสารภาพศาลลดโทษให้เหลือ 7 ปี คุณหญิงเสียใจอย่างมากหายหน้าไปจากวงสังคม    ปัทถูกไล่ออก(แน่นอน) และมาทำมาหากินที่บ้านนอกกับปริม ปริมเมื่อกลับมาอยู่บ้านนอกก็ไม่มีใครรู้เรื่องอดีตของเธอ 3ปีต่อมาเธอก็แต่งงานกับหนุ่มชาวไร่คนหนึ่งอย่างมีความุข..    ส่วนผมสร่างเมาทันที!! ------------------------------------------- ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบครับ จากคุณ : Untrue - [ 8 มี.ค. 50 09:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องนี้เขียนด้วยอารมณ์เล่นๆ แต่จะแนะนำ ติชม วิจารณ์ได้เต็มที่เลยครับ จากคุณ : Untrue - [ 8 มี.ค. 50 09:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฮ่าๆๆๆ มันน่าจะโดนอย่างนี้จริงๆ สะใจดีแท้ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 8 มี.ค. 50 12:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สมน้ำหน้าพระเอก จบได้ถูกใจมากๆค่ะ อ่านๆไปกำลังจะบ่นอยู่เชียว เขียนอะไรแบบนี้(ฟะ) ให้พระเอกปล้ำนางเอกแล้วแฮปปี้เอนดิ้งอีกแล้ว (แต่สุดท้าย ก็แฮปปี้ในสายตาคนอ่านจริงๆ555555) จากคุณ : พจมารร้าย - [ 8 มี.ค. 50 13:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮ่า ๆ แฮปปี้เอนดิ้งก์รับวันสตรีสากลจริง ๆ ถ้าละครหลังข่าวภาคค่ำจบอย่างนี้ จะเป็นยังไงหนอ แต่จัดบรรทัดติด ๆ กันแบบนี้ อ่านยากจังค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 8 มี.ค. 50 15:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอโทษทีครับเรื่องจัดบรรทัด โพสกับ FireFox มีปัญหาคราวหน้าจะปรับปรุงครับ จากคุณ : Untrue - [ 8 มี.ค. 50 16:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สะใจด้วยคนครับ ไม่ชอบเหมือนกัน เวลาพระเอกข่มขืนนางเอกเนี่ย ฮึ่ม จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 8 มี.ค. 50 18:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ้าวน้อง..มาจองวิกก่อนเจ๊อีก.. น้องพจมารร้ายบ้านทรายทองก็มา.... มีอารมณ์ขำดี อ่านแล้วก็ยิ้มตลอด หักมุมเก๋และเท่ห๋ ดี คงไม่มีหรอกละครแบบนี้ โฆษณา ไม่เข้า สำนวนดีกว่าเจ๊อีก เว้นย่อหน้า ห่างกว่านี้อีกนิดคงลื่นตาขึ้น ประสบการณ์น้อยไม่ค่อยกล้าวิจารณ์เลย จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ 8 มี.ค. 50 20:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 #8พี่ ลูกชิ้นปลาเด้ง ทำไมไม่กล้าวิจารณ์ล่ะครับ เขียนเรื่องเนี่ยเค้าเขียนให้คนทั่วไปแหละอ่าน ไม่ใช่เขียนเพื่อนัก(อยาก)เขียนด้วยกันอ่านอย่างเดียว วิจารณ์ได้โลดครับ.. จากคุณ : Untrue - [ 8 มี.ค. 50 21:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สารภาพว่าถ้าไม่อ่านคอมเมนต์ก่อนคงไม่อ่านเนื้อเรื่องแน่ จบได้สะใจจริงๆครับ แต่ถึงยังไง นางเอกก็น่าสงสารอยู่ดีเนอะ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 9 มี.ค. 50 06:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาแล้วจ้ะ หลังจากอ่านอย่างละเอียดจะวิจารณ์บ้าง เรื่องนี้ออกแนวตลกหักมุม ตอนสุดท้ายไม่แน่ใจว่า ตั้งใจให้ตัวเองเป็นผู้ชายที่แต่งงานกับปริมแล้วมาอยู่ในไร่ใช่ไหม ถ้าไม่ใช่ พี่อยากให้มันหักมุมว่าใช่..คือตัวคนเล่าเรื่องคือคนที่ปริมแต่งงานด้วย เรื่องนี้ก็จะมีหักมุมเป็น 2 มุขเลยคือ ละครที่เป็นไปไม้ได้ พระเอกถูกตำรวจจับ มุขที่ 2 คือ คนเล่า ซึ่งเมา งงก้บละครที่มียามเที่ยงคืน แต่ผู้หญิงในเรื่องคือเมียปัจจุบัน ไม่รู้ตั้งใจหักมุมอย่างนี้หรือเปล่า แต่อ่านแล้วยังไม่สื่อมา ท่าทำให้สื่อได้ จะดีมาก เพิ่มรายละเอียดอีก 2-3ท่อน ก็สื่อได้ สำนวน ของผู้เล่า ยังมีติดๆอยู่ แต่สำนวนในละครลื่นดี ความคิดพี่ ถ้าเป็นเรื่องตลก เขียนแล้วคนอ่านหาที่จับผิดไม่ค่อยได้ เพราะยังไงมันก็ขำ แต่จะทำให้โครงเรื่องขำ ทำยาก พี่ยังเขียนไม่ได้เลย  คนเล่า เมามากไหม อาบน้ำได้ นี่ เขาหายเมายัง คงแค่มึนๆนะ ไม่เมา...แค่พอได้ที่ อยากให้บรรยายปูพื้นตอนต้นเรื่องอีกนิดนึง เอาใจช่วยซึ่งกันและกันค่ะ สำหรับคนชอบเขียนอย่างเรา แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 50 06:37:43 จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ 10 มี.ค. 50 06:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับพี่.. มุขไม่ได้ซ้อนเรื่องคนเล่าหรอกครับ แค่อยากเอามาแปะให้เป็นมุขประชด ในเชิง คห5 ว่าถ้าละครหลังข่าวภาคค่ำปกติ.. แต่นี่เป็นละครหลังข่าวเที่ยงคืน แค่ให้ว่าคนนี้มึนๆ มา เลยไม่รู้ว่าเป็นช่องอะไร มีหลังเที่ยงคืน ประเด็น แค่ประชด ละคนปกติให้มีที่มาที่ไป ในลักษณะหลังเที่ยงคืนได้ไงก็เท่านั้น แต่ยอมรับว่าขี้เกียจ เกลาเรื่องของคนเล่าให้ละเอียด อย่างพี่บอก.. เพราะมีประเด็นหลัีกอยู่แล้ว ซึ่งเกรงว่ายาวกว่านี้ จะอ่านเหนื่อย มากกว่าขำ.. ขอบคุณพี่ครับ จากคุณ : Untrue - [ 10 มี.ค. 50 09:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นภาพรวมของละครไทยเลยครับ   อ่านเพลินดีครับ   คราวหน้ามาเขียนเล่นๆให้อ่านอีกนะ(",) จากคุณ : เคมีพี่ตุ๊ก - [ 11 มี.ค. 50 00:13:24 ]